روزنه ای به سوی برابری جنسیتی

روزنه ای به سوی برابری جنسیبىتبىی
با نگاهی به کتاب جنس دوم سیمون دو بووار

" اندیشه من این است که ما ‏همھهممه،‏ اعم از مرد و زن،‏ هر چه باشیم،‏ باید به مثابه افراد انسابىنبىی
در نظر گرفته شو ‏بمیبمم.‏ "
این سخن سیمون دوبووار که در مقدمه کتاب جنس دوم آمده است،‏ به طور مشخص نشان می دهد که
نیازی به مقابله کورکورانه و موضع گرفبنتبنن های خصمانه در برابر آثار و رویکردهای فمینیسبىتبىی نیست،‏ بلکه
راه گریزی است از این نابرابری های جنسیبىتبىی موجود در جامعه،‏ از گذشته تا حال،‏ به سوی فراهم کردن
بسبرتبرری جهت بالا بردن سطح آ گاهی افراد و ‏همھهممچنبنیبنن عملی ‏بمنبممودن آن ها که در صورت ‏بجتبجحقق،‏ می تواند
قدم موثری در برپابىیبىی عدالت اجتماعی ‏مجممجحسوب گردد .
به واسطه دوران سلطه مرد سالاری که ‏بجببجخشی از تارتحیتحخ بشریت را فرا گرفته است،‏ گاها"‏ با ادعا بر این
تصورغلط که امتیاز بیولوژیک به موجودات نر اجازه داده که خود را در جایگاه نفس حا کم بپذیرند،‏
شاهد آن بودبمیبمم که زنان از تارتحیتحخ و مذهبىببىی که خاص خودشان باشد عقب ‏بمببممانند . ا گر خوش بینانه از برخی
نظریات مضحک فلاسفه که در مورد زنان اظهار ‏بمنبمموده اند چشم پوشی کنیم،‏ این رویه از دید برخی آیبنیبنن
ها و مذاهب جای اغماض کمبرتبرری دارد . به طور مثال آن جا که مردان ‏بهیبههودی در دعای صبحگاهی خود
می گویند : ‏«متبرببررک باد پروردگار،‏ خداوندگار ما و خداوندگار ‏بمتبممام عالمللممیان،‏ که مرا زن نیافریده»‏ ! کتاب
جامعه با عمیق ترین نفرت ها از زن سخن می گوید : ‏«زبىنبىی را که قلبش تله و دام است و دست هایش
بندهابىیبىی هستند تلخ تر از مرگ یافتم ... از میان هزار،‏ یک تن را مرد یافتم،‏ لیکن از میان ‏همھهممه زن ها یکی
را زن نیافتم « !!
شاید گفبنتبنن این مطلب خوشایندمان نباشد که در گذر تارتحیتحخ،‏ مردان خود را گل های سر سبد آفرینش
احساس می کنند،‏ اما حقیقت امر این است که مبریبرزان قابل توجهی از مردان این تصور را برای خود قائل
هستند . هر نوزاد پسری که به دنیا آمده باشد،‏ پذیرفته شده که زندگی کند،‏ در حالىللىی که عادت طرد
دخبرتبرران خیلی گسبرتبررده است . در میان اعراب کودک کشی های دستجمعی وجود داشته است،‏ دخبرتبرران
به ‏مجممجحض تولد به درون گودال هابىیبىی افکنده می شده اند . پذیرش کودک دخبرتبرر از طرف پدر،‏ عملی آزادانه
است که از سر سخاوت صورت می گبریبررد . زن فقط بر اثر لطفی که به او می شود به این اجتماع قدم می
گذارد،‏ نه این که قانونا"‏ مانند مرد واجد این حق باشد . هر چند با گذشت زمان،‏ از مبریبرزان شیب این

تبعیض جنسیبىتبىی کاسته شده است اما ‏همھهممچنان ادامه دارد و حبىتبىی در برخی قبایل خود ما به ‏بجنبجحوی غبریبرر قابل
باور در جریان است .
البته باید این مسئله را در نظر گرفت که در ‏همھهممان دوران زنده به گور کردن نوزادان دخبرتبرر به دست
اعراب،‏ بعضا"‏ زنان قدربمتبممندی نبریبرز در ‏همھهممان جامعه حضور داشته اند که به سبب مناسبات موجود،‏ از یک
جایگاه اجتماعی رفیع برخوردار بوده اند . این ‏همھهممان موضوعی است که امروزه نبریبرز مطرح است و صرفا"‏ بر
اساس دستیابىببىی به چنبنیبنن شرایطی که به موجب مناسبات شکل می گبریبررد،‏ ‏بمنبممی توان مدعی این شد که زن و
مرد در جامعه کنوبىنبىی ما،‏ در حالت برابر و هم تراز یکدیگر قرار دارند .
سیمون دوبووار در ادامه بیان می دارد : » بشریت،‏ نر است و مرد،‏ زن را نه ‏فىففىی نفسه،‏ بلکه نسبت به خود
تعریف می کند : زن به مثابه موجودی مستقل در نظر گرفته نشده است ».
در جامعه ‏همھهممیشه مذکر که طبیعتا"‏ قدرت سیاسی را نبریبرز پیوسته در اختیار مردان قرار داده است،‏ زنان می
بایست به تلاش خود مببىنبىی بر از ببنیبنن بردن این تبعیض ها مبادرت ورزند،‏ چرا که رسیدن به عدالت
اجتماعی راهی جز شکسبنتبنن ساختار موجود را طلب ‏بمنبممی کند . در جامعه ما،‏ پس از شکل گبریبرری تظاهرات
زنان در ١٧ اسفندماه ) ١٣۵٧ برابر با ٨ مارس روز جهابىنبىی زنان ( و روزهای بعد از آن که از مهم ترین
روزهای تارتحیتحخ جنبش زنان در ایران می باشد،‏ زنان ‏همھهممواره از طبیعی ترین حقوق خود ‏مجممجحروم مانده اند و
با کمپبنیبنن های ‏مجممجختلف که اغلب هم موضع گبریبرری سیاسی دارند،‏ در دفاع از حقوق کامل خود نا کام مانده
اند . قطعا"‏ در چنبنیبنن شرایطی کمبرتبرر مردی هم حاضر خواهد شد درباره موقعیت خاصی که مردان در
جامعه دارند،‏ کتابىببىی بنویسد . دو رویداد فرهنگی و ورزشی را در نظر بگبریبررید،‏ یکی به طور مثال برگزاری
کنسرت ویژه بانوان و دیگری،‏ برگزاری مسابقه فوتبال در ورزشگاه . در مقوله ورود زنان به ورزشگاه
بارها شاهد وا کنش ها و اقدامابىتبىی بوده ابمیبمم که هیچ کدام هم به نتیجه نرسیده است،‏ تنها ‏بجببجخت با دخبرتبررابىنبىی
یار بوده است که به اشکال ‏مجممجختلف،‏ تغیبریبرری در شکل و ‏سمشسممایل خود به وجود آورده اند و توانسته اند به
عنوان ‏"مرد"‏ وارد ورزشگاه شوند . البته در مواردی که ‏بهنبههادهای ببنیبنن المللممللی فوتبال به فدراسیون فوتبال
ما در این زمینه اولتیماتوم داده و خواستار ورود زنان هم پای مردان در ورزشگاه ها شده است،‏
مسئولبنیبنن فدراسیون فوتبال ما که بر حسب اتفاق در گذشته سبقه سیاسی نبریبرز داشته اند،‏ با ترفندهای

گونا گون و البته کراهت،‏ اجازه ورود عده ای از زنان را به ورزشگاه صادر کرده اند که ا کبرثبرریت آنان به
طور مشخص از طبقه بورژوا و بعضا"‏ سلبرببرریبىتبىی ها بوده اند . با وجود ‏همھهممه این ها،‏ به نظر ‏سمشسمما برای رویداد
اول هم،‏ مردان دست به چنبنیبنن کاری خواهند زد و برای رفبنتبنن کنسرت و شنیدن صدای خواننده زن که
گویا شنونده آن منجر به عقوببىتبىی سخت خواهد شد ! خود را به عنوان ‏"زن"‏ در می آورند ؟ من که بعید
می دابمنبمم .
شاید دلیل اصلی سکوت مردان در دفاع از حقوق خود،‏ این است که زن ها در ‏مجممججموع،‏ امروزه پایبنیبنن تر از
مردان هستند،‏ یعبىنبىی موقعیت آنان،‏ کمبرتبررین امکانات را در اختیارشان قرار می دهد . در اصناف و مشاغل
گونا گون،‏ زنان به صورت پرا کنده در میان مردان به سر می برند . بر اثر عادت،‏ کار،‏ منافع اقتصادی و
شرایط اجتماعی،‏ بیشبرتبرر به بعضی مردها – پدر یا شوهر – وابستگی پیدا کرده اند تا به سایر زنان . زن
بورژوا به امتیازهای طبقابىتبىی اش علاقه مند است و هیچ گونه احساس ‏همھهممبستگی به زنان طبقه کارگر ندارد .
به شوهر خود خیلی نزدیک تر است تا به زنان کارگر . این که مرد،‏ زن را از هرگونه کار دشوار و هر نوع
دغدغه خاطر می رهاند،‏ دقیقا"‏ ‏همھهممان رهانیدن زن از قید هر گونه مسئولیت هم هست .
چگونه ‏ممممممکن است این تقابل ببنیبنن جنس ها مطرح نشده باشد که یکی از عوامل خود را به مثابه یگانه
عامل اصلی آشکار کند و هرگونه وابستگی به فرد مشابه را مورد انکار قرار دهد،‏ و عامل دوم را به مثابه
دیگری تعریف نکند ؟
دوبووار این پرسش را مطرح می کند و در ادامه اظهار می کند : » زن،‏ در هر حال ا گر نه برده،‏ حداقل
رعیت مرد بوده است : دو جنس،‏ هرگز به طور برابر دنیا را تقسیم نکرده اند و امروزه نبریبرز زن،‏ هر چند
وضعش در شرف متحول شدن باشد،‏ به شدت از امتیاز های منفی رتحنتحج می برد . تقریبا"‏ در هیچ کشوری،‏
وضع حقوفىقفىی زن مشابه وضع حقوفىقفىی مرد نیست و غالبا"‏ این وضع،‏ به ‏بجنبجحو قابل ملاحظه ای موجب ‏بىببىی
اعتباری او می شود . از ‏لحللححاظ اقتصادی،‏ مردان و زنان،‏ تقریبا"‏ دو طبقه اجتماعی پدید می آورند . در
شرایط کاملا"‏ برابر،‏ مردان موقعیت های ‏ممممممتازتر،‏ دستمزدهای بیشبرتبرر،‏ و نسبت به رقیبان تازه از راه رسیده
شان،‏ شانس موفقیت بیشبرتبرری دارند . مردان در صنعت،‏ سیاست و غبریبرره،‏ جاهای بیشبرتبرری را اشغال می کنند

و باز مردان هستند که مهم ترین مشاغل را در اختیار دارند و در گذشته نبریبرز ‏بمتبممامی تارتحیتحخ را نرها ساخته
اند ».
دوران هابىیبىی که در خلال آن ها زن به مثابه ‏«دیگری»‏ در نظر گرفته می شوند،‏ ادواری هستند که به
شدیدترین ‏بجنبجحو از جای دادن زن در جامعه به مثابه موجود انسابىنبىی سر باز می زنند . بیان اینکه زن
دیگری بوده،‏ به معنای آن است که ببنیبنن دو جنس رابطه متقابل وجود نداشته است .
له وی اسبرتبرروس می گوید : رابطه متقابلی که ازدواج را ‏بىپبىی می ‏بهنبههد ببنیبنن مردان و زنان برقرار نشده،‏ بلکه با
استفاده از زنان که فقط موضوع اصلی ازدواج هستند ببنیبنن مردان برقرار شده است و قدرت عمومی،‏ یا
ساده تر،‏ قدرت اجتماعی،‏ ‏همھهممواره به مردان تعلق دارد . زن هیچ گاه چبریبرزی جز ‏سمسسممبول تبار خود نیست ...
رابطه مادر تباری عبارت از این است که دست پدر یا برادر زن تا دهکده داماد کشانده شود .
امروزه برخی خانواده ها،‏ خواسته یا ناخواسته،‏ این عدم برابری ببنیبنن دو جنس را شدت می ‏بجببجخشند . هنوز
هم هستند پدرها و مادرهابىیبىی که دخبرتبررشان را به منظور ازدواج تربیت می کنند،‏ به وی دیکته می کنند که
باید مورد خوشایند مردان قرار بگبریبررد . نتیجه این خواهد بود که زن خود را نه آن چنان که برای خود
وجود دارد،‏ بلکه به گونه ای که مرد توصیفش می کند،‏ بشناسد و برگزیند . تقریبا"‏ ‏همھهممیشه،‏ زن به خانه
شوهر رفته است . ‏همھهممبنیبنن نکته برای آشکار کردن برتری مرد کفایت می کند . زن فقط واسطه حق است نه
دارنده آن . مرد از نظر اجتماعی و اقتصادی هر چه خود را تواناتر احساس کند با اقتدار بیشبرتبرری در قالب
پدر خانواده فرو می رود . شوهر وقبىتبىی ثروبمتبممند باشد،‏ زن را با پوست و جواهر می پوشاند . وقبىتبىی فقبریبررتر
باشد،‏ فضیلت های اخلافىقفىی و استعدادهای کدبانوگری او را می ستاید . به ‏بمتبممامی این موارد،‏ مادر شدن را
نبریبرزاضافه کنید . ا گر به مادر زابمیبممان های متعدد ‏بجتبجحمیل شود و زن نا گزیر باشد ‏بجببجچه های ‏بىببىی پناه را تغذیه و
بزرگ کند،‏ مادر شدن فقط از پای درآمدن است .
بنا بر ‏بجتبجحقیق های به عمل آمده،‏ افرادی که مورد آزار و خشونت خانگی قرار گرفته اند ‏همھهممیشه از خود
مقاومت نشان می دهند و هیچ کدام از آن ها به این بد رفتاری ها که مواردی نظبریبرر خشونت،‏ ‏بىببىی احبرتبررامی و
سرکوب را شامل می شود رضایت نداده اند .

‏همھهممچنان در طول تارتحیتحخ،‏ شاهد آن بودبمیبمم که زن از تدارک های جنگی کنار گذاشته شده است،‏ مرد نه با
اهدای زندگی خود،‏ بلکه با به خطر افکندن آن،‏ بر حیوانات برتری می یابد،‏ از این رو است که در جامعه
بشری،‏ برتری نه به جنسی که به وجود می آورد،‏ بلکه به آن که می کشد،‏ داده شده است . به رغم
فضیلت های باروری که در زن راه می یابد،‏ باز هم مرد صاحب اختیار او می ماند،‏ ‏همھهممانطور که صاحب
زمبنیبنن بارور هم هست . زن،‏ وقف این شده که فرمانبرببرر باشد،‏ تصرف شود،‏ مورد ‏بهببههره برداری قرار گبریبررد .
این ‏همھهممان برهابىنبىی است که ناپلئون مورد استفاده قرار می دهد تا اعلام دارد که ‏همھهممان گونه که درخت
گلابىببىی به مالک گلابىببىی ها تعلق دارد،‏ مرد مالک زبىنبىی است که برایش فرزند به دنیا می آورد .
در جامعه مردسالار ما،‏ طیف وسیعی از زنان در زندگی مشبرتبررک خود،‏ انواع آزارهای روحی و جسمی را
نا گزیر ‏بجتبججربه می کنند . برای تصدیق این ادعا نیازی به حضور در دادگاه های خانواده و یا حبىتبىی دنبال
کردن اخبار مربوطه در روزنامه ها هم نیست،‏ فقط کافیست با تامل بیشبرتبرر به ‏مجممجحیط پبریبررامون خود نگاهی
بینداز ‏بمیبمم . البته که این موارد،‏ به ‏بجنبجحو عکس نبریبرز،‏ جریان دارد ولىللىی آن چه قابل توجه است مبریبرزان سنگیبىنبىی
کفه ترازو به ‏سمسسممت مرد به عنوان"مرتکب"‏ است که در قیاس با ‏سمسسممت دیگر آن،‏ یعبىنبىی زن به عنوان ‏"قربابىنبىی"‏
به طور واضح به چشم می آید . حال ا گر سرکوب زنان به دست اجتماعی که این چنبنیبنن در بند مذهب
‏مجممجحصور شده است را در نظر بگبریبرر ‏بمیبمم،‏ شاید به این گمان برسیم که این جامعه نبریبرز،‏ به مانند قرون دور و
جغرافیای ‏همھهممجوار،‏ در حال ابجنبججام یک مادینه کشی است البته با مقیاسی به مراتب وسیع تر ! و ما تنها نظاره
گر آن . حال آن که در نروژ،‏ کشوری که به دلیل ساختار مناسب و وضع قوانبنیبنن صحیح کمبرتبررین مبریبرزان
خشونت را داراست،‏ مقابله با خشونت به یک وظیفه اجتماعی بدل می شود .
باید به این نکته نبریبرز اشاره کنیم که ایو انسلر در آثار خود،‏ زن را به عنوان ‏"قربابىنبىی"‏ در نظر ‏بمنبممی گبریبررد و آن
چه از دیدگاه او دارای اهمھهممیت است،‏ مقاومت فرد در برابر این آزارها و نشان دادن اراده و قدرت زنان در
مواجهه با این مسائل است،‏ و نه ترحم خریدن برای افراد .
اولنپ دوگوژ در سال ١٧٨۴، به موازات ‏«اعلامیه حقوق بشر»‏ یک ‏«اعلامیه حقوق زن»‏ پیشنهاد می کند
و در آن می خواهد که کلیه امتیازهای مردان منسوخ شود . پولن دولابار در برابری دو جنس بیان می

دارد که زنان هرگز ‏بجببجخت مساعد لازم را نداشته اند : نه آزادی ، نه آموزش . هیچ چبریبرز نشان ‏بمنبممی دهد که
آن ها کمبرتبرر از مردها باشند .
مارکس و انگلس،‏ ‏بمتبممام قدرت زن را می سنجند و نوید آزادی را که با رهابىیبىی ربجنبججبرببرران اعمال خواهد شد به
گوش زنان می رسانند . انقلاب بزرگ قرن ١٩ سرنوشت زن را دگرگون می کند و منجر به مشارکت زنان
در کارهای تولیدی می شود . کارخانه دارها غالبا"‏ آن ها را بر مردها ترجیح می دهند ‏«آن ها در قبال مزد
کمبرتبرر،‏ ‏بهببههبرتبرر کار می کنند « این فرمول وقیحانه،‏ روشن کننده ماجرای غم انگبریبرز کار زن است که تا به امروز
استمرار یافته است . البته باید این نکته را در نظر گرفت که ارجحیت زنان بر مردان به دلیل دریافت مزد
کمبرتبرر،‏ مسئله ایست که نه تنها زنان،‏ بلکه مردان را نبریبرز ‏بجتبجحت فشار قرار می دهد . چه بسیار مردابىنبىی که با
وجود شایستگی های لازم،‏ به سبب چنبنیبنن سیاست های ننگبنیبنن کارفرمایان خود،‏ که به نوعی ‏بمنبممایانگر نظام
سرمایه داری حا کم است،‏ از پا در آمده اند و زنان نبریبرز،‏ برای رهانیدن خود از آزار اقتصادی که به موجب
آن،‏ خود را ‏بجتبجحت سلطه مردان احساس می کنند،‏ ‏مجممججبور به تن دادن به این قبیل کارها در ازای دریافت
مزدی به مراتب کمبرتبرر از جنس ‏مجممجخالف خود می کند .
مارکس در یکی از یادداشت های ‏«سرمایه»‏ نقل می کند : م.ا...‏ کارخانه دار برابمیبمم فاش کرد که در
کارهای بافندگی اش فقط زنان شوهردار را به کار می گرفته،‏ و در این میان هم کسابىنبىی حق تقدم داشته
اند که نا گزیر بوده اند از خانواده ای نگهداری کنند،‏ زیرا اینان توجه و فرمانبرببرری بیشبرتبرری دارند تا زن های
‏مجممججرد،‏ و نبریبرز نا گزیرند تا جابىیبىی که قدرت دارند کار کنند تا برای افراد خانواده شان وسیله بافىقفىی ماندن فراهم
آورند . مارکس می افزاید : به این ترتیب است که خصلت های خاص زنان،‏ به زیان خود آبهنبهها،‏ به ‏بىببىی راهه
کشانده شده است و عوامل اخلافىقفىی و ظریف طبیعت زن،‏ وسایلی برای به بردگی گرفبنتبنن و رتحنتحج دادن او می
شود . رهابىیبىی طبقه زجمحجممتکش تا حدی رهابىیبىی زن را سبب می شود . هرگونه سوسیالیسم،‏ ضمن ابجیبججاد جدابىیبىی
ببنیبنن زن و خانواده،‏ میل به آزادی زن را تسهیل می کند و ایدئولوژی های سوسیالیسبىتبىی،‏ یکسابىنبىی ‏بمتبممام افراد
بشری را اعلام می دارند . در جامعه رسمسسمما"‏ دموکراتیکی که مارکس بشارت می دهد ، برای ‏"دیگری"‏
جابىیبىی وجود ندارد . انگلس در ‏«منشآ خانواده»،‏ تارتحیتحخ زن را این چنبنیبنن نقل می کند : مرد که صاحب زمبنیبنن
و بردگان است،‏ مالک زن هم می شود . این ‏همھهممان ‏«شکست بزرگ تاربجیبجخی جنس زن»‏ است . ‏همھهممان عامل
تضمبنیبنن اقتدار پیشبنیبنن زن در کارهای خانه،‏ یعبىنبىی ‏مجممجحدود بودن او به ابجنبججام کارهای خانگی،‏ ا کنون برتری

مرد را تضمبنیبنن می کند . کارهای خانگی زن،‏ از این هنگام در قبال کار مولد مرد،‏ ‏مجممجحو می شود . جنس
مرد ‏همھهممه چبریبرز است و جنس زن فقط ضمیمه ای ناچبریبرز . آن وقت حق پدری جایگزین حق مادری می شود،‏
انتقال دارابىیبىی از پدر به پسر صورت می گبریبررد . این ‏همھهممان پیدایش خانواده پدرسالاری است که بر اساس
مالکیت خصوصی بنا شده است . در چنبنیبنن خانواده ای،‏ زن مورد ستم قرار دارد . مرد که به مثابه عامل
سلطه حکمروابىیبىی می کند،‏ چند ‏همھهممسر بر میگزیند . ستم اجتماعی که زن ‏بجتبجحمل می کند،‏ نتیجه ستم
اقتصادی است که بر او روا داشته می شود . برابری فقط زمابىنبىی استقرار می یابد که دو جنس از حقوق
قانوبىنبىی برابر ‏بهببههره مند باشند . هنگامی که جامعه های سوسیالیسبىتبىی در سراسر جهان استقرار پذیرند،‏ دیگر
مرد و زبىنبىی وجود ‏بجنبجخواهد داشت،‏ بلکه فقط کارگرابىنبىی که با هم برابرند،‏ خواهند بود .
آن چه مسلم است با گذشت حدود هفتاد سال از نگارش کتاب جنس دوم،‏ می توان مدعی شد که در
زمان حال،‏ وضعیت زنان دستخوش تغیبریبررات فراوابىنبىی شده است اما نباید غافل از آن شو ‏بمیبمم که سایه این
تبعیض ها ‏همھهممچنان مانند گذشته،‏ البته با شدت کمبرتبرر،‏ ‏مجممجحیط پبریبررامون ما را فرا گرفته است .
با ‏بمتبممام این تفاسبریبرر،‏ آن چه امروزه،‏ بیش از پیش گریبان جامعه ما را در قبال مسائل زنان گرفته است،‏ ‏همھهممان
عدم آ گاهی درمورد مطالبات ایشان وهمھهممچنبنیبنن ترس منحوسی است که ساز و کار حکومت ها،‏ درصورت
ابجیبججاد برابری جنسیبىتبىی از آن مطلع اند .
مساله این است که آیا این وضع باید ادامه یابد ؟
شایسته است که امروزه جانبداری از زن در پیش گرفته شود . تا وقبىتبىی که در زندگی ارزش واقعی زن به
او باز داده شود،‏ جای آن دارد که ‏«در هبرنبرر بدون ابهببههام بر ضد مرد و به طرفداری از زن نظر خود را
اعلام دار ‏بمیبمم «
من در این چند سال اخبریبرر که به عنوان ‏مجممجخاطب تئاتر،‏ ‏بمنبممایش ها و فضای حا کم بر تئاتر را در حد توان
دنبال کرده ام،‏ به خاطر ندارم هبرنبررمندان ما،‏ موضع مشخصی هر چند به صورت صرفا"‏ گفتاری،‏ در
خصوص مبحث فمینیسم بیان کنند چه برسد به اقدامی عملی . حبىتبىی برخی به اصطلاح مدعیان هبرنبررهای
‏بمنبممایشی،‏ گامی رو به عقب تر از سال ١۵۴۵ که برای ‏بجنبجخستبنیبنن بار حضور زبىنبىی در صحنه اعلام شد،‏ برداشته

اند و از زن،‏ به مثابه یک کالا در ‏بمنبممایش های خود روبمنبممابىیبىی می کنند.‏ با این ‏همھهممه میان آن چه نظر من را جلب
و به مبحث فمینیسم علاقه مند کرد،‏ ‏بىببىی شک گروه تئاتر ا گزیت و به ویژه ‏بمنبممایش ‏"من موجودی احساسابىتبىی
هستم " بود که جرقه اولیه را در ذهن من زد و من را ملزم به بیشبرتبرر دانسبنتبنن کرد . آن چه مسلم است
اقدامات این گروه،‏ چه در زمینه برابری جنسیبىتبىی و چه در زمینه عدالت اجتماعی،‏ در نوع خود بینظبریبرر
است .
رویکردی مشخص،‏ ‏همھهممان گونه که سرپرست گروه نبریبرز اعلام کرده است :
» در مورد ‏بمنبممایش ‏"من موجودی احساسابىتبىی هستم"‏
هم بدون اینکه با ‏مجممجخاطب تعارف داشته باشیم،‏ اعلام می کنیم که گروه تئاتر
ا گزیت یک گروه فمینیست است.‏ از کسابىنبىی که با تفکرات ما مشکل دارند هم دعوت میکنیم که
بیایند ‏بمنبممایش ‏"من موجودی احساسابىتبىی هستم"‏ را ببینند تا منظور ما از فمینیسم را درک کنند.‏ ما به برابری
حقوق مردان و زنان در اجتماع که حقوق اولیه انسابهنبهها است باور دار ‏بمیبمم . گاهی اوقات این عدم برابری
‏ممممممکن است مرد را هم آزار بدهد . ‏ممممممکن است جامعه طوری باشد که از مردها ‏بجببجخواهد نقش مرد سالاری
را ایفا کنند ولىللىی مردها دوست نداشته باشند به چنبنیبنن چبریبرزی که به آبهنبهها دیکته شده است تن بدهند
بنابراین برابری جنسیبىتبىی چبریبرزی نیست که فقط متعلق به زن ها باشد و مبارزه برای رسیدن به آن هم فقط
کاری نیست که باید توسط زن ها ابجنبججام شود.‏ نه تنها تفکر فمینیسبىتبىی،‏ بلکه حقوق کارگرها،‏ عدالت
اجتماعی و داشبنتبنن یک زندگی ‏بهببههبرتبرر هم مستلزم ‏جمحجممایت هر دو جنسیت زن و مرد است و اصلاً‏ چنبنیبنن
دغدغه هابىیبىی جنسیت ‏بمنبممیشناسد . «
*** گفتگوی گروه تئاتر ا گزیت با خبرببررگزاری هبرنبرر آنلاین *** ١٠/٢۴/٩۶

میلاد هیدی
از ‏مجممججموعه گفت و گوهای گروه تئاتر ا گزیت
١٩ فروردین ماه ١٣٩٨, ‏بهتبههران
منابع :
١‐ جنس دوم،‏ سیمون دو بووار،‏ ترجمججممه قاسم صنعوی،‏ توس،‏ ١٣٩۴
٢‐ ارج ‏بهنبههادن به مقاومت،‏ چگونه زنان در روابط خصوصی در برابر آزار مقاومت می کنند ) سرپناه
اضطراری زنان کلگری – کانادا ( ترجمججممه شبریبررین مبریبررزانژاد،‏ انتشارات ا گزیت،‏ ١٣٩۶