Bozar.be

Ze maakten furore in België met een paar jaar tussentijd: deRussische violist Vadim Repin (04 & 16.03) won in 1989op zeventienjarige leeftijd de Koningin Elisabethwedstrijd; deItaliaans-Britse dirigent Antonio Pappano (28.03) werd totmuziekdirecteur van De Munt aangesteld in 1992, op 32-jarigeleeftijd. Repin, toen een boom van een vent met een babyface eneen stuurse blik, stak in het concoursvanaf het begin met kop en schoudersboven de andere kandidaten uit (sommigejuryleden ergerden zich zelfs aanzijn brutaal gemak) en ontpopte zichtot één van de grootste violisten vanzijn generatie. Tot trots van de Belgen,die hun patriottisme altijd graag via eenomweg uiten. Tweeëntwintig jaar lateris zijn spel rijper en rijker geworden,heeft hij de looks van George Clooneyen is Nikolai Lugansky zijn partnervoor een recital met sonates van Grieg,Elgar en Franck. Kortom, alles pleit nuvoor Repin. De nog altijd even zonnigeals genereuze Antonio Pappano van zijnkant, is weinig veranderd, maar heeftzijn kunst verder uitgediept. En als wede man zelf mogen geloven, zitten zijntien jaar in de Munt daar voor veel tussen!Aan het hoofd van het Orchestradell’Accademia Nazionale di SantaCecilia, een ensemble op de top vanzijn kunnen en zijn huidige troetelkind,brengt Pappano een ouverturevan Verdi, het korte maar zinderendeEerste pianoconcerto van Liszt met BorisBerezovsky als solist, en de Eerste symfonie,“Titan” van Mahler. Op zich nietzo vernieuwend, maar wedden dat hetklinkt als nieuw?Eveneens om naar uit te kijken inmaart: de nieuwe richting die hetfestival Ars Musica inslaat door zichopen te stellen voor de vereenvoudigdevormen en mystieke accenten vancomponisten zoals Arvo Pärt en GiyaKancheli, nieuwkomers op het festival, maar ook al ruim dertigjaar wereldberoemd. Het door een hymne uit de orthodoxetraditie geïnspireerde Kanon Pokajanen (Boetecanon) van ArvoPärt wordt toevertrouwd aan het ensemble Aquarius (21.03)onder leiding van Marc Michaël De Smet, en het nostalgischeExil van Giya Kancheli aan Musiques Nouvelles 27.03)en Jean-Paul Dessy (een onvermoeibare voorvechter van de“nieuwe eenvoud”). Voor de sceptici een mooie gelegenheidom de oren te spitsen en misschien hun hart te openen – al laatliefde zich natuurlijk niet dwingen.Het laatste concert van de maand (30.03) wordt ongetwijfeldde grote ontdekking. Onder leiding van de wervelendeLorenzo Ghielmi (een vat vol wijsheid en humor) brengen LaDivina Armonia en het Vokalensemble der Schola CantorumBasel de Passio secundum Joannem van de Napolitaan FrancescoFeo (1691-1761). Solist is de Spaanse contratenor CarlosMena. Wat meteen een naadloze overgang vormt naar hetbarokthema van de maand april!Vadim Repin © Olaf Heine / DG“Tweeëntwintig jaar na deElisabethwedtrijd is zijn spelrijper en rijker geworden,heeft hij de looks van GeorgeClooney en is Nikolai Luganskyzijn partner. Kortom, alles pleitnu voor Repin.”« Vingt-deux ans après leConcours, avec un jeu magnifiépar la maturité, un look à laGeorges Clooney et NikolaiLugansky comme partenaire,Repin a vraiment tout pour lui »Ils firent irruption chez les Belges à quelques années d’intervalle: le violoniste russe Vadim Repin (04 & 16.03)remporta le Concours Reine Elisabeth de violon en 1989, àl’âge de 17 ans ; le chef italo-britannique Antonio Pappano(28.03) fut nommé directeur musical de La Monnaie en 1992,il avait 32 ans. Le premier – balaise à l’époque, visage poupinet expression renfrognée –, se révélad’emblée le meilleur du concours (agaçantcertains membres du jury par soninsolente facilité) et bientôt l’un desplus grands violonistes de sa génération,à la fierté des Belges, toujoursprêts à exercer leur patriotisme parla tangente ; vingt-deux ans plus tard,avec un jeu magnifié par la maturité, unlook à la Georges Clooney et NikolaiLugansky comme partenaire (pour unrécital de sonates, signées Grieg, Elgaret Franck), il a vraiment tout pour lui.Le second, toujours aussi solaire et généreux,a peu changé, mais son art s’estencore approfondi et, à l’en croire, lesdix ans passés à La Monnaie n’y furentpas pour rien ! À la tête de l’ Orchestradell’Accademia Nazionale di SantaCecilia, ensemble en plein essor devenuson enfant chéri, Antonio Pappanojouera une ouverture de Verdi, le brefmais foudroyant Concerto n° 1 de Liszt,avec Boris Berezovsky en soliste, etla Symphonie n° 1, « Titan » de Mahler.Rien de bien nouveau, mais ce seratout neuf !Autre événement marquant du mois :la nouvelle tendance du festival ArsMusica, où l’on soulignera une ouvertureaux formes simplifiées et auxaccents mystiques de compositeurscomme Arvo Pärt et Giya Kancheli,nouveaux-venus au festival mais célèbresdepuis près de 30 ans dans lereste du monde. Inspiré d’un hymnede la tradition orthodoxe, KanonPokajanen d’Arvo Pärt sera confié à l’ensemble Aquarius(21.03), placé sous la direction de Marc Michaël De Smet ; etle nostalgique Exil de Giya Kancheli, à Musiques Nouvelles(27.03) et Jean-Paul Dessy (infatigable défenseur de la « nouvellesimplicité ») ; occasion, pour les méfiants, d’élargir leurécoute et peut-être leur cœur, sans obligation de résultat.L’ultime concert du mois (30.03) en sera sans doute la plusgrande découverte : sous la direction du trépidant LorenzoGhielmi (puits de science et d’humour), La Divina Armoniaet le Vokalensemble der Schola Cantorum Basel donneront laPassio secundum Joannem du Napolitain Francesco Feo (1691-1761), avec, en soliste, le sublime contre-ténor espagnolCarlos Mena. Ce qui ouvrira tout naturellement le thèmed’avril, cette fois baroque !44