You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ERREALITATE EZEZAGUNA<br />
MYRIAM MANCISIDOR ALONSO<br />
Mancisidoralonso@eresmas.com<br />
CIUDADE DE DEUS<br />
Fitxa teknikoa:<br />
CIUDADE DE DEUS<br />
JATORRIZKO IZENBURUA: CIUDADE DE DEUS<br />
ZUZENDARIA: FERNANDO MEIRELLES<br />
AKTOREAK: ALEXANDRE RODRIGUES, LEANDRO FIRMINO DA<br />
HORA, MATHEUS NECHTERGAELE, SEU JORGE<br />
GIDOIA: BRÁULIO MANTOVANI<br />
MUSIKA: ANTONIO PINTO, ED CORTES<br />
ARGAZKIA: CESAR CHARLONE<br />
HERRIALDEA: BRASIL<br />
JATORRIZKO HIZKUNTZA: PORTUGESA<br />
URTEA: 2002<br />
IRAUPENA: 135 minutu<br />
Buscapék, Ciudade de Deus Brasilgo favelan sortutako gazteak, ingurukoengandik bereiztea erabaki du, argazki<br />
kamera batek lagunduta. Lagunak droga trafikoan aritzen dira, inguru hartako salerosketak kontrolatuz, baina bera<br />
argazkilari hasiko da Brasilgo egunkari entzutetsu batean, hari bazter horietako bizimoduaren benetako esklusibak<br />
salduz. Izan ere, Ciudade de Deus Brasilgo favela arriskutsuenetako bat da eta hango jendeak, kostata, ongiaren eta<br />
gaizkiaren artean borrokatu beharra dauka bide erdian irrist ez egiteko.<br />
Film honen errealismoak Paulo Linsek Ciudade de Deus eleberrian kontatutakoak ditu oinarri. Hain zuzen, auzo<br />
horretan benetan gertatutakoak erabili zituen Linsek eleberria idazteko. Jendeak nolako harremanak dituen, nola<br />
ikasten duen eta bizirik nola irauten duen azaltzeko darabil Fernando Meirellesek halako argumentu liluragarri eta<br />
ikaragarria (literatura lanak oraindik gertakari gordinagoak azaltzen ditu, hala ere). Eta, hala, filmak larritu, ondoeza<br />
eragin eta giharrean ukitzen zaitu 135 minutuz, kamera mugimendu bortitzen bidez eta harri eta zur uzten zaituzten<br />
flashen bidez. 135 minutuko salaketa soziala da, baina film batean emana.<br />
Brasildarrei beraiei ere ezezaguna zaien herri baten historia da Ciudade de Deus. Filmeko aktoreak ez dira profesionalak,<br />
baina urteko zinemako ikuskizun handienetakoa izan da Brasilen eta hiru milioik baino gehiagok ikusi dute<br />
han. Oscar sarietarako aukeratu zuten Brasilen bertan, eta kanpoko film onenaren Urrezko Globorako izendatu zuten.<br />
Gaur egungo zinemaren apustu handienetako bat da Ciudade de Deus. Dena dela, ez da hau kalean bizi diren<br />
umeen inguruan egin den lehen film lazgarria: Walter Sallesen Estaçao central do Brasil lanak langileriaren bakardadea,<br />
hirietako pilaketa eta adingabeen salerosketak nabarmentzen ditu. Hura, hala ere, bihozberagoa zen eta ez zen<br />
hain bortitza.<br />
Meirellesek Ciudade de Deus lanean Rio de Janeiroko auzo pobreetako gizarte sektore zabal baten erretratua egin<br />
du. Alde horretatik, film erraza da, aukera erosoa baita mendekuaren eta amorruaren izugarrikeria zirikatzea. Nire<br />
ustez, film gordinegia da; batetik, plano batzuetan –senarrari leial ez izateagatik emakume bat bizirik lurperatzen<br />
dutenekoan eta moteleko erailketa saila gertatzen denekoan, esaterako– gordinkeria arintzea bazuelako eta, bestetik,<br />
aukerarik apenas uzten duelako. Antza, narkotrafikoari heldu ez dion argazkilari xumearena izan ezik, filmeko inoren<br />
biziak ez du merezi bi tiro eta mendeku latza besterik, eta, oso tristea bada ere, ezta zortzi-hamar urteko umeenak<br />
ere.<br />
Zuzendariak pobreziaren eta giza umilazioaren irudi guztiak erakutsi ditu. Fabore sexualak, zigorgabetasuna, armen<br />
legez kanpoko negozioa… Onerako izango ahal da!<br />
21
Change language