Vecihi_Dergi_06_LR-1

21
BİR FENERBAHÇE EFSANESİ
LEFTER KÜÇÜKANDONYADİS
Lefter Küçükandonyadis, futbola Büyükada’da başladı. Taksim
Spor Kulübü’nün alt yapısından yetişti. Taksim Kulübü yöneticileri
kendisine lisans çıkartabilmek için 1941’de mahkeme
kararıyla yaşını büyüttüler. Ancak bu sayede takımda oynayabildi.
2 yıl Taksim Spor Kulubü’nde ter döktü. 1943’te askere
gitti. 4 yıl süren askerlik döneminde de futboldan kapmadı.
Diyarbakır karmasında futbol oynamaya devam etti. 1947’de
dönüşüyle birlikte Fenerbahçe’ye transfer oldu. 1947 yılından
1964’e kadar Fenerbahçe forması giydi ve ‘sarı-lacivert çubuklunun’
en büyük efsanelerinden biri oldu. Belki de ‘Fenerbahçe’
denince akla gelen ilk isim oydu. Lefter, İstanbul Ligi’nde
1953-54 sezonunda gol kralı oldu.
LEFTER’İN FENERBAHÇE’YE TRANSFERİ
Tarih 1942… Fenerbahçe’nin efsane kalecisi Cihat Arman askerliğini
yapmak üzere orduya katılır. Bu sırada yedek kaleci
Erdal’da sakattır. Bu yüzden Fenerbahçe İstanbul Ligi ekiplerinden
Taksimspor’un kalecisi Şalabi’yi almak ister. Yönetici Rüştü
Dağlaroğlu, Taksimspor başkanının kapısını çalar ve başkandan
bir ricada bulunur.
Şalabi’yi bize verin...
Taksimspor’un Rum başkanı ‘’Napacaksın Şalabi’yi ben size bir
oyuncu vereceğim leblebi gibi gol atacak’’ der...
‘’Bizim golcümüz var sen bize Şalabi’yi ver’’
Taksimspor başkanı ısrar eder. Bir kaç ay kaldı askerliğinin bitmesine
ve şu anda ordu takımında oynuyor git izle beğenmezsen
yine alma!
Yönetici Dağlaroğlu Diyarbakır’a O’nu izlemeye gider ve stadyumda
misafir edilir. O sırada tribünde Beşiktaş yöneticilerini
de görür Profesör Dağlaroğlu.
Maç başlar ancak O çocuk sahada yoktur. Devre arasında teknik
direktöre haber yollanır. ‘’Bu çocuğu izlemeye geldiler oynat!’’
Son 25 dakika oyuna girer ve 4 gol birden atar. Sonradan oyuna
giren bu çocuk karşı takımın yarısını çalımlayarak, kaleciyi
de geçerek çok şık goller atar. Maç bittiği an zaten Beşiktaş’lı
yöneticilerin de orda olduğunu bilen Prof. Dağlaroğlu hemen
aşağı yanına gitmek ister. Ancak bir haber alır, çocuk gitmiştir.
“Olur mu, nasıl gider, maç daha yeni bitti diğer çocuklar yeni
giriyorlar soyunma odasına…”
Daha sonra bölüğünde bulur genci. Karşısına alır der ki gence.
“Bak yavrum ben Prof. Dağlaroğlu Fenerbahçe adına seninle
konuşuyorum. Seni Fenerbahçe’ye almak istiyoruz, gelir misin
bize?”
Genç kafasını öne eğer cevap vermez.
“Evladım cevap versene. Bak maçtan da kaçtın seni bulamadım
zaten. Benden mi kaçıyorsun yoksa?” Yok der genç içine
çekerek nefesini.
“Efendim, ben biraz utandım. Karşı takımda oynayan herkes
benden büyük, bir de kaleci Hüsnü Abi Milli Takım kalecisidir.
O’na 4 gol birden atmaktan utandım, duramadım maçta!”
Yeteneği kadar kalbinin de güzel olduğunu anlar Dağlaroğlu
ve der ki;
“Evladım sen tam da Fenerbahçe’ye yakışan bir futbolcusun.
Bak burada Beşiktaşlı yöneticileri de gördüm. Acaba onlar seni
kandırırlar mı diye de telaştayım. Fenerbahçe’ye gelmek ister
misin ne dersin?”
“Merak etmeyin efendim, ben Beşiktaş’a gidemem’’
“Hayırdır?”
“Orda Baba Hakkı var. Onun heybetinden, onun görkeminden
benim elim ayağıma dolaşır. Gidemem Beşiktaş’a lakin Fenerbahçe’yi
çok severim. Gelmek isterim lakin…” Söyle şartını der
Profesör, ne istersin?
“Ben İstanbulluyum, bir balıkçının oğluyum. Babam gariban
bir balıkçı, çok hasta ilaçları var alamıyorum ilaçlarını 200 lira
tutuyor diyorlar. Ben Fenerbahçe’ye geleceğimi söz verirsem
babamın ilaçlarını alır mısınız?”