piśmiennictwa wysokim

— 99 —
Nieszczęśliwa to ziemia, i brzeg nieszczęsny,
Gdzie ta łani wypłynie: nieszczęsna knieja,
Gdzie wnldzie 1 gdzie gładki swój bok położy.
Wszystkl stopy, wszytki jej łożyska, muszą
Krwią opłynąć: upadek, pożogę, pustki
Z sobą niesie. O wdzięczna ojczyzno moja,
0 mury, nieśmiertelnych ręku roboto,
Jaki koniec was czeka? ciebie mój bracie,
Stróżu ojczyzny, domu zacna podporo,
Wkoło murów Trojańskich Tessalskie konie
Włóczyć grożą, a twoje oziębłe ciało,
Będziell chciał nieszczęsny ojciec pochować,
Musi je u rozbójce złotem kupować.
Nleprzepłacony duchu z tobą pospołu,
1 ojczyzna umarła: jednaż mogiła
Oboje was przykryje. Lecz 1 ty srogi
Trupokupcze, niedawno i sam polężesz,
Strzałą nie mężnej ręki prędko objeżdżon.
Coż potym? Kłoda leży, a ze pnia przed się
Nowa rózga wyrosła, 1 nad nadzieję
Prędko ku górze Idzie. A to co za koń
Tak wielki na poboju sam jeden stoi ?
Nie wódźcie go do stajul, radzę, nie wódźcie:
Bije ten koń, 1 kąsze: spalcie go raczej,
Jeśli sami od niego zgorzeć nlechcecle.
Czujcie stróże, noc idzie noc podejrzana.
Wielki ogień ma powstać: tak wielki ogień,
Ze wszytko, jako w biały dzień, widać będzie:
Ale nazajutrz zaś nic widać nie będzie.
W tenczas, ojcze, ani już Bogom swym dufaj,
Ani się poświęconych ołtarzów łapaj:
Okrutnego lwa szczenię za tobą bieży,
Które cię pazuoktaml przejmie ostremi,
I krwią twoją swe gardło głodne nasyci.
Syny wszytki pobiją: dziewki w niewolą
8*