2 - ignatianisch

1.2
Prowadzenie grupy pielgrzymiej – moderatorzy – grupy narodowe
Byłoby dobrze, abyście przy wszystkim, co będziecie robić w Waszej
grupie pielgrzymiej, wymieszali się narodowościowo – na tyle, na ile
to oczywiście będzie możliwe. Ta zachęta dotyczy zarówno merytorycznych
punktów programu jak i przygotowania posiłków czy liturgii.
Grupa pielgrzymia składa się z kilku narodowych podgrup, a
każda podgrupa ma swojego własnego moderatora. Ponieważ moderatorzy
regularnie spotykają się z zespołem prowadzącym, za ich pośrednictwem
możecie zawsze przedkładać Wasze życzenia, pomysły i
pytania związane z projektem. Prosimy, włączajcie się w ten sposób w
['magis], nawet jeśli sami nie znacie języka, którym włada zespół
liderów.
Modlitwa poranna i „centralny punkt uwagi”
Każdy poranek rozpoczyna się wspólną modlitwą. Pomocą do niej jest
specjalnie przygotowany do tego „impuls” duchowy, który każdego
dnia ukierunkuje naszą uwagę na jakiś wybrany akcent tematyczny:
„centralny punkt uwagi”. Zainspirowała nas do tego modlitwa przygotowawcza,
którą rekolektanci odmawiają na początku każdej
medytacji w Ćwiczeniach Duchowych. Ponadto w trakcie rekolekcji
osoba towarzysząca podaje rekolektantom kilka „punktów” – przewodnich
myśli do medytacji. Idąc po tej linii, proponujemy podobne
refleksje do porannej modlitwy, aby uchwycić to, co istotne w rozpoczynającym
się dniu.
Podsumowanie dnia i wspólne dzielenie
Dla św. Ignacego najważniejszą modlitwą był codzienny rachunek
sumienia – modlitewne spojrzenie wstecz na mijający dzień. Podczas
['magis] można będzie uczynić to dwukrotnie: podczas indywidualnego,
modlitewnego ogarnięcia całego dnia (np. na początku Eucharystii
lub przed snem) oraz w trakcie podsumowania dnia w ramach
dzielenia w małych grupach językowych, tzw. runda ['magis]. Obie
formy podsumowania dnia zostaną wyjaśnione przez prowadzących
projekt, a także będą opisane w dalszej części książeczki pielgrzyma.
Wspólne świętowanie
Czym byłaby pielgrzymka bez wspólnego świętowania naszej wiary?
Każdego dnia istnieje możliwość uczestnictwa we wspólnotowej liturgii.
Może to wyglądać inaczej niż w domu i nie musi to być zawsze
msza św. Propozycje pieśni do tych nabożeństw znajdziecie w śpiewniku
Światowego Spotkania Młodzieży (WJT Liederbuch). Ale dlaczego
nie mielibyśmy nauczyć się także pieśni, które śpiewacie w
Waszych krajach czy regionach?
Na Loreley i w Kolonii
Nasze największe wspólne święto odbędzie się na skale na Loreley. Na
zakończenie naszego spotkania popłyniemy wszyscy do Kolonii, by
razem z papieżem i innymi uczestnikami obchodzić Światowe Dni
Młodzieży. Ostatnie spotkanie w grupach pielgrzymich na Loreley
przewidujemy w niedzielne przedpołudnie. Dalej zależy już od Was,
czy zechcecie jeszcze przedsięwziąć coś wspólnego.
14 POLSKI
Wskazówki dotyczące życia w grupach
pielgrzymich
Was ist ein Pilger? 1.3
„Schlaf nicht zu lang in gesicherten Wänden. Haus hab als Zelt.
Behalt das Herz des Wandrers.“ (Gisela Dreher-Richels)
In allen Religionen kennt man das Pilgern. Es ist ein Symbol für den
Lebensweg des Menschen, der nur vorübergehend auf dieser Erde ist
und hier keine endgültige Heimat findet. Von Abraham, dem Stammvater
der jüdischen, christlichen und muslimischen Religion, heißt es:
„Er war ein heimatloser Aramäer“. Und von Jesus ist das Wort überliefert:
„Die Füchse haben Höhlen, die Vögel Nester; der Menschensohn
aber hat keinen Ort, wo er sein Haupt hinlegen kann.“
Es gehört zum Menschen, immer wieder aufzubrechen, äußerlich und
innerlich. Wir sind getrieben von Sehnsucht: nach Glück, Geborgenheit,
Heimat. Aber immer sind es nur kurze Augenblicke, in denen wir
ganz glücklich sind. Und dann geht es wieder weiter. Neue Ziele kommen
in den Blick. „Unruhig ist unser Herz, bis es Ruhe findet in dir“,
sagt Augustinus. Auch Ignatius von Loyola bezeichnet sich als Pilger,
der seine Zuflucht allein in Gott finden will. Die Kirche kennt viele Pilgerziele:
Santiago de Compostela in Spanien, Goa in Indien, Guadelupe
in Mexiko, Knock in Irland, Lourdes in Frankreich, Köln mit
dem Schrein der Heiligen Drei Könige in Deutschland.
Wer pilgert, braucht Mut. Er verlässt die gesicherten Wände und lässt
sich auf etwas ein, das er noch nicht kennt. Er öffnet sich für Fremdes,
für neue Erfahrungen und fremde Menschen. Er nimmt Unbequemlichkeiten
in Kauf und hat nur wenig Gepäck. Er kennt Durst
und müde Füße.
Die Pilgerschaft macht fremde Menschen zu Gefährten. Da gibt es
kein arm und reich, kein oben und unten – alle sind unterwegs, alle
sind angewiesen aufeinander. Die Pilger wissen, wie wichtig es ist,
sich gegenseitig auf dem Weg weiter zu helfen und das Brot, aber
auch die Erfahrungen des Weges miteinander zu teilen.
Wer pilgert, muss wachsam sein. Er muss die Wegzeichen lesen können,
den Stand der Sonne kennen und sich vielleicht von den Sternen
führen lassen, wie es die Weisen aus dem Morgenland taten. In Pamplona
in Spanien, das auf dem Weg nach Santiago de Compostela
liegt, gibt es eine Straße, Calle Dormitaleria – Schlummerstraße. Hier
durften die Pilger ausruhen, doch sie sollten nicht schlafen (dormir),
sondern im Halbschlaf liegen (dormitar). Das drückt etwas von der
Haltung des Pilgers aus. Er soll innerlich jederzeit wach sein. Wach,
um den Zeitpunkt des Aufbruchs nicht zu verpassen und wach, um in
den vielen kleinen Zeichen am Weg, Gottes Führung zu erkennen.
So soll es auch bei ['magis] sein.
Komm, geh mit uns in Wachsamkeit und Freude den Pilgerweg von
['magis]!
DEUTSCH 15
1. Introduction