Gençlik

“Furkân Sûresi’nin son kısmında Rahman’ın kulları
anlatılır. Bu sûrede ‘we câhidhum bihi cihaden kebira:
Onlarla Kur’an yoluyla en büyük cihadını gerçekleştir’
(25/52) buyurulur ve ‘büyük cihad’ın silahla
değil, Kur’an’ın yüce mânâ ve hakikatlerini insanlara
anlatmak ile olduğu anlatılır. Oysa insanlar bu âyeti
bu şekilde anlamamış, silah yoluyla cihadın doğru
bir yöntem olduğunu zannetmiştir. Oysa cihad,
asla ‘insanları öldürmek’ değildir! Cihad, Kur’an’ın
anlaşılması ve mesajının yayılması için mücadele etmektir.
Bu her iki yöntemle İslam’a girenleri karşılaştırırsanız,
sonucu siz kendiniz değerlendirebilirsiniz.
Cihad, sadece insanların dini tercih etme haklarının
engellenmesi durumunda caiz olabilir. Yani, herkes
hür iradesiyle dinini tercih edebilmelidir. Nur Sûresi’nde
aydınlık olarak takdim edilen bu din, zorlamayla
değil hür iradeyle tercih edilmelidir. Allah
hiç kimseyi kendi dinini seçmeye zorlamıyor, bilakis
herkese hür iradesiyle tercih yapabilme hakkını tanıyor.
İnsanı ikna edebildiğinizde sizin için her şeyi yapar.
Ancak, zor kullanarak belki istediklerinizi yaptırabilirsiniz,
ama, ilk fırsatta mutlaka intikamını alacaktır.
Peygamberler zor değil ikna yöntemini kullanmıştır.
Nitekim, hiçbirinin ne ordusu ne de serveti vardı.
Mekke’den gizlice ayrılıp Medine’ye gittiğinde Peygamberimizi
marşlarla karşılamışlardı. Oraya giderken
hiçbir güç ve baskı kullanımı söz konusu değildi.
Allah, ‘Hak geldi, bâtıl zail oldu’ buyuruyor,
yoksa ‘Bâtılı öldürün’ buyurmuyor. Işık doğarsa,
karanlık kendiliğinden yok olacaktır.”
Meşru Savaşın Gerekçesi ve Çarpık
Cihad Anlayışı
“Harp, ancak, baskı altındaki insanların üzerindeki
baskıyı kaldırmak için caiz olur. Savaşmak için ortada
bir zulüm, bir baskı olması, insanlara bir inancın
dayatılması gerekir. İnsanlara ‘lâilahe illallah’ı bile
dayatmak caiz değildir. Kur’an’ın bu hakikatini yeterince
anlamazsak, yanlış düşünceler üzerine bina
edeceğimiz her inanış ve davranış da yanlış olacaktır.
IŞİD vb. hareketler yanlış bir düşünce üzerine
davranışlarını bina ettiği için, doğru bir iş yaptıklarını
zannediyorlar, ama yanlış yapıyorlar. Kur’an’da izin
verilen savaş, inanç baskısı ya da yurdundan sürme
suçunu işleyenleri engellemeye yönelik savaştır.
Allah Rasulü Veda Haccı’nda, ‘Cahiliyede olduğu
gibi benden sonra yeniden birbirinizin boynunu
vurmaya başlamayın’ diye uyarmıştı. Ama, maalesef
3. ve 4. Halife Müslümanlar tarafından suikastle
öldürüldü. Ne hazindir ki, Allah’ın ve Rasulü’nün
mesajı erken kayboldu. İktidar ilkeye ve seçime
göre değil, babadan oğula ve kılıç zoruyla el değiştirmeye
başladı yeniden. Yani, saltanat sistemine
geri dönüldü. Emeviler türlü zulümler yaptılar. Abbasiler
de onlardan geri kalmadı. Günümüzde de
Müslümanlar birbirini boğazlamaya devam ediyor!
Şii-Sünni diye savaşıyor, ‘Hilafetime biat edin’ diye
savaşıyor... Müslümanlar savaşmak için gerekçe bulmada
hiç zorlanmıyor maalesef!
Sorunun silahla çözüleceğini zannedenler ve silahlı
mücadeleyi çözüme götürecek bir yöntem olarak
benimseyenler derin bir yanılgı içindedir. Oynanan
oyunun hakikatini görüp şiddetten uzak durmamız
gerekir. Zira, düşmanlarımız, Müslümanları silah ve
savaş girdabına sokarak IŞİD gibi hareketler üzerinden
İslam’a büyük bir darbe vurmayı arzu ediyor.
İman da ahlak da yanlış olabilir, ortada iman ve ahlak
var diye bunların doğru olma garantisi yoktur.
Müslüman asla yalan söylememeli mesela. İman ve
ahlak bir arada ve doğru anlaşılmalı. Yoksa imanlı
ve ahlaklı bir insan kendisine bomba bağlayıp insanları
patlatarak iyi bir şey yaptığını düşünebiliyor.
Allah ona rahmet etsin, Hz. Ali’nin Hariciler hakkındaki
görüşü ne kadar manidardır: ‘Hakkı talep edip
yanılan, batılı talep edip isabet eden gibi değildir.’
Kur’an’ın maksat ve hedeflerini kavramış o büyük
insan, Haricilere karşı nasıl muamele edilmesi gerektiği
sorulduğunda şu cevabı vermişti: ‘Haram
yere kan dökmedikleri sürece savaşı başlatan siz
olmayın!’
Kur’an’da beyan buyurulduğu üzere, inançları sebebiyle
baskı gören, inancı yüzünden öldürülen,
bu yüzden yurtlarından sürülen insanlara savaşma
izni verilmiştir. Ameliyat olduğumda ziyaretime
geldiğinde Said Ramazan el-Bûtî’ye cihadın doğru
anlaşılmasına hizmet edecek bir eser yazmasını
rica etmiştim, o da bu konuda bir eser yazmıştı. O
eserinde Bûtî, ‘bidûn hirâb cihad caiz olmaz’ diye
yazmıştı. Harpler genel olarak ve çoğunlukla zalimdir.
Adil savaş sadece baskıyı ortadan kaldırandır.
Ne var ki, günümüz dünyasında böyle adil bir savaş
yok...
Çok üzücü bir durumdur ki, genel olarak Müslümanların,
silahı ve atalarını taparcasına yücelttiğini
görüyoruz. Oysa, İbrahim Aleyhisselam, babasına
ve toplumuna ‘Kendi ellerinizle yonttuklarınıza mı
tapıyorsunuz?’ diye itiraz etmişti. Atom bombasını
biz yapıyoruz, ondan biz medet umuyoruz, ondan
yine biz korkuyoruz. Bizim hayat anlayışımız maalesef
çok kirlenmiş. Silah bu kadar önemli ve güçlüyse
Sovyet rejiminin yıkılışını neden engelleyemedi?”
Baskı ve Şiddetin Sorun Çözme Kabiliyeti
Yoktur
“Eşyaya, yani varlıklara kanunlarına uygun davranmamız
gerektiği gibi, insana da kanununa uygun
davranmamız gerekir. İnsana onun fıtratına, yapısına,
yani kanununa uygun şekilde davranırsak bize
dost olur, onun üzerinde baskı kurarsak bize düşman
kesilir. Zira, baskı, zor, zorbalık insan fıtratının
asla kabul edemeyeceği anormal bir durumdur.
Savaş zorun, zorbalığın ve baskının zirvesidir. Bu
yüzden hep söylediğim odur ki; savaş ölmüştür. Savaşın
sorun çözme yeteneği kesinlikle kalmamıştır.
Her gün defalarca okuduğumuz ‘Âyetelkürsi’nin hemen
peşinden gelen ‘lâ ikrahe fiddîn’ ayeti, ikrahı,
baskıyı, zorbalığı yasaklamıştır. Yüzü ekşitmekten
atom bombasına kadar geniş bir yelpazeye yayılabilecek
mahiyette olan ‘ikrah’ın, baskının hiçbir türü
caiz değildir. Nitekim insanı güç ve baskı ile değil,
ikna ile değiştirebilir, onu istediğin yola ikna ederek
getirebilirsin.
Peygamberimizden rivayet edilen bir hadiste, şiddetin
bereketsiz olduğu ifade edilmiştir. Şiddet asla bir
sorun çözme yöntemi olamaz. Savaş ölmüştür. Artık
suçlular ve onların sömürdükleri cahiller dışında
kimse savaşı sorun çözme yöntemi olarak kullanmıyor
dünyada...”
Altmış yıldır İslam dünyasını büyük bir dikkat ve
yüksek bir umutla izleyen ve ümmetin sorunlarına
çare bulma çabası içinde olan, Kur’an’ın hakikatleri
anlama ve yayma yoluyla ‘en büyük cihad’ emrine
imtisal eden, Türkiye’nin elde ettiği kazanımları muhafaza
etmenin ve daha ileriye götürmenin Âlem-i
İslam için ne kadar önemli olduğunu yeri geldikçe
vurgulayan muhterem üstadım Cevdet Said’e Rabbimizden
sağlıklı uzun ömürler niyaz ediyorum. Bu
yazının devamını inşaallah gelecek hafta yayımlayacağız.
22