Bliżej Źródła nr 37 - czerwiec 2018

NR 36, CZERWIEC 2018
PISMO PARAFII WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY W SZCZAWNIE-ZDROJU
B L I Ż E J
Wakacje z Bogiem... (czy bez..?)
Marzymy o udanych, słonecznych wakacjach, w miłej
atmosferze i w pięknych miejscach. Wyłączamy telefony, żeby
mieć ciszę i spokój albo przeciwnie - w każdym miejscu robimy
fotki, by pochwalić się rodzinie i znajomym.
Kto jest
najważniejszy?
Pojawia się pytanie czy możliwy
jest wypoczynek bez Boga?
Czy możemy poudawać na chwilę,
że Go nie ma i wyrzucić ze swojego
życia, żeby mieć „święty” spokój..?
Jedyną drogą jest
miłość...
Turystyka religijna
Kochamy Cię Polsko!
W rzeczywistości Bóg zachęca nas do wypoczynku
w Jego obecności :
„Pan jest moim Pasterzem, nie brak mi ni czego (...)
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach” (Ps 23),
„On nasyca twoje życie dobrem” (Ps 103).
Piękno przyrody, najbliżsi, urocze miejsca też pochodzą
od Niego...
Życzymy, aby w te wakacje wszystkim parafianom
udało się połączyć wypoczynek fizyczny z odpoczynkiem
w Bożej obecności.
zespół redakcyjny
gazetki Bliżej Źródła
1

LECTIO - CZYTAJ UWAŻNIE! (Mk 2, 23 - 28)
S P O T K A N I E Z E S Ł O W E M
(...) uczniowie Jego zaczęli po drodze
zrywać kłosy. Na to faryzeusze
rzekli do Niego: „(...) czemu oni robią
w szabat to, czego nie wolno?” On im
odpowiedział: „Czy nie czytaliście, co
uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie(...)?
Jak wszedł do domu Bożego
(...) i jadł chleby pokładne, które tylko
kapłanom jeść wolno; i dał również swoim
towarzyszom”. I dodał: „To szabat został
ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek
dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy
jest panem szabatu”. Wszedł znowu
do synagogi. Był tam człowiek, który
miał uschłą rękę.(...) Rzekł (...): „Co wolno
w szabat: uczynić coś dobrego czy coś
złego? Życie ocalić czy zabić?” Lecz oni
milczeli. Wtedy spojrzawszy wkoło po
wszystkich z gniewem, zasmucony z powodu
zatwardziałości ich serca, rzekł do
człowieka: „Wyciągnij rękę”. Wyciągnął
i ręka jego stała się znów zdrowa. A faryzeusze
wyszli i (...) odbyli naradę przeciwko
Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.
MEDITATIO - ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!
Faryzeusze zdają się być specjalistami od zwracania
uwagi. Błąd potrafią uzasadnić Prawem. Jezus
jednak jest ponad Prawem choć – jak sam powie –
przyszedł je wypełnić. Jednak najważniejszym prawem
jest prawo miłości. Wobec niego wszystkie
inne tracą na wartości. Zobaczmy, że w dyskusji
z faryzeuszami Jezus używa tekstów biblijnych. To
jest Jego odpowiedź na usłyszane zarzuty. Po tym
krótkim dialogu, w którym – jak się wydaje – Jezus
zamknął usta swoim rozmówcom, oni nadal idą za
Nim. Nie po to, by słuchać Jego nauki, ale by znaleźć
powód do oskarżenia Go. Idą z pewnym planem,
zamiarem, który trzeba zrealizować za
wszelką cenę. Śledzą Jezusa, dokładnie obserwują
wszystko, co robi. I Jezus doskonale o tym wie.
Przychodzi jednak do synagogi, gdzie spotyka
człowieka z uschłą ręką. Ta ręka nie jest zdolna do
dawania ani przyjmowania. Jezus nie czyni niczego
w ukryciu. Każe człowiekowi stanąć na środku
i znając myśli otaczających go ludzi zadaje pytanie:
„Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś
złego? Życie ocalić czy zabić?”. Nie otrzymuje odpowiedzi.
Uzdrawia człowieka. Uzdalnia go do dawania.
Zwróćmy też uwagę na to, że autor opisuje
nam emocje Jezusa: gniew i smutek. Pokazuje to,
że był prawdziwym człowiekiem i także doświadczał
emocji, których i my doświadczamy. Jezus
poczuł gniew i z gniewem spojrzał na nich. Jaki to
musiał być wzrok? Zasmucony z powodu zatwardziałości
ludzkiego serca. On przyszedł wszystkim
przynieść zbawienie a napotyka serca niezdolne
do jego przyjęcia.
Pytajmy dziś siebie:
- Dlaczego idę za Jezusem?
- Czy miłość jest dla mnie największym Prawem?
- Jakim wzrokiem Jezus patrzy dziś na mnie?
ORATIO – MÓDL SIĘ!
Panie Jezu, proszę cię, bym w swoim życiu zawsze kierował się miłością. Amen
ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!
Staraj się każdego dnia uczynić coś dobrego dla innych.
S. M. Damiana Szmidt
Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C A
2
Drabina Jakubowa z Camaldoli - św. Romuald – 19 czerwca
Często spotkać się można z obrazem,
na którym po drabinie wkraczają
do nieba zakonnicy ubrani w białe
habity, a na dole widać śpiącego św.
Romualda. Obraz zatytułowany jest
„Wizja świętego Romualda” lub „Sen
świętego Romualda” i odnosi się do
początków istnienia zakonu kamedulskiego,
który jak to często bywa,
owiany jest legendą. Otóż ojciec założyciela
kamedułów, Sergiusz, wywodził
się z włoskiego, książęcego
rodu Honesti. W 907 r. urodził mu się
syn Romuald, któremu zapewnił

wykształcenie w sztuce rycerskiej i obyciu towarzyskim.
Życie Romualda upływało wśród zabaw
i beztroski. Pewnego razu, gdy podczas polowania
zabłądził w lesie, przyszła mu do głowy myśl,
że szczęśliwe życie prowadzili pierwsi pustelnicy
oddający swe życie wyłącznie na służbę Bożą, ale
sprawy tego świata były dla niego tak ważne, że
nie zamierzał z nich rezygnować. Częściej jednak
oddawał się modlitwie, starał się pomagać chorym
i biedakom, których w Rawennie nie brakowało.
Przełomowe wydarzenie nastąpiło gdy miał
dwadzieścia lat: jego ojciec popadł w konflikt ze
swoim bratem, którego wezwał na pojedynek.
Romuald, przymuszony świadek tego zdarzenia,
poruszony śmiercią swojego wuja, postanowił
czyn ojca odpokutować w klasseńskim klasztorze.
Po trzech latach opuścił klasztor i udał się do pustelnika
Maryna, który żył koło Wenecji.
Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C A
2 3 C Z E R W C A D Z I E Ń O J C A
Gdy wrócił do Włoch jego sława jako gorliwego
pustelnika dotarła do młodego cesarza Ottona III,
który ustanowił go opatem w Classe. Po roku Romuald
zrezygnował z tej funkcji i udał się do opactwa
na Monte Cassino, gdzie poznał mnicha Benedykta.
Ten zabrał go do swojej samotni w rozlewisku
rzeki Pad w pobliżu Rawenny, do miejsca zwanego
Pereum. Przykład Romualda wkrótce znalazł
wielu naśladowców. Grono to było tak liczne,że
Romuald zmuszony był do zakładania nowych
klasztorów. Zakonnicy żyli i składali śluby zgodnie
z Regułą św. Benedykta i nosili czarne habity. Tak
było do momentu owego snu który stał się tematem
przedstawień malarskich. Otóż tradycja mówi,
że pewnego razu podczas wędrówki między
klasztorami Romuald usnął. Podczas snu ujrzał, jak
jego uczniowie, ubrani w białe szaty, wprost z tego
miejsca po drabinie Jakubowej wkraczają do
nieba. Romuald uznał to za znak Boży i postanowił
w tym miejscu założyć nowy klasztor. Gdy szedł
do biskupa, by prosić go o pozwolenie na zrealizowanie
tej wizji, spotkał właściciela tejże doliny. Ten
opowiedział mu, że miał identyczny sen i zamierza
przekazać zakonnikom swoją ziemię pod budowę
klasztoru. Człowiek ten nazywał się Maldulo
i z wdzięczności dla niego miejsce to nazwano
doliną Maldolego („Campo di Maldoli”), z czego
powstał wyraz Camaldoli, a tutejszych zakonników
nazwano Camaldulenses czyli kamedułami.
Romuald połączył życie pustelnicze z życiem zakonnym:
najdoskonalszym uczniom pozwalał opuszczać
mury klasztorne, osiadać w głębi lasu i tylko
siedem razy na dobę spotykać się w kościółku pod
wezwaniem św. Antoniego Pustelnika na wspólne
modlitwy, które rozpoczynały się o północy.
Pustelnicy zachowywali milczenie i post. Chodzili
boso i zapuszczali długie brody. Nosili białe habity.
Święty Romuald zmarł 19 czerwca 1027 r. w eremie
Val de Castro. Miał wówczas 120 lat. Jego ciało
spoczywało u benedyktynów w Klasse. W 1466 r.,
a więc 439 lat po śmierci znaleziono je całkowicie
nienaruszone. W 1481 r. zostało ono skradzione
i połamane. Na szczęście fakt ten został odkryty
i wkrótce zostało uroczyście przeniesione do kościoła
świętego Błażeja w Fabriano i złożone
w drogocennym sarkofagu.
Opracowała Dorota Staniszewska
Matka najczęściej kojarzy się z osobą, która dba o dom i rodzinę, uczy i wychowuje dzieci. Ojciec
natomiast często postrzegany jest jako ten, który dba o bezpieczeństwo, a poprzez swoją pracę
zapewnia rodzinie byt. Nie zawsze jest obecny przy dziecku, nie zawsze pomaga w jego wychowaniu,
ale sama świadomość tego, że jest sprawia, że dziecko czuje się pewniej.
3

2 3 C Z E R W C A D Z I E Ń O J C A
Taki właśnie „podział obowiązków” od najmłodszych lat
widział w swojej rodzinie Jezus. Maryja dbała o nowonarodzonego
Jezusa, owijała go w pieluszki i karmiła,
a Józef zapewniał rodzinie bezpieczeństwo. To właśnie
jemu ukazał się anioł, który kazał uchodzić rodzinie do
Egiptu, a później wracać do Izraela.
Od najmłodszych lat Jezus miał również świadomość, że
jest jeszcze jeden ojciec - niebieski. To o nim mówił już
jako dwunastolatek, gdy został odnaleziony przez rodziców
w jerozolimskiej świątyni:
„Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że
powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?”
(Ewangelia św. Mateusza)
O niebieskim ojcu mówił w wielu naukach i przypowieściach,
o ojcu nauczał swoich uczniów i do ojca kazał
im się modlić słowami:
„Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię
Twoje! (…) Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;
i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym,
którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli
pokusie, ale nas zachowaj od złego!”
(Ewangelia św. Mateusza)
Do ojca wreszcie Jezus skierował swoje ostatnie słowa na
krzyżu:
„Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego”.
(Ewangelia św. Łukasza)
Niełatwo być ojcem, o czym przekonał się sam święty
Józef. Udało mu się jednak podołać temu wyzwaniu i dziś
jest on patronem wszystkich ojców. Mężczyznom, którzy
są lub będą ojcami, w dniu ich święta polecamy modlitwę
do tego świętego:
„Święty Józefie, przybrany ojcze Zbawiciela,
któryś wiernie wypełnił wolę Stwórcy
i Zbawiciela człowieka, od którego bierze
początek wszelkie ojcostwo na niebie i na
ziemi, naucz mnie spoglądać Twoimi oczami
na dar rodzicielskiego powołania i mego
miejsca w rodzinie, abym zawsze z radością
przyjmował poczęte życie, jako szczególny
dar Ojca Przedwiecznego.
Dopomóż mi utrzymać, wychować i uformować
moje dzieci według wzoru i przykładu
Syna Bożego. Naucz mnie umiejętności
utrzymywania w domu rodzinnym klimatu
pokoju, pobożności, zaufania, jedności i miłości,
którym Ty promieniowałeś przy Niepokalanej
Matce w nazaretańskim domu. Ozdobo
życia rodzinnego, otocz
moją rodzinę swą przemożną
opieką, aby była odzwierciedleniem
Najświętszej Rodziny
i przynosiła chwałę
Bogu, oraz pożytek
innym ludziom.
Amen.”
(chwilkawytchnienia.com)
4
Arkadiusz Łapka

S A V O I R - V I V R E
KTO JEST NAJWAŻNIEJSZY czyli O telefonie komórkowym
W dzisiejszym odcinku zmienię nieco tematykę (do savoirvivre
eucharystycznego powrócimy po wakacyjnej przerwie).
Ostatnio wysłuchałam kazania ks. Jacka Stryczka,
w którym poruszył, w bardzo ciekawym dla mnie kontekście,
sprawę telefonów komórkowych. I na tyle mnie to
zaciekawiło, że chcę się z Państwem tym podzielić.
Ks. Jacek mówił, że zauważył, że większość jego rozmówców
zaczyna spotkanie od tego, że kładą telefon komórkowy
(zwany dalej komórką) na stół tak, aby widzieć kto
dzwoni. Jest to niemal rytuał.
I jak tak siedzimy sobie na spotkaniu, a przed nami leżą
komórki – to kto jest ważniejszy – ten, z którym się spotykam
czy ten, który zadzwoni? Zadając to pytanie ks. Jacek
chce słuchaczom ukazać fundamentalne rzeczy dotyczące
relacji – KTO JEST WAŻNIEJSZY?
Siedząc w konfesjonale często widzę – mówi ks. Stryczek –
że jeżeli komuś zadzwoni telefon, to jest on odbierany
natychmiast, jeszcze zanim jego właściciel wyjdzie z kościoła,
bo to jest najważniejsze.
Ks. Jacek ma taką zasadę, że jak spotyka się z człowiekiem,
to jest cały dla niego. Jeśli mam jakąś ważną sprawę - mówi -
to informuję, że może ktoś do mnie zadzwonić i przepraszam,
że będę musiał odebrać. Natomiast jeżeli jestem
z kimś, a przypadkowo ktoś do mnie zadzwoni i on jest ważniejszy,
to to jest niezrozumiałe.
KTO JEST NAJWAŻNIEJSZY?
Nigdy nie wiadomo, kiedy ktoś do nas zadzwoni. A nie zawsze
mam czas na rozmowę. I wtedy pytanie: co jest tak naprawdę
dla mnie ważne, czy umiem to wybrać?
Dla ks. Jacka spotkanie w realu, z konkretnym człowiekiem
jest priorytetem i dlatego nie odbiera telefonów, gdy się
z kimś spotyka. TO JEST NAJWAŻNIEJSZE.
Jeżeli natomiast sam do kogoś dzwoni i on nie odbiera, to
nie rozbudza w sobie podejrzeń, że ta osoba go lekceważy
tylko wysyła sms-a z powodem dzwonienia. I wtedy ta osoba
ocenia, jak to jest ważne. Czy ma teraz czas czy nie.
Wracając do telefonu w kościele - co to za problem, że telefon
dzwoni? Wyłączam go. Teraz jestem na spotkaniu, na
modlitwie, teraz spotykam się z kimś innym. I TO JEST
NAJWAŻNIEJSZE.
Jeżeli się spotykamy, to pracujmy nad jakością
tego spotkania. Ks. Jacek mówi dalej,
że obrusza się, kiedy ktoś go zmusza do
marnowania czasu przez złą jakość spotkania
- np. przez to, że mówi, a nie słucha.
Podsumowując - jeżeli ciągle wisimy na telefonie,
to jesteśmy cały czas „bombardowani”
informacjami, jesteśmy ciągle na
tzw. „haju”. Nie mamy czasu na przemyślenia,
modlitwę, nabranie dystansu.
Nie umiemy rozeznać KTO JEST NAJ-
WAŻNIEJSZY.
Polecam posłuchać kazania ks. Jacka Stryczka „O telefonach komórkowych”
http://pliki.wiosna.org.pl/kazania/2015/2015_06_07_kazanie_o_telefonach_komorkowych.mp3
Dorota Staniszewska
A R E K P R Z E G L Ą D A
Aleteia.pl to międzynarodowy portal powołany do życia przez grupę świeckich katolików. Nazwa
portalu wywodzi się ze starogreckiego alètheia i oznacza prawdę. Portal ma za zadanie łączyć ludzi,
którzy poszukują Boga oraz recepty na mądre życie. Proponuje swoim użytkownikom chrześcijańską
wizję rzeczywistości – zarówno świeckiej, jak i religijnej, wolną od wszelkich wpływów ideologicznych.
Portal ma swoje siedziby w wielu miastach świata. W Polsce znajduje się ona w Warszawie i prowadzi
swą działalność we współpracy partnerskiej z Katolicką Agencją Informacyjną
5

A R E K P R Z E G L Ą D A
Co można znaleźć na jego stronach?
Obok treści związanych z wiarą na portalu
pojawiają się także materiały z dziedziny
szeroko rozumianego lifestylu (np. psychologii,
kultury, podróży), jednak przedstawione
są one z „katolickiego punktu widzenia”.
Z wielu treści, które znajdziecie na tym portalu
chcę zwrócić uwagę na kilka:
- zakładka Styl życia, a w niej porady (m.in. jaki
prezent wybrać na prymicję dla księdza lub jak
znaleźć złoty środek między zajęciami dodatkowymi
i obecnością rodziców) oraz artykuły
(m.in. o polskich sportowcach i kucharzach,
którzy nie wstydzą się wiary).
- zakładka Wiedziałeś o tym, a w niej dużo, czasami
śmiesznych, czasami strasznych katolickich
ciekawostek i faktów m.in. z Katopedii.
- zakładka Dobre historie zawiera wiele…
dobrych historii, których bohaterami są ludzie
którzy znaleźli się w różnych okolicznościach,
ale zawsze potrafili znaleźć w nich dobro
i Boga.
- zakładka Modlitwa (przy górnej krawędzi
strony) pokazuje codziennie innego świętego
oraz zestaw modlitw na cały dzień i różne
okazje.
Ciekawymi „przerywnikami” są okienka „Mądrość
dnia” i „Zdjęcie dnia”. Przy obu warto się na chwilę
zatrzymać i zadumać.
Portal ten jest dobrą alternatywą wobec innych, często
przeładowanych rozmaitymi „newsami” stron. Tu
można się na chwilę zatrzymać, poczytać, pomyśleć,
uśmiechnąć się i zobaczyć, jak wiele jest na świecie
dobra.
Arkadiusz Łapka
M A G D A O G L Ą D A
„Paweł, apostoł Chrystusa”- „Jedyną drogą jest miłość”
Czy masz czasami poczucie, że jesteś nierozumiany przez innych, że twoja wiara wydaje się
niedzisiejsza, a chodzenie za Jezusem oznaką zacofania? Być może w twoim miejscu pracy - albo
co gorsza w rodzinie - patrzą na ciebie z politowaniem, gdy opowiadasz się za przykazaniami
i twierdzisz, że prawa Boże są ponad ludzkimi?
6
Chyba niewielu z nas zna osoby, których życie jest zagrożone z powodu wiary w Boga, ale na pewno
każdy wie, co się dzieje w Syrii lub Afryce z chrześcijanami..? Żyją w ciągłym strachu i niepewności jutra,
wiele ich bliskich i przyjaciół zginęło. W tej samej sytuacji znaleźli się chrześcijanie ponad dwa tysiące lat
temu w Rzymie. Rządy Nerona, pożar Wiecznego Miasta i obarczenie za to winą nieznanej religijnej sek-

ty, sprawiły, że większość wierzących trafiła do
więzienia i spotykała się ukradkiem w katakumbach.
Właśnie w takich okolicznościach spotykamy
Św. Pawła. Uwięziony u jednego z dowódców,
przesłuchiwany i torturowany, nie przestaje być
przywódcą chrześcijan. Wreszcie, gdy dzięki jego
modlitwie i pomocy Łukasza - lekarza, zostaje uzdrowione
dziecko dowódcy, zmieniają się warunki
i św. Paweł zaczyna być traktowany jak gość, a nie
więzień. Mimo że musi pozostawać w areszcie,
może dalej kierować młodym Kościołem, a przybyły
do niego św. Łukasz Ewangelista słucha opowieści
apostoła i spisuje Księgę, nazwaną później
M A G D A O G L Ą D A
Dziejami Apostolskimi. Dzięki temu, w retrospekcji
poznajemy życie i działalność Pawła z Tarsu. Film
przesiąknięty jest cytatami z Pisma Św., a postać
wielkiego apostoła nie jest pomnikowa i patetyczna,
a jednak pokazane jest jego głębokie oddanie
Chrystusowi. Większość scen odbywa się w więzieniach
i zamkniętych pomieszczeniach, stąd mało
światła i wszechobecny półmrok. Polecam
każdemu nie tylko osobom wierzącym, bo pewne
rozmowy św. Pawła z ateistą mogą też przekonać
niewierzących. A tym, którym brakuje sił do walki
ze światem, doda odwagi i zachęty.
Magdalena Klimczak
Bajka o ciszy
B A J K A
Jak myślicie, gdzie Cisza mieszka? Jak wygląda i czy można się z nią zaprzyjaźnić? Opowiem Wam
o niej bajkę, która wydarzyła się naprawdę. Nie została jeszcze przez nikogo spisana. Do tej pory była
przekazywana z ust do ust, więc czas najwyższy to zmienić. Posłuchajcie mojej opowieści, a było to tak…
Dawno, dawno temu, a może wcale nie tak dawno,
w małym, przytulnym domku, mieszkała pewna rodzina.
Byli to spokojni, żyjący w zgodzie i bardzo się
kochający rodzice z dwójką dzieci - Antkiem i Zosią.
Pewnego dnia rodzeństwo bardzo się pokłóciło. Mama
starała się uspokoić dzieci, ale nic z tego - zrobiła
się straszna awantura. Antek krzyczał na młodszą
siostrę:
- Wyjdź z mojego pokoju! Mamo! Ona mi przeszkadza!
Powiem Wam szczerze, że wiek dorastania może być
okropny. Zosia chciała się tylko pobawić z bratem. Ze
łzami w oczach skarżyła się mamie. Jedno przez
drugie, przekrzykując się, uzasadniało swoją rację.
Mama miała dosyć, miarka się przebrała.
- Dajcie mi wszyscy święty spokój - powiedziała
w gniewie. - Chcę, aby natychmiast zapanowała cisza!
- Krzyknęła i wyszła z domu, aby ochłonąć. Dzieci
rozeszły się do swoich pokojów.
Po godzinie rodzeństwo pogodziło się i doszło do
wniosku, że trzeba mamę przeprosić za swoje zachowanie.
Ale ona jeszcze nie wróciła do domu. Wokół
panowała dziwna cisza. Dzieci poczuły się nieswojo
i wyszły na dwór. Tam zaczęły się bawić w berka.
Dzień był pogodny i wiał delikatny wiaterek, a na niebie
nie było ani jednej chmurki. W pewnym momencie
dostrzegły, że coś jest nie tak. Antek stwierdził:
- Chyba burza zbliża się, bo śpiewu ptaków nie
słychać.
Na to odpowiedziała rezolutnie Zosia:
- Zobacz jakie jest błękitne i bezchmurne niebo, nie
zapowiada się na deszcz.
W tym momencie oniemieli, bo zauważyli, że przyroda
zamarła: nie było słychać śpiewu ptaków, szelestu
liści ani szumu wiatru. Panowała głucha Cisza, która
przytłaczała ich coraz bardziej. Dzieci posmutniały
i odczuwały dziwny lęk, że mama nigdy do nich nie
powróci. Antoś powiedział do siostry :
- To jest nasza wina. Jak kłóciliśmy się, to mama wypowiedziała
słowa, żeby zapanowała cisza. Musimy
odnaleźć mamę i wtedy dźwięki do nas powrócą.
- Boję się.- Powiedziała przerażona Zosia.
Brat przytulił młodszą siostrę i powiedział:
- Razem damy sobie radę i pokonamy tę złowrogą
Ciszę. Zastanawiam się, dokąd mogłaby pójść mama...
Jak myślisz?
Zosia rozpromieniła się i radośnie zawołała:
- Ja wiem, ja wiem! Na pewno znajdziemy ją na uroczej
polanie. Mama kocha to miejsce.
Antek rozkazującym głosem powiedział:
- No to w drogę.
Im bliżej byli celu, tym bardziej obawiali się, czy sami
sobie dadzą radę. Nawet nie rozmawiali ze sobą; szli
w absolutnej ciszy. Przedarli się przez krzewy i w oddali
zauważyli siedzącą na trawie mamę. Z radości
zaczęli wołać:
- Mamo, mamo tu jesteśmy!
Ale mama ani drgnęła. Krzyczeli jeszcze głośniej, a im
bardziej wrzeszczeli, to Cisza stawała się nie do
zniesienia. Przeszywała ich dogłębnie, przytłaczała i
sprawiała ból. Mama ich nie słyszała. Siedziała pochylona,
a na jej twarzy malowały się smutek i żal.
Jakaś tajemnicza siła nie pozwalała im zbliżyć się do
niej. Zosia utkwiła pytający wzrok w brata. Antek
nerwowo chodził tam i z powrotem. Oboje byli już
zmęczeni. Postanowili odpocząć. Chłopak zatopił się
w myślach. Słychać było tylko spokojny oddech.
Wokół panowała Cisza, ale tym razem nie była już
7

B A J K A
taka straszna. Dzieci zrozumiały, że odnalazły spokój
i ciszę w sobie . Gdy ocknęły się z zadumy, to mama
już ich przytulała.
-Martwiliśmy się o Ciebie, że nigdy do nas nie
wrócisz. Przepraszamy! - mówili jednocześnie.
Mama odpowiedziała im:
- Czasami potrzebna jest taka samotność, żeby przemyśleć
parę spraw. Wracajmy do domu, tata z pewnością
na nas czeka.
Myślę, że Cisza mieszka w każdym z nas, tylko nie możemy czasami znaleźć do niej drogi. Jest naszym
przyjacielem, nie wrogiem. W życiu codziennym musi być zachowana równowaga, tak jak w przyrodzie.
Jest czas na zabawę, na gwar i na śmiech, ale również na szum, na szept, na szmer i błogą Ciszę. Powiem
Wam szczerze, że każdy dźwięk w życiu jest ważny i ma do spełnienia konkretny cel. A w Ciszy możesz
odnaleźć siebie.
Adrian Komadowski l.16
1. Podaj atrybuty św. Piotra
3. Podaj atrybuty św. Pawła
4. Czy w naszym szczawieńskim kościele są postaci
św. Piotra i św. Pawła?
5. Jeśli tak, to gdzie?
Jest 5 koszyków. W każdym koszyku jest 5 jabłek.
W każdym jabłku są trzy robaki. Każdy robak
przyprowadził 4 inne robaki. Ile jest wszystkich
robaków?
W jednej ręce trzymam gruszki. W drugiej ręce
trzymam gruszki. Ile mam wszystkich gruszek?
Dziadek i babcia mają razem 154 lata. Ile lat ma
dziadek, a ile babcia wiedząc, że babcia ma teraz
dwa razy tyle lat ile dziadek, miał wtedy, kiedy
babcia miała tyle ile dziadek ma teraz.
1. Co to za kościół?
2. Kiedy rozpoczęto budowę tego kościoła – podaj
dokładną datę?
3. Kto był projektantem tego kościoła?
Właśnie zrozumiałam, dlaczego mam nadwagę...
Szampon, którego używam do mycia włosów, i
który podczas mycia spływa po moim ciele, ma
napisane na opakowaniu: „zwiększa objętość”. Od
dzisiaj zaczynam używać płynu do mycia naczyń
Fairy – na nim jest napisane: „usuwa tłuszcz
trudny do usunięcia...” ;)
„resurrexit tertia die” (Co to znaczy?)
Prawidłowe rozwiązania proszę do dn. 31.07.2018 r.
składać w zakrystii u s. Alicji lub na adres
tulowa@gmail.com Zwycięzca otrzyma nagrodę
niespodziankę.
8

T U R Y S T Y K A R E L I G I J N A
Maryjne miejsce pielgrzymkowe w Czechach - Góra Matki Bożej przez ponad 300 lat
wznosi się na miastem Kraliki niedaleko granicy z Polską, pod Kralickim Śnieżnikiem.
Miasto powstało w roku 1367. Na wznoszącej się nad nim górze o wysokości 760 npm.,
Tobiasz Jan Becker, świątobliwy kanonik, założył monumentalny pielgrzymkowy
kompleks.
Budowę rozpoczęto w
1696 r. Po czterech latach
21. 08. 1700 r. kościół był
konsekrowany, a w ołtarzu
umieszczono Cudowny
Obraz Matki Bożej Śnieżnej.
Od tego czasu ta góra
zaczęła się nazywać „Górą
Matki Bożej”.
Obraz Matki Bożej jest sercem
tego pielgrzymkowego
miejsca i obiektem
ogromnej czci. Spuszcza
się go na dół specjalną
windą i wystawia się pielgrzymom
do adoracji.
Po wybudowaniu kościoła, zbudowano
również klasztor, do którego bp Becker
zaprosił zakonników z Zakonu Servitów
- Służebników Marii Panny.
Miejsce to przetrwało rządy cesarza
Józefa II, który zlikwidował wiele pielgrzymkowych
miejsc. Straszne chwile
nastąpiły jednak o kilka dziesięcioleci
później, gdy w sierpniową noc przyszła
burza i piorun uderzył w Kościół, który
się spalił wraz z klasztorem. W ciągu
jednego roku kościół został odnowiony
i udostępniony wiernym, ale na nowy
wystrój musiał czekać pół wieku. Pod
koniec XIX w. został ozdobiony przez
redemptorystów w pseudorenesansowym
stylu.
W kwietniu 1950 r. władze komunistyczne
klasztor zamknęły i urządziły w nim
więzienie, w którym zamknięto przede
wszystkim zakonników, zmuszając ich
do pracy i życia w nieludzkich warunkach,
aż do roku 1960. Wtedy klasztor
zabrała pod opiekę Czeska Katolicka
Instytucja Charytatywna, która doprowadziła
do ponownego udostępnienia
tego miejsca pielgrzymom. W tym
czasie do klasztoru przybyły Siostry
Niepokalanego Poczęcia Marii Panny,
które były tutaj aż do 2002 roku.
W latach 70-tych XX w. zaczyna
się pisać współczesna
historia Góry Matki Bożej.
W tym czasie przyjechał tutaj
chory Franz Jentschke,
który wyprosił sobie łaskę
zdrowia u Matki Bożej. W ramach
wdzięczności, zaczął
odnawiać kapliczki drogi
krzyżowej. Ogromne zniszczenia
wymagały szybkiego
remontu. Założył w tym
celu Fundację.
Z Wałbrzycha do Kralik jest
ok. 108 km, czyli ok. 2 godzin
jazdy autem osobowym.
Jedziemy do Kłodzka DW 381,
następnie z Kłodzka DK 33 do
Boboszowa w kierunku granicy
czeskiej. Po przekroczeniu
granicy jedziemy drogą nr
43.
Będąc w Kralikach, warto zaplanować
również spacer
w chmurach w Dolni Morava.
Jedziemy tam drogą nr 312
około 10 minut (7 km).
zachęcała: Dorota Staniszewska
9

F E S T Y N P A R A F I A L N Y
PANI ALEKSANDRA TOBIS:
Było smacznie, kolorowo i wesoło. Kolejny
raz, jako wspólnota parafialna i wspólnota
naszego miasta udowodniliśmy, że warto
takie wydarzenia organizować. Szczytny
cel - remont i modernizacja salki, mobilizował
darczyńców do kupowania losów na
loterii fantowej, kosztowania wspaniałych
wypieków oraz smakowitych potraw.
Hasło: „Kochamy Cię Polsko” oprócz dekoracji
i strojów w barwach narodowych
wyzwoliło w uczestnikach poczucie wyjątkowej
więzi. Wydarzenie było okazją do
niezliczonych rozmów, wymiany uśmiechów
i serdecznych uścisków mieszkańców
naszej małej ojczyzny. Dzieci korzystały
z atrakcji przygotowanych specjalnie
dla nich. W mojej ocenie, festyn to ogromny
sukces organizacyjny zaangażowanych
w to przedsięwzięcie osób. Sukcesem jeszcze
większym, dającym poczucie spełnienia
i utwierdzania się w przekonaniu, że
„warto było” są zebrane pieniądze na
remont salki.
Tegoroczny festyn parafialny odbył się pod hasłem
„Kochamy Cię, Polsko”. Na scenie zabawę prowadził zespół
Nikodem i p. Ignacy Czajkowski. Na uczestników czekały
gry i zabawy dla dzieci, loteria fantowa, pchli targ,
pyszne ciasta, kawa, lody, popcorn, swojskie jadło (domowy
chleb, smalec, żurek, bigos, domowe pierogi i kiełbasa
z grilla. Przy skocznej muzyce, konkursach, losowaniu
nagród, występach dzieci z Miejskiego Przedszkola
w Szczawnie-Zdroju, zespołu pieśni i tańca „Wałbrzych”
czas płynął bardzo szybko, a słoneczna pogoda sprzyjała
dobrej zabawie.
PANI ZOFIA FILIPECKA:
Rodzina jest wspólnotą, w której od dzieciństwa można
nauczyć się wartości moralnych, zacząć czcić Boga i dobrze
używać wolności. Życie rodzinne jest wprowadzeniem
do życia społecznego. Praca zawodowa i troska
o rodzinę, bywają trudne. Festyn to spotkanie radości
i przyjaźni. Nasza parafia stanowi jedną, dużą rodzinę.
Czuwają nad nami nasza patronka Najświętsza Maryja
i nasz Zbawiciel.
10

F E S T Y N P A R A F I A L N Y
ORGANIZATORZY:
Staraliśmy się, aby program festynu zawierał atrakcje dla
wszystkich grup wiekowych. Drugi cel dorocznej imprezy to
zbiórka funduszy na remont salki wykorzystywanej jako miejsce
spotkań wspólnot religijnych działających w parafii. Organizacja
festynu to przedsięwzięcie wymagające pracy zbiorowej, które
integruje ludzi wokół wspólnie wykonywanego zadania. W tym
roku, w przygotowanie festynu czynnie zaangażowało się 44
parafian, 31 sponsorów udzieliło wsparcia finansowego lub
rzeczowego. Organizacji towarzyszyła miła i serdeczna atmosfera,
bezinteresowna chęć pomocy, wzajemnie wspieranie się
przy pojawiających się trudnościach. Budujące jest również to,
że wszyscy sponsorzy przyjmowali nas ze zrozumieniem i życzliwością.
Dzięki ofiarności darczyńców (instytucji i osób prywatnych)
udało się przygotować atrakcyjne fanty. Wspólnemu
biesiadowaniu sprzyjała piękna słoneczna pogoda. Stworzyła
się atmosfera wspólnoty. Wspólnoty nie tylko wyznaniowej, ale
i tej wynikającej ze zwyczajnej przyjemności spędzania czasu
w życzliwym towarzystwie. Jesteśmy bardzo wdzięczni i serdecznie
dziękujemy Parafianom i Gościom za ich obecność na
festynie i wsparcie naszej inicjatywy.
Podziękowania kierujemy również do wszystkich osób zaangażowanych
w przygotowanie imprezy. Pragniemy serdecznie
podziękować wszystkim ludziom dobrej woli i sponsorom, bez
których festyn nie miałby racji bytu. To dzieło było efektem
zjednoczenia całej naszej wspólnoty parafialnej, za co składamy
serdeczne Bóg zapłać!
Całkowity dochód z festynu
wyniósł 8 648,72 zł
Wyrazy uznania i serdeczne podziękowania
za determinację i wytrwałość
składamy paniom - Żanecie
Nukui i Violecie Mołdzie!
11

W niedzielę 17 czerwca o godz. 15.00 w kościele
Niepokalanego Poczęcia NMP w Wałbrzychu
rozpocznie się wspólną modlitwą Marsz dla Życia i
Rodziny, zakończony festynem rodzinnym przy
parafii św. Józefa Robotnika. Zachęcamy do
udziału wszystkich przywiązanych do wartości
rodzinnych i szacunku dla życia.
W niedzielę 24 czerwca podczas mszy św. o godz.
9.30 pod przewodnictwem Biskupa Ignacego
Deca będziemy dziękowali za posługę kapłańską
ks. Alojzego Schmidta w naszej parafii i odsłonimy
tablicę upamiętniającą jego postać przy placu,
któremu władze miasta nadały Jego imię.
W ramach trwającego Nadzwyczajnego Roku św.
Józefa zapraszamy wszystkich mężczyzn do
wspólnego wyjazdu na narodową pielgrzymkę
mężczyzn „Męskie Oblężenie Jasnej Góry”, która
odbędzie się 23 czerwca 2018 r.
Tematem tegorocznego spotkania będzie „Tu
jesteśmy naprawdę wolni”.
W dn. 22-24 czerwca odbedą się VI Wałbrzyskie
N A D C H O D Z Ą C E W Y D A R Z E N I A
27 czerwca przypada 100 rocznica urodzin śp. ks.
Prałata Alojzego Schmidt. W związku z tym
władze miasta i parafia chcą przygotować
wystawę poświęconą działalności ks. Schidta.
Prosimy parafian o udostępnienie fotografii
przybliżających Jego postać.
W dn. 13-18 sierpnia dzieci z naszej parafii wraz
z s. Augustyną wyjeżdżają na wakacje do Kołobrzegu.
W dn 20-25 sierpnia planowany jest wyjazd
młodzieży na Mazury. Informacje u ks. Pawła
Siwka.
Z A P R O S Z E N I A S P O Z A P A R A F I I
Warsztaty Wyzwolenia pod hasłem „Na drogach
wolności”, które poprowadzi, w Prywatnym Gimnazjum
i Liceum Sióstr Niepokalanek w Wałbrzychu
plac Darowskiej 1, ks. Przemysław Budziński
SAC
Zgłoszenia:
https://goo.gl/forms/PgCj7HGO8cGFos2D2
lub e-mail: krucjata.swidnica@gmail.com,
Oddział Parafialny AK zaprasza wszystkie grupy parafialne do wspólnej modlitwy. Msze święte w intencji
naszej parafii odprawiane będą w każdą drugą niedzielę miesiąca o godz. 12.00 (w tym roku są
to terminy: 8 VII, 12 VIII, 9 IX, 14 X, 11 XI, 9 XII)
i
W II niedzielę miesiąca odbywa się comiesięczna zbiórka do puszek na
fundusz remontowy. Zbieramy kwotę, która pozwoli wyremontować
dach naszego kościoła. Osoby, które chcą skorzystać z odliczenia od
podatku, mogą wpłacać datki bezpośrednio na konto parafii: PKO BP.
S.A. 92 1020 5095 0000 5502 0076 2807 wpisując w tytule przelewu: na
remont kościoła. Informujemy, że w danym roku podatkowym można
odliczyć na ten cel nie więcej niż 6% dochodu rocznego. Bóg zapłać
ofiarodawcom za życzliwość i zrozumienie.
Włączeni przez Chrzest św. do wspólnoty:
W M A J U I C Z E R W C U 2 0 1 8
Odeszli do domu Ojca:
Sakrament małżeństwa zawarli:
Amelia Kalinko, Stanisław Dziliński,
Maksymilian Goworek, Nadia Misior, Amelia
Lahutta, Kacper Janicki, Aleksander Słowik
Urszula Dziadacz, Maria Kochan, Czesław
Baraniewski
Robert Tync i Justyna Ratajczak, Jakub
Dzwonkowicz i Agnieszka Marczak
M S Z E Ś W I Ę T E K A N C E L A R I A P A R A F I A L N A czynna :
w dni powszednie:
we wtorki i czwartki
7.00, 17.00 (X-III), 7.00, 19.00 (IV-IX)
w godz. 18.00-19.00 (X-III),
w niedziele i święta:
we wtorki i czwartki
8.00, 9.30, 10.45 (dla dzieci), 12.00, 19.00
w godz. 17.00-18.00 (IV-IX)
K O N TA K T
D Y Ż U R P R A W N I K A
Parafia p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
pierwszy i trzeci wtorek miesiąca
ul. Kolejowa 18a 58-310 Szczawno-Zdrój
w godz. 18.00-19.00
tel. (74)841 28 30 oraz 514 863 410
www.parafia.szczawno-zdroj.pl
12
gazetka parafialna parafii Wniebowzięcia NMP w Szczawnie - Zdroju, gazetka@parafia.szczawno-zdroj.pl
REDAKCJA: Magdalena Klimczak, ks. Jarosław Żmuda, Ewa Hoppe-Rychłowska, Dorota Staniszewska, S. M. Damiana
Szmidt, Arkadiusz Łapka. Skład i projekt graficzny: Teresa Jagielska, korekta: Izabella Nowak