Konfrontacje i Argumenty. Sztuka nowoczesna według założeń Galerii Krzywe Koło

IV. Natura, przedmiot i miejsce człowieka
Świat zewnętrzny ujmowany jako całokształt rzeczy, a właściwie abstrakt, będący wynikiem
przenikania się wszystkich zjawisk. Z prowadzonych przez artystów badań nad
różnorodnością tworów natury wyłania się zarówno wizerunek form nieożywionych, jak
i obraz sił kształtujących żywe organizmy. Dopiero przybliżenie tych elementów umożliwia
odkrycie nadrzędnej struktury. Zmysłowe postrzeganie rzeczywistości bezpośrednio
łączy się z pytaniem o rolę jaką powinien spełniać człowiek.
Materiał ekspozycyjny:
1. Tadeusz Dominik: intuicyjne badanie natury, odkrywanie
dramatów formy i stanów emocjonalnych poprzez
intensywne rozbłyski światła i koloru.
2. Rajmund Ziemski: splątana materia barw odzwierciedlająca
strukturę pejzażu, traktowana jak scena teatru,
w którym wiodącą rolę uzyskują kolorowe Ptaki.
3. Jerzy Tchórzewski: ekspresyjne fantazje krajobrazowe,
wyobrażenia niezwykłych stworów, form wypełnionych
energią barw.
4. Alfred Lenica: supremacja koloru, fantastyka marzeń
sennych, wizje realne i nierealne.
5. Jan Tarasin: rozważania o strukturze, próby ucieczki
od przedmiotowego widzenia, mimo wszechobecnego
terroru przedmiotów.
6. Jan Lebenstein: uproszczone postacie, będące metaforą
samotności człowieka, jego niemocy wobec warunków
bytowania na ziemi.
V. Poetyka i teatr form
Przestrzeń symbolicznie odnosi się do organizowanych po wojnie Wystaw Sztuki Nowoczesnej:
I (1948), II (1957) i III (1959). Wystawione prace cechuje indywidualny dobór środków
wyrazu, analityczne lub syntetyczne ujmowanie znaków. W obrazach zawierających realne
odniesienia, malowanych lub formowanych według wcześniej przygotowanego scenariusza,
dzięki swobodzie twórczych założeń, istnieje możliwość różnorodnych odstępstw od
standardowych reguł formalnych. Obraz-asamblaż-rzeźba staje się sceną zainicjowanego
przez artystę spektaklu, którego przebieg dopełnia się w wyobraźni odbiorcy.
Materiał ekspozycyjny:
1. Artyści operujący metaforą, członkowie zespołu
twórczego Piąte Koło, malarstwo — poezja: Teresa
Tyszkiewiczowa — gest; Stanisław Fijałkowski — symbolika;
Lech Kunka — asamblaż.
2. Jerzy Grzegorzewski: twórca obrazów strukturalnych
o charakterystycznej zgrzewanej fakturze i wielu spektakli
teatralnych, łączących plastykę z dekonstrukcja tekstu.
3. Aleksander Kobzdej: akcje malarskie w obrębie obrazu,
szczeliny wypełnione migotliwą materią, kreujące ulotny
teatr form.
4. Jerzy Kujawski: Sodoma i Gomora, twórca obrazów
informel z symbolicznym podtekstem, uczestnik wystąpień
surrealistów w Paryżu.
5. Andrzej Pawłowski: Powierzchnia naturalnie
ukształtowana, twórca Kineform — projekcji swobodnie
poruszających się kształtów.
6. Jonasz Stern: Rytmy wstępujące; Maria Jarema: Wyrazy;
założyciele pierwszej Grupy Krakowskiej, autorzy
scenografii krakowskiego teatru awangardy Cricot (1933).
7. Andrzej Wróblewski: Niebo nad górami, Niebo;
jeden z współorganizatorów I Wystawy Sztuki
Nowoczesnej w Krakowie (1948), autor ikonicznego
dzieła tej wystawy.
8. Tadeusz Kantor: Ambalaż metaforyczny; twórca obrazów-
-obiektów i happeningów, wspólnie z Marią Jaremą
reaktywował Teatr Artystów Cricot jako Cricot 2 (teatr
informel) (1955).
9. Alina Szapocznikow: brązowy odlew rzeźby wykonanej
w polistyrenie, dopełniony fragmentem jej twarzy.
Artystka preferowała osobisty teatr form, starała się
utrwalić w swoich pracach tajemnicę życia.
Konfrontacje i Argumenty 6