Xurdimento 2012 - Blog do Centro Galego de Lleida

GALICIA. TERRA XENTE LINGUA POBO
tales como “El Imparcial”, “El Porvenir”, “La
Ilustración Republicana”ou “El Eco de Galicia”
entre outros. Mais sempre se sentiu atraído pola
literatura onde depositou polémicos desacordos
arredor da inxustiza e da marxinación coas que
amosou unha grande intransixencia. Foi sen dúbida,
un home dabondo intelixente aínda que tamén
estivese dominado polas ideas políticas do
seu tempo,agás das posteriores: socialistas etc.
De pie: Eugenio Carré Aldeo, Florencio Vaamonde,
Francisco Tettamancy y Eladio Rodríguez González.
Sentados: José Ogea, Murguía, Curros y Martínez
Salazar (foto tomada en La Coruña en 1904).
No 1866 foise cara a Ourense e, despois, a Madrid
onde fixo o bacharelato comezando tamén
a carreira de Dereito.
No ano de 1877 obtén en Ourense un emprego
do que foi cesado máis tarde volvendo a Madrid
para marchar despois, por problemas económi-
Palacio del Centro Gallego de La Habana
cos e familiares (casara con Modesta Vázquez,
filla de maxistrado, no 1871), a Cuba onde traballou
no xornalismo.Aquí tivo problemas coa
directiva do Centro galego de la Habana que o
levaron á ruptura. No poema “ A espiña”,lido o
11 de Xaneiro do 1903, explica esta separación :
Botoume (...) quen dixo
que iba á esculca de mercedes
botoume quen dixo un día
que nos seus ricos estrados
están demáis os letrados,
a Música i a Poesía.
Botoume (¡qué patrio apego!)
quen sentóu,pérfidamente,
que do “Centro” o presidente
non precisa ser galego.
Despois, expón as condicións para volver : o presidente...
galego; os cadros dos grandes homes
de Galicia,,... nas paredes; os libros de autores
galegos... nas estanterías ; o Centro de saúde...
mellorado; e que os emigrantes atopen axudas e
agarimo...
Todo ilo fala dun carácter temperamental e,as
veces, agrio cousa que se traduce en feitos concretos
coma as broncas con Chané,compadre seu
ademais de compositor, ou o enfado co seu fillo
Manuel etc.
Tra-la volta a Galicia (1904) regresa outra vez a
Cuba onde morre o sete de marzo de 1908. Os
seus restos chegaron a Galicia en procesión pola
mar e entre arcos de trunfo alumeados por estrelas.
¡O terrón! Se a sorte cruel
me fai o mundo deixar
fóra del e de meu lar
galegos,¡leváime a el!
¡Alí podréi descansar!
Como un máis dos poetas galegos da época, comezou
utilizando o castelán nalgunhas das súas
primeiras composicións aínda que foran de temática
galega. Así o acreditan “Hijos Ilustres
17
Xurdimento