نفی گفتمان جنسیت‌محور؛ واپس‌گرایی یا رهایی‌بخش

خروج از حوزه ی خصوصی و مبدل شدن به سوژه ی سیاسی در حوزه ی عمومی ست.‏ به این
ترتیب جنس خواسته های زنان،‏ مبارزات زنان را در پیوند با مبارزات سیاسی،‏ کارگری،‏
آزادی خواهانه،‏ صلح طلبانه و ‏مجممجحیط زیسبىتبىی قرار می دهد.‏ بنابراین زنان در تلاش برای کسب
هویت با قدرت،‏ افکار عمومی و سنت و ‏بهنبههادهای مستقر درافتاده اند.‏ اما هنگامی که علم به
انقیاد زنان قوت می ‏بجببجخشد،‏ مطالبات زنان بدون طرح اندازی نظری و کسب مشروعیت علمی
‏ممممممکن نیست.‏ بنابراین زنان از سو ‏بىیبىی مشغول مبارزه ی گوشت و پوست و استخوابىنبىی در میدان اند
و از سوی دیگر باید در آ کادمی با طمأنینه و روحیه ی سرد نظری به نظریه پردازی مشغول
شوند.‏ اینجاست که به زعم برخی،‏ زنانِ‏ میدان تصویری از ‏«سلیطه های فمینیست»‏ را به ‏بمنبممایش
می گذارند که فاقد پشیتبابىنبىی علمی ونظری و ‏«عقلابىنبىی»‏ اند و زنان آ کادمی فمینیست های ‏بىببىی عملی
خوانده می شوند که هیچ ‏«کار واقعی « و ‏«عقلابىنبىی»‏ از پیش ‏بمنبممی برند.‏
٣. نظریه ی فمینیسبىتبىی
کاریکاتور سازی از فمینیسم به علت آبجنبجچه ‏«فقدان یک نظریه ی منسجم»‏ خوانده می شود و
وارد بودن ادعاهای ‏مجممجخالفان و موافقان به طیفی از زنان،‏ اختصاصی به فمینیسم ندارد و از این
رو مسأله ای تازه نیست.‏ ا گر فرض کنیم سایر مکاتب از یک نظریه ی منسجم برخوردارند،‏ در
میان سوسیالیست ها،‏ آنارشیست ها،‏ لیبرببررالیست ها،‏ رمانتیسیست ها نبریبرز کسابىنبىی را خواهیم یافت که
دو گزاره ی ضد و نقیض در مورد آنان صادق باشد.‏ بنابراین علت این کاریکاتورسازی بیش از
آن که ظاهراً‏ فقدان یک نظریه ی منسجم باشد،‏ ریشه در نگاه ‏بىببىی باور نسبت به زنان دارد.‏
گذشته از آن که عمر کوتاه پژوهش ها در حوزه ی زنان و جنسیت ) از دهه ی 70 میلادی)‏ تا
کنون کارنامه ی قابل دفاعی را در خصوص نظریه پردازی و ‏بجتبجحلیل علمی ارائه می دهد،‏ نباید از
نظر دور داشت،‏ مادامی که عقلانیت و ‏«اصول صحیح عقلابىنبىی»‏ را در میان آراء نظریه پردازان
مرد جنسیت زده جستجو کنیم،‏ ‏همھهممه ی آبجنبجچه ‏مجممجحصول اندیشه ی زنان است،‏ فاقد عقلانیت است.‏
زیرا آن چه شناخت شناسی علمی و عقلابىنبىی دانسته می شود،‏ مشروعیت خود را از رسم و
سنت،‏ اقتدار نرینه و اقتدار عقل سلیم کسب می کند و به این ترتیب به شکل نظام مندی