ሞቶ መነሳት

Eያለሁ መኪናዋ Aየር ሀይል ጠቅላይ መምሪያ ህንፃ ፊት ለፊት ቆመች።Aንድ ሰው ህንፃው መግቢያ በር ላይ Eየጠበቀን ነበር። ጣደፍ ጣደፍ ብሎም ወደ መኪናዋቀረበ። ይህንን ሰው የማውቀው መሰለኝ። መካከለኛ ቁመት ያለው፤ ፀጉሩ ከወደ Aናቱናግምባሩ በመሳሳት ራሰ በራ ለመባል የደረሰ Aይነትና ባለ ደልዳላ ሰውነት። Aልተሳሳትኩም ።ይህንን ሰው Aየር ሀይል ውስጥ ከ 10 ዓመታት በላይ Aውቀዋለሁ ፤ በማናጅመንትዲፓርትመንት ውስጥ ከቅርብ ጓደኛዬ ጋር Aንድ ላይ ይማሩ ነበር ። በጓደኛዬም ምክንያትከሰላምታ የዘለቀ መግባባት Aለን ። ታድያ ይህ ሰው ወደ መኪናዋ Eንደተጠጋ ከሾፌሩ ጐንየተቀመጠው ባለ መኰንን ማEረግተኛ ሰውዬ ከመኪናዋ ዘሎ በመውረድ ለEኛ Eንዳይሰማበተፈለግ ዝቅተኛ ድምፅ Aነጋገረው ። መኰንኑም ብዙ ጊዜ ሳያባክን ወደ Eኔና ጓደኛዬበመዞር Eንድንወርድ ምልክት Aሳየን ። ገና የመኪናዋን በር ከፍቼ ሰውነቴን ወጣ ሳደርግጠቅላይ መምሪያው ህንፃ ፊት ለፊት ይጠብቀን የነበረው የፐርሶኔል ባለሙያ Aተኩሮ Aይቶኝሳያስበው “Eንዴ”!? “በህይወት Aላችሁ”? በማለት ጠየቀን ። ቅስሙ የተሰበረ ሰው ፣ ሙትየሆነ በግድ ከንፈር Eምቢ Eያለ የሚወጣ ፈገግታ ከማሳየት በስተቀረ ከEኔም ሆነ ከጓደኛዬምንም ቃል Aልወጣም ። Eንደ Aደገኛ ወንጀለኛ መጠበቅ ለምደን Aጠገቤ የተቀመጠውንጓደኛዬን Eንኳ ቃል ሳልተነፍስ ከAዲስ Aበባ Eዚህ ደርሰናል ።የፐርሶኔሉ በለሙያ ከAጃቢዎቻችን ጋር ሆኖ Eዚያው Aየር ሀይል ውስጥ ሰራዊቱበይበልጥም ካዴቶች Aንዳንድ የዲሲፕሊን ጉድለት ሲያሳዩ ለAንድና ሁለት ቀናትየሚታሰሩበት Eስር ቤት Aደረሱን ።ከEስር ቤቱ ሃላፊዎችም ጋር ተነጋግረው ከAስረከቡንበኋላ ወደ Eስር ቤቱ ቅጥር ግቢ Aስገብተውን ተለዩን ።የEስር ቤቷ ግቢ ጠበብ ያለች ነች። ብዙ ሰዎች ታስረውባታል። Aቤት ወያኔ ሰው ማሰርሲወድ። በAብዛኛው ወጣቶች ቢሆኑም Aልፎ Aልፎ ጐልማሶችም Aሉበት ። ከመኝታ በፊትሁሉም በየጉሮኖው ገብቶ Eየተጨዋወተ በነበረበት ሰዓት ነው የደረስነው። ጥቂቶችደጃፎቻቸው ላይ ተቀመጠዋል። ውጪ ያሉት ገና ሲያዩን Aውቀውናል። Aይናቸውን ማመንAልቻሉም። ሊጠሩን ግን Aልደፈሩም። ሊያናግሩንም ወኔ ከድቷቸዋል። መንሾካሾኩ በዛናከውስጥ ክፍላቸው ውስጥም ያሉት ሁሉ ግልብጥ ብለው ሊያዩን ወጡ። Aንዳቸውም ወደኛየቀረቡ ግን Aልነበሩም።የተደበላለቀ ስሜት ውስጥ ነኝ። ለሁለት ዓመታት ብቻዬን ነው ያሳለፍኩት ። Aሁን ግን Eዚህግቢ ውስጥ Aስገብተው ሲለቁኝ Eንደገና የተወለድኩ ያክል ነው የተሰማኝ። EውነትAልመስልህም Aለኝ። Eዚያው የEስረኞቹ Aለቃ መኝታ Eያዘጋጀልን ነው። ለEኔና ለጓደኛዬAንድ ክፍል ውስጥ ፍራሽ ሲዘረጉልን Aያለሁ። Eስረኞቹ ስላላወቁ ነው Eንጂ Eኔና ጓደኛዬንበAንድ ክፍል ውስጥ መታሰር (ማደር) መፈቀዱን ማመን Aልቻልኩም ።Eስረኞቹ ከዚህም ከዚያም Eያሉ መኝታችን Eንዲመቸን ይጣጣራሉ። በመጨረሻም ወደAዘጋጁልን ክፍል ከጓደኛዬ ጋር ስንገባና የክፍሉ በር ሲዘጋ ለመጀመሪያ ጊዜ “Eንዴት ነህ“?ብዬ ጓደኛዬን Aነጋገርኩት ። “Aለሁ“! Aለኝ። Eሱም በተራው“ መቼ ነው“? Aለኝ።የመጨረሻዋን ቃላት ከAፉ ላለማውጣት Eየታገለ። መቼ ነው ያሰሩህ? ማለቱ Eንደሆነ ገባኝ።“ግንቦት 27 ምሽት 11ሰዓት ላይ“ Aልኩት። “Eኔንም በዚያው ቀን ነው። ግን ሰዓቱ ከምሽቱ22