KREDO

ZENBEIT HITZ LEHENIK
1 Bazter guzietarik ez da hitz hau baizen entzuten: Gure Eskual
Herri maitean, bertzetan bezala, Fedea ilhuntzen, ttipitzen galtzen hari
da?
Gutarik hainitzek ezagutu izan dituzte, eta orai ere ezagutzen, hor
hemenka, lege zaharreko giristino Eskualdun handi batzuek. Horre1a
deitzen zituzten gure aitek; giristino hazkarrak, here fedean finkatuak,
hala nola gure itsaso hegietan, ibai borthitzeri buruz, bethi zuzen dagozin
harrokak; edo ere, gure mendietan, tenpesten haize borthitzeri
buru egiten duten haitz eder eta zaharrak.
Zenbat sustatzen gintuzten, eta ongian finkatzen, gure haurrean,
giristino handi eta fermu hoikien hitzek eta egintzek!
Eta, orai entzuten duguna, hau da: Joan dire denbora horiek. Non
da, eta zer bilhakatu gure Aiten fedea? Egunetik egunerat, ilhunduz
eta flakatuz doha.
Osoki egia othe da gauza hori, eta behar othe dugu etsimenduan
sartu, edo, den gutiena ere, gure kuraioa flakatzera utzi? Ez; ez zait
iduri.
Erran dezagun gora. Frantzia guzian, eta handizki EskuaI-herrian
kharrik heroena aphezek ekhartzen dute Jainkoaren erresuma arimetan
hegiratzeko eta gero eta gehiago hedatzeko.
Hirur gauza badire, azken urthe hautan, Eskualdun Erretor, Aphez,
Fraide, Beneditano, Misionest eta bertzek, arta eta khar berezi batekin
predikatu eta arimetan sararazi dituztenak: Aldareko Sakramenduaren
amodioa eta Komunione Sainduaren pratika usua; Jesu-Kristoren
Bihotz Sakratuaren alderako debozione amultsua; Arrosario saindua,
gure aitez hain maitatua, eta Leon XIIIgarren Aita-Sainduaz hanbat
prezatua eta galdegina. Hirur debozione premiatsu horien gainean,
Aphez Eskualdun guziek khar ederrena agertu dute.
45