PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY

Zaburzenia rytmu doprowadzające do nzk. –
Sprawdzian praktyczny na podstawie symulowanego scenariusza.
DZIEŃ 5
Seminarium
Zatrzymanie krążenia w szczególnych sytuacjach – dr M. Gołoś.
Postępowanie po skutecznej resuscytacji – dr A. Pietrzak.
Sprawdzian teoretyczny – test. Zaliczenie ćwiczeń.
ZASADY I FORMY OCENY WYNIKÓW NAUCZANIA
Obecność na wszystkich zajęciach obowiązkowa. Zaliczenie praktyczne odbywa się w przedostatnim
dniu bloku na podstawie symulowanego scenariusza. W następnym dniu odbywa się
sprawdzian teoretyczny, w postaci testu (max. 120 pkt, zalicza 96 pkt, tj. 80%). Negatywna ocena
z egzaminu praktycznego wyklucza udział studenta w egzaminie testowym.
LITERATURA ZALECANA
1. „Medycyna ratunkowa”– L. Pousada, H. H. Osborn, D. B. Levy; Wyd. pol. pod red. J. Jakubaszki;
Urban & Partner, Wrocław.
2. „Medycyna ratunkowa” – S. H. Plantz, J. N. Adler; Wyd. pol. pod red. J. Jakubaszki;
Urban & Partner, Wrocław 2000.
3. European Resuscitation Council Guidelines 2001, Advanced Life Support Course.
KOŁO NAUKOWE
W roku 2002 powstało Studenckie Koło Naukowe Medycyny Ratunkowej dla I Wydziału Lekarskiego.
Członkiem zwyczajnym SKN Medycyny Ratunkowej może zostać każdy student II – VI
roku I i II Wydziału Lekarskiego WUM. Główne zadania koła to poszerzanie wiedzy członków
w zakresie szeroko pojętej medycyny ratunkowej, współpraca w działalności naukowej i klinicznej
Zakładu Medycyny Ratunkowej, zdobywanie i doskonalenie umiejętności praktycznych, współpraca
z różnego rodzaju służbami ratowniczymi.
Jednym z celów Koła jest popularyzacja wiedzy o udzielaniu pierwszej pomocy medycznej
w społeczeństwie.
Sposobem realizacji tych zadań jest:
.
.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
organizacja i prowadzenie szkoleń dla studentów w zakresie podstawowych /BLS/ i zaawansowanych
/ALS/ czynności ratujących życie,
współpraca z podobnymi jednostkami w kraju i za granicą w celu wymiany wiedzy, doświadczeń,
umiejętności oraz pomysłów na dalszą działalność,
inicjowanie i prowadzenie szkoleń, lub współuczestnictwo w organizacjach propagujących naukę
udzielania pierwszej pomocy wśród społeczeństwa,
ewentualna współpraca z Pogotowiem Ratunkowym w Warszawie,
uczestnictwo w dyżurach na oddziałach ratunkowych szpitali, udział w ich pracach naukowych,
odbywanie szkoleń prowadzonych przez wykwalifikowanych instruktorów (współpraca ze
Szkołą Ratownictwa przy Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego, GOPR, WOPR, Państwową
Strażą Pożarną),
współpraca z Grupami Ratownictwa Specjalnego – szkolenia w zakresie zabezpieczenia katastrof,
postępowania w przypadku klęsk żywiołowych,
wyjazdy na obozy letnie i zimowe połączone z poszerzeniem wiedzy.
51