Cranio‐Sacraal in de palliatieve zorg Toon Hermans

DE ALLEREERSTE KENNISMAKING
EERST KWAM ER DE VRAAG
Na mijn eerste twee cranio-modules “Basis” en “Follow-up” kreeg ik Chris over
de vloer die, als hoofdverpleegkundige, in het palliatief dagcentrum “Heidehuis”
werkt.
De behandeling had haar zo’n deugd gedaan dat ze na de sessie zo goed als
meteen voorstelde om ook zo’n sessies aan de bezoekers van het Heidehuis aan
te bieden.
Daar heb ik meteen volmondig ‘ja’ op geantwoord omdat een cranio-behandeling
voor zowat iedereen heel ontspannend en rustgevend is. Dat ik niet vertrouwd
was met deze doelgroep boezemde mij geen angst in. Mijn vertrouwen in
Cranio-Sacraal was daarvoor te groot.
Ik zag het als een uitdaging… en als een geschenk. Of zijn dit synoniemen van
elkaar ?
WELKOM IN HET “HEIDEHUIS”
Toen ik in de living van het Heidehuis binnenstapte zag ik een gezellige bende
rond de koffietafel. Sommigen waren nog bezig aan de taart, anderen waren aan
het kaarten geslagen. En ze speelden om te winnen… maar genoten van het
gezelschap en van de samenhorigheid. Meer dan eens werd er hartelijk gelachen
met leuke anekdotes uit de oude doos.
Anderen zaten in stilte te lezen of hadden een maatje gevonden om over het
leven te filosoferen.
Ogenschijnlijk had iedereen er zijn plekje gevonden en kwam er ook graag naar
terug.
Zelf werd ik op een warme diepmenselijke wijze welkom geheten. Alsof ik nu al
een plaatsje in hun hart gekregen had, alsof ik nu al één van hen was. Een
bondgenoot in het zoeken naar de zin van het resterend stukje leven. Hoe
kunnen we het hier nog zo aangenaam mogelijk maken ? Zouden we ons dat niet
elke dag kunnen afvragen ?
Ik klapte mijn behandeltafel uit en plaatste die in het midden van het gezellig en
knus salonnetje. Iedereen had ondertussen plaats genomen in de elektrische
relaxzetels zodat ze heel ontspannen de demonstratie konden bekijken.
Om Cranio-Sacraal Therapie uit te leggen leek het mij het verstandigste om heel
kort een vrijwilliger op tafel te behandelen. Wie verder geïnteresseerd zou zijn
om een volledige sessie te krijgen kon dan in de loop van de volgende weken een
afspraak maken.
DE DEMONSTRATIE
Al heel vlug kreeg ik een vrijwilliger zo ver om op tafel plaats te nemen. Ik heb
die man aan de enkels, het middenrif, het sacrum en het hoofd behandeld. Net
zoals in de opleidingsmodules, bij het starten van een sessie, viel er bijna
meteen een verbazingwekkende doordringende stilte. Alsof heel de ruimte,
Eindwerk Gino Dekeyzer “Cranio-Sacraal in de palliatieve zorg” Pag. 11