ikki_eshik_orasi_[uzsmart.uz]

Qahraton qish... Tor ko‘cha. 0 ‘rtasiga qor uyib qo‘yilgan
katalakdek hovli. Chaqmoq telpakli odam. Sovuq vokzal.
Yo‘ldoshxon aka. Tog‘oradagi osh. Qon yig‘lab qolgan
onam.
...Bir mahal oyimning piqillab yig‘layotganini
idrok etib boshimni ko‘tardim. Uy ichi qorong‘i boiib
ketgan, dadam bosib-bosib papiros chekar, har tortganida
papirosning uchi lovillab, mo‘ylovi, o‘ychan yuzi,
bir nuqtaga qadalgan ko‘zlari yorishib ketar, oyim
ro‘molining uchini yuziga bosgancha hiq-hiq yigiar
edi.
- Bu dunyoga kelib nima ko‘rdi bechora, - dedi
titroq lablarini tishlab. - Odamzodning holi shu-yu, qadri
y o ‘q.
- Otlanaqol, Muzaffar... - Dadam dag‘al barmoqlari
bilan papirosini piyolaga botirib o‘chirdi. Sekin o‘midan
turib, cho‘loqlanib borgancha chiroq yoqdi. -
Samolyotga ishonib bo‘lmaydi, - dedi o‘ziga-o‘zi
gapirayotgandek. - Poezdga chiqasan. Hali-zamon Omon
keladi. 0 ‘zi obchiqib qo‘yadi.
Indamadim. Ko‘z o‘ngimda yana o‘sha qor bosgan
hovli, chaqmoq telpakli kishi, muzlagan perronda
sirg‘anib-sirg‘anib vagon ketidan yugurgan onam jonlandi.
- Sho‘rlikning sendan bo‘lak kimi bor! - Oyim
yengining uchini ko‘ziga bosdi. - Jilla qursa sovuq diydorini
ko‘rib qol, bolam...
- Avtobusda ketaman. - Bu gap xayolimga to‘satdan
keldi. Avtostantsiya yaqin. Avtobuslar kechasi
qatnaydi...
- Ma’qul! - Dadam oyimga imo qildi. - Qani,
bo‘laqol, Robiya!
Oyim sandiq ochdi. Tugun tugdi. Dadam qo‘limga
bir dasta pul tutqazdi. «Nima qilaman», desam bir og‘iz,
«kerak bo‘p qoladi», deb qo‘ya qoldi. Tugundagi narsa
to‘n bilan do‘ppi ekanini bilib, yuragim ezildi.
...Avtobus ichi dim. Benzin isi ter hidiga aralashib
ketgan. Derazadan tashqariga tikilgancha o‘y surib
ketyapman. Osmonda to‘lin oy xomush nur sochadi.
Avtobus bilan yonma-yon uchib boradi. Paxtazorlar, y o i
15