ΤΑΣΟΥ ΠΟΡΦΥΡΗ

Τάσου Πορφύρη
«ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ για πάντα!»
στάξουν οι πρώτες σταγόνες τσίπουρου από τον αποστακτήρα -το καζάνι-. Έτσι να
γεμίζαμε τη ζωή μας, με την ένταξή μας στις παραγωγικές διαδικασίες, δίνοντάς της
νόημα. Κι όταν βοηθούσε ο καιρός, να περπατούσαμε ως τις εσχατιές των συνόρων
του χωριού μας, έως τα ει-κονίσματα με ξεχασμένα στην ακριβή θέση τη
μισοσβησμένη εικόνα απ’ τον καιρό κι ένα μπουκάλι με μαυρισμένο λάδι.
Και μετά το μικρό διάλειμμα, πίσω στα δέντρα. Γκορτσιές -αγριαπιδιέςφορτωμένες
σαν νύφες καρπούς νοστιμότατους όταν ωριμάσουν και γίνουν ζιούλες.
Και η πράσινη σφραγίδα του Παναγιώτη Θώμου -που ήρθε γαμπρός στο χωριό μας·
παντρεύτηκε τη Χρυσούλα Μαυριά-, ένα χιλιόμετρο πάνω-κάτω στο δρόμο από το
χωριό προς τη Βήσσιανη, με καρυδιές -λουμάκια- φορτωμένες κάχτες, πράσινη
ανάσα, όαση ανάμεσα σε χορταριασμένα παραμελημένα χωράφια! Κι η δεύτερή του
σφραγίδα στο Κουρόπουλο, πριν το χωριό, ένα πρότυπο περιβολιού με το όνομα
«ΕΛΕΑΝΘΗ» και το κόνισμα του Αγίου Κοσμά πλάι στην είσοδο. Ο φράχτης του
επιτρέπει στο βλέμμα να περιπλανιέται στην επικράτεια του μικρού παραδείσου.
Κληματαριά με κρεμασμένες «ντεμπίνες», φουντουκιές χαμογελαστές στην
επικράτεια του φράχτη, δαμασκηνιές με δίχτυα προστασίας, προφυλάσσοντας τους
καρπούς τους από τις «κλέφτρες» κίσσες που προσγειώνονται εν ριπή οφθαλμού στα
δέντρα. Κι αχλαδιές, μηλιές, καρυδιές με το πράσινο χαλί ανάμεσά τους
καλοκουρεμένο και στο βάθος σαρακατσάνικη καλύβα γεμάτη από γεωργικά
εργαλεία, λιπάσματα και διάφορες σακούλες για συλλογή καρπών. Δεξί χέρι του
Παναγιώτη η γυναίκα του Χρυσούλα κι από κοντά ο Νίκος ο Ρούβας με τη
Γιαννούλα, τη γυναίκα του. Ζηλεύω την επαφή τους με τη φύση. Αυτή την
καθημερινή σχέση που έχουν αναπτύξει με τους υπηκόους του περιβολιού που τους
χαϊδεύουν, τους μιλούν και τους παρηγορούν αν κάτι πάει στραβά. Κι όταν κανένας
κότσυφας κερομύτης σγκορίζοντας το χώμα γύρω-γύρω από τα δέντρα φέρνει στην
επιφάνεια κανένα σκουλήκι και το κρεμάει στο ράμφος του πριν το καταβροχθίσει
αυτό είναι ένα επιπλέον κίνητρο για την περιπλάνηση στο περιβόλι. Αλεπούδες, λαγοί
και αρίτσιοι κρεμούν τα μπροστινά τους πόδια -σε ανύποπτο χρόνο- στο σύρμα του
φράχτη από τη μεριά του δάσους και περιορίζονται στο θέαμα μια και δεν μπορούν
να παραβιάσουν το εμπόδιο του φράχτη.
Και σε μικρή απόσταση από το δάσος με τις κρανιές και σε μικρή απόσταση από
αυτό, το κιόσκι. Με σκεπή, πέτρινους πάγκους γύρω-γύρω, ανοιχτό στον αέρα, τον
ήλιο, τη βροχή. Προορισμός πρωινού και κυρίως βραδινού περιπάτου των κατοίκων
και επισκεπτών του χωριού τα καλοκαίρια. Αν βρεθείς εκεί λίγο πριν ανατείλει ο
2