Εθνοϊερομάρτυρας - Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Γεωργίου Αρχατζικάκης

τριάρχη Δαμιανού (1897-1931). Οι
διαφορές αυτές οξύνθηκαν, όταν
άρχισαν να γίνονται εμφανή τα
αποτελέσματα της φιλοαραβικής
του πολιτικής, προκειμένου να έχει
την υποστήριξη των ορθόδοξων
Αράβων της Παλαιστίνης. Αυτή η
πολιτική μείωνε κάπως τα ελληνικά
συμφέροντα. Το γεγονός αυτό
ερέθισε την εθνική συνείδηση του
45. Το μεταρρυθμιστικό διάταγμα
Χάττ - ι Χουμαγιούν.
89
Γεώργιος Χ. Παπαχαραλάμπους, «Ο Αρχιμανδρίτης Ματθίας
Παυλίδης», περ. Φιλολογική Κύπρος 1969, σσ. 77 - 78.
90
Κωστής Κοκκινόφτας, «Αρχιμανδρίτης Ματθίας Παυλίδης (1878-
1919)», περ. Εκκλησιαστικός Κήρυξ - Θεολογική Επετηρίδα της Ιεράς
Μητροπόλεως Κιτίου - τόμος Δ΄, σ.115, Λάρνακα 1992., Γεώργιος Χ.
Παπαχαραλάμπους, «Ο Αρχιμανδρίτης Ματθίας Παυλίδης», ό.π.,
σσ. 77-78.
91
Αυτοκρατορικό Διάταγμα του 1856, γνωστό ως Islahat Fermani
(Μεταρρυθμιστικό Διάταγμα), στην Τουρκική, ως Hatt – I Humayun
(Αυτοκρατορικό Διάταγμα), στην αγγλοσαξονική βιβλιογραφία, ήταν
η δεύτερη μεγάλη στιγμή των μεταρρυθμίσεων του Τανζιμάτ (Tanzimat
= Αναδιοργάνωση). Επέφερε τη σημαντικότερη αναδιοργάνωση
των τριών μη μουσουλμανικών μιλέτ: Ορθόδοξου - Ρωμαϊκού [Rum
millet - i (Ρουμ μιλετί)], Γρηγοριανού - Αρμενικού [Ermeni millet - i
(Ερμενί μιλετί)] και Εβραϊκού [Yahudi taife - si (Γιαχούντ ταϊφεσί) ή
Ιακώβου Αρχατζικάκη 89 και του
πολύ καλού φίλου του αρχιμανδρίτη
Ματθία Παυλίδη 90 (1878-
1919) και τους οδήγησε να έλθουν
σε διάσταση με τον Πατριάρχη
Δαμιανό, τέλη του 1914 με αρχές
του 1915, και να γράψουν ένα αυστηρό
κείμενο εναντίον του, το
οποίο και θυροκόλλησαν στην
πύλη του Πατριαρχείου. Ο Δαμιανός,
θέλοντας να εμποδίσει τη διόγκωση της εναντίον του
κριτικής αλλά και να τιμωρήσει τους παραπάνω θαρραλέους
πατριώτες αρχιμανδρίτες, χρησιμοποίησε τα προνόμια
που του παρείχε σουλτανικό βεράτιο (το περιώνυμο διάταγμα
Χάττ - ι Χουμαγιούν 91 )(φωτ. 45 του Χάττ - ι Χου-
-86-