Programmaboekje The Armed Man - 4620 kb - Davidsfonds

In het centrum van The Armed Man is het deel Angry Flames
geplaatst, dat fragmenten uit een gedicht over de
verschrikkingen van de atoomaanval op Hiroshima bevat. Dit
gedicht is geschreven door een getuige die in 1953 stierf aan
leukemie, veroorzaakt door blootstelling aan straling. Dat de
obsceniteit van deze massavernietigingswapens een nieuw
gegeven is, zullen we moeten heroverwegen wanneer we
luisteren naar een griezelig soortgelijke passage uit het oude
Indiase epos de Mahabharata.
Na de gruwel van massavernietigingswapens brengt het werk
dan in herinnering dat elk sterfgeval er één teveel is, dat elk
menselijk leven heilig en uniek is. Eerst het Agnus Dei, met zijn
lyrische koraalthema, dat ons herinnert aan het ultieme offer
van Christus. Dit wordt gevolgd door een als treurzang gezet
gedicht over de gevoelens van verlies en schuldgevoel die zo
veel overlevenden van de Eerste Wereldoorlog voelden toen zij
thuis kwamen. Zelfs de overlevenden kunnen verwond worden
door de vernietigende kracht van oorlog. Het Benedictus heelt
de wonden in haar langzame en statige bevestiging van geloof
en leidt ons naar het laatste, positieve hoogtepunt van The
Armed Man: “Better is Peace”. De dreiging van het ‘Gewapende
Man’-thema is wederom te horen en wedijvert nu met de wens
voor de vrede. Maar de tijd schrijdt voort. Willen we dat het
nieuwe Millennium wordt zoals het vorige? Of sluiten we ons
aan bij Alfred Lord Tennyson wanneer hij zegt: “Luid úit de
duizend voorbije oorlogen; Luid ín de duizend jaren vrede!” Het
kan een onmogelijke droom lijken, aangezien we niet al te goed
zijn begonnen, maar de mis eindigt met de bevestiging uit
Openbaringen dat verandering wel degelijk mogelijk is, dat
verdriet, pijn en dood overwonnen kunnen worden. “Dona
nobis pacem”.