ΤΑΣΟΥ ΠΟΡΦΥΡΗ

Τάσου Πορφύρη
«Τζιομπανόσκυλα»
Από αυτόν τον ορό έφτιαχναν μυζήθρα και έδιναν στις κότες να πιουν, με
αποτέλεσμα να γεννούν περισσότερα αυγά. Γι’ αυτό και η θεία Πολυξένη -μάνα της
Ελένης- τα καλοκαίρια που επισκεπτόμασταν το χωριό μας έφερνε κάθε μέρα φρέσκα
αυγά. Δεν μπορούσαμε να τα φάμε όλα βραστά, μάτια ή ομελέτα και τα
χρησιμοποιούσαμε σε κασιόπιτες, πίτες και κέικ. Το τυρί στις τζαντίλες έπηζε με τη
βοήθεια της πυτιάς. Η πυτιά ήταν τριμμένη (σκόνη) και προερχόταν από το ξεραμένο
τέταρτο στομάχι των κατσικιών και των αρνιών που σφάζαν πριν αποκοπούν από το
θήλασμα. Όπως προαναφέραμε, το τυρί στις τζαντίλες κάποτε σταματούσε να στάζει·
σημάδι πως το τυρί είχε πήξει. Κοβόταν μεγάλα κομμάτια και πριν αλατιστεί και μπει
σε τενεκέδες, οι πιτσιρίκοι περίμεναν το μοιράδι τους ο καθένας κουβαλώντας τη
λίμπα του. Παίρναμε το κομμάτι μας κι αρέντα 2 για το σπίτι προσέχοντας μην τυχόν
το τυρί με το κούνημα πέσει στο σιάδι 3 . Στο σπίτι το απολαμβάναμε! Τι γεύση ήταν
εκείνη, Θεέ μου! Αμβροσία και νέκταρ αντάμα! Και μυρωδιές από
αγριοτριαντάφυλλα, ανθισμένους γράβους και κρανιές, κουμπουλιές, φλαμουριές,
δεντρολίβανο, ρίγανη και ένα σωρό άλλα φυτά και βότανα. Ο ορός που θα περίσσευε
έβραζε και γινόταν γκίζα που τρωγόταν σκέτη με λίγο αλάτι ή την ρίχναμε σε πίττες,
κασιόπιτες και σε ομελέτες με αυγά. Το καλύτερο ξινόγαλα γινόταν από παχύ γίδινο
γάλα ή πρόβειο. Το αφήναμε 2-3 μέρες να κορφιάσει και το ντρουμπολίζαμε
βγάζοντας το βούτυρό του. Ό,τι έμενε στην ντρουμπολίτσα ήταν το γάλα από το
οποίο είχε αφαιρεθεί το βούτυρο μετά το ντρουμπόλισμα. Λίγοι κόκκοι άσπροι
βουτύρου κολυμπούσαν στο γάλα. Η γεύση του ήταν όνειρο γι’ αυτό στο χωριό το
λέγαμε σιουρμπέτι!
Όταν γυρίσαμε από τον περίπατο στον ξερόλακκο είδαμε τον Λάμπρο τον
Μαρίτση να μας περιμένει στη βεράντα του.
_ Ελάτε για ένα τσίπουρο!
Θέλεις η κούραση από την πεζοπορία, θέλεις η περιέργεια για το τι θα μας έλεγε ο
Λάμπρος, φτάσαμε σε δυο λεπτά κοντά του.
_ Είμαστε στη διάθεσή σου, είπαμε στον Λάμπρο!
_ Πολλά χρόνια πριν -άρχισε ο Λάμπρος- ένας τζιομπάνος που έβοσκε το κοπάδι του
κοντά στον ξερόλακκο τέτοια εποχή έδωσε έναν πήδο και βρέθηκε μέσα του, στην
ξερή του κοίτη. Το κοπάδι ήταν σταλισμένο 4 , ο καιρός ζεστός. «Καιρός για έναν
υπνάκο» σκέφτηκε ο τζιομπάνος. Έριξε την κάπα του στους πράσινους θάμνους που
είχαν φυτρώσει στην κοίτη του ξερόλακκου και τον πήρε αμέσως. Μακριά στα βουνά
3