μελετη ιζηματογενων ∆ιεργασιων και τεκτονικων ∆ομων στον κορινθι

∆ιδακτορική ∆ιατριβή5.3.1 Σεισµική τοµή GOC 25Η ανάκλαση του σεισµικού υποβάθρου εντοπίζεται σε βάθος που φθάνει έως και τα 2370 ms κάτω απότην επιφάνεια της θάλασσας (εικ. 5.15). Το σεισµικό υπόβαθρο εµφανίζει το µέγιστο βάθος του στοκέντρο και προς τα νότια της λεκάνης. Η ανάκλαση του σεισµικού υποβάθρου ρηχαίνει προοδευτικάπρος βορρά, όπου φθάνει στο ελάχιστο βάθος των 420 ms, ενώ προς τα νότια η ανάκλαση αυτή δενδιακρίνεται πέρα από το σηµείο 190 (CDP). Ουσιαστικά πρόκειται για την ισχυρότερη ανάκλαση ηοποία, στα περισσότερα σηµεία όπου διακρίνεται, εµφανίζεται ως ένα σύνολο δύο παράλληλων καιεξίσου ισχυρών ανακλάσεων. Η ανάκλαση του σεισµικού υποβάθρου αποδίδεται στην παλαιοεπιφάνειατου αλπικού υποβάθρου.Το πάχος των ιζηµάτων που γεµίζουν την λεκάνη του Κορινθιακού κόλπου φθάνει τη µέγιστη τιµήτων 1386 ms, στη θέση όπου το σεισµικό υπόβαθρο εµφανίζει το µέγιστο βάθος του (εικ. 5.15). Τοιζηµατογενές αυτό πακέτο αποσφηνώνεται σταδιακά τόσο προς το νότιο όσο και προς το βόρειοπεριθώριο της λεκάνης. Μια χαρακτηριστική επιφάνεια ασυµφωνίας (ανάκλαση Ρ), η οποίααναγνωρίζεται καθόλο το µήκος της σεισµικής τοµής, διαχωρίζει το ιζηµατογενές πακέτο σε δύοιζηµατογενείς ενότητες. Η κατώτερη από τις δύο (ενότητα Α) εκτείνεται από το σεισµικό υπόβαθρο έωςκαι την ασυµφωνία Ρ και αποτελεί το 70 µε 80 % του συνολικού πάχους του ιζηµατογενούς πακέτου. Ηενότητα Α φθάνει το µέγιστο πάχος των 1039 ms στη θέση µέγιστου βάθους του σεισµικού υποβάθρου,ενώ παρουσιάζει ένα επιπλέον κέντρο απόθεσης - συσσώρευσης ιζηµάτων προς τα βόρεια. Η ενότητα Αχαρακτηρίζεται από µια ποικιλία ισχυρών και ασθενών ανακλάσεων οι οποίες εµφανίζονται έντοναπαραµορφωµένες από το πλήθος των ρηγµάτων που τις διατέµνουν. Στο βόρειο περιθώριο οι ανακλάσειςτης ενότητας Α εµφανίζονται να τερµατίζουν πάνω (onlap) στην ανάκλαση του σεισµικού υποβάθρου.Η στρωµατογραφικά ανώτερη ενότητα των ιζηµάτων, η ενότητα Β, εκτείνεται από την ασυµφωνίαΡ έως την επιφάνεια του πυθµένα. Το πάχος της ενότητας Β κυµαίνεται µεταξύ του 20 και 30 % τουσυνολικού πάχους των ιζηµάτων της λεκάνης. Το µέγιστο πάχος της ενότητας φθάνει τα 420 ms, ενώ ηθέση µέγιστου πάχους βρίσκεται ελαφρά µετατοπισµένη προς νότο σε σχέση µε τη θέση µέγιστου πάχουςτης ενότητας Α. Μια έντονη ανάκλαση διατρέχει την ενότητα Β σε όλο της το µήκος, διαχωρίζοντας τηνσε δύο υποενότητες. Η κατώτερη υποενότητα Β1 εµφανίζει δύο κέντρα απόθεσης σε κάθε πλευρά τηςλεκάνης αν και το µέγιστο πάχος της το παρουσιάζει στο νότιο περιθώριο, µε πάχος αποθέσεων πουφθάνει τα 226 ms. Οι εσωτερικές της ανακλάσεις της υποενότητας Β1 εµφανίζονται να τερµατίζουν πάνωστην επιφάνεια Ρ, σε κάθε πλευρά της λεκάνης. Παρά την ελαφριά τάση αύξησης του πάχους τωναποθέσεων από βορρά προς νότο, η συγκεκριµένη υποενότητα δεν παρουσιάζει µεγάλες µεταβολέςπάχους από το ένα περιθώριο στο άλλο. Αντίθετα, η υπερκείµενη υποενότητα Β2, εµφανίζει σαφώς πιοέντονη µεταβολή του συνολικού της πάχους από βορρά προς νότο. Η υποενότητα Β2, όπως και η Β1αυξάνει προοδευτικά σε πάχος προς τα νότια όπου φθάνει και τη µέγιστη τιµή των 232 ms πάχους. Ηθέση µέγιστου πάχους για την υποενότητα Β2 εντοπίζεται µετατοπισµένη ακόµα πιο νότια συγκριτικά µετις θέσεις µέγιστου πάχους των ενοτήτων Β1 και Α.116