Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
M S Z A Ś W I Ę T A K R O K P O K R O K U
6
Łamanie chleba
Po przekazaniu sobie wzajemnie znaku pokoju,
a więc po pojednaniu się z sobą i okazaniu
sobie gestu braterskiej miłości następuje
bardzo ważny moment w każdej ofierze
Mszy św. Gest, na który wierni bardzo często nie
zwracają uwagi, bo np. jeszcze są w trakcie przekazywania
sobie znaku pokoju. Jest nim łamanie
chleba. Od samego początku tej serii zwracam
uwagę na powtarzanie gestów i słów Jezusa z Ostatniej
Wieczerzy przez kapłana. I to jest właśnie
jeden z tych gestów. „Połamał” – tak czytamy we
wszystkich opisach ustanowienia Eucharystii.
Gest łamania chleba oraz wpuszczania kawałka
Hostii do kielicha z Krwią Pańską ma co najmniej
trzy znaczenia.
Pierwsze odwołuje się właśnie do gestu Jezusa
i oznacza dzielenie się chlebem tak, aby dla każdego
wystarczyło, aby każdy mógł posilić się tym
samym Ciałem Chrystusa.
Drugie znaczenie związane jest z pewną tradycją
rzymską, kiedy to papież jako symbol komunii
z nim przekazywał fragment Ciała Pańskiego
(fermentum) z Mszy św., którą sprawował. Fragment
ten był wpuszczany do kielicha i wykorzystywany
podczas Mszy św. w innych częściach miasta,
dokąd sam papież nie był w stanie się udać.
Jest więc to symbol komunii wiernych i prezbiterów
z biskupem.
Trzecie znaczenie, które pojawiło się na skutek
wpływu liturgii wschodniej, widzi w połączeniu
się Ciała i Krwi Pańskiej w kielichu - symbol
jedności Chrystusa, w Jego Ciele i Krwi.
Śpiew Baranku Boży
Gestowi łamania chleba towarzyszy śpiew Baranku
Boży. Znany był on już w VI w. w liturgiach
wschodnich i stamtąd w VII w. został wprowadzony
do liturgii rzymskiej. Śpiew bardzo mocno nawiązuje
do ofiary Chrystusa na krzyżu: Baranek,
który został zgładzony za nasze grzechy i dla zbawienia
całego świata. W kontekście ofiary sam
gest łamania chleba nabiera też nowego znaczenia:
łamanie jako niszczenie, jako śmierć poniesiona
za ludzi. Śpiew Baranku Boży ma charakter
pokutny, gdyż błagamy w nim Chrystusa, który
stał się ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, aby
przez Swoją ofiarę przebaczył nam nasze grzechy.
Ukazanie – zaproszenie – modlitwa
Kapłan ukazuje przełamaną Hostię wiernym. Nie
czyni tego dla podkreślenia obecności Jezusa
w Eucharystii ani nie jest to zaproszenie do adoracji,
jak miało to miejsce po słowach konsekracji.
W tym momencie ukazanie Postaci Eucharystycznych
ma podwójne znaczenie: po pierwsze podkreśla
Chrystusa jako ofiarę za grzechy całego
świata (Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy
świata), a po drugie jako zaproszenie do przyjęcia
Ciała Chrystusa jako pokarmu, obrony, lekarstwa
i wyzwolenia z wszelkiego zła (Błogosławieni,
którzy zostali wezwani na Jego ucztę).
Odpowiedzią na ukazanie Ciała Chrystusa jest
modlitwa ludu: Panie nie jestem godzien, abyś przyszedł
do mnie, ale powiedz tylko słowo a będzie
uzdrowiona dusza moja. Słowa te nawiązują do
słów setnika z Kafarnaum, który w ten sposób
wyznał wiarę w Jezusa oraz okazał swą wielką
pokorę. I tak jak setnik został „nagrodzony” za
swoją wiarę, tak i owocem tej ofiary jest oczyszczenie
nas z naszych grzechów abyśmy mogli
godnie przyjąć Chrystusa w Komunii św.
Komunia św.
Kulminacyjnym momentem obrzędów Komunii
jest sam fakt przyjęcia Ciała Pańskiego. W większości
religii, w której dokonuje się kult, czyli
składanie ofiary bóstwu, po ofierze ma miejsce
spożywanie ofiar złożonych bogom. W zależności
od religii spożywanie może być domeną albo
jedynie kapłanów albo całego zgromadzenia.
Podobnie jest w religii chrześcijańskiej. Po złożeniu
ofiary, którą jest sam Jezus Chrystus, następuje
spożycie tej ofiary. Samo spożywanie ofiary
złożonej Bogu, jest pewnym symbolem i wyraża
pragnienie przebóstwienia, stania się jak Bóg,
skoro spożywamy to, co Mu ofiarowaliśmy. Dokonuje
się więc komunia, czyli zjednoczenie z Bo-