باز هم متن و بستر آن

سوزان کوستانزو بازهم مبنتبنن و ساختار شبریبررین مبریبررزانژاد
4
گیتیس ، موسسهی تئاتر دیگری در مسکو به دست موکف رسید.‏ به گفتهی موکف،‏ شخصی در گیتیس
به او پیشنهاد کرد که آن را به عنوان کمدی فارس به روی صحنه بیاورد.‏ این روش،‏ ‏بمنبممایش را بیشبرتبرر باب
طبع ماموران سانسور آن زمان میکرد،‏ چرا که گرفتاری شخصیتها را در یک کشور غر ‏بىببىی به استهزاء
میگرفت و عناصر سیاسی خنبىثبىی میشدند.‏ چنبنیبنن تفسبریبرری البته هم عمق روانشناسی و هم تلوبجیبجحات آن را
نبریبرز تضعیف میکرد.‏
اما موکف قصد دیگری داشت.‏ او فکر میکرد که ‏«مروژک به سیاست ‏[شوروی]‏ میپرداخت.»‏ موکف
تصمیم گرفت به جای آنکه بر وجه مضحک ‏بمنبممایشنامه تکیه کند،‏ رویکردی رئالیسبىتبىی در پیش بگبریبررد.‏ او
5
میخواست ‏«حد و مرزهای سبک رئالیسبىتبىی کنستانتبنیبنن استانیسلاوسکی « را که در دوران ‏بجتبجحصیلش در
تئاتر هبرنبرر مسکو ‏‐سنگر مبریبرراث استانیسلاوسکی‐‏ بر آن تا کید شده بود،‏ بیازماید.‏ در حالىللىی که انتخاب
موکف سنبىتبىی و ‏مجممجحتاطانه به نظر میرسید،‏ او در واقع داشت از این عرف تئاتری پذیرفته شدهی شوروی
استفاده میکرد تا توانابىیبىی آن عرف را در به تصویر کشیدن دقیق زندگی شوروی دور و بیگانه سازد.‏
تصویرسازی رئالیسبىتبىی وضعیت ابسورد شخصیتها،‏ واقعیت ابسورد شوروی را زیر ذرهببنیبنن میگذاشت.‏
عملاً‏ موکف خواهناخواه به سوی خط هبرنبرریای حرکت میکرد که بسیار پیش از آن از سوی آندری
6
سینیاوسکی در نقد به یادماندبىنبىیاش ‏«دربارهی رئالیسم سوسیالیسبىتبىی»‏ آن را مطرح کرده بود.‏
سینیاوسکی ‏«هبرنبرری سوررئال…‏ که در آن گروتسک جای توصیفهای زندگی روزمره را خواهد گرفت»‏
را پیشبیبىنبىی میکند.‏ اجرای موکف تصویری وحشتنا ک واقعی را از زندگی روزمرهی شخصیتها ارائه
کرد.‏ اثر به شکل خصوصی برای دیگر دانشجویان و استادان تئاتر هبرنبرر مسکو و نبریبرز گروه کوچکی از
‏«دوستان»‏ تئاتر هبرنبرر مسکو اجرا شد،‏ اما به نظر ‏بمنبممیرسید که این ‏بمنبممایش آیندهای داشته باشد.‏
با این حال موکف و گروهش میخواستند مکابىنبىی برای اجراهای بعدی پیدا کنند.‏ تا سال ١٩٨٠،
گزینههابىیبىی برای چنبنیبنن تلاشهابىیبىی وجود داشتند.‏ تولیدات تئاتری دیگر ‏مجممجحدود به سالنهای بزرگ و
حرفهای مانند صحنهی اصلی تئاتر هبرنبرر مسکو نبودند.‏ بسیاری از تئاترها از ‏جمججممله تئاتر هبرنبرر مسکو
‏«صحنههای کوچک»‏ ابجیبججاد کرده بودند.‏ چنبنیبنن ‏مجممججرابىیبىی امتیازات بسیاری به ‏همھهممراه داشت.‏ آثار یا
‏بمنبممایشنامههای ‏بجببجحثبرانگبریبرز ‏بمنبممایشنامهنویسان نسبتاً‏ ناشناس میتوانست بدون نگرابىنبىی از تعداد ‏بمتبمماشا گران و
به دنبال آن کاهش درآمد‐‏ که در آن زمان مسئلهی جاری تئاترهای حرفهای بود‐‏ در آبجنبججا اجرا شود.‏
Gosudarstvennyi institut teatral’nogo iskustva imeni Lunacharskogo 4
Konstantin Stanislavskii 5
!7
Andrei Siniavskii 6