31.08.2017 Views

من موجودی احساساتی هستم

رازهاى دختران جهان به قلم ايو انسلر ترجمه شيرين ميرزانژاد

رازهاى دختران جهان
به قلم ايو انسلر
ترجمه شيرين ميرزانژاد

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Copyright © 2017 Khameneh Multimedia All rights reserved.<br />

<strong>من</strong>تخبىببىی از<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong><br />

رازهای دخبرتبرران جهان<br />

ایو انسلر<br />

ترجمججممه<br />

شبریبررین مبریبررزانژاد


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

<br />

!2


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

<strong>من</strong>تخبىببىی از<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong><br />

رازهای دخبرتبرران جهان<br />

ایو انسلر<br />

ترجمججممه:‏ شبریبررین مبریبررزانژاد<br />

گروه تئاتر ا گزیت<br />

!3


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

یادداشت نویسنده:‏<br />

این مونولوگها مصاحبه نیستند.‏ هر مونولوگ متبىنبىی ادبىببىی است که الهللهھام گرفته از سفر به<br />

اقصی نقاط جهان،‏ دیدن رویدادها و گوش کردن به گفتگوهای واقعی و خیالىللىی است.‏ گاه<br />

یک مونولوگ الهللهھامگرفته از یک مقاله،‏ یک ‏بجتبججربه،‏ یک خاطره،‏ یک رویا،‏ یک آرزو،‏ یک<br />

تصویر یا ‏لحللححظهای اندوه یا خشم بوده است.‏<br />

ایو انسلر<br />

!4


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

تو به <strong>من</strong> بگو الان چطور باید یه دخبرتبرر بود؟<br />

پرسش،‏ تردید،‏ ابهببههام،‏ اختلاف<br />

یه جورابىیبىی خیلی غبریبررمردونه شدهان.‏<br />

دیوانههای مستبد<br />

‏بجنبجخستوزیرها و تزارها و رئیسجمججممهورها هسبنتبنن.‏<br />

یکی از یکی درستکارتر.‏<br />

هر شهری که ‏بمببممباران میکبننبنن<br />

هر انسابىنبىی که میکشن<br />

برای اهداف ‏«انساندوستانه»‏ است.‏<br />

مردم صاحب آب روستاهای خودشون هم نیسبنتبنن<br />

طلا و المللمماسشون که ‏بمببمماند.‏<br />

میلیونها نفر ‏مجممججبور میشن از میون خا کروبه و زباله شامشون رو درست کبننبنن<br />

در حالىللىی که تاجرای روس و ستارههای سینما<br />

ویلاهای پونصد میلیون دلاری تو جنوب فرانسه میخرن.‏<br />

زنبورا دیگه عسل درست ‏ب<strong>من</strong>بممیکبننبنن.‏<br />

مردم دارن تو هر جابىیبىی که نباید حفاری میکبننبنن.‏<br />

آمریکا،‏ روسیه،‏ کانادا،‏ داب<strong>من</strong>بممارک و نروژ<br />

‏همھهممگی ادعای مالکیت قطب ‏سمشسممال رو میکبننبنن<br />

اما به نظر ‏ب<strong>من</strong>بممیرسه برای هیچ کدومشون مهم باشه که خرسهای قطبىببىی دارن غرق میشن.‏<br />

انگشتنگاری میکبننبنن،‏ از گواهینامهها و دندونامون عکس میگبریبررن.‏<br />

برادر بزرگ حالا دیگه توی تلفنها،‏ آیپادها و کامپیوترهامون هم هست.‏<br />

حبىتبىی یک نفر هم احساس ا<strong>من</strong>یت بیشبرتبرری ‏ب<strong>من</strong>بممیکنه.‏<br />

کادرهای سلامت روان امروز<br />

شکنجهگرهای ریشوی سابق از آب درمیان.‏<br />

!5


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

و پاپ که با اون لباسش خودب<strong>من</strong>بممابىیبىی میکنه<br />

و پوست خز روی لباسش رو به رخ میکشه<br />

به ‏همھهممه میگه<br />

بوسیدن کسی که دوستش داری بزرگترین کار شیطانیه.‏<br />

زبىنبىی که میخواد معاون اول آمریکا بشه<br />

به خلقت خدا اعتقاد داره<br />

اما به گرمایش زمبنیبنن نه.‏<br />

چرا ‏همھهممه از رابطهی جنسی بیشبرتبرر وحشت دارن<br />

تا از موشک اسکاد؟<br />

کی گفته خدا با لذت بردن ‏مجممجخالفه؟<br />

و ا گه خونوادهی ‏مجممجحافظهکار سنبىتبىی اینقدر خوبه<br />

پس چطوره که ‏همھهممه دارن ازش فرار میکبننبنن<br />

یا پسانداز زندگیشون رو خرج میکبننبنن<br />

که فقط با یه غریبه توی یه اتاق بشیبننبنن و به خاطرش زاری کبننبنن؟<br />

جنگ عراق نزدیک به سه تریلیون دلار هزینه برداشت.‏<br />

حبىتبىی ‏ب<strong>من</strong>بممیتوب<strong>من</strong>بمم این رقم رو بشمرم<br />

اما میدوب<strong>من</strong>بمم که این پول ‏ممممممکن بود<br />

میتونست<br />

به ‏بمتبممام فقر پایان بده<br />

و ‏همھهممبنیبنن باعث میشد تروریسم هم <strong>من</strong>تفی بشه.‏<br />

چطور برای کشتار پول دار ‏بمیبمم<br />

اما برای تغذیه و درمان نه؟<br />

چطور برای نابودی پول دار ‏بمیبمم<br />

اما برای هبرنبرر و مدرسه نه؟<br />

بنیادگراها حالا دیگه<br />

ارتشهای خصوصی میلیارد دلاری دارن.‏<br />

طالبان برگشته<br />

هرچند که هیچ وقت نرفته بود.‏<br />

!6


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

زنا سوزونده میشن،‏ ‏بهببههشون ‏بجتبججاوز میشه،‏ کتک میخورن،‏<br />

فروخته میشن،‏ گرسنگی میکشن و حبىتبىی زنده به گور میشن<br />

و هنوز ‏ب<strong>من</strong>بممیدونن که ا کبرثبرریت هسبنتبنن.‏<br />

ذخایر آب داره به آخر میرسه<br />

اما حبىتبىی توی بیابونهابىیبىی که دچار خشکسالىللىی شدیده<br />

‏جمچجم<strong>من</strong> زمبنیبننهای گلف سبرببرز و پرپشته<br />

و استخرهای شنا پر از آب<br />

برای دوازده تا پولدار که شاید دلشون ‏بجببجخواد بیان.‏<br />

آدمای خاص ‏بجببجچههای دستچبنیبنن شده رو از سرزمبنیبننهای دور به فرزندی میگبریبررن.‏<br />

خرج پروازشون تا اوبجنبججا بیشبرتبرره تا<br />

کل پولىللىی که پدر و مادر ‏بجببجچه امسال درآوردن.‏<br />

چرا ‏همھهممون پول رو ‏بهببههشون ‏ب<strong>من</strong>بممیدن؟<br />

بردهداری برگشته<br />

هرچند که هیچوقت نرفته بود.‏<br />

از هر کسی که شلاق خورده ببرپبررسید<br />

که مبریبرراثش چقدر عمیقه.‏<br />

شش میلیون نفر توی کنگو مردن<br />

و هیچوقت خبرببررساز نشدن،‏<br />

نگو که هیچ ربطی به رنگ پوست<br />

یا معادنشون نداره.‏<br />

آدمای فقبریبرر اول از ‏همھهممه میمبریبررن<br />

از گردباد<br />

شرم<br />

سونامی<br />

تشعشع<br />

آلودگی<br />

سیل<br />

و ‏بىببىیتوجهی.‏<br />

!7


<strong>من</strong>تخبىببىی از<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

آدمای پولدار<br />

دم شهرکهای خصوصی ‏بىببىینقصشون<br />

فقط دروازههای الکبرتبرریکی پرزرقوبرقتر میگذارن.‏<br />

‏همھهممه دارن ‏«خبریبرریه»‏ راه می اندازن<br />

مهموبىنبىیهای ‏مجممججلل میگبریبررن<br />

با یه عالمللممه پول دزدی<br />

که پولدارا حس خو ‏بىببىی پیدا کبننبنن<br />

از اینکه یه ذرهی کوچولو رو از اون ‏همھهممه پولىللىی که دارن ببخشن.‏<br />

اما کسی ‏ب<strong>من</strong>بممیخواد واقعاً‏ چبریبرزی رو تغیبریبرر بده.‏<br />

ا گه واقعاً‏ اینو میخواهید<br />

باید از چبریبرزی بگذرید<br />

مثلاً‏ ‏همھهممهچبریبرز<br />

بعد اونطوری داراها ندار میشن<br />

اونوقت دیگه کی هسبنتبنن؟<br />

و این خیلی پیچیده است<br />

برای ‏همھهممبنیبنن چک میکشن<br />

و به ‏همھهممون روال سابق ادامه میدن.‏<br />

تغیبریبرر رو میفروشن.‏<br />

انقلاب رو سودآور میکبننبنن.‏<br />

شرکتهای بزرگ که به هر حال صاحب ‏همھهممهچبریبرز هسبنتبنن<br />

حبىتبىی شلوارهای جبنیبنن هیبىپبىیمون،‏ سلولهای حافظه،‏ و بارون.‏<br />

چرا این ‏همھهممه از رهبرببرران زن شبیه مارگارت تاچر هسبنتبنن<br />

و حبىتبىی رفتارشون بدجنستر هم هست؟<br />

چرا هیچکس چبریبرزی یادش ‏ب<strong>من</strong>بممیآد؟<br />

چطوره که پولدارای بد<br />

کلی پول میگبریبررن تا سخبرنبررابىنبىی کبننبنن<br />

و فقرای بد توی زندانها شکنجه میشن؟<br />

اصلاً‏ کسی اینجا پاسخگوئه؟<br />

!8


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

یا ‏بمتبممام اینا اونقدر دور خودش میچرخه تا <strong>من</strong>فجر بشه<br />

یا متلاشی بشه؟<br />

و ا گه کاری هست که میتونیم ابجنبججام بدبمیبمم<br />

پس چرا ابجنبججامش ‏ب<strong>من</strong>بممیدبمیبمم؟<br />

پس چی به سر خشم اومد؟<br />

چی به سر دقت و مسئولیت اومد؟<br />

چی به سر به رخ نکشیدن ثروت اومد؟<br />

چی به سر مهربوبىنبىی اومد؟<br />

چی به سر نوجوونابىیبىی اومد که عصیان میکبننبنن<br />

به جای خریدن و فروخبنتبنن؟<br />

چی به سر نوجوونابىیبىی اومد که ‏همھهممدیگه رو میبوسن<br />

به جای وبلا گنویسی و توهبنیبنن؟<br />

چی به سر نوجوونابىیبىی اومد که راهپیمابىیبىی میکبننبنن<br />

‏مجممجخالفت میکبننبنن<br />

به جای ‏بهببههرهکشی و مصرفگرابىیبىی؟<br />

میخوام تو دنیای واقعی ‏لمللممست کنم<br />

نه اینکه توی یوتیوب پیدات کنم،‏<br />

میخوام توی کوهستان کنارت قدم بزب<strong>من</strong>بمم<br />

نه اینکه توی فیسبوک باهات دوست بشم.‏<br />

یه چبریبرزی ‏بهببههم بده تا بتوب<strong>من</strong>بمم ‏بهببههش معتقد باشم<br />

که اسم ‏بجتبججاری نباشه.‏<br />

تنهام.‏<br />

میترسم.‏<br />

دخبرتبررای کوچیکتر از <strong>من</strong> توی مدرسه<br />

با پسرا دست به کارای نامربوط میزنن<br />

حبىتبىی معبىنبىی رابطه رو هم ‏ب<strong>من</strong>بممیدونن<br />

فقط میخوان ‏مجممجحبوب باشن<br />

و برای خودشون جایگاهی پیدا کبننبنن.‏<br />

!9


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

بیشبرتبرر دخبرتبررای ‏همھهممسن <strong>من</strong> قرص مصرف میکبننبنن<br />

یا از ‏بجتبجخت ببریبررون ‏ب<strong>من</strong>بممیآن<br />

یا میخورن یا گرسنگی میکشن<br />

یا دماغشونو عمل میکبننبنن یا پروتز میگذارن<br />

یا خودشونو ناقص میکبننبنن<br />

یا پرحرفىففىی میکبننبنن<br />

یا خودشونو میپوشونن<br />

یا با درموندگی دنبال راهی میگردن تا<br />

بیدار باشن بدون اینکه واب<strong>من</strong>بممود کبننبنن<br />

زنده باشن بدون اینکه از خود بیخود بشن<br />

جدی باشن<br />

صادق باشن<br />

که حبىتبىی به دوست داشبنتبنن کسی فکر کبننبنن<br />

تو زمابىنبىی که ‏همھهممگی ‏مجممجحکوم به نابودی هستیم.‏<br />

تو به <strong>من</strong> بگو الان چطور باید یه دخبرتبرر بود<br />

<strong>من</strong> میگم ‏بمتبممام تلاشمونو بکنیم<br />

حالا که ‏همھهممه چبریبرز داره از ببنیبنن میره.‏<br />

<strong>من</strong> میگم ازش حرف بزنیم<br />

باهاش ‏بجببججنگیم<br />

درستش کنیم<br />

چبریبرزی نیست که ‏بهببههش چنگ بزنیم<br />

حالا که ‏همھهممه چبریبرز از دست رفته.‏<br />

گذاشتنش به عهدهی ما.‏<br />

خیلی بده،‏ ولىللىی حقیقت داره.‏<br />

این کار <strong>من</strong> و توئه عزیزم.‏<br />

!10


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

نکن<br />

قاهره،‏ مصر<br />

از پنجره ببریبررون رو نگاه نکن<br />

با دخبرتبررای دیگه صحبت نکن<br />

ببریبررون نرو<br />

شلوارای تنگ پات نکن<br />

اصلاً‏ شلوار پات نکن<br />

پدرم <strong>من</strong>و از خونه ببریبررون میکنه<br />

مادرم <strong>من</strong>و تو خونه نگه میداره<br />

داد نزن<br />

صحبت نکن<br />

بشور.‏ بساب.‏ مرتب کن.‏<br />

انتظار ‏بمتبممجید نداشته باش<br />

شیطوبىنبىی نکن<br />

ببریبررون نرو<br />

رانیا رو نببنیبنن<br />

برادر رانیا میخواست ازت خواستگاری کنه<br />

موقعی که داری بیسکوئیت میفروشی با هیچ دخبرتبرری صحبت نکن<br />

زیاد طولش نده<br />

نگو نه<br />

وقتشه که نامزد کبىنبىی<br />

روی بالکن واینستا<br />

به برنامهی رویاها نرو<br />

تنهابىیبىی دیروقت به داروخانه نرو<br />

!11


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

حبىتبىی ا گه مریض باشی<br />

با دوستات صحبت نکن<br />

نگران نباش فقط یه ویزیت معمولیه<br />

باهاش ‏بجنبججنگ،‏ با تیغ<br />

بیدار شو<br />

گریه نکن،‏ باید میبریدش<br />

دنبالش نگرد<br />

میتونست دیوونهات کنه<br />

غبریبرر قابل کنبرتبررل.‏<br />

پدرم از دخبرتبررا متنفره<br />

میگه قدبمیبمما زنده به گورشون میکردن<br />

‏همھهممبنیبنن که به دنیا میاومدن.‏<br />

نه ارزشی<br />

نه شخصیبىتبىی<br />

این خونهی تو نیست<br />

‏ب<strong>من</strong>بممیتوبىنبىی بری ببریبررون<br />

بشور.‏ بساب.‏ مرتب کن.‏<br />

بیشبرتبرر از این رو تصور نکن<br />

روی بالکن واینستا<br />

بکارتت رو از دست نده<br />

از پنجره به ببریبررون نگاه نکن<br />

مادرم <strong>من</strong>و تو خونه نگه میداره<br />

پدرم میاندازبمتبمم ببریبررون<br />

برادرم کتکم میزنه<br />

دکبرتبرر مثلهام میکنه<br />

نکن.‏ نکن.‏<br />

<strong>من</strong> میخوام خوندن بلد باشم<br />

برای اینکه بتوب<strong>من</strong>بمم قرآن ‏بجببجخوب<strong>من</strong>بمم<br />

!12


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

تابلوهای توی خیابون رو ‏بجببجخوب<strong>من</strong>بمم<br />

‏سمشسممارهی اتوبوس رو بدوب<strong>من</strong>بمم<br />

اتوبوسی که قراره سوارش بشم<br />

وقبىتبىی که یه روزی از این خونه میرم.‏<br />

!13


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

جوکی دربارهی دماغم<br />

‏بهتبههران،‏ ایران<br />

یه وقبىتبىی <strong>من</strong> بامزه بودم.‏ خیلی بامزه.‏ یه جوری که هر کاری میکردم و هر چبریبرزی میگفتم<br />

بامزه بود.‏ ا گه اوبجنبججوری بودم احتمالاً‏ الان ‏سمشسمما هم داشتید میخندیدید.‏ کاش میتونستم<br />

چند تا ‏ب<strong>من</strong>بممونه نشونتون بدم که چقدر بامزه بودم،‏ اما ا گه میتونستم پس یعبىنبىی هنوزم<br />

بامزهام.‏ میدوب<strong>من</strong>بمم الان که ‏بهببههم نگاه میکنید باور کردنش براتون سخته.‏ <strong>من</strong> خیلی<br />

خوشگلم،‏ نه؟ خوشگل نیستم؟ دخبرتبررای خوشگل شبیه هیچ چبریبرز خاصی نیسبنتبنن.‏ اونا<br />

شبیه چبریبرزی هسبنتبنن که ‏همھهممه آرزو دارن اون شکلی باشن،‏ اما نه چبریبرز مشخصی که بشه<br />

باهاش ارتباط برقرار کرد.‏ آدم وقبىتبىی میخواد یه دخبرتبرر خوشگلو توصیف کنه مثلاً‏<br />

میگه:«وای اون دخبرتبرره،‏ اشلی،‏ خیلی خوشگله.»‏ ولىللىی وقبىتبىی دخبرتبررای نه چندان خوشگل<br />

رو توصیف میکنه ‏همھهممیشه یه چبریبرز مشخصی رو دربارهشون میگه،‏ یه چبریبرزی دربارهی<br />

ظاهرشون.‏ وای،‏ ماریا،‏ ‏همھهمموبىنبىی که موهای وزوزی داره؛ یا تانیا،‏ ساق پاش یه کم کوتاهه،‏ اما<br />

سینههای ‏مجممجحشری داره.‏<br />

قبل از اینکه بامزه باشم،‏ قیافهی بامزهای داشتم.‏ شبیه یه اتفاق غبریبرر<strong>من</strong>تظره بودم که هر<br />

‏لحللححظه ‏ممممممکن بود بیفته.‏ ‏همھهممهاش هم به دماغم ربط داشت.‏ بزرگ و زشت و خندهدار بود.‏<br />

دماغم خندهدار بود.‏ وقبىتبىی با <strong>من</strong> آشنا میشدین،‏ در واقع با دماغم آشنا میشدین.‏ سلام،‏<br />

به دماغم خوش اومدین.‏ حبىتبىی ‏ب<strong>من</strong>بممیتوب<strong>من</strong>بمم بگم صورت داشتم.‏ فقط دماغ.‏ فقط دماغ بزرگ<br />

خندهدار مسخره.‏ دماغ چبریبرز خیلی وخیمیه.‏ <strong>من</strong>ظورم اینه که ‏سمشسمما خودتون تا حالا<br />

دماغتون رو ‏بمتبمماشا کردین؟ <strong>من</strong> ‏همھهممیشه دماغمو ‏بمتبمماشا میکردم.‏ <strong>من</strong>و ‏مجممججذوب خودش میکرد.‏<br />

خدایا دماغ دیگه چیه؟ حبىتبىی کلمهاش هم خندهداره.‏ دماغ.‏ فکر دماغ.‏<br />

دماغم باعث میشد آدما راحت باشن.‏ سر حرف رو باز میکرد.‏ یه جوری باعث میشد<br />

احساس کبننبنن میتونن ‏بهببههم اعتماد کبننبنن.‏ توصیفش سخته،‏ اما دماغم ‏بهببههم آزادی عمل<br />

میداد.‏ ‏بهببههم افکار شرورانه الهللهھام میکرد.‏ باعث میشد جسور باشم.‏ انگار اینجوری بود<br />

که هرگز یکی از اونا ‏بجنبجخواهی بود پس میتوبىنبىی خودت باشی.‏ توی مدرسه دلقک کلاس<br />

بودم.‏ ‏بهببههم میگفبنتبنن گونزو،‏ مثل ماپت شو.‏<br />

!14


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

پدر و مادرم آدمای بدی نیسبنتبنن.‏ میدوب<strong>من</strong>بمم <strong>من</strong>و دوست دارن.‏ میدوب<strong>من</strong>بمم که ‏بهببههبرتبررینها رو برام<br />

میخوان.‏ اما اینکه ‏بهببههبرتبررینها از نظر اونا چیه توی ماجرا دخیله.‏ این ‏همھهممیشه معنیش این<br />

بوده که اونا ‏بهببههبرتبرر از <strong>من</strong> میدونن.‏ پدر و مادرم که <strong>من</strong>و دوست داشبنتبنن،‏ برنامهریزی کردن،‏<br />

نقشه کشیدن و در ‏بهنبههایت موفق شدن که دماغم رو به کشبنتبنن بدن.‏ به قتل برسوننش.‏<br />

روز تولد شونزده سالگیم یه آدم اجبریبرر کردن که ترتیب دماغم رو بده.‏ یه مزدور قاتل<br />

استخدام کردن که دماغ بینوای <strong>من</strong>و به قتل برسونه.‏ تنها مشکل این بود که دماغم به<br />

خودم وصل بود.‏<br />

<strong>من</strong> حبىتبىی ‏ب<strong>من</strong>بممیدونستم که چه اتفافىقفىی داره میافته.‏ ‏همھهممهاش ‏بهببههم میگفبنتبنن که خوشحال میشم<br />

و ‏همھهممهچی ‏بهببههبرتبرر میشه و به خاطرش ازشون تشکر میکنم چون قراره زندگیم خیلی<br />

آسونتر بشه.‏ فکر کردم دارن میبرب<strong>من</strong>بمم رستوران پارادایس چنگ.‏ فکر کردم دار ‏بمیبمم<br />

میر ‏بمیبمم غذای چیبىنبىی مورد علاقهمو ‏بجببجخور ‏بمیبمم.‏ بعد سر از یه کلینیک کوچیک در آوردبمیبمم.‏ <strong>من</strong><br />

هیچی دستگبریبررم ‏ب<strong>من</strong>بممیشد.‏ یه دکبرتبرری اوبجنبججا بود که به طرز عجیبىببىی خودش یه دماغ گنده<br />

داشت.‏ ‏بهببههم گفت که یه عمل خیلی ساده است.‏ قیافهی مادرم گناهکار بود اما ‏همھهممهاش<br />

زورکی لبخند میزد.‏ بعد دکبرتبرر داروی بیهوشی ‏بهببههم داد.‏ هیچی یادم ‏ب<strong>من</strong>بممیآد.‏ وقبىتبىی بیدار<br />

شدم به شدت حالت ‏بهتبههوع داشتم و بقیه هم به طرز غریبىببىی دوروبرم میپلکیدن و<br />

معلوم بود که یه اتفاق وحشتنا کی افتاده.‏ شروع کردم به بالا آوردن گوشت و خون و<br />

استخون.‏ دماغ داغون و خرد شده و له شدهام ببریبررون میاومد و روم میربجیبجخت.‏ گریه<br />

میکردم و حبىتبىی ‏ب<strong>من</strong>بممیدونستم بدون دماغ چطور میشه گریه کرد.‏ پدرم دستمو گرفت و<br />

گفت:«حالا یه شازده خانوم میشی.»‏ <strong>من</strong>م گفتم:«<strong>من</strong> ‏ب<strong>من</strong>بممیخوام شازده خانوم باشم.‏ <strong>من</strong><br />

از دلقک بودب<strong>من</strong>بمم خوشحال بودم.‏ دماغم گنده بود،‏ اما ‏بهببههم هویت میداد،‏ مرموزم میکرد.‏<br />

‏بهببههم شخصیت داده بود.‏ الان دیگه هیچی نیست.‏ یه جفنگ اجمحجممقانه وسط صوربمتبمم.‏ <strong>من</strong> یه<br />

زمابىنبىی ببنیبننالنهرین بودم،‏ حالا شدم مرکز خرید.»‏<br />

میدوب<strong>من</strong>بمم باورش سخته،‏ اما <strong>من</strong> هیچ وقت آرزوی خوشگلی نداشتم.‏ دلمللمم برای دخبرتبررای<br />

خوشگل میسوخت،‏ چون ‏همھهممیشه ‏همھهممه ‏بهببههشون زل میزدن.‏ هیچ وقت حرف ‏ب<strong>من</strong>بممیزدن یا<br />

کاری ‏ب<strong>من</strong>بممیکردن.‏ فقط یه جا بودن،‏ ‏همھهممینجوری…‏ خوشگل.‏ مثل یه ماهی توی تنگ.‏ به این<br />

طرف و اون طرف شنا کبننبنن و مردم هم ‏بمتبمماشاشون کبننبنن.‏ گاه گداری هم به غذای ماهی<br />

ناخونک بزنن،‏ اما فقط ناخونک،‏ چون ‏همھهممه میدونیم که لاغر بودن ‏همھهممون خوشگل بودنه.‏<br />

مشکل خوشگل بودن ‏همھهممینه.‏ خیلی کارا هست که نباید بکبىنبىی تا خوشگل باشی.‏ یعبىنبىی ‏بمتبممام<br />

!15


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

زندگیت میشه.‏ این کارو نکبىنبىی،‏ اون کارو نکبىنبىی.‏ خوشگل میموب<strong>من</strong>بمم.‏ کارم خوشگلیه.‏<br />

‏ب<strong>من</strong>بممیخورم.‏ وسواسی میشم.‏ دور خودم میچرخم.‏ مدام خودمو برانداز میکنم.‏<br />

گرسنگی میکشم.‏ ضعیف میشم.‏ چون غذا ‏ب<strong>من</strong>بممیخورم،‏ جون ندارم.‏ غذا واقعاً‏ مغز<br />

آدمو به کار میاندازه.‏ برای ‏همھهممبنیبنن آدمای خوشگل آرومتر حرکت میکبننبنن.‏ زیاد ‏ب<strong>من</strong>بممیتونن کار<br />

کبننبنن.‏ افکارشون هم چندان باز نیست.‏ اما خب،‏ نیازی هم ‏بهببههش ندارن.‏ خوشگلن دیگه.‏<br />

آدمای بامزه میتونن هر چی ‏بجببجخوان ‏بجببجخورن.‏ <strong>من</strong> غذا رو خیلی دوست داشتم.‏ ازش لذت<br />

میبردم چون آدمای بامزه از ‏همھهممه چی لذت میبرن.‏<br />

آدمای خوشگل ا کبرثبرراً‏ با خوشگلای دیگه معاشرت میکبننبنن.‏ یه جورابىیبىی کارشون ‏همھهممینه.‏<br />

بعد موضوع میشه این که کی خوشگلتر از اون یکیه.‏ ‏بمتبممام زندگی میشه این که کی از<br />

‏همھهممه خوشگلتره.‏<br />

دلمللمم برای دماغم تنگ شده.‏ هر روز ‏بهببههش دست میزب<strong>من</strong>بمم و خیال میکنم که مثل پینوکیو<br />

دروغ بگم تا دوباره دربیاد.‏ یه بار یواشکی با یه پسری رفتم سر قرار که ‏بهببههم میگفت<br />

خوشگلم.‏ ‏بهببههش گفتم <strong>من</strong> واقعاً‏ خوشگل نیستم.‏ فکر کرد دارم شکستهنفسی میکنم.‏<br />

گفتم <strong>من</strong> خوشگل به دنیا نیومدم.‏ <strong>من</strong> خوشگل طبیعی نیستم.‏ خوشگل تقلبىببىیام.‏ اون<br />

نفهمید،‏ برای ‏همھهممبنیبنن <strong>من</strong>و بوسید،‏ چون پسرا وقبىتبىی چبریبرزی رو ‏ب<strong>من</strong>بممیدونن و ‏ب<strong>من</strong>بممیخوان اجمحجممق به نظر<br />

برسن ‏همھهممبنیبنن کارو میکبننبنن.‏ وقبىتبىی <strong>من</strong>و بوسید چبریبرزی مانعش نشد.‏ زیادی آسون بود.‏ حبىتبىی ‏مجممججبور<br />

نبودم راجع ‏بهببههش شوخی کنم.‏ و این خیلی غمانگبریبرز بود،‏ چون شوخی راجع به دماغم<br />

‏همھهممیشه طرف رو به خنده میانداخت و هر دومون راحت میشدبمیبمم.‏ بوسیدن اون وقتا<br />

‏همھهممیشه ‏بهببههبرتبرر بود.‏<br />

!16


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

٣۵ دقیقه وقت دارم تا اون بیاد سراغم<br />

صوفیه،‏ بلغارستان<br />

شونزده سالمللممه.‏<br />

دارم میلرزم.‏<br />

<strong>من</strong> ‏همھهممیشه دارم میلرزم.‏<br />

لرزیدب<strong>من</strong>بمم مثل این میمونه که<br />

یه جنازه به خودش میپیچه<br />

درست بعد از اینکه ‏بهببههش شلیک شده.‏<br />

<strong>من</strong> از درون مردهام.‏<br />

اون برمیگرده.‏<br />

باید تندتند حرف بزب<strong>من</strong>بمم.‏<br />

<strong>من</strong> از موهام متنفرم.‏<br />

<strong>من</strong> دو سال پیش فروخته شدم.‏<br />

‏ب<strong>من</strong>بممیتوب<strong>من</strong>بمم بزب<strong>من</strong>بمم ببریبررون.‏<br />

<strong>من</strong> گوشتم.‏<br />

<strong>من</strong> یه حیووب<strong>من</strong>بمم.‏<br />

<strong>من</strong> شونزده سالمللممه.‏<br />

<strong>من</strong> به دست اونا تصاحب شدم.‏<br />

اونا هر کاری ‏بجببجخوان میکبننبنن.‏<br />

<strong>من</strong> قدبلندم.‏<br />

پاهای کشیدهای دارم.‏<br />

جای سوختگی روشونه.‏<br />

<strong>من</strong> یه زیرسیگاریام.‏<br />

!17


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

یه سطل زباله.‏<br />

دستام میلرزن.‏<br />

گاهی وقتا از کاندوم استفاده ‏ب<strong>من</strong>بممیکبننبنن.‏<br />

ا گه ما دست رد ‏بهببههشون بزنیم،‏ کتک میخور ‏بمیبمم.‏<br />

به پشتم نگاه کنید<br />

جای بریدگیه<br />

دوازده سالمللمم بود.‏<br />

پدرم ‏همھهممیشه مست بود.‏<br />

‏همھهممیشه عصبابىنبىی.‏<br />

دوستش،‏ ‏بهببههبرتبررین دوستش<br />

که چهل سالش بود شروع کرد به ‏بجتبججاوز کردن به <strong>من</strong><br />

هر بار که <strong>من</strong>و میدید.‏<br />

‏بهتبههدید کرد که ا گه به کسی بگم نابودم میکنه.‏<br />

‏بهتبههدید کرد که به پدرم میگه.‏<br />

دو سال ‏بمتبممام<br />

هر کاری که میخواست میکردم.‏<br />

‏بهببههم سیفیلیس داد.‏<br />

توی دهنم پر از تاوله.‏<br />

از موهام متنفرم.‏<br />

‏(بلند میشود.)‏<br />

چیه،‏ چیه؟<br />

مطمئبىنبىی <strong>من</strong>و ‏ب<strong>من</strong>بممیشناسه؟<br />

مطمئبىنبىی ‏ب<strong>من</strong>بممیآد تو؟<br />

‏(مینشیند.)‏<br />

گبریبرر افتادبمیبمم.‏ ‏بهببههبرتبررین دوست پدرم.‏<br />

یه نفر اومد تو،‏<br />

وقبىتبىی که اون داشت کنار دیوار ‏بهببههم ‏بجتبججاوز میکرد.‏<br />

به پدرم گفت که <strong>من</strong> وادارش کردم.‏<br />

!18


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

پدرم حرفشو باور کرد.‏<br />

پدرم <strong>من</strong>و کتک زد<br />

با یه تیکه از چوب صندلىللىی<br />

<strong>من</strong>و از خونه انداخت ببریبررون.‏<br />

هفتهها ‏ب<strong>من</strong>بممیتونستم راه برم.‏<br />

اما در حال فرار بودم.‏<br />

١٧ دقیقه<br />

پدرم <strong>من</strong>و طرد کرد،‏<br />

مادرم رو هم ‏همھهممبنیبنن طور،‏<br />

چون باهاش زندگی کرده بود<br />

بیست و دو سال<br />

بدون اینکه حرفىففىی بزنه.‏<br />

چهارده ساله،‏ بدون اینکه جابىیبىی داشته باشم که برم،‏<br />

توی خیابونا،‏<br />

یه مرد ‏بهببههم جا داد.‏<br />

بعد برادرم<br />

تنها دوستم<br />

‏بهببههم پشت کرد.‏<br />

بعد اون مرد شروع کرد<br />

به کتک زدن…‏<br />

نه جابىیبىی برای رفبنتبنن.‏<br />

نه راه فراری.‏<br />

زیر گوش پلیس<br />

رفتم که کمک بگبریبررم<br />

کیف پول دزدیده شده<br />

یه مرد جوون<br />

!19


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

با موی کوتاه<br />

‏بهببههم گفت که یه کاری سراغ داره.‏<br />

<strong>من</strong>و با خودش برد.‏ <strong>من</strong>و فروخت به اونا.‏<br />

ا گه سعی کنم برم<br />

خونوادهمو میکشن.‏<br />

<strong>من</strong> هنوز دوستشون دارم.‏<br />

پلیس<br />

<strong>من</strong>و به یه ‏بجتبجخت بست<br />

هفت ساعت ‏بمتبممام<br />

به دستام دستبند زدن<br />

‏لحللحختم کردن<br />

و شیشتاشون…‏<br />

<strong>من</strong> یه سطل زبالهام.‏<br />

<strong>من</strong> یه سوراخم.‏<br />

<strong>من</strong> ‏همھهممهاش مریض بودهام.‏<br />

وقت نیست<br />

‎۵‎دقیقه<br />

‏ب<strong>من</strong>بممیدوب<strong>من</strong>بمم چرا به دنیا اومدم.‏<br />

لذت رو احساس ‏ب<strong>من</strong>بممیکنم<br />

<strong>من</strong> فقط مبتذلمللمم<br />

فقط جسمم<br />

ا گه کسی میتونست قلبم رو ببینه<br />

میدید که جاش خالیه<br />

<strong>من</strong> از موهام متنفرم<br />

هیچ خبرببرری از مادرم ندارم<br />

یک سال می شه<br />

این انتخاب نیست<br />

!20


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

پیش پلیس میری که ازت ‏جمحجممایت کنه<br />

میری پیش<br />

پدرت<br />

مادرت<br />

برادرت<br />

دوستپسرت<br />

<strong>من</strong> شونزده سالمللممه<br />

<strong>من</strong> یه حیووب<strong>من</strong>بمم<br />

<strong>من</strong> یه مِلکم<br />

<strong>من</strong> یه سوراخم<br />

<strong>من</strong> دارم میلرزم<br />

<strong>من</strong>و توی خیابونای پاریس میشه پیدا کرد<br />

<strong>من</strong> بلغارم<br />

<strong>من</strong> اهل فیلیپینم<br />

<strong>من</strong>و از سبریبررالئون دزدیدن<br />

<strong>من</strong> روسم<br />

<strong>من</strong> اهل میدانهای کشتارم<br />

که فروخته میشم،‏ توی تلآویو،‏ آمسبرتبرردام،‏ آتلانتا<br />

<strong>من</strong> اهل کوسوو ام،‏ ‏بمببممببىئبىی،‏ غنا،‏ لبنان<br />

<strong>من</strong> یه سرآغاز ‏بجتبججاوز شدهام<br />

<strong>من</strong> در حال انقراضم<br />

فیل<br />

عقاب<br />

دخبرتبرر<br />

!21


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

باربىببىی را آزاد کنید<br />

کوای یونگ،‏ چبنیبنن<br />

سلام،‏ <strong>من</strong> چانگ یینگ <strong>هستم</strong>.‏ کاش میتونستم یه نامهی درست و حسابىببىی براتون<br />

بنویسم،‏ اما <strong>من</strong> تو یه کارخونه <strong>هستم</strong> و دوازده ساعت در روز کار میکنم و ا گه دیر کنم<br />

یا اعبرتبرراض کنم <strong>من</strong>و ببریبررون میاندازن.‏ حبىتبىی فکر کردن به این چبریبرزا هم <strong>من</strong>و تو دردسر<br />

میاندازه چون ‏ممممممکنه خرابکاری کنم و دستم توی دستگاه گبریبرر کنه.‏<br />

اونا متنفرن از اینکه دستگاهها رو خراب کنیم.‏ متنفرن از اینکه اتفافىقفىی برامون بیفته چون<br />

‏همھهممهی کارها رو کند میکنه.‏ اینجوری شد که ‏لىللىیژوان مرد.‏ یه روز آتیشسوزی شد و اون<br />

میترسید که جاش رو ترک کنه،‏ چون کارش رو احتیاج داشت تا بتونه شکم خونوادهش<br />

رو سبریبرر کنه.‏ برای ‏همھهممبنیبنن خیلی ناجور توی آتیش سوخت.‏<br />

اما دروغ چرا،‏ <strong>من</strong> ‏ب<strong>من</strong>بممیتوب<strong>من</strong>بمم نامه بنویسم چون سواد ندارم.‏ سبریبرزده سالمللممه و از ‏بجببجچگی کار<br />

میکردم.‏ <strong>من</strong> چیبىنبىی خوب حرف میزب<strong>من</strong>بمم اما ‏ب<strong>من</strong>بممیتوب<strong>من</strong>بمم ‏بجببجخوب<strong>من</strong>بمم یا بنویسم.‏<br />

ولىللىی خیلی حرف دارم و فکر میکنم بتوب<strong>من</strong>بمم ‏بهببههتون کمک کنم.‏ شاید فکر کنید یه دخبرتبرر فقبریبرر<br />

که ‏همھهممهاش چند سنت در ساعت پول درمیاره چبریبرزی نداشته باشه که ‏بهببههتون یاد بده.‏ اما <strong>من</strong><br />

دربارهی بار ‏بىببىی خیلی چبریبرزا میدوب<strong>من</strong>بمم.‏ <strong>من</strong> یکی از اون کسابىیبىی <strong>هستم</strong> که سرش رو درست<br />

میکبننبنن.‏ <strong>من</strong> میبینم که چی تو سرش میره.‏<br />

تا حالا باید متوجه شده باشید که یه راهی پیدا کردم تا پیغاثممممم رو ‏بهببههتون برسوب<strong>من</strong>بمم.‏ این<br />

نامه یا اینبرتبررنت یا تلفن نیست.‏ <strong>من</strong> اسمسسممش رو گذاشتم ‏«هِدسِند».‏ میتونید احساسش کنید؟<br />

خیلی قویه.‏ پنج سالمللمم بود که شروعش کردم.‏ باید خیلی خیلی شدید به یه چبریبرزی فکر<br />

کنید و بعد باید تصور کنید که یه کسی فکرتونو دریافت میکنه،‏ بعد چشماتونو ببندید و<br />

‏بمتبممرکز کنید،‏ اون وقت سرتون میفرستدش.‏<br />

!22


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

چون <strong>من</strong> سر بار ‏بىببىی رو درست میکنم،‏ فکرمو توی مغز هر کدومشون ‏«هدسند»‏ میکنم.‏<br />

اینجوری هر دخبرتبرری که بار ‏بىببىی به دستش برسه صدای فکر <strong>من</strong>و میشنوه.‏<br />

<strong>من</strong> یک عالمللممه سر درست کردهام،‏ برای ‏همھهممبنیبنن پیغاثممممم خیلی جاها رفته.‏ ا گه با دقت به<br />

بار ‏بىببىیتون گوش بدید ‏‐مثل صدف سرش رو به گوشتون ‏بجببجچسبونید‐‏ میشنوید چی<br />

میگم.‏<br />

یه عالمللممه از ما دخبرتبررا رو برای ساخبنتبنن بار ‏بىببىی لازم دارن چون در هر ثانیه سه تا بار ‏بىببىی<br />

فروخته میشه.‏ اینو روز اول کار ‏بهببههمون گفبنتبنن.‏ گفبنتبنن دخبرتبررابىیبىی مثل <strong>من</strong> تو خیلی از کشورها<br />

کار میکبننبنن تا بار ‏بىببىی ‏بىببىینقص باشه.‏ بدنش از تایوان میاد.‏ موهاش رو توی ژاپن کار<br />

میگذارن.‏ بعد میاد چبنیبنن تا لباس تنش کبننبنن و سرش رو به بدنش ‏بجببجچسبونن.‏ میگفبنتبنن هر<br />

روز ٢٣٠٠٠ کامیون پر از بار ‏بىببىی میره بندر و برمیگرده تا ‏همھهممگی با کشبىتبىی برن آمریکا و<br />

توی جعبههای صوربىتبىی بستهبندی بشن و ببریبررون برن.‏<br />

به ما گفبنتبنن کاری که ما اینجا تو چبنیبنن میکنیم از ‏همھهممه مهمتره و باید سریع ابجنبججامش بدبمیبمم<br />

وگرنه جا میمونیم و دخبرتبررای کوچولو به بار ‏بىببىیهاشون ‏ب<strong>من</strong>بممیرسن.‏<br />

اوایل ‏همھهممهاش دلواپس این موضوع بودم و دابمئبمم نگران بودم.‏ چند بار دستم رو با<br />

دستگاه بریدم.‏<br />

بعد عکس خونهی رویابىیبىی بار ‏بىببىی رو دیدم و <strong>من</strong>و به فکر جابىیبىی که توش زندگی میکنم<br />

انداخت.‏ <strong>من</strong> تو خونهای زندگی میکنم که مثل کابوس میمونه.‏ حبىتبىی ‏ب<strong>من</strong>بممیشه ‏بهببههش گفت<br />

خونه،‏ خوابگاهه.‏ مثل زندان بار ‏بىببىی میمونه،‏ ‏همھهممهی ما دخبرتبررا تو یه جای زشت چپونده<br />

شدبمیبمم.‏ به این فکر کردم که چطور یه بار ‏بىببىی ٢٠٠ یوان میارزه،‏ اما <strong>من</strong> اینجا تو این گرما<br />

کار میکنم،‏ ‏بمتبممام روز،‏ شش روز تو هفته،‏ و ‏بمتبممام هفته هم اینقدر پول درب<strong>من</strong>بممیآرم.‏<br />

<strong>من</strong> هیچ وقت جای دیگهای نرفتم اما فکر ‏ب<strong>من</strong>بممیکنم کسی واقعاً‏ شبیه بار ‏بىببىی باشه.‏ خیلی<br />

لاغره،‏ شنیدم حبىتبىی پریود هم ‏ب<strong>من</strong>بممیشه.‏ دخبرتبررخالهام که توی آمریکا زندگی میکنه ‏بهببههم<br />

!23


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

گفت که بار ‏بىببىی کاری میکنه دخبرتبررابىیبىی که صاحبش هسبنتبنن غذا ‏بجنبجخورن چون میخوان شکل<br />

اون باشن.‏<br />

<strong>من</strong> به این فکر افتادم که چقدر سخته بار ‏بىببىی رو اینجوری که الان هست دوست داشت.‏<br />

خیلی سفته،‏ با این ‏همھهممه پلاستیک.‏ آدم دوست نداره بغلش کنه.‏ حبىتبىی ‏ب<strong>من</strong>بممیتونه دستاشو<br />

دورت بگبریبرره.‏ ‏همھهممه کار رو خودت باید براش بکبىنبىی:‏ ببرپبررستیش،‏ لباس ‏بهببههش بپوشوبىنبىی،‏ برایش<br />

چبریبرز ‏بجببجخری.‏ اون ‏همھهممهچی میخواد.‏ خیلی حریص و ‏مجممجحتاجه.‏ اینجوری وادارت میکبننبنن که<br />

پول بیشبرتبرری خرج کبىنبىی.‏<br />

گوش کنید،‏ این تقصبریبرر بار ‏بىببىی نیست،‏ اون حبىتبىی امکانش رو هم نداره.‏ خیلیها کنبرتبررلش<br />

میکبننبنن‐‏ از اولبنیبنن قالب پلاستیکیش تا آخرین لوازمش.‏ از خیلی جهتها آزادیش حبىتبىی از<br />

<strong>من</strong>م کمبرتبرره.‏ هیچ توانش رو نداره که بذاره بره.‏ احتمالاً‏ پاهاش ‏ب<strong>من</strong>بممیتونن سر پا نگهش دارن.‏<br />

خیلی آدما ازش سوءاستفاده میکبننبنن.‏ میدونید،‏ یه دسته بار ‏بىببىی هسبنتبنن ‏‐همھهممبنیبننجا توی<br />

کارخونه که ما اسمسسممشونو گذاشتیم بدشانسها‐‏ که فرستاده میشن به مرکز اصلی بار ‏بىببىی تو<br />

لسآبجنبججلس.‏ یه اتاق پر از متخصصهای بار ‏بىببىی پرتشون میکبننبنن،‏ ‏بهببههشون لگد میزنن و گاز<br />

میگبریبررنشون که ببیبننبنن میتونن تاب بیارن یا نه.‏<br />

دخبرتبررخالهام این رو هم ‏بهببههم گفت که خیلی از دخبرتبررا اول بار ‏بىببىیشون رو دوست دارن اما<br />

بعد که بزرگتر میشن ‏بهببههش پشت میکبننبنن.‏<br />

موهاشو میبرن یا حبىتبىی سرش رو،‏ یا میگذارنش توی مایکروویو.‏<br />

مسئولا و رئیسا وادارش میکبننبنن حرفای واقعاً‏ اجمحجممقانهای بزنه.‏ حرف تو دهنش میگذارن:‏<br />

هیچ وقت این ‏همھهممه لباس بسمون میشه؟<br />

میخوام برم خرید.‏<br />

ریاضی سخته.‏<br />

!24


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

<strong>من</strong> میدوب<strong>من</strong>بمم بار ‏بىببىی واقعاً‏ دلش ‏ب<strong>من</strong>بممیخواد هیچ کدوم از این حرفا رو بزنه،‏ چون میدوب<strong>من</strong>بمم تو<br />

سرش چی میگذره.‏ با <strong>من</strong> حرف میزنه.‏ خیلی عصبانیه.‏ خیلی رتحنتحج میکشه.‏ خیلی عذاب<br />

وجدان داره.‏ از خرید کردن متنفره و حس بدی داره از اینکه این ‏همھهممه دخبرتبرر گرسنگی<br />

میکشن تا بسازنش و اون ‏همھهممه دخبرتبرر هم گرسنگی میکشن تا شبیه اون بشن.‏ راستش رو<br />

‏بجببجخواهید اون خیلی هم شلخته است و به طرز غبریبرر<strong>من</strong>تظرهای پرسروصدا.‏ اصلاً‏ مودب<br />

نیست و متنفره از اینکه توی اون لباسای تنگ و کفشای نوکتبریبرز ناراحت ‏بجببجچپوننش.‏<br />

بار ‏بىببىی اوبىنبىی نیست که ‏سمشسمما فکر میکنید.‏ خیلی باهوشتر از اونیه که ‏بهببههش اجازه میدن باشه.‏<br />

اون خیلی قدربمتبم<strong>من</strong>ده و یه جورابىیبىی نابغه است.‏<br />

بیشبرتبرر از یک میلیارد بار ‏بىببىی تو دنیا هست.‏ تصور کنید که آزادشون میکردبمیبمم.‏ تصور کنید که<br />

زنده میشدن،‏ تو ‏بمتبممام روستاها و شهرها و اتاقخوابها و زبالهدوبىنبىیها و خونههای رویابىیبىی.‏<br />

تصور کنید که به جای خالهبازی،‏ کنبرتبررل اوضاع رو به دست میگرفبنتبنن.‏ تصور کنید که<br />

شروع میکردن به گفبنتبنن احساس واقعیشون.‏<br />

بگذارید بار ‏بىببىی حرف بزنه.‏<br />

‏«هدسند»:‏<br />

بار ‏بىببىی رو آزاد کنید!‏<br />

‏«هدسند»:‏<br />

بار ‏بىببىی رو آزاد کنید!‏<br />

بار ‏بىببىی رو آزاد کنید!‏<br />

بار ‏بىببىی رو آزاد کنید!‏<br />

آخ!‏ دستم توی دستگاه گبریبرر کرد.‏ داره خون میاد.‏ حالا خیلی عصبابىنبىی میشن.‏<br />

‏«هدسند»:‏<br />

چانگ یینگ رو آزاد کنید!‏<br />

‏«هدسند»:‏<br />

!25


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

چانگ یینگ رو آزاد کنید!‏<br />

بگذارید از این کارخونهی کثیف و پر از عرق بره.‏<br />

‏«هدسند»:‏<br />

خواهش میکنم.‏<br />

!26


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

راهنمای دخبرتبرران نوجوان برای ‏بجنبججات از برد گی جنسی<br />

بوکاوو،‏ ‏جمججممهوری دموکراتیک کنگو<br />

<strong>من</strong> توی بوکاوو زندگی میکنم،‏ ‏جمججممهوری دموکراتیک کنگو،‏ اما فکر میکنم این راهنما<br />

برای هر دخبرتبرری تو هر کجای دنیا صدق کنه.‏<br />

مردم دابمئبمم از <strong>من</strong> میپرسن چطوری ‏بجنبججات پیدا کردم.‏ موضوع این نبود که از بقیه<br />

باهوشتر یا قویتر بودم.‏ حبىتبىی خودثممممم ‏ب<strong>من</strong>بممیدونستم دارم چیکار میکنم.‏ فقط یه چبریبرزی تو<br />

دروب<strong>من</strong>بمم بود که ‏ب<strong>من</strong>بممیتونست سازش کنه.‏ دوستام رو ‏همھهممزمان با <strong>من</strong> گرفبنتبنن.‏ فکر ‏ب<strong>من</strong>بممیکنم هرگز<br />

دوباره برگردن.‏<br />

قانون اول:‏ این حرف دخبرتبررونه رو که ‏«این ‏ب<strong>من</strong>بممیتونه برای <strong>من</strong> اتفاق بیفته»‏<br />

کنار بگذار<br />

وقبىتبىی اتفاق بیفته،‏ و مطمبنئبنن باش برای هزاران نفر از ما اتفاق میافته،‏ باورت ‏ب<strong>من</strong>بممیشه.‏<br />

فکر میکبىنبىی اینا فقط یه مشت سرباز دیوونهان که دارن خلبازی درمیارن.‏ حتماً‏<br />

حوصلهشون سر رفته یا یه ‏همھهممچبنیبنن چبریبرزی.‏ امکان نداره <strong>من</strong>و آزار بدن،‏ دست و پامو با این<br />

خشونت بگبریبررن و پربمتبمم کبننبنن توی کامیون.‏<br />

مغزت شروع میکنه یه چبریبرزابىیبىی گفبنتبنن.‏ اینا جای پدرم هسبنتبنن.‏ عقلشون بیشبرتبرر از اینا<br />

میرسه.‏ اینا آدمو گیج میکنه.‏ باعث میشه احساس ‏جمحجمماقت کبىنبىی.‏ باعث میشه فکر کبىنبىی<br />

چبریبرزی که داره اتفاق میافته واقعاً‏ اتفاق ‏ب<strong>من</strong>بممیافته.‏ باعث میشه فکر کبىنبىی کار اشتباهی<br />

کردی.‏<br />

<strong>من</strong> با ‏بهببههبرتبررین دوستامو بودم‐آلیسا،‏ اسبرتبرر و سوادی.‏ تعطیلاتمون بود.‏ با ‏همھهممدیگه با قایق<br />

از بوکاوو به گوما میرفتیم.‏ توی دریاچه کلی با هم شوخی میکردبمیبمم‐دریاچه کیوو.‏<br />

دریاچهی بزرگیه.‏ پنج ساعت طول میکشه تا از وسط ش رد بشیم.‏ فانتا میخوردبمیبمم و<br />

موهای وزوزی حجیم اسبرتبرر رو دست میانداختیم.‏ داشتیم میرفتیم گوما که شنا کنیم و<br />

!27


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

دور هم باشیم.‏ رفتیم خرید.‏ سوادی یه جفت کفش طلابىیبىی خرید.‏ یادمه فکر میکردم<br />

<strong>من</strong>م میخوام اما ‏ب<strong>من</strong>بممیخواستم فکر کنه که ازش تقلید میکنم.‏<br />

‏همھهممبنیبننطور که از مغازه ببریبررون میاومدبمیبمم توی خیابون،‏ اصلاً‏ به نظر واقعی ‏ب<strong>من</strong>بممیرسید.‏ ما فقط<br />

داشتیم خرید میکردبمیبمم و حالا این سربازهای دیوانه…‏ برای ‏همھهممبنیبنن بود که اونا فرار<br />

نکردن.‏ <strong>من</strong> میخواستم فرار کنم،‏ اما ‏ب<strong>من</strong>بممیخواستم تنهاشون بگذارم.‏ وقبىتبىی سعی کردبمیبمم<br />

مقاومت کنیم،‏ تازه فهمیدبمیبمم که ماجرا چقدر جدیه.‏ یکی از سربازا که هیکل گندهای هم<br />

داشت شروع کرد به کتک زدن آلیسا و اوب<strong>من</strong>بمم جیغ میزد.‏ ‏بهببههبرتبررین دوستام داشبنتبنن جیغ<br />

میزدن و گریه میکردن.‏<br />

<strong>من</strong> خیلی سا کت شدم.‏ ‏همھهممیشه کارم ‏همھهممینه.‏ ‏ب<strong>من</strong>بممیخواستم بگذارم سربازا هیچی بفه<strong>من</strong>.‏<br />

اینجا میرسیم به<br />

قانون دوم:‏ هرگز موقعی که ‏بهببههت ‏بجتبججاوز میکنه نگاهش نکن<br />

با اون صدای زمجممجخت و گوشخراش اسمسسممت رو صدا میکنه.‏ التماست میکنه که نگاه کبىنبىی.‏ با<br />

دستای زمجممجخت و کثیف و بزرگش سرت رو برمیگردونه.‏ هرگز چشمت رو به چشمش ننداز.‏<br />

ا گه ‏مجممججبور شدی چشماتو ببند.‏ اون هیچی نیست.‏ اون اوبجنبججا نیست.‏ اون فقط یه ذرهی<br />

کوچیک و ‏بىببىیمعنیه.‏ اون حبىتبىی وجود هم نداره.‏<br />

قانون سوم:‏ درون خودت یه سوراخ بساز و ‏بجببجخز توش.‏<br />

اون میافته روت.‏ اون جای پدرته.‏ بوی چوب و الکل و ماربجیبججوانا میده.‏ دستش رو روی<br />

دهنت میگذاره.‏ تو با کرهای.‏ فقط پونزده سالته.‏ ‏بهببههت یادآوری میکنه که هیچ کس ‏ب<strong>من</strong>بممیاد.‏<br />

تصور کن داری میرقصی.‏ به آهنگ مورد علاقهات فکر کن.‏ مادرت رو به یاد بیار که<br />

موهات رو میبافه.‏ دستای مهربون و پینه بستهاش رو که میبافه به یاد بیار.‏ صداشو بشنو<br />

که اسمسسممت رو صدا میکنه:«مارتا،‏ مارتا،‏ مارتا.»‏<br />

قانون چهارم:‏ هیچ دری رو به روش باز نکن<br />

غذابىیبىی رو که برات میاره رد کن.‏ از خوردن ماهی مزخرفش خودداری کن.‏ روش تف کن.‏<br />

‏بهببههش بگو خونوادهی <strong>من</strong> هرگز ماهی ببریبررون افتاده از آب رو ‏ب<strong>من</strong>بممیخورن.‏ وقبىتبىی توی ‏جمججممع ازت<br />

میخواد لبخند بزبىنبىی و مثل یه ‏همھهممسر شایسته رفتار کبىنبىی،‏ با اینکه خودش با کس دیگهای<br />

ازدواج کرده،‏ هرگز لبخند نزن.‏ با لباس زشت دست دوز گرونقیمبىتبىی که برات آورده روی<br />

زمبنیبنن غلت بزن.‏ هیچوقت به جوکهاش ‏بجنبجخند.‏ اون ‏بهببههت ‏بجتبججاوز میکنه.‏ روزی دو‐سه بار<br />

این کارو میکنه.‏ بعد از بیست بار اول دیگه درد نداره.‏ درونت دیگه به تو تعلق نداره.‏<br />

!28


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

بعضی وقتها به خودش عطر میزنه.‏ حواست باشه.‏ اون بو باعث میشه ‏بهببههش علاقه پیدا<br />

کبىنبىی.‏ ‏بهببههش راه نده.‏ کمکم نسبت ‏بهببههش احساس پیدا میکبىنبىی.‏ بعد از شش ماه طبیعیه.‏<br />

چبریبرزی بیشبرتبرر از یه عادت یا تصادف نیست.‏ هیچ ربطی به کلاود نداره.‏ راسبىتبىی،‏ هیچ وقت<br />

اسمسسممش رو به کار نبرببرر.‏ با ‏«اون»‏ و ‏«تو»‏ خطابش کن.‏ ‏«تو!‏ برو اونورتر.‏ تو!‏ تنهام بذار.»‏<br />

قانون پنجم:‏ ناراحبىتبىی اون هیچ ربطی به تو نداره<br />

بعضی وقتا غمگبنیبنن به نظر میرسه.‏ به خاطر ‏بمتبممام چبریبرزای بدی که دیده و کارای بدی که<br />

کرده.‏ دلت براش میسوزه.‏ هر چبریبرزی که اون احساس میکنه و ‏ب<strong>من</strong>بممیکنه رو حس میکبىنبىی.‏<br />

تقریباً‏ دو ساله که بردهاش بودی.‏ کمکم فکر میکبىنبىی که کس دیگهای نیست.‏ این<br />

زندگیته.‏ اون تنها کسی خواهد بود که دوستت داره.‏ وقبىتبىی که یه روز صبح شروع میکبىنبىی<br />

به استفراغ کردن،‏ مطمبنئبنن میشی که مسمومت کرده.‏ بعدش میگذره و بعد دوباره پیش<br />

میاد.‏ کمکم متوجه میشی که ازش حامله شدی.‏ ‏بهببههت میگه ا گه حبىتبىی فکر سقط هم از<br />

سرت بگذره میکشدت.‏ از مراقبت کردن از ‏بجببجچهاش خودداری کن.‏<br />

قانون ششم:‏ مهم نیست که گبریبرر بیفبىتبىی.‏ ‏بهببههبرتبرره که در حال تلاش برای آزادی<br />

‏بمببممبریبرری<br />

وقبىتبىی فرصت <strong>من</strong>اسب پیش میاد،‏ بزن به چا ک.‏ روی معجزهها حساب کن.‏ وقبىتبىی فرار میکبىنبىی،‏<br />

‏بجببجچه رو هم با خودت میبری.‏ چون ته دلت میدوبىنبىی که اون مال توئه.‏ فقط لباسای ‏بجببجچه رو<br />

با خودت میبری،‏ نه هیچ چبریبرز دیگهای.‏<br />

شروع میکبىنبىی به دویدن و پاهات مثل یه آدم قدربمتبم<strong>من</strong>د قوی میشه و ‏بهببههبرتبرر و روشنتر از<br />

‏همھهممیشه فکر میکبىنبىی و صدای مادرت رو میشنوی که صدا میزنه:«مارتا،‏ فرار کن!‏ بدو!‏<br />

بدو!»‏ و درست سر موقع به اتوبوس میرسی و از پنجره به ببریبررون نگاه ‏ب<strong>من</strong>بممیکبىنبىی چون<br />

میدوبىنبىی چهارتا ‏مجممجحافظی که دوسال تو رو ‏بجتبجحت نظر داشبنتبنن الان رسیدن اما تو توی<br />

سوراخت هسبىتبىی و هیچکس ‏ب<strong>من</strong>بممیتونه ببیندت و با ‏بجببجچهات توی یه دیوار تو خونهی دخبرتبررعموت<br />

قابمیبمم میشی ‏همھهممون خونهای که تعطیلاتت رو توش میگذروندی و کلاود با چهارتا سرباز<br />

دیگه میاد دنبالت و ‏همھهممه جا رو میگردن و ‏همھهممه چی رو خراب میکبننبنن و ‏بجببجچهات گریه ‏ب<strong>من</strong>بممیکنه<br />

و تو نامربىئبىی میشی و روز بعد خودت رو به قایق میرسوبىنبىی و تا موقعی که از ساحل دور<br />

نشده نفس ‏ب<strong>من</strong>بممیکشی و اونو میبینیش که با مردای دیگه روی اسکله دنبالت میگردن و<br />

سراغت رو میگبریبررن و یه نفر قایق رو نشون میده و میدوبىنبىی که پیدات کرده هر چند ته<br />

سوراخت قابمیبمم شدی.‏ بعد کاپیتان قایق یه دفعه کنارت سبرببرز میشه و یه سوال ازت<br />

!29


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

میپرسه:«چند سالته؟»‏ و بعد تو یه جوری حرف میزبىنبىی که انگار اولبنیبنن باره صحبت<br />

میکبىنبىی و تعجب میکبىنبىی از اینکه چقدر صدات بلند و دیوانهوار به گوش میرسه و چبریبرزابىیبىی<br />

میگی مثل:«هفده سالمللممه.‏ وقبىتبىی <strong>من</strong>و دزدید پونزده سالمللمم بود.‏ هر روز روزی سه بار ‏بهببههم<br />

‏بجتبججاوز میکرد.‏ ‏بهببههم مریضی داد و بعد هم حاملهام کرد.‏ معادن کشورمونو دزدید و<br />

زندگی <strong>من</strong>و.‏ ا گه قایق رو برگردوبىنبىی خودمو میاندزم توی دریاچه.‏ خودمو غرق میکنم.‏<br />

ا گه ‏بمببممبریبررم هیچ مسئلهای نیست،‏ فقط دیگه ‏مجممججبور نباشم اونو ببینم.‏ ‏بجببجچهاش رو هم با<br />

خودم میبرم.»‏<br />

بعد کاپیتان دستش رو میگذاره روی شونهات و برفىقفىی توش چشماش میبیبىنبىی که میفهمی<br />

از دلسوزیه و اون قایق رو برب<strong>من</strong>بممیگردونه.‏<br />

قانون هفتم:‏ به خاطر خوشحالىللىی بابت شنیدن خبرببرر مرگش احساس عذاب<br />

وجدان نکن<br />

بعد از شش ماه که برگشبىتبىی خونه،‏ توی بوکاووی دوستداشبىتبىی،‏ برمیخوری به دو تا سرباز<br />

از کمپ و اونا تعجب میکبننبنن که چقدر حالت خوبه و ‏بهببههت میگن که کلاود کشته شده و تو<br />

هم میگی:«خدا عجب کار خو ‏بىببىی کرد»‏ و ‏همھهممون ‏لحللححظه شبریبرر توی سینههات سرازیر میشه و<br />

عاشق ‏بجببجچهات خواهی شد.‏<br />

<strong>من</strong> دو روز به تعطیلات رفتم.‏<br />

<strong>من</strong> تا دو سال بر نگشتم.‏<br />

قانون هشتم:‏ هیچکس ‏ب<strong>من</strong>بممیتونه چبریبرزی رو ازت بگبریبرره ا گه خودت ‏بهببههشون ندی.‏<br />

!30


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

پنج گاو و یک گوساله<br />

اصل داستان<br />

مطمبنئبنن نیستم دقیقاً‏ چه روزی تصمیم گرفت <strong>من</strong>و بفروشه.‏ خشکسالىللىی شده بود.‏ سه ماه ‏بمتبممام<br />

جوری بود که انگار یه کسی ‏بمتبممام سبرببرزی رو از بوتهها و درختا و ‏جمچجم<strong>من</strong>ا پا ک کرده بود.‏ زمبنیبنن<br />

قهوهای شده بود.‏ رودخونهها سنگ شده بودن.‏ ‏همھهممه جا خا ک بود.‏ تو دهنمون،‏ توی<br />

‏بجتبجختمون،‏ توی رویاهامون.‏ گاوها.‏ ‏همھهممه چبریبرز دربارهی گاوها بود.‏<br />

<strong>من</strong> یه دخبرتبرر ماسابىیبىی <strong>هستم</strong>.‏ توی کنیا زندگی میکنم.‏ اسمسسممم ‏«مری»ه.‏ پونزده سالمللممه.‏ چهارده<br />

سالمللمم بود که ‏همھهممهی اینا اتفاق افتاد.‏ از وقبىتبىی یادم میاد در حال نقل مکان بودبمیبمم.‏ از جابجببججابىیبىی<br />

خوشم میاد.‏ ما با گاوها جابجببججا میشیم.‏ اونا میخورن و وقبىتبىی علف بیشبرتبرری میخوان<br />

دوباره جابجببججا میشیم.‏ مردم ما اعتقاد دارن که ‏«نگای»‏ خدای باران ‏بمتبممام گلهها رو به<br />

ماسابىیبىیها داد تا ازشون نگهداری کبننبنن.‏ زندگی ما از شبریبرر و خون میگذره.‏<br />

<strong>من</strong> مدرسه میرفتم.‏ باهوش بودم.‏ ‏همھهممه چبریبرز یادم میموند و تو کلاسمون از ‏همھهممه سریعتر<br />

نوشبنتبنن رو یاد گرفتم.‏ معلم میگفت میتوب<strong>من</strong>بمم خیلی پیشرفت کنم.‏<br />

پدرم آدم قدربمتبم<strong>من</strong>دی بود.‏ یه عالمللمم ‏بجببجچه و گاو داشت.‏ دستکم چهل تا ‏بجببجچه،‏ اما اینجا دخبرتبررا<br />

رو ‏ب<strong>من</strong>بممیسمشسممارن برای ‏همھهممبنیبنن ‏ب<strong>من</strong>بممیشه دقیق گفت.‏ اون خیلی از خواهرای بزرگترمو شوهر داده<br />

بود.‏ فروخته بودشون به مردای مسن و هر کدومشون رفته بودن یه جای دور.‏ اونا رو<br />

در ازای گاو فروخته بود.‏ میدونستم که قبل از ‏همھهممسر شدن،‏ با تیغ بریده بودنشون.‏<br />

میدونستم درد وحشتنا کی کشیدن.‏ چهرههاشون عوض شده بود.‏ دیگه سوال<br />

‏ب<strong>من</strong>بممیپرسیدن.‏ <strong>من</strong> دلمللمم ‏ب<strong>من</strong>بممیخواست از سوال پرسیدن دست بردارم.‏<br />

وقبىتبىی ‏همھهممهچبریبرز عوض شد<br />

خشکسالىللىی بدتر شد.‏ گاوها اونقدر لاغر شده بودن که استخونهاشون از پوستشون زده<br />

بود ببریبررون.‏ جون نداشبنتبنن و ‏ب<strong>من</strong>بممیتونسبنتبنن تکون ‏بجببجخورن.‏ نه علفی بود نه آبىببىی.‏ بعضیاشون<br />

داشبنتبنن میمردن.‏ پدرم داشت فقبریبرر میشد.‏ هر روز بداخلاقتر میشد.‏ روزی که<br />

صدامون کردن سر زمبنیبنن میدونستم.‏ از قیافههاشون معلوم بود.‏ اِنتوتیا مرده بود.‏ گاو<br />

!31


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

مادرم بود.‏ مادرم گریه میکرد.‏ یادم ‏ب<strong>من</strong>بممیآد قبل از اون هیچوقت گریه کرده باشه.‏ بعداً‏<br />

فهمیدم که برای <strong>من</strong> گریه میکرد.‏ هیچی نشده لاشخورها ‏جمججممع شده بودن.‏ خیلی صبورن.‏<br />

میتونن تا ابد صبرببرر کبننبنن.‏<br />

پدرم معطل نکرد.‏ شنیدم که صحبت میکردن.‏ یه پبریبررمرد باهاش نشسته بود.‏ داشبنتبنن<br />

تارتحیتحخ تعیبنیبنن میکردن.‏ صدای پدرم خشن بود.‏ دربارهی مهریهی <strong>من</strong> صحبت میکردن،‏<br />

تعداد گاوها.‏ پبریبررمرد یه چشم نداشت.‏ سعی کردم تصور کنم که میبوسمسسممش.‏ تصور کردم<br />

که دیگه هرگز ‏ب<strong>من</strong>بممیخوب<strong>من</strong>بمم.‏ تصور کردم که وسط پاهامو میبرن.‏<br />

فرار<br />

حبىتبىی ‏جمحجممام هم نکردم.‏ توی جیبم سیصد شیلینگ داشتم.‏ به جای خریدن لباس<br />

کریسمس پساندازش کرده بودم.‏ دوستم سینتوییا رو تا دم جاده ‏همھهممراهی کردم.‏ بعد<br />

‏همھهممبنیبنن طور به راه رفبنتبنن ادامه دادم.‏ دربارهی یه مرکز ‏بجنبججات دخبرتبرران شنیده بودم.‏ خیلی<br />

دور بود.‏ اولش آزادی رو توی قدمهام حس میکردم،‏ اما بعد از شش ساعت تاریک<br />

شد.‏ سعی کردم زیر یه درخت اسبرتبرراحت کنم.‏ صدای وحشی کفتارها و پرندهها<br />

‏ب<strong>من</strong>بممیگذاشت ‏بجببجخوابمببمم.‏ انگار داشبنتبنن سرم جیغ میکشیدن.‏ سعی کردم چهرهی دوستانهی<br />

مادر رو که توی خونه ‏بهببههم خوشامد میگفت تصور کنم،‏ اما بعد قیافهی عصبابىنبىی پدرم<br />

میاومد جلوی چشمم.‏ یه چوب داشت،‏ یه تفنگ و داشت <strong>من</strong>و میکشت.‏ ‏همھهممبنیبننطور که تو<br />

جادهی تاریک تلوتلو میخوردم،‏ قلبم با صدای زبجنبججرههای تشنه دیوانهوار میتپید.‏ <strong>من</strong><br />

خونهی پدرم،‏ خونوادهام و زندگیم رو ترک کرده بودم.‏ <strong>من</strong> توی صحرا تو دل شب راه<br />

میرفتم.‏ <strong>من</strong> فرای خودم راه میرفتم.‏<br />

وقبىتبىی رسیدم سرتاپا خا ک بودم.‏ مادر نایو میخندید،‏ خوشحال بود.‏ انگار <strong>من</strong>تظرم بود.‏<br />

خیلی دخبرتبررای دیگه هم بودن که مسافتهای طولابىنبىی رو پیاده اومده بودن.‏ ما دخبرتبررابىیبىی<br />

بودبمیبمم که باید میرفتیم.‏ دخبرتبررابىیبىی بودبمیبمم که خونهی پدر ‏بمیبممون رو ترک کرده بوده بودبمیبمم.‏<br />

دخبرتبررابىیبىی بودبمیبمم که سنت رو عوض کرده بودبمیبمم.‏ ما یک قبیله بودبمیبمم و به هم نزدیکتر<br />

میشدبمیبمم.‏ به مدرسه رفتیم.‏ <strong>من</strong> یاد گرفتم که حبىتبىی ا گه خشکسالىللىی هم بود،‏ پدرم حق<br />

نداشت <strong>من</strong>و بفروشه.‏ این بردهداری بود.‏ یاد گرفتم که کلیتوریسم مال خودمه و وقبىتبىی<br />

ازدواج کنم میتونه ‏بهببههم لذت بده.‏ یاد گرفتم که میتوب<strong>من</strong>بمم هر چی ‏بجببجخوام بشم و دخبرتبررا<br />

میتونن به اندازهی پسرا بدونن و ما هم باید به حساب بیاییم.‏<br />

!32


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

بعداً‏ فهمیدم که بعد از اینکه فرار کردم پدرم مادرمو کتک زده بود اما مادرم از <strong>من</strong><br />

دفاع کرده بود.‏ سه تا خواهر کوچیکترم فرار کرده بودن توی صحرا.‏ مادرم رفته بود<br />

پیش بزرگترها.‏<br />

بعد از یک سال مادر نایو <strong>من</strong>و خواست.‏ گفت <strong>من</strong> با پدرت حرف زدم و میخواد ببیندت.‏<br />

گفت فکر میکنم اونقدر قوی هسبىتبىی.‏ فکر میکنم آماده است که تو رو بپذیره.‏<br />

آشبىتبىی<br />

وقبىتبىی به خونهش رفتم ‏بمتبممام بدب<strong>من</strong>بمم میلرزید.‏ ‏ب<strong>من</strong>بممیدونستم میتوب<strong>من</strong>بمم بایستم یا نه.‏ پدرم اوبجنبججا<br />

کنار مادرم و سه تا زن دیگهش بود.‏ خیلی پبریبرر به نظر میرسید و ضعیفتر از اوبىنبىی بود که<br />

یادم میاومد.‏ <strong>من</strong> چسبیده بودم به مادر نایو.‏ یک سال ‏بمتبممام شده بود.‏ میدونستم که<br />

خوب به نظر میرسیدم.‏ لباسای قشنگ تنم بود و عوض شده بودم.‏ یه دخبرتبرر قوی و با<br />

اعتماد به نفس بودم.‏ ‏همھهممه زدن زیر گریه.‏ حبىتبىی پدرم.‏ بعد خواهرام اومدن تو.‏ ‏بمتبممام سال<br />

اون ببریبررون توی صحرا زندگی کرده بودن.‏ جیغ و گریه و بغل کردن و ‏همھهممبنیبنن کارهابىیبىی که<br />

خواهرا میکبننبنن.‏ بعد دیدم پدرم داره ‏بهببههم نگاه میکنه.‏ براش معلوم شده بود که <strong>من</strong><br />

دیگه ‏ب<strong>من</strong>بممیترسیدم.‏ میدید که <strong>من</strong> با پای پیاده به اون طرف رفته بودم.‏ بلند شد و آروم<br />

<strong>من</strong>و بغل کرد.‏ گفت خوب از پس خودم بر اومدم و از مادر نایو تشکر کرد که <strong>من</strong>و آدم<br />

‏مجممجحبرتبررمی بار آورده،‏ بعد چبریبرزی گفت که مثل معجزه بود.‏ گفت که <strong>من</strong>و دوباره توی خونواده<br />

میپذیره.‏ گفت که خواهرامو هم ‏ب<strong>من</strong>بممیفروشه و مثله ‏ب<strong>من</strong>بممیکنه.‏<br />

مادرم خیلی خوشحال بود.‏ اون ‏همھهممیشه از ‏همھهممه چبریبرزش گذشته بود.‏ پول توجیبىببىی و لباس.‏<br />

این بار حبىتبىی خطر کتک خوردن رو هم به جون خریده بود.‏<br />

علبریبررغم کاری که کرده بودم،‏ از بزرگترها درخواست آزادی <strong>من</strong>و کرده بود.‏<br />

مراسمسسممی به پا شد.‏ ‏بمتبممام قبیله برای خوشامدگو ‏بىیبىی به <strong>من</strong> یه روز به خودشون از بازار<br />

مرخصی دادن.‏ <strong>من</strong> جلوی ‏همھهممه ایستادم و صحبت کردم.‏ به زنابىیبىی که با مهرههای زیبا و<br />

لباسهای رنگی،‏ سرهای تراشیده و روی گشاده روی زمبنیبنن نشسته بودن نگاه کردم.‏ به<br />

مادرم نگاه کردم،‏ به نامادریهام،‏ خواهرام،‏ و ‏بمتبممام برادرام.‏ <strong>من</strong> خونوادهام رو دوست<br />

داشتم.‏ جابجببججا شدن و سبک زندگیمون رو دوست داشتم.‏ اینطور که مراقب زمبنیبننها<br />

بودبمیبمم رو دوست داشتم.‏ شریک شدن با فیلها و شبریبررها و گورخرها و گاوها رو دوست<br />

داشتم.‏ اینکه فرهنگمون به جا مونده رو دوست داشتم.‏ ‏همھهممهی اینها رو دوست<br />

داشتم،‏ اما میدونستم که زندگیمون میتونه ‏بهببههبرتبرر باشه.‏<br />

!33


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

پدرم میخواست <strong>من</strong>و به پنج گاو و یک گوساله و چند پتو بفروشه.‏ این میشه چبریبرزی<br />

حدود سی هزار شیلینگ.‏ اما وقبىتبىی <strong>من</strong> درس ‏بجببجخوب<strong>من</strong>بمم خیلی بیشبرتبرر از اینها پول درمیارم.‏<br />

براش یه خونه میسازم.‏ از ‏همھهممهشون مراقبت میکنم.‏<br />

<strong>من</strong> به زنای خونواده که فروخته شده بودن نگاه کردم،‏ کسابىیبىی که وقبىتبىی ‏همھهممسن <strong>من</strong> بودن<br />

مثله شده بودن.‏ خالهام میخندید.‏ بقیهشون آواز میخوندن.‏ ‏بمتبممام اینها جشنمون بود.‏<br />

‏بمتبممام اینها سرآغازمون بود.‏ بعد وسط ‏همھهممهی اینها متوجه شدم که دار ‏بمیبمم خیس<br />

میشیم،‏ چون داشت بارون میبارید.‏<br />

!34


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

دخبرتبرر خوب کیه؟<br />

دخبرتبرر خوب اصلاً‏ با پسرا حرف ‏ب<strong>من</strong>بممیزنه<br />

به اخلاقیات پایبنده<br />

راستشو میگه حبىتبىی ا گه دیگرانو شا کی کنه<br />

قابل احبرتبررام<br />

‏بجببجحث ‏ب<strong>من</strong>بممیکنه<br />

مودب<br />

سا کت<br />

مشقاشو با خودش میاره<br />

پاشو از خط اونورتر ‏ب<strong>من</strong>بممیگذاره<br />

تو ‏همھهممه چبریبرز از پدر و مادرش پبریبرروی میکنه<br />

حبىتبىی ا گه ‏مجممجخالف باشه<br />

هر یکشنبه به کلیسا میره<br />

آخر هفتهها میمونه خونه<br />

بیشبرتبرر از چبریبرزی که باید،‏ ‏ب<strong>من</strong>بممیدونه<br />

سوال میپرسه،‏ حبىتبىی ا گه جوابش رو بدونه<br />

!35


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

پسرای بد<br />

نیویورک،‏ آمریکا<br />

<strong>من</strong> از پسرای بد خوشم میاد<br />

به خاطر خطرش<br />

اون به مدرسهی شبانهروزی میره<br />

آدم افسردهتریه<br />

یه جورابىیبىی مثل خودمه<br />

هر دو مشکلدار هستیم<br />

اما <strong>من</strong> ‏بهببههبرتبرر ‏مجممجخفی میکنمش<br />

<strong>من</strong> خودمو با تیغ خط میاندازم<br />

سعی میکنم چبریبرزی پیدا کنم که توش خوب باشم<br />

پدرم آدم خیلی موفقیه<br />

انتظاراتش بالاست<br />

<strong>من</strong> ا کبرثبرراً‏ انتظارشو برآورده ‏ب<strong>من</strong>بممیکنم<br />

<strong>من</strong> آدمی نیستم که اونا میخوان<br />

مادرم یه خونوادهی ‏بىببىینقص میخواد<br />

<strong>من</strong> به کمال اعتقاد ندارم<br />

کمال تو دنیای مادرم:‏<br />

معدل بیست<br />

لاغر مردبىنبىی<br />

باهوش و خوشحال<br />

‏همھهممهچبریبرز بلد<br />

<strong>من</strong> ‏ب<strong>من</strong>بممیدوب<strong>من</strong>بمم کی <strong>هستم</strong><br />

خودمو با تیغ خط میاندازم<br />

و سعی میکنم چبریبرزابىیبىی که رو سرم خراب میشه رو کنبرتبررل کنم<br />

!36


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

برام تبدیل به یه جور ‏بجتبجخلیه شده<br />

به مادرم یه شعر دادم<br />

<strong>من</strong>و فرستاد پیش روانشناس<br />

روانشناسم<br />

‏بهببههم یه کش لاستیکی داد<br />

که ببندم دور ‏مجممجچم<br />

به جای اینکه خودمو زجمخجممی کنم،‏ با کش خودمو میزب<strong>من</strong>بمم<br />

ماماب<strong>من</strong>بمم میخواد <strong>من</strong> مدل بشم<br />

هر روز <strong>من</strong>و وزن میکنه<br />

خودشو روزی دو بار وزن میکنه<br />

خواهر بزرگترش مدل بود<br />

خودش چاق بود<br />

مدام وزن <strong>من</strong>و کنبرتبررل میکنه<br />

از موقعی که کلاس هفتم بودم<br />

‏بهببههش میگم <strong>من</strong> ‏ب<strong>من</strong>بممیخوام مدل بشم<br />

میگه باید وزن کم کنم<br />

شروع کردم به بالا آوردن<br />

فقط برای اینکه مادرم دست از سرم بر داره.‏<br />

‏بهببههبرتبررین دوستم ریتالبنیبنن میزنه که وزن کم کنه<br />

‏همھهممه واب<strong>من</strong>بممود میکبننبنن که مشکل ‏بمتبممرکز دارن<br />

اینجوری سر امتحانا وقت بیشبرتبرری ‏بهببههت میدن<br />

و امتحانت رو ‏بهببههبرتبرر میدی<br />

که ‏همھهممبنیبنن باعث میشه بری کالجللجج آیویلیگ<br />

احساس میکنم تو این دنیا تنهای تنهام<br />

چبریبرزابىیبىی که مادرم میخواد تو <strong>من</strong> عوض کنه:‏<br />

<strong>من</strong> نامرتبم<br />

تابستونا چکمههای بزرگ میپوشم<br />

لباسای قدبمیبممی چرک دارم<br />

!37


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

با صدای بلند به آهنگای عجیبغریب گوش میدم<br />

با سیلویا پلات احساس نزدیکی میکنم<br />

خودم موهامو میزب<strong>من</strong>بمم<br />

چبرتبرریهامو ریز ریز کردم<br />

مادرم از کوره در رفت<br />

اون میخواد ژا کت رالف لورن بپوشم<br />

دوستپسرم دوران سخبىتبىی رو گذروند<br />

برای خودش وبلا گ داره<br />

دیروز تو خونهشون از ببریبررون رفبنتبنن ‏مجممجحروم شد<br />

روی دیوار اتاقش با اسبرپبرری عکس یه ‏بمببممب کشید<br />

پدر و مادرش طلاق گرفتهان<br />

از آپاربمتبممان جدیدشون متنفره<br />

خیلی عصبانیه<br />

از پدرش که مادرش رو ول کرده<br />

از جای مزخرف جدیدی که توش دارن زندگی میکبننبنن<br />

اون خوشتیپترین پسر دنیا نیست<br />

اما مشکلداره<br />

مثل <strong>من</strong>.‏<br />

!38


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

اپیلوگ:‏ مانیفسبىتبىی به دخبرتبرران و زنان جوان<br />

این چبریبرزیه که به ‏سمشسمما میگن:‏<br />

یه مرد پیدا کن<br />

دنبال ‏جمحجممایت باش<br />

دنیا ترسنا که<br />

ببریبررون نرو<br />

تو ضعیفی<br />

اینقدر ‏مجممجحل نگذار<br />

اینا فقط حیوونن<br />

اینقدر سخت نگبریبرر<br />

اینقدر گریه نکن<br />

‏ب<strong>من</strong>بممیتوبىنبىی به کسی اعتماد کبىنبىی<br />

با غریبهها حرف نزن<br />

مردم ازت سوءاستفاده میکبننبنن<br />

پاهاتو ببند<br />

دخبرتبررا تو این چبریبرزا خوب نیسبنتبنن:‏<br />

اعداد<br />

آمار<br />

تصمیمگبریبرریهای سخت<br />

بلند کردن چبریبرزا<br />

نتیجهگبریبرری <strong>من</strong>طقی<br />

اخبار جهابىنبىی<br />

پرواز هواپیما<br />

رئیس بودن.‏<br />

ا گه ‏بهببههت ‏بجتبججاوز کرد،‏ تسلیم شو،‏<br />

!39


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

ا گه ‏بجببجخوای از خودت دفاع کبىنبىی کشته میشی<br />

تنها سفر نکن<br />

تو بدون مرد هیچی نیسبىتبىی<br />

قدم اول رو تو برندار،‏ صبرببرر کن تا توجه اون به تو جلب بشه<br />

صدات رو بلند نکن<br />

پبریبررو ‏جمججممع باش<br />

از قوانبنیبنن اطاعت کن<br />

بیش از اندازه ندون<br />

ملابمیبممترش کن<br />

یه آدم پولدار پیدا کن<br />

این ظاهرته که مهمه،‏ نه افکارت.‏<br />

این چبریبرزیه که <strong>من</strong> به ‏سمشسمما میگم:‏<br />

‏همھهممه دارن ‏همھهممهچبریبرزو از خودشون درمیارن<br />

هیچ کس کنبرتبررل دستش نیست،‏ به جز<br />

کسابىیبىی که واب<strong>من</strong>بممود میکبننبنن<br />

هیچ کس ‏ب<strong>من</strong>بممیاد<br />

هیچ کس هم قرار نیست<br />

‏بجنبججاتت بده<br />

نیازهاتو از ذهنت ‏بجببجخونه<br />

بدنت رو ‏بهببههبرتبرر از خودت بشناسه<br />

‏همھهممیشه مبارزه کن<br />

طلب کن<br />

بگو میخوامش<br />

قدر تنهاییت رو بدون<br />

با قطار برو جاهای دیگه<br />

تو هرگز نرفبىتبىی<br />

!40


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

ببریبررون زیر ستارهها ‏بجببجخوابىببىی<br />

یاد بگبریبرر با ماشبنیبنن دندهای رانندگی کبىنبىی<br />

اونقدر دور برو که دیگه نبرتبررسی<br />

از برنگشبنتبنن<br />

وقبىتبىی ‏ب<strong>من</strong>بممیخوای کاری رو بکبىنبىی بگو نه<br />

وقبىتبىی غریزهات ‏بهببههت میگه،‏ بگو آره<br />

حبىتبىی ا گه ‏بمتبممام اطرافیانت ‏مجممجخالف باشن<br />

تصمیم بگبریبرر که میخوای دوستت داشته باشن یا ‏بجتبجحسینت کبننبنن<br />

تصمیم بگبریبرر که ‏همھهممرنگ ‏جمججممع شدن مهمتره<br />

یا فهمیدن اینکه اینجا چیکار میکبىنبىی<br />

به بوسیدن باور داشته باش<br />

برای لطافت ‏بجببججنگ<br />

هر چقدر میخوای اهمھهممیت بده<br />

هر چقدر دلت میخواد گریه کن<br />

پافشاری کن که دنیا تئاتر باشه<br />

درام رو دوست داشته باش<br />

عجله نکن<br />

با هر سرعبىتبىی که میخوای حرکت کن<br />

به شرطی که سرعت خودت باشه.‏<br />

از خودت ببرپبررس:‏<br />

چرا وقبىتبىی میخوام چبریبرزی بگم زمزمه میکنم؟<br />

چرا آخر ‏بمتبممام ‏جمججمملههام<br />

علامت سوال اضافه میکنم؟<br />

چرا هر وقت که نیازهامو بروز میدم عذرخواهی میکنم؟<br />

چرا قوز میکنم؟<br />

به خودم گرسنگی میدم وقبىتبىی عاشق غذام؟<br />

واب<strong>من</strong>بممود میکنم که اونقدرا برام مهم نیست؟<br />

!41


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

خودم رو اذیت میکنم وقبىتبىی در واقع میخوام جیغ بزب<strong>من</strong>بمم؟<br />

چرا <strong>من</strong>تظرم<br />

ناله می کنم<br />

غصه میخورم<br />

‏همھهممرنگ ‏جمججمماعت میشم؟<br />

حقیقت رو میدونید:‏<br />

بعضی وقتا اونقدر هم درد نداره<br />

اسبها هم میتونن عشق رو احساس کبننبنن<br />

مادرت چبریبرزی بیشبرتبرر از اینها میخواست<br />

بدجنس بودن راحتتر از باهوش بودنه<br />

اما این چبریبرزی نیست که تو هسبىتبىی.‏<br />

!42


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong><br />

<strong>من</strong> عاشق دخبرتبرر بودب<strong>من</strong>بمم<br />

میتوب<strong>من</strong>بمم چبریبرزی که حس میکبىنبىی رو حس کنم<br />

‏همھهممونطور که از دل احساس پیشینت احساسش میکبىنبىی<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىیام<br />

چبریبرزها مثل تئوریهای روشنفکرانه و ایدههای شکلگرفته به ذهنم ‏ب<strong>من</strong>بممیرسن،‏<br />

بلکه توی رگهام میتبنپبنن و توی دروب<strong>من</strong>بمم و پاهام جاری میشن<br />

و گوشهامو سرخ میکبننبنن.‏<br />

<strong>من</strong> میفهمم وقبىتبىی که دوستدخبرتبررت واقعاً‏ عصبانیه<br />

هر چند که ظاهراً‏ چبریبرزی که میخوای رو ‏بهببههت میده.‏<br />

<strong>من</strong> میفهمم وقبىتبىی طوفان در راهه.‏<br />

<strong>من</strong> میتوب<strong>من</strong>بمم جنبوجوش نامربىئبىی هوا رو حس کنم.‏<br />

<strong>من</strong> میتوب<strong>من</strong>بمم بفهمم که اون هیچوقت ‏بهببههت زنگ ‏ب<strong>من</strong>بممیزنه.‏<br />

این یه حس زنده است که توش سهیمم.‏<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىیام.‏<br />

<strong>من</strong> عاشق اینم که چبریبرزی رو دست کم ‏ب<strong>من</strong>بممیگبریبررم<br />

‏همھهممه چبریبرز برای <strong>من</strong> پرحرارته.‏<br />

جوری که توی خیابون راه میرم.‏<br />

جوری که مادرم <strong>من</strong>و از خواب بیدار میکنه.‏<br />

جوری که خبرببررای بد رو میشنوم.‏<br />

جوری که باخبنتبنن برام غبریبررقابلبجتبجحمله.‏<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىیام.‏<br />

!43


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

به ‏همھهممه چبریبرز و ‏همھهممه کس متصلم.‏<br />

<strong>من</strong> اینطور زاده شدهام.‏<br />

به خودت اجازه نده <strong>من</strong>فیبافىففىی کبىنبىی که اقتضای نوجوونیمه<br />

این فقط به این خاطره که <strong>من</strong> یه دخبرتبررم.‏<br />

این احساسات از <strong>من</strong> آدم ‏بهببههبرتبرری میسازه.‏<br />

<strong>من</strong>و آماده میکنه.‏<br />

<strong>من</strong>و حاضر میکنه.‏<br />

<strong>من</strong>و قوی میکنه.‏<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىیام.‏<br />

راه خاصی برای فهمیدن هست.‏<br />

انگار زنای بزرگتر یه جوری فراموشش کردن.‏<br />

از این که هنوز در بدن <strong>من</strong> هست به وجد میآم.‏<br />

<strong>من</strong> میفهمم که نارگیلها کی میخوان از درخت بیفبنتبنن.‏<br />

<strong>من</strong> میفهمم که ما به زمبنیبنن بیش از حد فشار آوردبمیبمم.‏<br />

<strong>من</strong> میدوب<strong>من</strong>بمم که پدرم هرگز بربجنبجخواهد گشت.‏<br />

که هیچکس برای آتشسوزی آماده نیست.‏<br />

<strong>من</strong> میدوب<strong>من</strong>بمم که رژلب چبریبرزی بیشبرتبرر از ‏ب<strong>من</strong>بممایشه.‏<br />

<strong>من</strong> میدوب<strong>من</strong>بمم که پسرا هم به شدت از نداشبنتبنن اعتماد به نفس رتحنتحج میبرن<br />

و میدوب<strong>من</strong>بمم اون کسابىیبىی که اسمسسممشونو گذاشبنتبنن تروریست،‏ اینطور زاده نشدن،‏ ساخته شدن.‏<br />

<strong>من</strong> میدوب<strong>من</strong>بمم که یک بوسه میتونه<br />

‏بمتبممام قدرت تصمیمگبریبرریمو از ببنیبنن ببرببرره<br />

و بعضی وقتها،‏ میدوبىنبىی؟ باید هم اینطور باشه.‏<br />

این افراط نیست.‏<br />

اقتضای دخبرتبرر بودنه.‏<br />

‏همھهممهمون چی میشدبمیبمم<br />

!44


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

ا گه درِ‏ بزرگ درونمون باز میشد.‏<br />

به <strong>من</strong> نگو گریه نکنم<br />

آروم باشم<br />

اینقدر هیجانزده نباشم<br />

<strong>من</strong>طقی باشم.‏<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىیام.‏<br />

اینطور بود که زمبنیبنن درست شد.‏<br />

که باد به گردهافشابىنبىی ادامه میده.‏<br />

تو ‏ب<strong>من</strong>بممیتوبىنبىی به اقیانوس اطلس بگی<br />

که آروم باشه.‏<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىیام.‏<br />

چرا میخوای خفهام کبىنبىی<br />

یا خاموشم کبىنبىی؟<br />

<strong>من</strong> حافظهی به جا ماندهی توام.‏<br />

<strong>من</strong> تو رو به <strong>من</strong>بعت وصل میکنم.‏<br />

چبریبرزی از دست نرفته<br />

<strong>من</strong> میتوب<strong>من</strong>بمم برت گردوب<strong>من</strong>بمم.‏<br />

<strong>من</strong> عاشق اینم که میتوب<strong>من</strong>بمم درون احساسات تو رو حس کنم،‏<br />

حبىتبىی ا گر زندگیم رو متوقف کنه<br />

حبىتبىی ا گر دردنا ک باشه<br />

یا حواسم رو پرت کنه<br />

یا حبىتبىی ا گر قلبم رو بشکنه.‏<br />

این <strong>من</strong>و مسئول میکنه.‏<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی<br />

<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی،‏ فدا کار<br />

و سحرآمبریبرزم.‏<br />

!45


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

و <strong>من</strong> عاشق ‏‐گوش کن‐‏<br />

عاشق عاشق عاشق<br />

دخبرتبرر بودب<strong>من</strong>بمم.‏<br />

و <strong>من</strong> عاشق ‏‐گوش کن‐‏<br />

عاشق عاشق عاشق<br />

دخبرتبرر بودب<strong>من</strong>بمم.‏<br />

!46


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

شهریور ٩۶<br />

!47


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

شبریبررین مبریبررزانژاد حقوق دان،‏ مبرتبررجم،‏ پژوهشگر و<br />

عضو ثابت هیئت اجرابىیبىی گروه تئاتر ا گزیت می باشد.‏<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

آثاری که تا کنون توسط وی به فارسی ترجمججممه شده<br />

است عبارتند از:‏<br />

• ‏ب<strong>من</strong>بممایشنامه اما اثر هاوارد زین<br />

• ‏ب<strong>من</strong>بممایشنامه مارکس در سوهو اثر هاوارد زین<br />

• ‏ب<strong>من</strong>بممایشنامه یک خاطره،‏ یک مونولوگ،‏ یک فریاد<br />

و یک نیایش ‐ گردآوری ایو انسلر و مالىللىی دویل<br />

• شازده کوچولو اثر آنتوان دوسنت ا گزوپری<br />

• ارج ‏بهنبههادن به مقاومت ‐ چگونه زنان در روابط<br />

خصوصی در برابر آزار مقاوت می کنند ، ‏بهتبههیه شده<br />

توسط سرپناه اضطراری زنان کلگری ) کانادا)‏<br />

درباره دو برداشت روانکاوانه از شازده کوچولو اثر آنتوان دوسنت ا گزوپری به قلم<br />

کریستبنیبنن دولاروش کوداما<br />

باز هم مبنتبنن و بسبرتبرر آن ‐ اجرای ‏ب<strong>من</strong>بممایش ‏«مهاجران»‏ اسلاومبریبرر مروژک در استودیو ‐ تئاتر<br />

‏«چلاوک»‏ مسکو به قلم سوزان کوستانزو<br />

ترجمججممه پنجاه و دو مقاله ‏بجتبجخصصی تئاتر برای نشریه ‏«صحنه معاصر»‏ گروه تئاتر ا گزیت<br />

وی ‏همھهممچنبنیبنن ‏مجممججموعه مقالات ‏«تئاتر در ساختار نظام سرمایه داری»‏ را به رشته ‏بجتبجحریر درآورده<br />

است.‏<br />

از سال ١٣٩٢ بعنوان دستیار کارگردان در یازده اجرای صحنه ای گروه تئاتر ا گزیت ‏همھهممکاری داشته<br />

است که عبارتند از:‏<br />

مهاجران اثر اسلاویر مروژک<br />

‏ب<strong>من</strong>بممایش ‏همھهمملت در روستای مردوش سفلی اثر ایوو برشان<br />

مارکس در سوهو اثر هاوارد زین<br />

یک خاطره،‏ یک مونولوگ،‏ یک فریاد و یک نیایش گردآوری ایو انسلر و مالىللىی دویل<br />

شازده کوچولو اثر آنتوان دوسنت ا گزوپری<br />

ماهی سیاه کوچولو اثر صمد ‏بهببههرنگی<br />

مبرتبررسک ‏(چهار صندوق)‏ اثر ‏بهببههرام بیضابىیبىی<br />

نردبان ‏(زاویه)‏ اثر غلامجممجحسبنیبنن ساعدی<br />

!48


<strong>من</strong> <strong>موجودی</strong> احساسابىتبىی <strong>هستم</strong> گروه تئاتر ا گزیت ایو انسلر<br />

دیگر انتشارات گروه تئاتر ا گزیت<br />

www.exittheatre.ir<br />

!109

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!