REPUBLIC OF KENYA v. NEDERMAR TECHNOLOGY BV LTD ...

REPUBLIC OF KENYA v. NEDERMAR TECHNOLOGY BV LTD
(NETHERLANDS)
25 July 2006 - District Court of The Hague
Source » |
Country » |
Printer version »
Headnote »
Parties:
claimant Republic of Kenya (Kenya)
defendant Nedermar Technology BV Ltd (Netherlands)
Judge(s):
R.J. Paris, Judge
Place of Arbitration:
The Hague (Netherlands)
Subject matters:
Immunity of jurisdiction
Immunity of enforcement
Court ordered interim measures
Waiver of immunity
Digest by: Jackie J. Van Haersolte-van Hof, Freshfields Bruckhaus Deringer
Amsterdam, ITA Board of Reporters
In this case, the president of the District Court in The Hague considered whether to lift
several attachments which were issued in ex parte proceedings. The attachments were
made on the embassy buildings of Kenya as well as on the official bank account of the
embassy. The attachments were made in order to obtain security for a claim alleged on
the basis of an agreement for the provision of military technical equipment. This
agreement contained a far-reaching waiver of immunity, extending not only to the
immunity of jurisdiction, but also the immunity of enforcement.
The court rejected the request to lift the attachment on the buildings recognizing that
these goods have a public designation. The Court held that the management of the

Republic’s public tasks would not be frustrated by the attachment. However, in relation
to the bank account and in accordance with prior case law of the Dutch Supreme Court,
the Court held that the public interest requires the bank account of an embassy, as far as it
is used for non-commercial purposes, to be used without impediments and should not be
used for security for creditors of the concerned country.
As for the counterclaim, recognizing the parties had agreed on UNCITRAL arbitration,
designating London as the place of arbitration, and the fact that arbitration had been
initiated by the claimant, the Court held that is lacks jurisdiction to issue interim
measures. The Court considered that Nedermar failed to show the intention to designate
the Dutch courts as having jurisdiction (in this case over the request to order an interim
measure advance payment of the full amount in dispute). The Court emphasized that
otherwise, by making attachments in countries outside England, the claimant would be
able to create jurisdiction.
Full Text:
LJN: AY6030, Rechtbank 's-Gravenhage, KG 06/839
Datum uitspraak: 10-08-2006
Datum publicatie: 10-08-2006
Rechtsgebied: Civiel overig
Soort procedure: Kort geding
Inhoudsindicatie: Na verkregen verlof van de voorzieningenrechter is namens Nedermar
Technology BV Ltd ten laste van de Republiek Kenia conservatoir beslag gelegd op drie
onroerende zaken en conservatoir derdenbeslag gelegd onder de ABN AMRO Bank
N.V., de bank waarbij de ambassade van Kenia haar rekeningen houdt, omdat Kenia in
gebreke is gebleven met de betaling van een bedrag van € 30.118.629 voor het ontwerpen
en aanleggen van een communicatiecentrum in Kenia. Kenia vordert de opheffing van
alle beslagen en Nedermar te verbieden nog niet gelegde beslagen alsnog te leggen.
Nedermar vordert, in reconventie, Kenia te veroordelen de opeisbare vordering te betalen.
De voorzieningenrechter heft het beslag ten laste van Kenia onder de ABN AMRO Bank
N.V. op. De beslagen op de onroerende zaken kunnen naar het oordeel van de
voorzieningenrechter gehandhaafd blijven. De voorzieningenrechter verklaart zich
onbevoegd om van de vordering in reconventie kennis te nemen.
Uitspraak
RECHTBANK 's-GRAVENHAGE
sector civiel recht - voorzieningenrechter
Vonnis in kort geding van 10 augustus 2006,
gewezen in de zaak met rolnummer KG 06/839 van:
de vreemde mogendheid Republiek Kenia,
zetelende te Nairobi (Kenia),
eiseres in conventie,
verweerster in reconventie,
procureur mr. P.J.M. von Schmidt auf Altenstadt,
advocaten mr. J.J. barones van Haersolte-van Hof en mr. J.D. Drok te Amsterdam,
tegen:

de vennootschap opgericht naar het recht van St. Vincent en de Grenadines
Nedermar Technology BV Ltd,
woonplaats kiezende te 's-Gravenhage alsmede te Amsterdam,
gedaagde in conventie,
eiseres in reconventie,
procureur mr. H.J.A. Knijff,
advocaten mr. F.H.J. van Schoonhoven en mr. B.T. Craemer te Amsterdam.
Partijen worden hierna ook genoemd: “Kenia” en “Nedermar”.
1. De feiten
Op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting van 25 juli 2006 wordt in dit
geding van het volgende uitgegaan.
1.1. Nedermar is rechtsgeldig geïncorporeerd naar het recht van Saint Vincent and the
Grenadines en is gevestigd te Kingstown, te Saint Vincent.
Op 12 juli 2006 is aan Nedermar een “Certificate of Good Standing” afgegeven op grond
van de “Saint Vincent and the Grenadines International Business Companies Act 1996
(section 105)”.
1.2. Bij overeenkomst van 19 november 2002 (hierna ook: de overeenkomst) zijn Kenia
en Nedermar overeengekomen dat Nedermar een communicatiecentrum zou ontwerpen
en aanleggen in Kenia, onder de codenaam “Project Nexus”. Kenia is bij het sluiten van
de overeenkomst vertegenwoordigd door het toenmalige Ministerie van Transport en
Communicatie, thans het Ministerie van Informatie en Transport.
1.3. Het project Nexus betreft het ontwerpen en tevens aanleggen / bouwen van een
landelijk dekkend netwerk bestaande uit tientallen vaste en mobiele communicatiecentra.
Het netwerk wordt voor militaire doeleinden gebruikt en is het zenuwcentrum van de
Keniaanse nationale veiligheid. Het communicatiecentrum wordt tevens gebruikt voor
civiele doeleinden zoals de luchtvaart. Overeengekomen is ook dat Nedermar tevens alle
zaken levert die nodig zijn voor de bouw, inrichting en ingebruikneming van de diverse
communicatiecentra.
1.4. Omtrent de bouw- en installatiewerkzaamheden zijn diverse overleggen gevoerd
tussen officials van Kenia en functionarissen van Nedermar.
1.5. In de overeenkomst zijn op diverse plaatsen zogenoemde waivers of immunity
opgenomen. Artikel 75.1 van de overeenkomst luidt: “(……) and the Employer (Kenia,
toevoeging voorzieningenrechter) hereby irrevocably waives any right of immunity
which it or any of its property has or may acquire in respect of its obligations hereunder
and irrevocably waives any immunity from jurisdiction, suit, judgement, set-off,
execution, attachment or other legal process (including without limitation, relief by way
of injunction and specific performance) to which it or any of its property may otherwise
be entitled in any suit or proceeding arising out of or relating to the Contract” (……). De

artikelen 6.6 en 6.7 van “the first schedule” bij de overeenkomst zijn vrijwel
gelijkluidend.
1.6. Artikel 4.1 van de overeenkomst luidt onder andere: “(……) no suit or other
proceeding relating to the Contract shall be brought or filed in any court other than a
competent and legally constituted, English court, save and except arbitration as provided
herein”.
1.7. De overeenkomst is namens Kenia ondertekend door het ministerie van Transport en
Communicatie en gecontrasigneerd door het ministerie van Financiën. Toestemming voor
het sluiten van een (geamendeerde) overeenkomst is gegeven namens de Attorney
General. Uiteindelijke opdrachtgever is het ministerie van Defensie, waartoe de
“Permanent Secretary/Secretary to the Cabinet and head of the public services”
toestemming heeft gegeven.
1.8. Medio 2004 heeft Kenia de betaling van de kwartaaltermijnen stopgezet dan wel
opgeschort. Nedermar heeft daarna haar werkzaamheden voortgezet en het project
nagenoeg voltooid. Het project is inmiddels opgeleverd aan Kenia. Kenia maakt gebruik
van het opgeleverde project.
Nedermar heeft Kenia diverse malen brieven gestuurd en aangemaand tot betaling,
laatstelijk op 1 maart 2006.
1.9. Nedermar heeft op 1 maart 2006 een arbitrageprocedure aanhangig gemaakt
overeenkomst de arbitragebepaling in de overeenkomst (art. 67.3) die inhoudt dat
geschillen tussen partijen worden beslecht door middel van arbitrage conform het United
Nations Commission on International Trade (UNCITRAL)-arbitragereglement. Partijen
hebben Londen als plaats van arbitrage aangewezen.
1.10. Bij brief van 8 juni 2006 heeft Kenia Nedermar meegedeeld dat zij hangende een
onderzoek naar de (corrupte) omstandigheden waaronder het contract zou zijn gesloten,
alle betalingen heeft opgeschort. De Kenya Anti-Corruption Commission (KACC) is in
2005 een uitgebreid onderzoek gestart naar 20 veiligheids- en defensiecontracten. Voorts
is in de brief gesteld dat er bij de Keniaanse regering onduidelijkheid bestaat over de
identiteit van Nedermar.
1.11. Na daartoe op 8 maart 2006 verkregen verlof van de voorzieningenrechter van deze
rechtbank is op 9 maart 2006 namens Nedermar conservatoir beslag gelegd ten laste van
Kenia op drie onroerende zaken te 's-Gravenhage en één onroerende zaak te Wassenaar.
Op 10 maart 2006 is onder de bank waarbij de ambassade van Kenia haar rekeningen
houdt, de ABN AMRO Bank N.V., conservatoir derdenbeslag gelegd. Hoewel er ook
verlof gevraagd en verkregen is voor beslag onder andere banken heeft Nedermar
daarvan niet gebruik gemaakt. Nedermar heeft in haar verlofrekest gesteld dat Kenia in
gebreke is gebleven met de betaling van het bedrag van in totaal € 30.118.629,-- per 1
maart 2006.

2. De vorderingen, de gronden daarvoor en het verweer
In conventie
Kenia vordert -zakelijk weergegeven-:
- opheffing van de beslagen althans Nedermar te veroordelen de beslagen op te heffen en
op straffe van een dwangsom;
- haar te machtigen om de inschrijving in de openbare registers van het kadaster van de
beslagen door te halen;
- Nedermar te verbieden om nog niet gelegde beslagen alsnog te leggen, dan wel
opnieuw beslag te leggen en op straffe van een dwangsom.
Daartoe voert Kenia het volgende aan.
De door Nedermar gelegde beslagen zijn gelegd op goederen bestemd voor de openbare
dienst. Op goederen bestemd voor de openbare dienst mogen geen beslagen worden
gelegd, daar de uitvoering van publieke taken niet mag worden belemmerd. Dit is de ratio
van artikel 703 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv). Genoemd artikel is ook
van toepassing op goederen van buitenlandse overheden. De beslagen gebouwen
betreffen de kanselarij, de residenties van de ambassadeur en de tweede en derde
functionaris van de ambassade van Kenia. Het oprichten, in stand houden en doen
functioneren van de ambassade vormt een wezenlijk deel van de overheidstaak en
daarmee van de openbare dienst. Ook gelden bestemd voor het financieren van deze taak
moeten worden aangemerkt als goederen voor de openbare dienst.
Daar doet niet aan af de zogenoemde waiver of immunity zoals die is vastgelegd in
artikel 75.1 van de overeenkomst.
Kenia heeft daarmee niet rechtsgeldig afstand gedaan van haar immuniteit ten aanzien
van beslag op goederen bestemd voor de openbare dienst. Genoemd artikel kan niet
zodanig worden uitgelegd dat het strekt tot beslag in Nederland.
De reikwijdte van het betreffende artikel is beperkt bezien in het licht van de tekst van het
artikel en de overige bepalingen van de overeenkomst. Daarnaast staan de beginselen uit
het volkenrecht eraan in de weg dat Kenia ter zake van goederen bestemd voor de
openbare dienst rechtsgeldig afstand doet van haar immuniteit.
Zo maken de onderhavige beslagen inbreuk op de onschendbaarheid van de diplomatieke
zending zoals vastgelegd in -onder andere- het Verdrag van Wenen. Dat Verdrag bevat
regels die het onbelemmerd uitoefenen van de functies van de diplomatieke
vertegenwoordiging moeten garanderen. Zo bepaalt artikel 22 lid 3 van het Verdrag van
Wenen dat een ambassade niet mag worden beslagen. Die immuniteit geldt op grond van
artikel 30 van het Verdrag van Wenen ook ten aanzien van de residenties van
diplomatieke ambtenaren. Het specifieke regime van diplomatieke immuniteit omvat ook
de tegoeden op bankrekeningen op naam van de ambassade in de ontvangende staat,
welke bestemd zijn voor de publieke dienst.
Ten slotte, zo heeft Kenia betoogd, is de Nederlandse rechter niet bevoegd. Naast de
omstandigheid dat de waiver bepaling beperkt is, vloeit de beperking van de contractuele
afstand van immuniteit tevens voort uit de systematiek van de (Nederlandse) arbitrage
wetgeving en de arbitragebepaling uit de overeenkomt. Zo is in artikel 67.3 een

arbitrageclausule opgenomen en bepaalt artikel 4.1 van de overeenkomst -onder andere-
dat voorlopige of bewarende maatregelen uitsluitend aan de Engelse rechter mogen
worden voorgelegd.
Kenia heeft spoedeisend belang bij haar vordering. Zij wordt door de beslagen ernstig
belemmerd in de uitoefening van haar publieke taken daar deze zijn gelegd op goederen
bestemd voor de openbare dienst. Nedermar voert gemotiveerd verweer dat hierna,
voorzover nodig, zal worden besproken.
In reconventie
Nedermar vordert -zakelijk weergegeven- Kenia te veroordelen om te voldoen:
- een bedrag van € 30.118.629,-- te vermeerderen met rente;
- een bedrag van € 17.313.750,-- betreffende onbetaald gelaten kwartaaltermijnen over
de periode van 15 juni 2004 tot en met 15 juli 2006 vermeerderd met rente;
- althans een door de voorzieningenrechter in goede justitie te bepalen bedrag
vermeerderd met rente, al dan niet na het verstrekken van een bankgarantie tot
zekerheid door Nedermar.
Daartoe voert Nedermar het volgende aan.
Nedermar vordert betaling van -de opeisbare vordering op- Kenia, zulks in verband met
de werkzaamheden die Nedermar voor Kenia heeft uitgevoerd ingevolge de
overeenkomst en bestaande uit het ontwerpen en realiseren van een
communicatienetwerk alsmede alle geleverde zaken die nodig waren voor de bouw,
inrichting en ingebruikneming van de centra. Deze zaken omvatten onder andere
bouwmaterialen, bouwinstrumenten, computerprogrammatuur, antenne-installaties,
technische instrumenten en technische installaties, opleidingscentra en
(vracht)voertuigen. Nedermar heeft zich verbonden tot het uitvoeren van alle
overeengekomen werkzaamheden en levering van goederen tegen een vaststaande
aanneemsom. Kenia heeft sedert 15 juni 2004 nagelaten te voldoen aan haar
verplichtingen uit de overeenkomst. Het project Nexus is zo goed als afgerond en de
vertegenwoordigers van Kenia hebben de verrichte werkzaamheden en geleverde zaken
getest en geaccepteerd. Zulks blijkt uit de controlelijsten en de omstandigheid dat
Keniaanse autoriteiten al geruime tijd naar tevredenheid gebruik maken van de onder het
project gerealiseerde werken. Nedermar heeft nimmer klachten omtrent de geleverde
werkzaamheden en zaken ontvangen van Kenia. De facturen zijn nimmer betwist door
Kenia en Kenia heeft zich nooit beroepen op enige tekortkoming onder de overeenkomst
door Nedermar. Eerst op 8 juni 2006 is namens Kenia meegedeeld dat er, vanwege
vermoedens van corruptie binnen de regering van Kenia alsmede de onduidelijkheid
omtrent de identiteit van Nedermar, niet meer betaald wordt.
De overeenkomst is een turn-key overeenkomst op grond waarvan Nedermar
verschillende onderaanneemovereenkomsten is aangegaan en dan ook gehouden is
aanzienlijke betalingen te verrichten. Nedermar is deze verplichtingen aangegaan met het
oog op de correcte naleving van Kenia van haar verplichtingen. Nedermar heeft dan ook
spoedeisend belang bij haar vordering en temeer nu het project Nexus inmiddels is
overgedragen en gebruikt wordt.
De voorzieningenrechter is in reconventie bevoegd op grond van de samenhang met de

vordering in conventie van Kenia. Beide vorderingen komen immers voort uit de
overeenkomst en uit de omstandigheid dat Kenia haar betalingsverplichtingen jegens
Nedermar heeft opgeschort. Voorts staat de keuze van partijen voor arbitrage onder de
UNCITRAL-regels, op grond van het bepaalde in artikel 26 lid 3 van die regels, een
verzoek aan de voorzieningenrechter niet in de weg. Het staat een partij immers vrij om,
een arbitragebeding ten spijt, de voorzieningenrechter te verzoeken om een voorlopige
maatregel in kort geding.
De verwijzing in de overeenkomst naar de Engelse rechter brengt niet met zich dat de
Nederlandse voorzieningenrechter niet bevoegd is over het geschil te oordelen. Uit de
UNCITRAL-bepaling volgt immers dat UNCITRAL-arbitrage mogelijk is op grond van
de overeenkomst en voorts dat de gang naar de Nederlandse rechter mogelijk is voor
zover het een voorlopige voorziening betreft. Dit klemt temeer nu UNCITRAL-arbitrage
op korte termijn niets oplevert.
Nedermar heeft spoedeisend belang bij haar vordering die per 1 maart 2006 ruim 30
miljoen euro bedraagt. Kenia, die de hoogte en de verschuldigdheid van de gevorderde
sommen nimmer heeft betwist, heeft na 14 juni 2004 geen termijnbetalingen meer
gedaan. Er zijn negen achtereenvolgende kwartalen onbetaald gelaten. Door de
wanbetaling zijn alle openstaande termijnen direct opeisbaar geworden. Nedermar wordt
belemmerd in haar bedrijfsvoering door het niet kunnen beschikken over de onder de
overeenkomst verschuldigde bedragen. Voorts is het project inmiddels overgedragen aan
Kenia en wordt het project naar tevredenheid gebruikt.
Kenia voert gemotiveerd verweer dat hierna, voorzover nodig, zal worden besproken.
3. De beoordeling van het geschil
In conventie
3.1. De voorzieningenrechter van de rechtbank die het beslagverlof heeft verleend, is
bevoegd terzake de vordering tot opheffing van dat beslag. Op 8 maart 2006 heeft de
voorzieningenrechter van deze rechtbank Nedermar verlof verleend tot het doen leggen
van onderhavige beslagen. Daarmee is de bevoegdheid van de voorzieningenrechter van
deze rechtbank gegeven om terzake onderhavige vordering van Kenia te beslissen.
3.2. Het betoog van Kenia, dat zij onbekend is met de identiteit van Nedermar wordt als
ongeloofwaardig gepasseerd. Het moge zo zijn dat Nedermar niet haar volledige
statutaire naam heeft gehanteerd in de overeenkomst doch dat daarmee dan ook haar
identiteit onbekend is voor Kenia is geenszins aannemelijk. Vaststaat immers dat partijen
op 19 november 2002 een overeenkomst hebben gesloten, waaraan uitvoerige
onderhandelingen zijn voorafgegaan en waarvoor namens diverse ministeries van Kenia
is getekend. Voorts staat vast dat Nedermar het Nexus project inmiddels (nagenoeg)
geheel heeft opgeleverd en Kenia sedertdien gebruik maakt van het door Nedermar
opgeleverde communicatiecentrum. Kenia heeft nimmer bezwaar gemaakt tegen
Nedermar als contractspartij.
Wat daar ook overigens van zij: de beslagen zijn gelegd door Nedermar Technology BV
Ltd, die rechtsgeldig is geïncorporeerd naar het recht van Saint Vincent and the

Grenadines. Zulks is gebleken uit de fax van Nedermar die zij -zoals ter zitting
afgesproken- daags na de zitting aan de voorzieningenrechter heeft doen toekomen.
3.3. In de overeenkomst zijn -onder andere in artikel 75.1- zogenoemde waivers
opgenomen. Beoordeeld dient thans te worden de vraag of Nedermar zich met succes kan
beroepen op -de geldigheid van- voornoemde afstandsverklaring(en).
Vaststaat dat de overeenkomst met daarin de afstandsverklaring is ondertekend namens
twee ministeries in opdracht van een derde ministerie, en tevens gecontroleerd door de
Permanent Secretary van het Cabinet van de President van Kenia. Daarmee is voldoende
aannemelijk dat de waivers rechtsgeldig tot stand zijn gekomen. Het betoog van Kenia
dat daarmee niet rechtsgeldig afstand is gedaan van haar immuniteit ten aanzien van de
beslagen goederen hier in het geding, wordt niet gevolgd. In voornoemde waiver is
immers algemeen afstand gedaan, dat wil zeggen ten aanzien van alle “property”, van de
immuniteit van executie. Aangenomen mag worden dat er als gevolg van de waiver(s)
geen goederen beschermd worden tegen beslag en/of executie. Niet valt in te zien
waarom de afstand niet voor alle goederen zou gelden. Voorts is niet gebleken van een
dwingendrechtelijke regel van volkenrecht die bepaalt dat sommige goederen immer
immuun zouden zijn, zelfs als er afstand is gedaan van immuniteit van executie. Het
afstand doen van immuniteit van executie zou daarmee een dode letter in het contract
zijn.
3.4. Een schuldeiser kan zijn vordering op alle goederen van de schuldenaar verhalen,
zulks echter met uitzondering van -onder andere- goederen die bestemd zijn voor de
openbare dienst. Voorts kan om redenen van openbaar belang onmiddellijk opheffing van
een (derden)beslag worden verzocht.
3.5. Beoordeeld dient dan ook thans te worden of het openbaar belang in onderhavige
zaak vereist dat de -gelden van Kenia op de- bankrekeningen waarop conservatoir
derdenbeslag is gelegd, alsmede de onroerende zaken waarop conservatoir beslag is
gelegd, onbelemmerd overeenkomstig hun bestemming kunnen worden gebruikt. Die
vraag dient deels bevestigend, deels ontkennend te worden beantwoord. Daartoe wordt
overwogen dat volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad het openbaar belang
vereist dat de bankrekening van een ambassade -voor zover die gebruikt wordt voor niet
commerciële doeleinden- onbelemmerd overeenkomstig haar bestemming kan worden
gebruikt en dus niet bij voorbaat een verhaalsobject vormt voor schuldeisers van het
desbetreffende land. Door Kenia is ter zitting in voldoende mate aannemelijk gemaakt dat
de gelden op de beslagen bankrekening bestemd zijn voor het oprichten, het in stand
houden en het doen functioneren van de ambassade en daarmee een wezenlijk onderdeel
vormen van de overheidstaak en dus de openbare dienst, zodat het door Nedermar op
voornoemde bankrekening gelegde beslag reeds daarom dient te worden opgeheven.
3.6. De vraag of de diverse gebouwen waarop beslag is gelegd, zaken betreffen voor de
openbare dienst van Kenia en of die beslagen reeds daarom dienen te worden opgeheven
dient ontkennend te worden beantwoord. Daartoe wordt overwogen dat het -onroerende-
zaken betreffen alwaar de vertegenwoordiging van Kenia is gehuisvest, en/of alwaar door

die vertegenwoordiging werkzaamheden worden verricht in het kader van de uitoefening
van publieke taken door Kenia. In beginsel hebben genoemde zaken dan ook een
openbare bestemming. Echter, van belang is dat de behartiging van deze publieke taken,
meer in het bijzonder het functioneren van de vertegenwoordiging van Kenia in
Nederland, niet door het leggen van deze beslagen wordt gefrustreerd. In die situatie kan
niet gezegd worden dat deze onroerende zaken getroffen worden door het verbod van
artikel 703 Rv.
Het bepaalde in het Weens verdrag leidt niet tot een ander oordeel.
Nu vaststaat dat Kenia de -hoogte van de- vordering van Nedermar niet althans
onvoldoende betwist en de summierlijke ondeugdelijkheid van de vordering dan ook niet
heeft aangetoond, kunnen de beslagen op de onroerende zaken te Wassenaar
respectievelijk te 's-Gravenhage gehandhaafd blijven.
3.7. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat de vordering tot opheffing van de beslagen
-gedeeltelijk- zal worden toegewezen zoals hierna vermeld. Daar voor de opheffing van
de beslagen geen enkele handeling van Nedermar vereist is, kan de opheffing van de
beslagen worden toegewezen zoals hierna vermeld en oplegging van een dwangsom als
gevorderd achterwege blijven.
3.8. Het verbod nog niet gelegde beslagen te leggen dan wel nieuwe beslagen te leggen
zal worden afgewezen. Daartoe wordt overwogen dat Kenia de -hoogte van de- vordering
van Nedermar niet althans onvoldoende weerspreekt doch met een beroep op de mogelijk
verdachte omstandigheden waaronder de Keniaanse regering is overgegaan tot het sluiten
van de overeenkomst haar betalingsverplichting heeft opgeschort. Naar voorlopig oordeel
staat het Nedermar dan ook vrij desgewenst met inachtneming van het hiervoor
overwogene nieuwe maatregelen te treffen ter verzekering van haar vordering. Daarbij
wordt in aanmerking genomen dat van de bankrekeningen waarop, ondanks het verleende
verlof, nog geen beslagen zijn gelegd niet is komen vast te staan dat deze bankrekeningen
niet voor commerciële doeleinden dienen.
3.9. Nu partijen over en weer in het ongelijk zijn gesteld zullen de proceskosten in dit
geding worden gecompenseerd.
In reconventie
3.10. Voor wat betreft de -door Kenia gestelde- onduidelijkheid ten aanzien van de
identiteit van Nedermar wordt verwezen naar en als hier ingelast beschouwd hetgeen hier
omtrent achter 3.2 in conventie is overwogen.
3.11. Vast staat dat partijen zijn overeengekomen dat geschillen tussen hen worden
beslecht door middel van arbitrage conform het UNCITRAL-arbitragereglement. Londen
is door partijen als plaats van arbitrage aangewezen en Kenia is dan ook op 1 maart 2006
door Nedermar betrokken in een arbitrageprocedure te Londen.

3.12. Artikel 4.1 (b) van de overeenkomst bevat een exclusieve verwijzing naar de
Engelse rechter. Het is dan ook duidelijk niet de bedoeling van partijen geweest een
eventueel geschil voor te leggen aan de Nederlandse rechter. Er zijn voorts onvoldoende
aanknopingspunten met Nederland om anderszins te oordelen. De enkele omstandigheid
dat namens Nedermar hier te lande diverse beslagen ten laste van Kenia zijn gelegd en
Kenia dientengevolge dan ook gehouden is de Nederlandse rechter te verzoeken die
beslagen op te heffen leidt evenmin tot een ander oordeel. Niet gezegd kan worden -mede
gezien ook de aard van deze procedure- dat Kenia daarmee blijk geeft van de
uitdrukkelijke intentie niet de Engelse rechter doch de Nederlandse rechter aan te wijzen
als de bevoegde rechter. Daarenboven zou Nedermar alsdan enkel door het doen leggen
van beslagen elders dan in Engeland, de bevoegdheid van de rechter van het land alwaar
zij beslagen heeft doen leggen zelf kunnen creëren. Duidelijk is dat dat uitdrukkelijk niet
de bedoeling van partijen is geweest. Om die reden kan dan ook niet geoordeeld worden
dat de Nederlandse (voorzieningen)rechter bevoegd is om over de reconventionele
vordering te oordelen. De eventuele connexiteit doet daaraan niet af.
3.13. Het bovenstaande leidt tot de conclusie, nu Kenia ter zitting en voor alle weren
expliciet een beroep heeft gedaan op de arbitrageovereenkomst alsmede op de
uitdrukkelijke verwijzing naar de Engelse rechter in de overeenkomst, dat de
voorzieningenrechter zich onbevoegd dient te verklaren van de onderhavige vordering
kennis te nemen.
3.14. Nedermar zal, als de in het ongelijk gestelde partij, worden veroordeeld in de
kosten van dit geding.
4. De beslissing
De voorzieningenrechter:
In conventie
heft op het ten laste van Kenia gelegde beslag dat Nedermar op 10 maart 2006 heeft
gelegd onder de ABN Amro Bank N.V.;
verklaart deze uitspraak tot zover uitvoerbaar bij voorraad;
bepaalt dat iedere partij de eigen kosten draagt;
wijst af het meer of anders gevorderde.
In reconventie
verklaart zich onbevoegd om van de vordering kennis te nemen;
veroordeelt Nedermar in de kosten van dit geding, aan de zijde van Kenia begroot op €
408,-- aan procureurssalaris.
Dit vonnis is gewezen door mr. R.J. Paris en uitgesproken ter openbare zitting van 10
augustus 2006 in tegenwoordigheid van de griffier.
nk
1. The facts
On the ground of the documents and the arguments put forward at the hearing on 25 July
2006, the following are taken as points of departure in these proceedings:

1.1 Nedermar is lawfully incorporated in a lawful under the law of Saint Vincent and
the Grenadines and has a registered office in Kingstown in Saint Vincent.
On 12 July 2006 Nedermar was issued a “Certificate of Good Standing” on the
basis of the “Saint Vincent and the Grenadines International Business Companies
Act 1996 (section 105)”.
1.2 By agreement of 19 November 2002 (hereinafter also: the agreement), Kenya and
Nedermar agreed that Nedermar would design and construct a communication
centre in Kenya, under the code name “Project Nexus”. Kenya was represented in
concluding the agreement by the then Department of Transport and
Communication, currently the Department of Information and Transport.
1.3 Project Nexus concerns the design and construction of a nationwide network
consisting of several fixed and mobile communication centres. The network is used
for military purposes and is the nerve centre of Kenyan national security. The
communication centre is also used for civil purposes such as aviation. It was also
agreed that Nedermar would supply everything needed for the construction, layout
and occupation of the various communication centres.
1.4 There were many meetings between officials from Kenya and officials of Nedermar
regarding the construction and installation activities.
1.5 In the agreement, so-called waivers of immunity were incorporated in various
places. Article 75.1 of the agreement reads: “(…) and the Employer [Kenya, note by
the Court] hereby irrevocably waives any right of immunity which it or any of its
property has or may acquire in respect of its obligations hereunder and irrevocably
waives any immunity from jurisdiction, suit, judgment, set-off, execution,
attachment or other legal process (including without limitation, relief by way of
injunction and specific performance) to which it or any of its property may
otherwise be entitled in any suit or proceeding arising out of or relating to the
Contract.” (…) Articles 6.6 and 6.7 of the first schedule to the agreement are
almost the same.
1.6 Article 4.1 of the agreement reads inter alia: “(…) no suit or other proceeding
relating to the Contract shall be brought or filed in any court other than a
competent and legally constituted, English court, save and except arbitration as
provided herein.”
1.7 The agreement was signed on behalf of Kenya by the Department of Transport and
Communication and countersigned by the Department of Finance. Permission for
entering into an (amended) agreement was given on behalf of the Attorney General.
The ultimate principal is the Department of Defence, to which the Permanent
Secretary/Secretary to the Cabinet and head of public services gave permission.
1.8 In mid-2004, Kenya terminated or suspended the payment of quarterly instalments.
Nedermar continued its activities after this and more or less completed the project.
The project has in the mean time been transferred to Kenya. Kenya is making use
of the transferred project.
Nedermar has sent letters to Kenya several times and demanded payment, the last
occasion being on 1 March 2006.
1.9 Nedermar initiated an arbitration procedure on 1 March 2006 in accordance with

the arbitration provision in the agreement (article 67.3), according to which
disputes between the parties are to be settled by means of arbitration in conformity
with the United Nations Commission on International Trade (UNCITRAL)
arbitration regulations. The parties have designated London as place of arbitration.
1.10 By letter of 8 June 2006, Kenya informed Nedermar that pending an inquiry into
the (corrupt) circumstances under which the contract was concluded, it had
suspended all payments. The Kenya Anti-Corruption Commission (KACC) started
an extensive inquiry in 2005 into 20 security and defence contracts. Furthermore, it
was mentioned in the letter that there was uncertainty in the government of Kenya
as to the identity of Nedermar.
1.11 After having had been granted by the Court in Interlocutory Proceedings on 8
March 2006, prejudgment attachments were made on behalf of Nedermar against
Kenya on three immoveable properties in The Hague and one immoveable property
in Wassenaar.
On 10 March 2006, prejudgment garnishments were made against the bank where
the Embassy of Kenya has its accounts, ABN AMRO Bank N.V. Although
permission was requested and obtained for garnishments against other banks,
Nedermar did not make use of this. Nedermar argued in its application that Kenya
had defaulted in paying the amount of in total € 30,118,629.— as of 1 March 2006.
2. The claims, the grounds therefor and the defence
In the main action
Kenya requests – in brief -:
- lifting of the attachments, at least insofar as ordering Nedermar to lift the attachments
upon penalty of a fine;
- allowing Kenya to annul the registration of the attachments in the public registers of
the Land Registry;
- prohibiting Nedermar from putting into effect the other garnishments previously
authorised, and from making any new attachments, upon penalty of a fine.
Kenya puts the following grounds forward in this respect:
The attachments made by Nedermar are made on goods intended for public service. It is
not allowed to attach goods intended for public service, since the execution of public
duties may not be hampered. This is the rationale of article 703 [Dutch] Code of Civil
Procedure. Said article is also applicable to goods of foreign powers. The attached
buildings concern the chancellery and the residences of the ambassador and the second
and third secretary of the Embassy of Kenya. The establishment, maintenance and
operation of the embassy constitutes an essential part of the government's function and
thus of the public service. Also, monies intended for the financing of this function must
be considered to be goods intended for public service.
The so-called waiver of immunity as laid down in article 75.1 of the agreement does not
detract from this. Kenya has thus not legally waived its immunity in respect of goods
intended for public service. Said article cannot be interpreted so that it extends to
attachment in The Netherlands.

The scope of the article concerned is limited, seen in the light of the text of the article and
the other provisions of the agreement. Also, principles of international law preclude
Kenya from waiving its immunity as regards goods intended for public service.
Thus the attachments in suit infringe the immunity of the diplomatic mission as laid down
in – inter alia – the Vienna Convention. Said Convention comprises rules that must
guarantee the unimpeded execution of the function of the diplomatic mission. Thus
article 22 section 3 of the Vienna Convention stipulates that an embassy may not be
attached. Said immunity also applies on the ground of article 30 of the Vienna
Convention in respect of the residences of diplomatic officials. The specific regime of
diplomatic immunity also comprises balances in bank accounts in the name of the
embassy of the non-host state, which are intended for public service.
Finally, as Kenya argued, the Dutch court does not have jurisdiction. Apart from the
circumstance that the waiver provision is limited, the limitation of contractual waiver of
immunity also flows from the system of the (Dutch) arbitration legislation and the
arbitration provision in the agreement. Thus an arbitration clause has been included in
article 67.3 and article 4.1 of the agreement that – inter alia – stipulates that provisional
or protective measures may be put only before the English courts.
Kenya has an urgent interest in its claim. It is seriously hampered in the execution of its
public duties by the attachments since these have been made on goods intended for public
service.
Nedermar put up a reasoned defence which will, insofar as required, be discussed in brief
hereinbelow.
In the counterclaim proceedings
Nedermar demands – put succinctly – that Kenya be ordered to pay:
- an amount of € 30,118,629.--, increased with legal interest;
- an amount of € 17,313,750.--, concerning as yet unpaid quarterly instalments for the
period 15 June 2004 up to and including 15 July 2006, increased with legal interest;
- (alternatively) an amount to be determined by the Court in Interlocutory Proceedings,
increased with legal interest, possibly along with the issuance of a bank guarantee as
security for Nedermar.
Nedermar puts the following arguments forward in this respect:
Nedermar claims payment of amounts due and payable by Kenya, all in connection with
the activities carried out by Nedermar on behalf of Kenya pursuant to the agreement and
consisting of the design and construction of a communication network as well as all
supplied goods required for construction, installation and usage of the centres. These
goods include inter alia building materials, construction tools, computer programming,
antenna installations, technical instruments, training centres and trucks/vehicles.
Nedermar committed itself to the execution of all activities agreed on and the supply of
goods at a fixed contract sum. Kenya has defaulted since 15 June 2004 in its obligations
flowing from the agreement. Project Nexus has been essentially completed, and the
representatives of Kenya have tested and accepted the executed work and supplied goods.
All of this is apparent from the check lists and the circumstance that the Kenyan
authorities have made use to their satisfaction for some time now of the works realised

under the project. Nedermar has never received any complaints concerning the supplied
work and goods. The invoices have never been challenged by Kenya, and Kenya has
never invoked any default under the agreement by Nedermar. Only on 8 June 2006 was
Nedermar notified on behalf of Kenya that, on account of suspicion of corruption within
the government of Kenya as well as lack of clarity regarding the identity of Nedermar, no
more payments were to be made.
The agreement is a turn-key agreement on the basis of which Nedermar has entered into
various subcontracting agreements and is therefore obliged to make considerable
payments. Nedermar entered into these commitments with on the assumption that Kenya
would comply with its obligations. Nedermar therefore has an urgent interest in its claim,
all the more so since Project Nexus has in the mean time been transferred and is being
used.
The Court in Interlocutory Proceedings has jurisdiction over the counterclaim on the
ground of its connection to the claim of Kenya. Both claims after all flow from the
agreement and from the circumstance that Kenya has postponed its payment obligations
towards Nedermar. Also, the selection of parties of arbitration under the UNCITRAL
rules, on the ground of the provisions in article 26 section 3 of said rules, does not
preclude an application to the Court in Interlocutory Proceedings. A party is at liberty, in
spite of an arbitration clause, to apply to the Court in Interlocutory Proceedings for a
preliminary measure in interlocutory proceedings.
The reference in the agreement to the English court does not mean that the Dutch Court
in Interlocutory Proceedings does not have jurisdiction to adjudicate on the dispute. It
follows from the UNCITRAL provision that UNCITRAL arbitration may be pursued on
the basis of the agreement and furthermore that applying to the Dutch court is possible
insofar as this concerns a preliminary provision. This is all the more urgent since
UNCITRAL arbitration cannot provide relief in the short term.
Nedermar has an urgent interest in its claim amounting as of 1 March 2006 to more than
30 million Euros. Kenya, which has never challenged the amount and its indebtedness for
the claimed amounts, has failed to make any instalment payments since 14 June 2004.
Nine subsequent instalments have not been paid. Due to the default in payment, all
outstanding amounts have become due and payable with immediate effect. Nedermar is
hampered in its operational management by not being able to have the amounts due and
payable under the agreement at its disposal.
Furthermore, the project has in the mean time been transferred to Kenya and the project is
used to Kenya's satisfaction.
Kenya has put up a reasoned defence that will be discussed hereinbelow insofar as
required.
3. The assessment of the dispute
In the main action
3.1 The Court in Interlocutory Proceedings of the district court that granted the leave to
attach has jurisdiction regarding the claim to lift said attachment. On 8 March 2006, the
Judge in Interlocutory Proceedings of this Court gave Nedermar permission to have said
attachments made. Thus the Judge in Interlocutory Proceedings of this court has

jurisdiction to make a ruling regarding the claim in suit of Kenya.
3.2 The argument of Kenya that it does not know the identity of Nedermar is not
recognized, because it is implausible. It may be the case that Nedermar did not use its full
name under its articles of association in the agreement, but that its identity therefore is
not known to Kenya is not plausible at all. It has after all been established that Nedermar
has in the mean time transferred the project in its (almost) full entirety and that Kenya is
making use of the communication centre supplied by Nedermar. Kenya has never
objected to Nedermar as the contracting party.
In any case, the attachments were made by Nedermar Technology BV Ltd, which is
incorporated in a lawful manner under the law of Saint Vincent and the Grenadines. All
this is apparent from the fax from Nedermar which – as agreed at the session – it sent the
day after the hearing to the Judge in Interlocutory Proceedings.
3.3 So-called waivers are included – inter alia in article 75.1 - in the agreement. The
question should now be assessed whether Nedermar can successfully invoke – the
validity of – the aforementioned waiver(s). It has been established that the agreement,
including the waiver, was signed by two Departments on instruction of a third
Department, and has also been checked by the Permanent Secretary of the Cabinet of the
President of Kenya. It is thus sufficiently shown that the waivers have come into being in
a lawful manner.
The argument of Kenya that it has not lawfully waived its immunity in this way with
respect to the goods in suit, is not accepted. In the aforementioned waiver, a general
waiver was after all made, that is to say with regard to all “property”, of the immunity
from execution. It may be taken that as a consequence of the waiver(s) no goods are
protected from attachment and/or enforcement. It is not apparent why the waiver would
not pertain to all goods. Also, no mandatory provision has been shown to exist in
international law stipulating that some goods are always be immune, even if immunity
from enforcement has been waived. The waiving of immunity from enforcement would
be a dead letter in the contract if that were the case.
3.4 A creditor can recover the value of his claim from all goods of the debtor, with the
exception, however, of – inter alia – goods that are intended for public service.
Furthermore, for reasons of public interest, the immediate lifting of a garnishment or
other attachment may be sought.
3.5 It should therefore be assessed now whether the public interest in the matter in suit
requires that the balances on Kenya's bank accounts that have been garnished, as well as
the immoveable property which has been attached before judgment, must be capable of
being used without any impediment in accordance with their intended use.
Said question should be answered partly in the affirmative, partly in the negative. The
reason therefor is that, in accordance with case law of the Supreme Court, the public
interest requires that the bank accounts of an embassy – insofar as they are used for non-

commercial purposes - can be used without impediment in accordance with their intended
use; and therefore, such bank accounts cannot be used in advance [of judgment] as a
source of recovery for creditors of the country concerned. It has been sufficiently shown
at the hearing that the moneys in the attached bank account are intended for the
establishment, maintenance and operation of the embassy and thus constitute an essential
part of the government's functions, and therefore of public service, so that the attachment
by Nedermar of the aforementioned bank account should be lifted if only for this reason.
3.6 The question whether the various premises that have been attached concern matters
for the public service of Kenya and whether said attachments should if only for that
reason be lifted, should be answered in the negative. The reason is that these attachments
concern immoveableproperty where the mission of Kenya is domiciled, and/or where
activities are carried out by said mission in the context of the execution of a public
function by Kenya. In principle, said goods therefore have a public designation.
However, it is of importance that the management of said public tasks, more specifically
the functions of the mission of Kenya in The Netherlands, is not frustrated by said
attachments. In said situation it cannot be argued that these immoveable properties are
affected by the prohibition of article 703 [Dutch] Code of Civil Procedure. The
provisions of the Vienna Convention do not lead to a different conclusion.
Since it has been established that Kenya does not (or at least not adequately) challenge
Nedermar's claim (or the amount thereof), and has therefore failed to show the prima
facie unsoundness of the claim, the attachments of the immoveable property in
Wassenaar and The Hague respectively may be maintained.
3.7 The foregoing leads to the conclusion that the claim for lifting of the attachments
will be – partially – granted as mentioned hereinafter. Since no action is required on the
part of Nedermar for lifting the attachments, the lifting of the attachments can be granted
as mentioned hereinafter and the requested penalty need not be imposed.
3.8 The injunction against making attachments that have as yet not been made, and
against making new attachments, will be denied. The reason is that Kenya does not (or at
least not adequately) challenge Nedermar's claim (or the amount thereof), but has
postponed its payment by invoking the possibly suspicious circumstances under which
the Kenyan government entered into the agreement. In our preliminary assessment,
Nedermar is at liberty to take new measures to secure its claim, subject to due respect to
the legal principles set forth hereinabove. In this connection, the Court has taken into
consideration the fact that it has not been established, as regards the bank accounts that
have not as yet been garnished, that said bank accounts are not used for commercial
purposes.
3.9 Since the parties have been reciprocally found in favour of and against, the legal
costs will be set off in these proceedings.
In the counterclaim proceedings

3.10 As regards the lack of clarity – alleged by Kenya – as regards the identity of
Nedermar, what has been found in this respect hereinabove in paragraph 3.2 in the main
action it is referred to and incorporated herein.
3.11 It has been established that the parties have agreed that disputes between them are
to be settled by means of arbitration in accordance with the UNCITRAL arbitration
regulations. London has been designated as the place of arbitration, and Kenya was
therefore summoned to an arbitration procedure in London by Nedermar on 1 March
2006.
3.12 Article 4.1(b) of the agreement comprises an exclusive reference to the English
courts. It was therefore clearly not the intention of parties to put a possible dispute before
the Dutch courts. Also, there are insufficient connection with The Netherlands to judge
otherwise. The single circumstance that on behalf of Nedermar various attachments were
made against Kenya and that as a consequence Kenya has been forced to request the
Dutch court to lift said attachments does not lead to a different assessment. It cannot be
said – also in view of the nature of this procedure – that Kenya thus shows the explicit
intention not to designate the English court but the Dutch court as the court with
jurisdiction. Moreover, simply by making attachments in countries other than England,
Nedermar would be able itself to create the jurisdiction of the court of the country where
it had attachments made. It is clear that this was explicitly not the intention of parties. For
this reason, it can therefore not be adjudged that the Dutch Court (in Interlocutory
Proceedings) has jurisdiction to assess the counterclaim. The possible connection
[between Kenya's claim and Nedermar's counterclaim] does not detract from this.
3.13 The hereinabove leads to the conclusion, since Kenya explicitly invoked the
arbitration agreement at the hearing, along with all defences as well as the explicit
reference to the English court in the agreement, that the Court in Interlocutory
Proceedings should declare that it does not have jurisdiction to take cognizance of the
claim in suit.
3.14 Nedermar will, as the party found against, be ordered to pay the costs of the
proceedings.
4. The decision
The Court in Interlocutory Proceedings
In the main action
lifts the attachment made against Kenya that Nedermar had made on 10 March 2006
against ABN AMRO bank N.V.;
declares this judgment to be provisionally enforceable;
rules that each party bears its own costs;
denies what is otherwise requested.

In the counterclaim proceedings
declares that it has no jurisdiction to take cognizance of the claim;
orders Nedermar to pay the costs of these proceedings, estimated to amount to € 408.00
in attorney's fees on the part of Kenya.
This judgment was given by the Hon. R.J. Paris and pronounced at the public session of
10 August 2006 in the presence of the clerk of the court.
nk [sgd] [sgd]