Serenus von Antissa über den Schnitt des ... - Wilbourhall.org

34I. De Pliiloflophii.Sophistas primos Graeconim animos ad ipsam llnguam accnratlas contemplandam vertisse,satis notum est. Neqne tarnen io quot et quales partes orationem dlylserint certis argumentis demon.strari potest, quamquam baud dubium videtur, quin divlsio quaedam partium orationls ab iis facta sit,quum Protagoras genera Dominum distinxerit, quod nisi partibus quibusdamdiscretis fieri nonpoterat^). Utut est, nusquam certi quiddam de iis invenimus, et inter omnes primns Plato in Cratylode duabus partibus orationis nomine et ?erbo satis luculenter loquitur. Quo in libro cum Socratemcum Cratylo et Hermogene faciat de lingua disputantem, compluribus locis quasi praeteriens,ut remnotam, ovö^axa et q^hwco. partes orationis conunemoravit. His xov Xoyov effici p. 425 A, B. 431, B.docetur; p. 399, A. „/Iii (pilog'' e^fttc Tocatur, quod una litera deleta orofia „JüpiXog" fieri dicit. Cumhls locls cotnparanda sunt, quae in Sophista inveniuntttr p. 292, A. xo (tit ml xa*g itQo^tatf ov ü^lmfuäIfrjiJiciItov XeyOfiEv— xo de'yln avxoii; toig ixtXva 'rtqttxxovöi atjfietov xijg qxov^g iittxef^ev Svofta. cfr.p. 263, D. Et ex altero loco, qul est p. 399, A., et ex eo, quem modo exscripsimas, elucere videtur,Platonem a constructione enunciationis profieiscentem ex vi, quam partes in ea obtteerent, partes fpsaddeflniisse, nt quod ovöna vocat subiecti, quod pfifta. praedlcatinotionem habeat Praedicati vero notiocum plerumque insit in ea orationis parte, quam nos rerbam dicimus, quod nga^iv significat, praedlcatiIpslus notione omissa, hanc totam partem, quae itgüttv continet, ^^/ut vocavit. Qnae quum ita sint,ptoüomtna quae voeamus ab HIo ofofiaatv attribni potnisse, quis est, quinegett S«d utmm rereranominibus attrlbuerit, an alll culdam parti orationis adscrlpserlt ,certis argumentis comprobarl possenego. Nam cum Plato hoc stbl in CratylT) non proposuerlt tractandum, ut omnes partes orationisdlstingueret ,sed eas solas, quae xov Xoyov efficiunt, quasi praeterlens commemoraTerit ,ficile fieripotuit, ut eas, quae minoris sibl momenti viderentur, sllentio praeterraltteret, in qulbus pronomina ftiissefortasse conilcl potest.Platonem Aristoteles, ut In multis aliis rebus, ita in hac dlvislone partiumorationis secotusest. Consütutt enlm duas partes prlmarlas de qulbus solls aglt de interpr. c. 2. ^ , quas sententiispronnntiandls enunciationibusque formandis et inservire et sufficere dicU^). Quare ab ipso aijfictrratalTocantur (Poet. 20). Sed sunt praeterea ab eo partes quaedam constttntae , qnae non tam ad confor-')D« Pythagora et Democrito vid. Lerach. Ü. p. 4.*) ArUt Rhet. DI, 5,5. xha(^ot>, «u« o FlQvnayÖQaq xa y/r»j Ttr» ovofiätvv dttmtt, u^trtt ttat &fiXta *«l mtwi.ModoR erborom »b eod«m AüttnetoB foiise, «rant, cpii OMiiicerMt «e Anrt. po«c Id. Dktg. LMii. IX, 63.QniotiL m, 4, 10., qai loci nihi non tam ad Terborom eommqae flexionnm diatinctionem, quamad raria orationiagenera pertinere ridentur, qnainquam negari non potest, orationis ipüas Tarietatem saepitsime in Terborom gen«-ribos potitsm esse.3) Ideim a moltis aiäs Nriptoribcu tfteribu iwivatar, ^os oomet o«lle(it Lerseteu IB i wac hph il Q, p- 11,*)Rhet ni, 2.