sounet - Université de Provence

— Fau qu’à ma plaço
Lou brave ome lou mange; es pèr éu... Estouna,
Lou paure pren l’enfant dins si bras e l’embrasso
En plourant de bonur.
— D’abord que Janet vòu,
Bèl ami, dis Nanoun, vous faudra manja l’iòu…
E ié baio. Dóu tèms que lou vièi se preparo
A lou faire dursi souto la braso, Jan
Plan-planet de sa grand se sarro
E ié dis tout renous: — Vejan,
Cresès qu’es sourd lou cambarado?
Pièi, sarié-ti sourd, a soun nas!
Despièi qu’es intra dins lou mas,
Te n’i’en jougas uno d’aubado:
Vaqui n’en sèt que n’i’en lachas.
Acò di, Jan revèn au paure
Qu’avié pas mino de s’enchaure
De ço que disien éli dous,
E lou vèi que, l’èr tout urous,
Tiro de braso emé, la palo,
La meno davans lou fougau,
Fai dins li cèndre un pichot trau,
Escupis sus l’iòu e lou calo
Au bon mitan di cèndre caud...
— Hoi! tè! ié fai alor lou drole,
Sus lou quiéu de l’iòu, bèl ami,
Perqué dounc avès escupi?
— Es simplamen per-ço-que vole
Empacha que l’iòu pete... — E bèn! alor, fai Jan,
Déurrias bèn escupi sus aquéu de ma grand.
1863