Hegemann, Bernhard

erst du un dann icke!“
Sägg Mees`kes Hahn
un wüppt heran
no sine Brut!
De kick freundlik ut
un frie em an:
„Wat sall ik dann?“
„Nu kuom män to
un fleig mi noah,
dat wi den Anschluß nich versüümt,
du wees ja wull, dat`t Fröhjoahr kümmt!
Ik weet ne schöne niee Wuohnung, -
dor fleig wi hen un fiert Verlobung. –
In`n stillen Hook un schön verstoppt.
Dor häb ik mi nich an verkofft.
So midden in`t Grön un zugluftfrie,
mi dücht, dat is doch wat füör di. –
De Husdüör ligg in`n Sunnenschien
un schöner kannt`t doch garnich sien! –
„Teck trr..., Teck trr..., dann loat us goahn.”
“Spindicke, jau `k sin inverstoahn.”
Dat nie Hus geföllt de beiden
un`t Inrichten mök graute Freiden.
So was dann no ganz kuorte Tied
dat warme Nöstken all so wiet.
Un bolle – jau, et is te dull,
dat Nöstken was van Eierkes vull! –
Un vätteihn Dage läter dann,
dor föngt in’t Hus to piepen an.
Nu gaff et Arbeit noch un noch,
un se un he se schafften`t doch.
Van muorgens fröh bes oabends laat,
göngt hen un hiär un up un daal. –
Un’t Untüg aal up Struk un Baum,
dat göng et schlecht, man glöw et kaum.
20