Pismo PG

Recommendations

Info

R E C E N Z J E Kiedy patrzymy na dagerotyp Adama Mickiewicza z roku 1839, widzimy dumnego mężczyznę z mocno zarysowanym podbródkiem, charakterystycznym nosem, wyraźną, zdecydowaną linią ust, inteligentnym, choć trochę nieufnym spojrzeniem. Obok takiej twarzy trudno przejść obojętnie. Bo wyobraźmy sobie, że nie wiemy, kim jest ten mężczyzna i spróbujmy domyślić się, co robił, kim był – przystojny, a więc w jego życiu mogło być wiele kobiet, zdecydowany, może nawet fanatyczny, intelektualista, ale coś szalonego, niezbadanego czai się w tym spojrzeniu. I wszystko to będzie prawdą. Tomasz Łubieński nie czyta z twarzy, czyta z dzieł i życia poety, by stworzyć portret tak żywy i intrygujący, jak ów dagerotyp. Książka Łubieńskiego dowodzi, jak ważna jest taka na poły beletrystyczna wycieczka w miejsca, w których poeta dorastał, do czasów, które moderowały jego ważne życiowe wybory, kształtowały wrażliwość, i w końcu ludzi, którzy wespół z nim brnęli przez ów trudny i pełen zawirowań wiek XIX. „M jak 28 Książki popularnonaukowe Ta świetnie napisana książka jest bardzo aktualna i godna polecenia każdemu, kto interesuje się postępami wiedzy o Wszechświecie. Do głównych bohaterów przedstawionej opowieści należą także laureaci Nagrody Nobla z fi zyki za rok 2011, Amerykanie Saul Perlmutter i Adam G. Riess oraz Australijczyk Brian P. Schmidt, którzy – badając wybuchy odległych gwiazd Supernowych – stwierdzili przyspieszanie rozszerzania się Wszechświata. Autorka kreśli opowieść od początku ubiegłego stulecia, kiedy Albert Einstein podał nową teorię przestrzeni, potwierdzoną wkrótce przez obserwacje astronomiczne. Potem nastąpiło spektakularne odkrycie rozszerzania się Wszechświata i to był początek współczesnej kosmologii. Jednym z najważniejszych odkryć astronomicznych było stwierdzenie, że prędkość obiegu gwiazd w galaktykach przekracza tę, którą można obliczyć z praw Keplera i Newtona, jeżeli masa galaktyki jest sumą widocznych w niej gwiazd. Pierwszym pomysłem astronomów na wyjaśnienie rozbieżności było przypuszczenie, że obserwacje teleskopowe uwidoczniają tylko DOTYKANIE CIEMNOŚCI część masy ciał składających się na daną galaktykę. Reszta mogła być skupiona w obiektach ciemnych lub świecących tak słabo, że znajdujących się poniżej granicy dostrzegania teleskopowego. Stąd określenie: ciemna materia. Odkrycie, dokonane przez zespoły astronomów kierowane przez tegorocznych noblistów, pokazało kolejne niezrozumiałe zjawisko: Mickiewicz” to bowiem nie tylko biografi a, ale napisana ze swobodą i swadą opowieść o czasach trudnych, gdy wielka polityka i charyzmatyczni poeci mieszkali pod jednym gradowym niebem. Tam wszystko jest równie ważne, by Mickiewicz był Mickiewiczem, nikim innym: przemarsz wojsk napoleońskich i czas, w którym młody chłopak przekonuje się, jak nisko ci piękni żołnierze przyspieszanie ekspansji Wszechświata zdaje się być napędzane jakąś nieznaną formą energii. Nazwano ją ciemną energią. Jeśli przyjąć tę interpretację, to okazuje się, że to wszystko, co widzimy na niebie, stanowi tylko kilka procent składu Wszechświata. Pomysł ciemnej materii i ciemnej energii nie jest jednak jedynym. upadną, szukając dróg powrotu, bieda po śmierci ojca i konieczność zarabiania na siebie, które zahartują go jak nic innego, studia i wyjazdy zagraniczne, działalność wywrotowa, ale i ognisty temperament, skłonność do romansów i awantur. U Mickiewicza wszystko to zlewało się w jedność dość enigmatyczną, pociągającą, przejmującą. Przede wszystkim zaś ów pierwiastek ludzki przenikał się nieustająco z pier- wiastkiem boskim, tym wyraźnym śladem geniuszu: „W ciągu jedenastu dni i nocy, do 6 kwietnia włącznie, powstają sceny więzienne »Dziadów«, »Wielka Improwizacja«, według świadectwa samego Mickiewicza, a jest on w swojej autorskiej szczerości bardzo wiarygodny, powstała podczas jednej nocy. Rozpisuje się o tym Antoni Ody- Przecież do tych popularnych obecnie koncepcji doszliśmy zakładając milcząco, że prawa grawitacji, tak dobrze sprawdzone w naszym otoczeniu, obowiązują bez zmian także na superwielkich odległościach. Wśród konkurencyjnych teorii trzeba wymienić przede wszystkim tzw. MOND (od słów „Modifi ed Newtonian Dynamics”), która przy minimalnej modyfi kacji parametrów także dobrze tłumaczy obserwowane zjawiska. Przyszłość pokaże, które z obecnych wyjaśnień przejdzie próbę dalszych, dokładniejszych badań. Prof. ANDRZEJ KAJETAN WRÓBLEWSKI Wydział Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego Evelyn Gates, Teleskop Einsteina. W poszukiwaniu ciemnej materii i ciemnej energii we Wszechświecie. Tłum. Tomasz Krzysztoń. Wyd. Prószyński i Ska, Warszawa, 2010. Lektura nieobowiązkowa niec, potwierdza Ludwik Orpiszewski, działacz emigracyjny, człowiek konkretny, którego budzi po nocy głośna deklamacja Mickiewicza.” „M jak Mickiewicz” to pozycja obowiązkowa dla tych, którzy Mickiewicza nie rozumieją, dla tych, którzy Mickiewicza widzą tylko przez pryzmat stereotypów, oceniają po pozorach źle przeprowadzonych i nudnych lekcji polskiego. GENIUSZ i CZŁOWIEK Mickiewicz – fenomen, dla którego winniśmy rozbudzić naszą ciekawość na nowo. JOLANTA GOMÓŁKA Tomasz Łubieński, M jak Mickiewicz. Świat Książki, Warszawa, 1998. MIESIĘCZNIK Politechniki Warszawskiej Nr 11 (167), listopad 2011
PRZECZYTANE w PRASIE PAŹDZIERNIK 20 2011 20.10.2011 r. w „Gazecie Wyborczej” mogliśmy przeczytać o najnowszych doniesieniach związanych z ociepleniem klimatu. Każdy z nas zastanawia się, jaki faktycznie może mieć to skutek w przyszłości. Czy nie jest to zmienność, jakiej podlega klimat co kilkaset lat, co jest za to odpowiedzialne i jakie przedsięwziąć środki zaradcze? Zdaniem naukowców, za ocieplenie klimatu odpowiedzialny jest dwutlenek węgla emitowany przez nas do atmosfery. Prawie 14 lat temu państwa uprzemysłowione zebrały się na konferencji w Kioto w Japonii. Uzgodniły, że do roku 2012 należy zmniejszyć ilość pompowanych w powietrze gazów cieplarnianych o 5 proc. w porównaniu z poziomem z roku 1990. Niedawno opublikowany raportu Europejskiego Centrum Badawczego informuje, że cel jest do osiągnięcia. To dobra wiadomość. Jest jednak i zła. W latach 1990–2010 aż o 45 proc. zwiększył się poziom emisji CO 2 . W roku 2010 sięgnęła też historycznego szczytu – przez cały ten rok wysłaliśmy w powietrze aż 33 mld ton tego gazu. Więc jak to? Uda się zmniejszyć, a produkowane jest coraz więcej – gdzie logika? Sygnatariusz z Kioto faktycznie ograniczyli emisję, ale wzrosła ona drastycznie w innych krajach, między innymi w Chinach i USA. Przeciętny obywatel Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej emituje rocznie 16,9 ton dwutlenku węgla, czyli przeszło dwa razy więcej niż mieszkaniec Unii Europejskiej. W wielu krajach brak jest dobrej woli, żeby doprowadzić do mniejszej emisji tego szkodliwego gazu. Ocieplenie klimatu może mieć dla nas tragiczne skutki. Już obserwujemy mniejszą masę lodowców, ogólne zwiększenie temperatury, wyższy poziom mórz i oceanów, a co najważniejsze – występowanie nieoczekiwanych zmian pogody. W historii świata zmiany klimatyczne miały ogromny wpływ na ludzkość – wiązało się to z wymuszoną migracją, zagładą cywilizacji oraz z wojnami. PAŹDZIERNIK 19 2011 19.10.2011 r. na portalu dziennik.pl mogliśmy przeczytać o planie budowy przez Rosję bazy na Księżycu. Po wycofaniu się z programów kosmicznych USA, do głosu dochodzą inne kraje. Do wyścigu już włączyły się Chiny. Europejska Agencja Kosmiczna także stara się złączyć szeregi, by odgrywać znaczącą rolę w eksploracji Kosmosu. Rosjanie, którzy dotąd konkurowali z Amerykanami, poczuli, że otworzyły się nowe możliwości. Założyli, że w ciągu dwudziestu lat doprowadzą do powstania na Księżycu stacji kosmicznej. Chcą w tym celu wykorzystać kratery wulkaniczne na Srebrnym Globie. Podobno znajdują się między nimi korytarze, w których Rosjanie zamierzają umieścić nadmuchiwane bunkry, w których będą mieszkać astronauci. W ten sposób nie będzie trzeba wzmacniać ścian, co zmniejszy środki, jakie trzeba wydać na stworzenie bazy. Ma to również uchronić kosmonautów przed meteorami i promieniowaniem. Rosjanie chcą w ten sposób dobrać się do złóż na Księżycu i przesyłać je na Ziemię. Pytanie tylko, jakie będą tego skutki dla pozostałych mieszkańców naszej planety? PAŹDZIERNIK 18 2011 18.10.2011 r. Polska Agencja Prasowa podała do wiadomości informację o sklonowaniu – przez zespół koreańskich badaczy, kierowany przez naukowca Hwang Woo-suka – kojota. Wcześniej kontrowersyjny badacz zasłynął informacją o wykorzystaniu do klonowania ludzkich komórek. Okazało się wprawdzie, że były to tylko spekulacje, choć i na to nie ma dowodów. Później sklonował psa. Teraz – pod pretekstem ratowania ginących gatunków – dokonał klonowania kojota. W czerwcu przyszło na świat osiem szczeniąt. W przyszłości mają trafi ć do ogrodów zoologicznych w Korei i za granicą. zibi MIESIĘCZNIK Politechniki Warszawskiej Nr 11 (167), listopad 2011 Z Ofi cyny Wydawniczej PW T XT_recenzje_inicjał TXT_recezje T XT_recenzje_inicjał TXT_recezje TXT_z_ofi cyny_podpis. TXT_z_ofi cyny_podpis. 29
Page 1 and 2: POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ Nr 11 (16
Page 3 and 4: 60. RAZ ELEKTRONIKI Jednak nie sam
Page 5 and 6: Z obrad Senatu Trzydzieste drugie w
Page 7 and 8: iTI. Po południu urodzinowi gości
Page 9 and 10: znikają nie wiadomo gdzie. Czasami
Page 11 and 12: uchodźców klimatycznych, czyli mi
Page 13 and 14: pracują także w Hiszpanii, Francj
Page 15 and 16: atmosfera, jaka powstała w okresie
Page 17 and 18: Trzeba pamiętać, że wynalazek mo
Page 19 and 20: Sól nie tylko ma znakomite paramet
Page 21 and 22: Na koniec coś, co działa na wyobr
Page 23 and 24: Na tyle dobrze, że zaczął starto
Page 25 and 26: Program staży prowadzony jest na s
Page 27 and 28: K OŁA NAUKOWE PW W POGONI ZA NASA
Page 29: W roku 1948 wybrano też lokalizacj
Page 33 and 34: Po szkoleniu podstawowym przyszedł
Page 35 and 36: HONOROWY DOKTORAT DLA PROF. JÓZEFA

Pismo PG

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?