23.10.2013 Aufrufe

Liebe Mama, lieber Papa, E dashur nënë, i dashur ... - frauennrw.de

Liebe Mama, lieber Papa, E dashur nënë, i dashur ... - frauennrw.de

Liebe Mama, lieber Papa, E dashur nënë, i dashur ... - frauennrw.de

MEHR ANZEIGEN
WENIGER ANZEIGEN

Erfolgreiche ePaper selbst erstellen

Machen Sie aus Ihren PDF Publikationen ein blätterbares Flipbook mit unserer einzigartigen Google optimierten e-Paper Software.

vetëm me këtë djalin.<br />

Kam vuajtur shumë! Do të kishte qenë e gjithë aq kollaj, po të<br />

më kishit pyetur se kush ka qenë ai djalosh. Atëherë do të<br />

kishit kuptuar, se nuk do të kishit pasur fare nevojë të<br />

brengoseshit për mua.<br />

Djaloshi në fjalë ishte Kemali, për të cilin dëshiroj të ju rrëfej<br />

sot. Kemali ishte një ish shok shkolle, i cili në ndërkohë po<br />

vijonte gjimnazin.<br />

Neve të dytë kishim thjeshtë marrëdhënje shoqërore. Ne<br />

takoheshim herë pas herë dhe shetisnim, uleshim herë pas here<br />

në ndonjë kafene, pinim çokollatë të nxehtë, bisedonim për<br />

ëndrrat tona dhe për të ardhmën, si dhe për atë se çfarë do të<br />

bënim në jetën që kemi para nesh. Ai në atë kohë ishte<br />

shembull për mua!<br />

Kemali është nga Irani. 13 vjet më parë, ai ishte arratisur<br />

bashkë me axhën e tij nga Irani. Prindërit e tij en<strong>de</strong> jetojnë atje.<br />

Tani ai studjon në Hamburg dhe paralelisht punon në një<br />

agjenci reklamash. Pasi të diplomojë në vitin e ardhshëm, ai do<br />

të punësohet drejtëpërsëdrejti aty.<br />

Atëherë Kemali ka qenë vetëm një shok. Ai ishte njeriu, me të<br />

cilin mund të flisja, i cili edhe më dëgjonte. Tani e <strong>dashur</strong>oj<br />

atë.<br />

Ka një vit që Kemali është vendosur këtu. Jo, ne nuk jetojmë<br />

bashkë. Banojmë në banesa të ndara, secili vetëm, por me një<br />

ardhmëri të përbashkët para syve. Atëbotë, para 4 vitesh, kur<br />

unë ika, Kemali <strong>de</strong>shi të vinte me mua. Unë refuzova. Unë doja<br />

të trasoja vetë rrugën time.<br />

Që t´ju shkruaj rreth arratisjes sime, edhe tani e kam të<br />

vështirë. Më besoni, <strong>nënë</strong> dhe babë, nuk është e lehtë për një<br />

fëmijë, thjeshtë të ikë nga shtëpia. Kjo vlen edhe për<br />

Gjermaninë.<br />

Kjo qe tri ditë para se të niseshim për pushime. Gjithçka ishte<br />

gati, biletat e aeroplanit, të gjithat...! Ju e quanit “pushim“. Unë<br />

paramendoja tmerrin, ngase pasaportën nuk e gjeta në sirtar, ku<br />

ruheshin të gjithat. Gjatë kësaj nate, teksa shkoja në kuzhinë<br />

për të pirë diçka, unë ju dëgjova teksa bisedonit në dhomën e<br />

n<strong>de</strong>jes.<br />

7<br />

Normalisht, në atë kohë, ju zakonisht ishit në gjumë. Kjo më<br />

bëri të dyshoj. Si duket s´ju kishte shkuar ndërmend se unë do<br />

të mund t´ju dëgjoja nga kuzhina.<br />

Dëgjova se si po bisedonit për martesën time, bile kishit<br />

vendosë edhe terminin rreth datës së martesës në Zyrën e<br />

Gjendjës Civile në Turqi! Unë, gjithë këtë s’e merrja dot me<br />

mendë, se ju, nëna dhe babai im donit të më jepnit “për një<br />

njeri, të cilin nuk e doja!“ Më duhej të veproja shpejtë...Në<br />

afatin prej 10 ditësh më duhej të martohesha me atë dikushin,<br />

të cilin nuk e doja, dhe këtë do të duhej ta bëja përmes zyrës së<br />

gjendjes civile. Tërë natën nuk kam fjetur! Baba, unë kam<br />

pritur që ti të shkoje në punë. <strong>Mama</strong>ja dhe Xhemili vazhdonin<br />

gjumin. Fqinjës, që e takova në kafazin e shkallëve, i thashë se<br />

më duhet t’i kryej ca porosi për mamin. Shkova drejt në<br />

stacionin e trenave, ku me trenin e parë mora rrugën për në<br />

Hamburg. Me të arritur në Hamburg, unë vajta direkt në polici.<br />

Pasi kishte ndodhur kjo, unë isha e lumtur, që ky ishte veprim<br />

krejtësisht i drejtë. Jo, unë nuk ju kam bërë të këqinj. Unë<br />

thjesht kam thënë, se për këtë s’mund të bisedonim nga frika që<br />

të martohem në Turqi kundër vullnetit tim. Më pas ata i kanë<br />

marrë lidhjet me organet përkatëse tek ju, dhe i kanë kërkuar<br />

informacionet dhe të dhënat e nevojshme për dokumentet<br />

zëvendësuese. Pastaj më kanë vendosur në një strehimore<br />

femrash të martuara dhe të pa martuara.<br />

Bashkëpunëtoret e strehimores në fjalë më kanë këshilluar<br />

intensivisht dhe më kanë përkrahur në të gjitha vendimmarrjet<br />

e mia. Pas një viti e mbarova me sukses dhe e futa në xhep<br />

kryerjen e shkollës së mesme reale – Realschulabschluss. Tani<br />

në kuadër të aftësimit profesional, jam duke kryer një praktikë<br />

në një qendër sociale. Një ditë dua të studiojë, ku pas<br />

përfundimit do t’u ndihmoja të rinjëve, të cilët sikur unë do të<br />

kenë nevojë për këshilla dhe ndihmë përkatëse.<br />

Para së gjithash, në këto katër vitet e fundit, kam mësuar që për<br />

atë që më bren, të flasë. Kam mësuar të them “ jo “, dhe kam<br />

mësuar të them atë që dua. Edhe më tepër: në këtë strehimore<br />

kam njoftuar vajza të reja nga ven<strong>de</strong>t e ndryshme, të cilat kanë<br />

qenë në pozitë të ngjajshme sikurse unë, por kishte prej tyre me<br />

pozita edhe më të vështira, meqë, këto të fundit pothuajse kanë<br />

qenë të martuara me njeriun, të cilin nuk e kanë <strong>dashur</strong>.<br />

Ato ishin shumë të palumtur si kishin përjetuar edhe gjëra të<br />

tmerrshme.<br />

E <strong>dashur</strong> <strong>nënë</strong>, i <strong>dashur</strong>i babë, nuk dua t’ju akuzoj fare e as nuk

Hurra! Ihre Datei wurde hochgeladen und ist bereit für die Veröffentlichung.

Erfolgreich gespeichert!

Leider ist etwas schief gelaufen!