L7 - Biblioteca Nacional de Colombia

© Biblioteca Nacional de Colombia

-,,,--------,,----,-- 

IN HANC QUINTAM EDITIONEM, 

EDIT OR LECTORI. 

PIE LECTOR, 

Cilm omllino rara sint cxcmplaria versionis ilIiu, 

gl'œcm lib. IV de Imitatione Christi, quam interpres 

ipse G. MAYR a. 1615 edidit, si cam delluo t}pis 

mandaremus, tibi consultum credidimllS. Hauc 

summâ diligentiâ pel' quatuor bosce al1nos à nobis 

quœsitam hal>itnrus es, juvallte "iro de typo\;ra 

phiâ sanè bene merito Fil'm. Didot. r ostrâ i\;itur 

et iIIius operà fruerej cl, quantum ex au clore 1105- 

11'0 ad incrcmcnla pictatis l\ausisti hactenils, lan 

tum ex ejus inlerprele venuslissimo ad linguœ grœcœ 

excl'ritia fruclum hauTias. Eùa.GÈç à.vetyvidaTet. 

let'pl. 

Parisiis 6 Novembris 18:13. 

X . BROSSET , J . Il, 


14 DE nUT. CHRISTI, LIn. r. C\P. I. 

torum prrecellit: et qui spiritum haberet absconditum 

ibi manna inveniret. Secl contingit 

quocl multi ex rrequenti auditu Evallgelii 

parvurn desiderium sentiunt, quia spiritum 

Christi non habent. Qui autem vult plenè et 

sapidè Christi verba intelligere, oportet ut totam 

vitam suam illi stndeat conformare. 

3. Quid prodest tibi alta de Trinitate dispu 

tare, si careas humilitate, undè c1ispliceas Trinitati? 

Yerè aIta verba non faciuut sanctum et 

justum , sed vil'tuosa vita effieit Deo charum. 

Opto magis sentire eompuuetionem, quàm seire 

ejus definitionem. Si scires totam Bibliam ex 

teriùs, et omnium philosophoruul c1ieta, quid 

totum prodesset, sine charitate Dei et gratiâ? 

"Yanitas. vanitatum, et omnia vanitas» prreter 

amare Deum, et illi soli servire. Ista est summa 

sapientia, per eontemptum mundi tendere ad 

regna cœlestia. 

4. Vanitas igitur est, divitias perituras qurerere, 

et in iIlis sperare. Y,mitas quoque est, 

honores ambire, et in alturn statl1m se extol 

Lere. Yanitas est, carnis desideria sequi, et illud 


16 DE 11l11T. CflRISTl, LIB. 1. CU. 2. 

desiderare, uodè postmoditm graviter opùrtet 

puni ri. Vanitas est, longam vitam optare, et 

de bonâ viti\. parùm curare. Vanitas est, prresentem 

vitam solùm attendere , et qure futura 

sunt non prrevidere. Vanitas est, diligere quod 

cum omni celeritate transit, et illitc non festi 

Dare ubi sempiternum gaudium manet. 

5. Memento illius frequenter proverbü : quia 

non satiatur oculus visu, nec auris impletur 

auditu. Stude crgo cor toum ab amore visihi 

Jinm abstrahere, et ad i'lvisibilia te trallsfen-e. 

N:ml sequentes soam seusualitatem, maculant 

cOllscielltiam, ct peràunt Dei gratiam. 

CAP. II. 

De humili sentire sui ipsius. 

r. Omnis homo naturaliter seire dcsiderat; 

,ecl seientia sine timore Dei, qnid importat? 

.Melior est profeelo humilis l'ostiCl1S, qui Deo 

,

,8 UF. Il\UT. CHRISTI, LllI. 1. CAP. 2 . 

bus delectatur humanis. Si seirem omnia quœ 

in mundo sunt, et non essem in eharitate: 

quid me juvaret eoràm Deo, qui me judieaturus 

est ex facto? 

2. Quiesce à nimio scieudi desiderio : quia 

magna ibi invenitur distractio, et deeeptio. 

Scientes lihenter volunt videri, et sapientes 

dici. Multa sunt, qure seire, parùm vel nÏhil 

animre prosunt. Et valdè insipiens est, qui aliis 

intendit, quàm iis qure salnti sure deservinllt. 

l\Iulta verha non satiant animam, sed hona vita 

refrigerat menteru; et pura conseientia magnam 

ad Deum prœstat confidentiam. 

3. QuantI> plus et meliùs sei, tautl> graviùs 

imt(· judieaberis, nisi sanetiits vixel'is. oli ergl> 

eAtolli de ullâ arte vel seientiâ, sec! potiùs time 

de datà tibi notitiâ. Si tibi videtur quod multa 

scis et satis bene iutelligis, seito tamen quia 

sunt multo pIura, quœ neseis.« 'oli altum sapere,- 

ed igllorantiam tuam magis fatere. Quid 

te vi alicui prœferre, eùm plnres doctiores te 

invellialltur, et magis in lege periti? i vis uti- 


DE HUT. CHRISTI, L1B. 1. CAP. 3. 

libus et necessariis, ultro Î,{tendimus curiosis 

et damnosis : oculos habentes, non videmus. 

2. Et quid curre nobis de generihus et speciebns 

? Cui retern um Ver hum loquitw', à muI tis 

opiniouibus expeditur. Ex unD verbo omnia, et 

unum loquuntur omnia; et hoc est Prineipium, 

quod et loquitur nobis. Nemo sine ilio intelii 

gît, aut rectè judieat. Cui omnia unum sunt, 

et omnia ad unum trahit, et omnia in uno vi 

det; potest stabilis corde esse, et in Deo paci 

fieus permanere. 0 veritas Deus, fac me unum 

teeum iu charitate perpetuâ. Tredet me srepè 

muIta legere, et audire : in te est totum, quod 

volo et desidero. Taceant omnes doctores, 

sileant universre creaturre in conspectu tuo, 

tu mihi loquere sol us. 

3. Quanto aliquis ma gis sihi nnitus, et interiùs 

simplificatu.s f uerit, tanto pIura et altiora, 

sine labore intelligit, quia desuper lumen inteUigentire 

accipit. Purus, simplex, et stabilis 

IIpiritus, in multis operihus non dissipatur : 

quia omnia ad Dei honorem operatur, et in se 

otiosus, ab offini proprià exquisitione esse ni- 


?6 l'Y'. IMIT. ClJ1\)STI, LUi. J. CAP.

'lt' lH-. DUT. cnRISTI, Lill. 1. C\I'. li ' 

Dei ,-oluntatem facit, ct suam voluntatcm rc· 

linquit. 

CAP. IV. 

De prolJidentia, silJe prudentia in 

agendis. 

1. Non est cH·dendum omni verho, nec in· 

stinetui , sed cautè et longanimiter res est se 

cundum Deum ponderanda. Proh dolor! srepè 

malum faeiliùs quàm bonum de alio creditur 

ct dieitur, ita infirmi sumus. Sed perfecti viri 

non faeilè ereùont omni enarranti : quia seiunt 

IDfimlÏtatem humanam ad malum proclivem, 

ct in ' -erbis si4tis lahilt·lU. 

2 . }Iagna sapientia, non esse prœcipitem in 

agenùis, nec pertinaciter in propriis stace sensibuij. 

Ad hane etiam perrinet, Don quibuslibet 

hominum verbis, credere; DCC audita vel eredita 

mox ad a1iorum aures effundere. Cum sa· 

piente et cOIIscientioso ,-iro consilium halle ; 

et qurere potiùs à mcliore instrui, quàm tuas 

adimentiones sequi. Bona vita facit hominem 

sapielltem secnudùm Deum, et expertum ID 


38 DE UnT. CHRISTI, LIB. I. CAP. 9. 

CUIn divitibus noli hlandiri, et coràm maguatibus 

non lilienter appareas. Cum humilibus 

et simplicibus, curn devotis et morigeratis 50ciare, 

et (jure rediûcationis sunt perlracta. Non 

sis faroiliaris alicui mulieri ; sed in communi, 

omnes bonas mulieres Deo commenda. Soli 

Deo et angelis ejus opta familiaris esse, et hominum 

notitiam devita. 

2. Charitl\s haheuda est ad (11111les, sed fa 

miliaritas non expedit. Quandoque accidit, ut 

persoua ignota , ex bon! fam! lucescat, cujus 

tamen prœseutÎa oculos intuentÎum offusc..1t. 

Putamus aiiquando aliis placere, ex con junc 

tione nostr!, et incipimus magis displicere ex 

mOlum improbitate, in 110bis consideratâ. 

CAP. IX. 

De obedientiâ, et subjectione. 

1. Valdè magnum est, in obedientiâ. sture, 

sub prrelato vivere, et sui juris non esse. Multo 

tutiùs est stare in subjcctione, quàm in prrelatnrâ. 

Multi sunt sub ohcdientiâ, magis ex 

nccesFitate, quàm (;x chal·itàte ; et ini 'romani 

© Biblioteca Nacional de Colombia 

{

ft!l DE nUT. CHRISTI, LIB. 1. CAP. 10. 

CAP. X. 

De caIJendâ supeifluitate verborUl/l. 

1. Caveas tumultum homiuum, quantùnJ 

potes; multùm eoim impeclit tracta tus sreeularium 

gestorum, etiamsi simpEci ioteutioue 

profcrantur. Cito euim inquinamur vauitate 

et captivanmr.-Vellem me pluriès tacuisse, cl 

inter hommes nou fuisse. Sed qnarè tàm liben 

ter loquimur, et invicem fabula mur ? clun ta 

Illen l'aro, sine lœsione conscientiœ, ad silc." 

tium redimus. Jdco tàm libel1ter loquimur, 

quia pel' routuas locutiones ab mvicem cou 

solari qurerimus; et, cor divel'sis cogitationibuS 

fatigatum, optamus relevare. Et multùm liheu 

ter de his, qure multùm diÎigimus, vel cupimus, 

vel quœ nobis contraria sentimus, libe t 

loqui et cogitare. 

2. Sed, proh dolol'! srepé maniter et fl"Ustril. 

Nam hree exterior consolatio, interioris el diviDre 

consolatiorus non modicum detrimentulIl 

est. Ideo vigiluuduDl est, et orandum, ne teln 

pus otiosè trauseat. Si loqui licet et expNlit, 

qua: rediGcahilia sunt loquere: Malus lISU';, 


5/, nE IMIT. CHRISTI, UR. I. CAP. 13. 

3. Non est h01l10 securus à tentationilJus totaliter, 

quarndiù vixerit: quia in nohis est lmdè 

tentamur, ex quo in concupiscentiâ nati sumus. 

Unâ tentalione seu tribulalione recedente, alia 

supervenit; et semper aliquid ad patiendum 

hahebimus, nam honum felicitatis nostrre per 

didimlls. Multi qllrerunt tentationes fugere, et 

gmviùs incidunt in eas. Per solam fugam Don 

possumlls vincere; sed per patieutiam et veram 

humilitatem, omnibus hostihllS efûcimur for 

tiores. 

4. Qui tanturnmodo exteriùs declinat, nec 

radieem evellit, parùm profieiet; imo citiùs ad 

eurn tentationes redibuDt, et pejiLs sentiet. 

Paulatim, et per patientiam curn longanimitate 

(Deo juvallte) meliùs superabis, quàm eum duritiâ 

et importunitate propriâ. Srepiùs accipe 

cODsilium in tentatione • et curn tentato noli 

duriter agere; st:d coDsolationem ingere, sicut 

tibi optares neri. 

S. Initiurn omnium malarum tentatianum, 

iucoDstantia ànimi, et parva ad Deum conndentia. 

Quia sieut navis sine guhernaeulo, hine 

indè à flllCtibus irnpellitur: ila homo remiaans, 


76 UE IMIT. CHJUSTI, LIB. 1. CAP. 19. 

acl belle proficieuc1um, quàm tepic10ruID uu' 

merus ac1 relaxandum. 

5. 0 quantus fervor omnium Religiosorum, 

in principio sure sanctœ institntionis fuit! 0 

quanta c1evolio orationis! quanta œmulatio vir 

tutis! quam magna disciplina viguiL! quanta 

reverentia et obedientia sul> regulâ magistri, 

in omnibus effloruit! Teslantur adhùc vestigia 

{lerelicta, ,!uôd verè viri sancti t perfecti fne 

runt; qui tàm strenuè militanteb, mundum 

suppeditaverunt. Jam maguus putatur, si quis 

transgressor non fuerit; i quis, quod accepit, 

cum patientià tolel·are po tue rit. 

6. 0 tepor (,t Ill'gligentia statlls nostri! quocl 

tàm cito dedi",IlIl 'IS il jlri.tino ft:rvore; et juill 

trec1et vivere, prœ lassituùine et tepere. Utin,,"1 

in te penitùs non dormiret profectus "irtutum, 

qui mnlta srepiùs exempla vidisti devotorum! 

CAP. XIX. 

De exercitiis boni Religiosi. 

1. Vita boni Rdigiosi, omnihus virtutibu . 


7· 


,8 ilE DUT. CHRISTI, Lill. J. C\P. 19. 

pollcre dchet; ut sit ta Lis intel'iùs, qualis videtur 

hominilm exteriùs. Et merita multo plus 

debet esse intùs, quàm quod cernitl1r {oris; 

quia inspector noster est Deus, quem summopcrè 

l·evcreri debemus, ubicumquc fuerimus; 

et, tanquàm angeli,in couspectu ejus mundi inccdere. 

Omni die rcnovarc debemllS propo. i 

tum llostrum, et ad {ervorem nos excitarc, 

quasi hocliè primùm ad conversiolJcm vCDisse 

mus, atque dicere: Adjuva me, Domine Deus, 

in bono proposito, et sancto servitio tuo; et 

tla mihi nunc hodiè perfectè incipere, qllia 

nihi! est quod hactenùs Ceci. 

2. Secundinn propositum nostrum, cursus 

profecn\g nos tri ; et multa diligentiâ opus es! , 

bene proficere volenti. Quàd si fo!'titer proponellS, 

sœpè deflcit ; quid iUe, qui raro aut n.inùs 

fixi', aliquid proponit? Variis tarnen modis 

contingit desertio propositi nost!'i ; et levis omissio 

exercitiorum, vix sine :1liquo dispendio transit. 

Justorllm proposituffi in gratià Dei potiù-, 

Cjuâm in proprià sapientià pendet, iu quo et 

semper conIldun!, quicquid arripiuJlt. Nan1 


8/, DE aUT. CHRlSTI, LIB. 1. CAP. 20. 

soUicitè nos prreparare dehemus in devotis temporihus, 

et devotiùs conversari, atque OlUnem 

ohservantiam strictiùs custodire, tunquàm in 

hrevi prremium lahoris nostri à Deo percepturi. 

7. Et, si diIatum fuerit, credamus DOS minùs 

hene prreparatos, atqne indignos tantre adhùc 

gIoriœ, qnre revelahitur in nohis tempore prre· 

finito; et studeamus nos meliùs ad exitum prre· 

parare. • Beatus servus (ait Evaugelista Lu· 

cas) quem, cum venerit Dominus, invenerit 

vigilantem. Amen, dico vohis, super omuia 

hona sua, constituet eum. ' 

CAP. XX. 

De amore solitudinis, et silentii. 

1. Quœre aptum tempus vacaudi tihi, et de 

henencüs Dei Frequenter cogita. Relinque cu· 

riosa. Tales perlege materias, qure compunctionem 

magis prrestant, quàm occupationem. Si 

te suhtraxeris à superfinis locutionibus et orio 

sis circuitionibus , nec non à novitatihus et ru' 

morihus audiendis, invenies teropus sufficieJlS 


86 DE IMIT. GBIUSTI , LIB. J. CAr. 20. 

et aptum, pro bouil> meditationibus insistoudis. 

Maximi S.-nctol'um humaoa consQrtia, uhi 

poterant, vitabant; et Deo in secreto vivere 

eligebant. 

Ol. Dixit quidam: Quotiès inter hommes fui, 

minor homo redii. Hoc sœpiùs ex perim ur , 

quand& clih cOllfahulamur. Fa,cilins est onmtno 

tacere, quiun verbo non excedere, Facilius 

est domi latere, quàm foris se posse suflicieuter 

custodire. Qui igit\lf inteudit ad interiora et 

spiritualia pervenire, oportet eum cum Jesu à 

turbâ dedinare. Nemp secllre. apparet, nisi qui 

libenter latet. Ncu1(l securè loquitur, nisi qui 

libeuter tacet. Nemo securè prreest, nisi qui 

libenter snbest. Nemo securè prrecipit, nisi qui 

bene obedire didicit. 

3. Nemo securè gaudet, Îlisi boure conscientire 

m se testimouium habeat. Semper lamen 

Sanctorum securitas, plena timoris Dei extitit. 

Nec cO minùs solliciti et humiles in se fuerunt, 

quia mllgnis virtutibus et gratiâ emicuerDnt. 

Pravorum autem securitas, exsuperbiâ et prlE 

sumptiooe oritur, eaÎn nue in del:eptionem sui 

verlitur. Nuoquàm promittas lmi securitatBIJl 


!)O HE tM11'. CHRISTI, 1.18. 1. CAP. 2.0. 

versionis ture hene eam incolueris et custodieris, 

erit tibi posteà dilccta arnica, et gratissimum 

solatium, 

6, In silentio et quiete proficit anima devota, 

et diseit abseondita Scriptural'um. Thi in 

vetùt Jlucnta lacrymarum, quibus singu!is Doetibus 

se lavet et mundet; nt conditori sno tanto 

fami!iarior Jlat , quanto !ongiùs ab omni s:ccu 

lari turnultu degit. Qui ergo se abstrahit à no 

tis et amieis, appl'opinquabit il!i Deus, curn an 

gelis sanctis, Meliùs est latere, et sUI eurarn 

agere , quàm, se negleeto, signa faeere. Lau 

dabile est homini religioso, raro foràs ire, fu 

gere videri, noUe etiarn homines "idcre. 

7. Quid \ is vidére, quod non licet habere? 

• Transit mundus, et concupiseentia t'jus .• 

Trahunt desideria sensLialitatis ad spatiandum; 

sed quùl'n hora transierit, quid nisi gravitatem 

conscientire, et cordis dispersionem reportas r 

Lœtus exitns tristem srepè reditwn pm'it, et 

!reta vigilia ser()tiua triste manè facit. Sie omne 

carn ale gandium blandè intrat, sed in fine mor 

det et peri mit. Quid potes alibi videre, quod 


9'1 JlE 1 Ml'f. CURISTl, LIB.!. CAP. 21. 

hîc non vides? Ecce cœllllll, et terl'a, et omnia 

elementa: nam .ex islis, Olunia sllnt facta. 

8. Quid potes alicubi videl'e, qnod diù 

potest sub sole permaDere? Credis le forsitilll 

satÎari: sed non poteris pertiugere. Si cuncta 

videres prreselltia , quid esset nisi visio vana? 

Leva oculos tu os ad Deum in excelsis, et ora 

pro pecealis tuis et negligentiis. Dimitte vana 

vanis; tu autem intende iBis, qure libi prrecepit 

Deus. Claude super te ostium tuum, et voea 

ad te Jesum dileetum tDum. Mane eum eo in 

ceUâ, quia non invenies alibi laDlam paeem. 

Si non exisses, nec quicquam de rUllloribus 

audisses, meliùs in bnnâ pace perm an isses. E:oc 

quo nova delectat aliquando audire, oportet te 

exindè turbationelll cordis tolerare. 

CAP. XXI. 

De compullctione cordis. 

I. Si vis aliquid proficere, conserva te in 

timore Dei, et Doli esse nimis liber; sed suh 

disciplinâ cohibe omnes sensus luos, nec in- 


94 DE DUT. CHRISTI, Lm. 1. CAl'. 21. 

eptre te b'adas lretitire. Da te

9(i DE lMlT. CURISTI, LIB. J. CAP. 2 J. 

liter, prre omnibus tihi dileclis. Si nOIl habe 

favorem hominum, noli ex. hoc tristari; seù 

hoc sit lihi grave, quia non hahes te salis bene 

et circumspecti

98 DE lMIT. CURISTI, LIll. r. CAl'. 22. 

nostra, quihus ita involuti jacemus, ut raro 

cœlestia contemplari vaIeamus. 

5. Si frey:uentiùs de morte tuâ, quàm de lougitudine 

vitre cogitares, non dubium quin fer 

"entiùs te emendal'es. Si etiam futuras inferni 

sive purgatorii pamas cordialiter perpenderes, 

credo quod Iibeu tcr lahorem et clolorem sustineres, 

et nihil rigoris formiclares. Sed quia ad 

cor ista non transennt, ct blaudimenta adhùc 

amamus, ideo frigidi et valdè pigri remauemus. 

6. Sœpè est inopia spiritûs, undè tàmleviter 

conqueritur miserum corpus. Ora igitnr humi 

liter ad Dominum, ut det tihi compunctionis 

spiritum, et clic cum Prophetâ : "Ciba me, Domine, 

pane lacrymarum; et potum da mihi 

in Iacrymis, in mensurâ .• 

CAP. XXII. 

De consideratione humanœ miseriœ. 

I. Miser es, ubicumque Cueris, et quocumque 

te verteris, rusi ad Deum te convertas. Quicl turbaris, 

quia non succeclit tibi sicut vis et desideras? 

Quis est, qui hahet omnia secundùm 


) 00 DF. IMlT. CHIUSTI, LIB. 1. CAP. 22. 

suam voluntatem? Nec ego, nec tu, nec aliquis 

hominulll super terram. Nemo est in mundo, 

sÙ1e aliquâ tribulatione ,'el augustiâ, quamvis 

l'ex sit, vel papa. Quis est, qui meliùs habet? 

utique qui pro Deo aliquid pati valet. 

:1. Dieuot muIti imbecilles et infirmi: Ecce, 

quàm bonam vitam ille homo babet! quiun di 

ves, quilm magnus, quilm potens et exeelsus! 

Sed attende ad eœlestia bona, et videbis quôd 

omnia ista temporalia nulla SUDt, sed valdè in 

certa et magis gravantia; quia nunquàm sine 

sollieitudine et timore possidentur. Non est 

hominis fclicitas, habcre temporalia ad ahun 

dnJlli'lm, sed suffieit ei mecliocl'itas . Verè mi 

seria est, vivere super terram. Quanto homo 

voluerit esse spiritualior, tanto prœsens vita Jjt 

ei amariol'; quia sentit meIiùs, et videt c1ariùs 

humanœ corruptionis defectus.Nam comedere, 

bibere, vigilare, dormire, qnicscere , laborare, 

et cœteris neeessitatibus naturœ subjacere, verè 

magna miseria est, et afflictio homiui devoto, 

qui libenter esset absolutus, et liber ab oroni 

l'eccalo. 


102 DE BUT. CrrRJSTI, LID. J. CAP. 22. 

3. Valdè enim gravatur interior homo necessitatibns 

corporalibns in hoc muudo. Undè 

Pl'opheta devotè rogat, quatenùs liber ab i,;tis 

esse valeat r dicens: "De necessitatiblls meis 

erue me, Domine. ft Sed Val, non cognoscenti. 

bus suam miseriam; et ampliùs Val illis qui 

diliglmt banc mÎseram et corrllptibilem vitam. 

Nam in tantum quidam hanc alllplectuntUl' 

(licet edam vix necessaria laboralldo, aut men 

dicando baheant), nt, si possent hic semper 

vivere, de regno Dei nihil curarent. 

4. 0 insani et in/ldeles corde! qui tàm pro 

fnndè in tClTenis jacent, ut nihil, nisi cru'nalia, 

sapiaut. Sed miseri adhù.c in fine graviter 

sentient, quàm vile et nihilum erat ql10d amaveront. 

Saneti autem Dei, et omnes devoti amiei 

Christi, non attenderl1nt, quœ carni placl.1erunt, 

llec quœ in hoc tempore floruerunt, sed tota 

spes eornm et intentio. ad œterna bona anbelabat. 

Ferebatur totum desiderium ipsornu1 

snrsùm ad mansura et invisibilia, ne amore ,.j 

,;ihilium traherentur ad in6ma. Noli. frater, 

Olmittere conûdentÏam pro6ciendi ad spiritua 

lia; adhùc habes tempus ethoram. 


104 DE nnT. cnrusTI, LIB. I. CAP. 22. 

5. Qual"è vis procrastinare proposit.um tuum? 

Sm'ge, ct in illstanti incipe, et die: Nunc temllUS 

est faeicudi, nunc tempus est puguandi, 

Dunc aptum tempus est emendandi. Quandb 

malè habes et trihularis, tune tempus est promerendi. 

Oportet te transire pel' ignem et 

aquam, antequàm venias in refrigerium. Nisi 

tibi vim feceris, vitium non superabis. Quarn 

diù istud fragile corpus gerimus, sine reccata 

esse non rossumus, nec sine tredio et dol ore 

vivere. Lihenter habereml1s ah omni miserià 

ql1ietem; sed quia per peccatum perdidimus 

inuocentiam, amisimus etiam veram beatitudi· 

nem. Idco oportet nos tenere patientiam, et 

Dei expectare misericordiam, donee transeat 

iniquitas Wee, et mortalitas absorbeatur il vita. 

6.0 quanta fragilitas bumana, qure semper 

prona est ad vitia! Hodiè conûteris peccata 

tua, et crils iterùm perpetras confessa . Nunc 

proponis cavere, et post horam agis quasi f1ihil 

proposuisses. l\Ieritb ergo nos ipsos humiliare 

possnmns, nec unquàm aliquicl maglli de nobis 

sentire, quia tàm fragiles et instahiles sum uS ' 


106 JlE UllT. CI[(US'l'l, LIB.!. CAP. 23. 

Cita potest etiam perdi per negljgentiam, quod 

multo labore vix tandem acqnisitum est per 

gratiam. ' 

7. Quid fiet de nobis adhùc in fine, qui tepescimus 

taro mallè? Vœ nabis, si sic volumus 

declinare ad quietem, quasi jam pax sitet secUritas, 

cùro necdùm appareat vestigium ver:ll 

sanctitatis in conversatione nostrà. Bene opus 

es set quod adhùc Îterùm institueremnr, hW 

quaro boni novitii ad mores optimos; si fortè 

spes esset de aliquâ futurâ emelldatione, et mn 

jori spirituali profectu. 

CAP. XXIII. 

De IIINlitatione marlis. 

J, Valdè cito erit tecum hic factum: vide 

igitur quomodo te habeas. Hodiè homo est, et 

cràs non comparet. Cùm autem sublatus fuerit 

ab oculis, etiapl citô transit à mente. 0 bebetudo 

et duritia cordis humani! quod solù!ll 

prœsentia meditatur, et futma non mugis prre 

,'idet. Sic te in omui facto et cogitatu debere. 

tenere quasi hodiè vel statim esses moriturll S ' 


TIO DE HUT. CHRISTI, LIB.!. CAP. 23. 

minis ventuTus est. Quando illa extrema ho ra 

veDerit, IDultùm aliter sentire in ci pies de 

totâ vitâ tuâ prreteritâ; et valdè dolebis, quod 

tàm negligells et remissus fuisti. 

4. Quàm felix et prudens, qui talis nunG 

nititur esse În vilâ, qualis optat inve.lliri i11 

morte! Dabit namcJUe l11a!Jllam fiducium felici 

ter moriendi, perfectuB contemptus mundi, fer 

yens desiderium in virtntibus proficiendi, umor 

disciplina!, labor pœnitentiœ, pramptitudo obedientiœ, 

abuegatio sui et sllpportutio cuju8libet 

adversitatis pro amore Chl·isti. Multa bonn 

potes operari dùm sanus es; sed, illfirmatUS, 

nescia quid poteris. Pauci ex infirmitate meliol'an 

tur et emelldantur; sic et qui rnu!tùm peregrillalltur, 

raro sanctificant)u'_ 

5. Noli cOrÛldere super amicos et proximos, 

nee in futurum tu am differas salutem: qui:t 

citiùs obliviscelltuT ttÛ homines, quàm existimas 

. Meliùs est nUllC tempestivè providere, et 

aliquid boni prœmittere , quilm super alioruJ11 

a nxilio sperare. Si non es pro tei pso solliciltl S 


..

116 DE IMIT. CHRISTI, LIB. 1. CAl'. 2[,. 

mereatur ad Dominum post mortem feliciter 

transire. Ame.n. 

CAP. XXIV. 

De Judicio et pœnis peccatorum. 

1. In omnibus rebus respice finem, et qualiter 

ante districtum staLis judicem, cui nihil 

cstoccultum; qui muneribu$ non placatnr, neC 

excusationes recipit; sed, quod justum est, 

judicahit. 0 miserrime et insipiens peccator! 

quid respondebis Deo ornnia maIa tua sciellti? 

qui Îllterdùm formidas vultnm hominis izati. 

Ut quid non prrevides tibi in die judicii? quandô 

nemo poterit per alium excusa ri vel defendi, 

sed unnsquisque sufficiens on us erit sibi ipsi. 

Nunc labor tuus est fructuosus, fletus acceptahilis, 

gemitus exaudihilis, dolor satisfactorius, 

et purgativus. 

2. Habet magnum et salubre purgatoriu]JI 

patiens homo, qui, suscipiens injurias, plus 

dolet de alterius maIitià, qUiUll de suâ injuriâ; 


12.2. DE nUT. CRlUS'rI, Lill. I. CAl'. 2.[,. 

})il:1.rr paupereulum domieilium, quàm deauralum 

palatium. Tune plus juvabit constans patientia, 

quàm omnis mundi potentia. Tune aU)' 

pliiLs exaltabitursimplex obedientia, quilm oU)' 

nis sreeularis astutia. 

6. Tune plus lretillcabit pura et houa conscientia, 

quàm docta philosophia. Tune plus 

ponderabit coutemptus divitiarum, quilm to 

tus thesaurus terrigenarum. Tune magis cou 

solaberis super devolâ oratione, quàm super 

c1elieatâ comestione. Tune potiùs gauc1ebis de 

servato silentio, quàm de longâ fabulatiollc, 

Tune plus valebunt saneta opera, quàm multa 

pulchra verba. Tune plus plaeebit strieta vila 

et ardu a pœuitentia, quàm omuis deleetatio terrena. 

Disee nunc in moclico pati, ut I:1.lnc à gra' 

vi oribus valeas liberari. Hic primo proba, quid 

possis posteà, Si nunc tam parùm vales sustinere, 

quomoclo reterna tormenta poteris suE, 

ferre ac sustinere? Si modo modica passio W!!l 

impatientem efficit, quid gehenna tunc faciet? 

Ecce, eré non potes duo gaudia habere, delectari 

hic in mUlldo, et posteà regnare CUIT! 

Christo. 


124 DE IMIT. CHRISTI, LIB. 1. CAP. 25. 

7. Si usque in hodiernum diem, semper in 

11Onoribus et voluptatibus vixisses ; quid totuOl 

tibi profuisset, si jam mori in instanti contingeret? 

Omnia ergo vanitas, prreter amare 

Deum, et illi soli servire. Qui enim Deum e)l: 

toto corde amat, nec mortem, nec supplicium, 

nec judicium, nec infernum metuit: quia perfectus 

amor, seeurum ad Deum aceessum facit. 

Quem autem adhùc peeeata deleetant, noll 

mirum si mortem et judieium timeat. Bonuln 

tamen est; ut, si needùm amor à malo te revO 

cat, sallem timor gehennalis coërceat. Qui verO 

timorem Dei postponit, diù stare in bono nOIl 

valebit; sed Diaboli laqueos citiùs incurret. 

CAP. XXV. 

De jèrventi emendatione totius vitaJ 

nostrœ. 

1. Esto vigilans et diligens in Dei servitio r 

et cogita frequenter; A,l quid venisti, ct cll f 

sœculum reljquisti? Nonne ut Deo viveres, et 


130 DE IMlT. CHRISTI, LIB. 1. CAl'. 25. 

5. Ubique profectull1 tuum capias; ut, SI 

boua exel1lpla videas vel audias, ad imitaudUl1l 

aecenclaris. Si quid autem reprehensiLile consideraveris, 

cave ne idem faeias; aut, si aliquandè> 

fecisti, citiùs emenclare te studeas. 

Sicut oculus tuus alios consiclerat , sic iterùm 

ab aliis notaris. Quàm jucundum ct dulce 

est, videre ferviclos et devotos fratres, bene 

morigeratos et disciplinatos! Quàm triste 

est et grave, videre inordinatè ambulantes; 

qui ea, ad qure vocuti suut, non exercent! 

Quàm nocivum est negligere vocationis su:c 

propositum, et ad non commissa sensurn in 

cliuare! 

6. Memor esto arrepti propositi, et imagine!l1 

tibi propone Crucifixi. Bene verecundari potes 

inspectâ vitàJesu Christi; quia necaùm magis 

illi te conformare studuisti, licet mil in viâ Dei 

fuisti. Religiosus, qui se inteutè et devotè in 

sanctissimâ vilâ et passione Domini exercet , 

omnia utilia et necessaria sibi abunclanter ib i 

Îllveniet; nec opus est ut extrà Jesum aliquid 


132 DE !bUT. CHRISTI, LIB. 1 . CAP. 25. 

melius qurerat. 0 si Jesus crucifixus in cor 

nostrum veniret, quàm cito et suflicienter docti 

eSiemus! 

7. Religiosus fervic1us oIDDia bene portat et 

capit, quru iUi jubentur. Religiosus negligens 

et tepidus habet tribulationem super tribula 

tionem, et ex omui parte patitur angustiam: 

quia interiori consolatione caret, et exteriorero 

qurererc prohibetur. Religiosus extrà discipli 

nam vivens gravi patetruinre. Qui laxiora qure 

rit et remissiora, semper in angustiis erit: quia 

aut unum, aut reliquum sibi displicebit. 

8. Quomodè faciunt tam multi alü Religiosi, 

qui satis arctati sunt sub disciplinâ claustrali? 

Raro exeunt, abstractè vivunt, pauperrimè comedunt, 

grossè vestiuntur, multùm laborant, 

parùm loquuntur, diti vigilant, maturè surgunt, 

orationes prolongant, Frequenter Jegunt, 

ct se in omni disciplinà custodiunt. Attende 

Carthusienses, Cistertienses, et cliversre religionis 

monachos ac moniales: qualiter omni nocte, 

ad psallendumDomino assurgunt. Etideo tl1rpe 

esset, ut tu deberes in tàm sancto opere pigri- 


13/, DE IMIT. CHRISTI, LIB. [. LW. 7.5. 

tare, ubi tau ta multitudo Religiosorum incipit 

Deo j nbilare . 

9. 0 si nihil aliud faciendum incumbcret , 

nisi Dommulll Detun Dostrum, toto corde et 

ore laudare! 0 si ntulquàm iudigeres comedere 

nec hibere, nec doc mire, sed semper posses 

Deum laudare, et solummoc1û spil'itualibUS 

studüs vacare! Tunc multo felicior esses quil l1J 

modo, cùm carni ex qualicumque necessitat e 

servis. Utinàm non essent istœ necessitates, sed 

solummodo spirituales animœ refectiones, quaS 

(heu) satis raro degustamus! 

IO. Quando homo ad hoc pervenit, quod de 

nulIâ crcaturà consolationem suam qureri t , 

tunc ei Deus primo perfectè sapere incipit; 

tunc etiam bene contentus de omni eventu rCl'um 

crit. Tunc nec pro magno lretabitur, Ile c 

IWO modico contl'istabitur; sed ponit se inte' 

grè et fiducialiter in Deo, qui est ci omllia ill 

omnibus, cui nihil utique perit uec moritUf' 

sed Olunia ei vivunt, et ad nutum incuuctantCf desel'vilillt. 

1 r. Memento semper finis, et qnia perdittl lJJ 

nOIl redit telupus. Sine sollicitudine et dili- 


136 DE IMIT. CHRISTI, LIll. 1. CAl'. 25. 

gentiâ nunquàm acquires virtutes. Si incipis 

tepescere, iQcipies malè habere. Si autem dederis 

te ad fel'Vorem, invenies magnam paee!D; 

et senties leviorem laborem propter Dei gratiam, 

et vil'tutiS amorem. Homo fervidus et 

diligens, ad omnia est paratos. Major labor est, 

resistere vitiis et passionihus, quàm corporaljhus 

insudare lahorihus, Qui parvos non vit:l t 

defectus, paulatim lahitur ad majores, Gaude 

his semper vesperè, si diem expendas fructuosè. 

Vigila super te ipsulD; excita te ipsum; adlDon e 

te ipsum; et, quicquid de aJüs sit, non negli- 

gas te ipsum. Tantùm proficies, quantiIm tibi 

ipsi vim intuleris. Amen. 


142 DB 111lIT. eHIUST1, LIB. IL CAP. 1. 

nentem civitatem; et, ubicumque fueris, extraneus 

es et peregrinus; nec requiem aliquanrlo 

11ahebis, uisi Christo intimè fuel'is uoitus. 

4. Quid hic circumspicis, cùm iste non sit 

locus tUlle requietionis? In cœlestihus debet esse 

habitatio tua; et, sicut in transitu, CIIDeta ter 

rena sunt aspieienda. Tl'anscunt omnia, et tu 

Clllll eis pari ter . Vide ut non inhool'eas; ne ca 

piaris, et pereas. Apud Altissimurn sit eogitatio 

tua, et depreeatio tua ad Christum sine inteI· 

missi one dirigatur. Si neseis speeulari alta et 

eœlestia, requiesee in l)assione Christi; et in 

sacris vulneribus ejus lihenter habita. Si eninl 

ad vulnera et pretiosa stigmata J esu, devotè 

eonfugis, magnam in tribulatione eonfortatio 

uem senties; nec multùm enrabis bominuUl 

despectiones, faciliterque verba detrahentis 

perferes. 

5. Christus fuit etiam in mundo ab hominibus 

despeetus; et in maximà necessitate, à notis 

et amieis, intel' opprobria derelictus. Chris 

tus pati voluit et despici , et tu au des de aliqu O 

conqueri? Christus bahuit adversarios et ob 

loelltores, et tu vis omnes habere amicos et 


1L I6 DE llInT. CHlUSTJ, Lill. II. CAl'. 2. 

tUfi ad exteriora effundit. Non i!li ob est labol" 

exterio,·, aut occupatio ad tempus necessaria ; 

sed sicut res eveniunt, sic se ilIis accommodat. 

Qui iotùs ben e dispositus est et ol'clinatus, nOl 1 

curat lI1irabiles et perversos hominum gestus. 

Talltùm homo impeditur et distl'ahitur, 'juan 

tùm sibi res attl'ahit. 

8. Si rectè libi esset, et bene pl1Tgatus esses, 

omllia tibi in bOllum cederent, et profectum. 

Ideo multa tibi displicellt, et sœpè contul"bant, 

quia adhùc non es perfectè tibi ipsi mortuuS, 

lIrc segregatus ab omnibus terrenis. Nil sic 

maculat et implicat cor h0111inis, sicut impu' 

rus a1110r in cl'eaturis. Si !"enuis consola .. i es' 

teriùs, poteris speculari cœlestia, et Frequenter 

jubilale interiùs. 

CAP. II. 

/Je humili submissione. 

1. Non magni pendus, quis pro te, vel coll" 

tl'à te sit: de hoc age et cura, ut Deus tecUm 

sit in amui le 'Iuam faeis. Habeas cOJ1scien- 


160 DE nUT. CUIUSTI, LIB. Il. CAP. 6. 

vanum existima, quidquid consolationis OccLlrrit 

de aliqlli crealllrâ. Amans Deum anima, 

sub Deo despicit universa. Solus Deus retern US 

et immensus, inplens omuia, solatium animœ, 

et vera cordis Jœtitia. 

CAP. VI. 

De lœtitiâ bonœ cOllScienliœ. 

1. Gloria boni hominis, testimoniuUJ bon III 

cOllscientire. Habe bonam conscientiam, et ha 

bebis semper lreliliam. Boua conscientin, valdè 

mlllta potest pOI'tare, et valdè lreta est inter 

adversa, Mala conscientia, semper timida est et 

i nquieta. Sua vi ter requiesces, si cor tuum te nO U 

reprehenderit. Noli !:ctari, nisi cùm benefece 

ris. Mali nlluqllilln habent veram Ixtiti..l1l1, neC 

internaln sentiuut paceu..l, quia unon est pAX 

impiis, n dicitDominus. Et si dixerint: In pace 

sumus, nou yeUiellt mala sUpe!' nos: ct ql1is 

nobis nocere uudebit? Ne credns cis, quoniall1 

repenti: exurget ira Dei, et in Ilihilum l'edi- 


164 DE !DUT. CHRISTI, LIB. lI. CAP. J. 

HOlllo considerat actos, Deus vero pensat intcotiones. 

Bene semper ngere, et modicùm de 

se tenere, bllmilis alliulœ indicillln est. NoUe 

consolari ah aliquà creatur&, magnœ puritatis 

et iJltel'l1ffi fiduciœ signom est. 

4. Qui Dullum extl'insecùs pro se testimo 

Ilium qm:el'it, liqDet quocl totaliter se Deo com 

misit .• Non enilll qui seil'sulll commenclat, ille 

proballls est (ait B. Paulus), secl quelll Deus 

commendat .• Alllhulare Cllm Deo intùs, neC 

aliquâ affectione teneri forls, stalus est interni 

hOlllillis. 

CAP. VII. 

De amoJ'e Jeslt supe,. omnia. 

t. Beatus, qui iutelligit. quid sit amare Je 

SUin, et contelllllel'e seipsum. propter Jesun1. 

Oportet diIectum lro diIecto relilltjueJ'e, quia 

Jesus vult soIus super olDnia amari. DiIectio 

creaturre fallax et iustabilis ; cliIectio Jesn, fide- 


170 ))E IMIT. CHRISTI, LIB. JI. CAP. 8. 

esse euru Jesu, dllicis paradisus. Si fucrit tecuLD 

Jesus, uullus roterit nocere inimicus. Qui u)venit 

Jesum , invenil thesaurum bonulU, illlo 

J,onum super omne bouum. Et qui perdit Je 

sum, perdit nimis multùm, et plus qllillU totUlU 

mundum. Pauperrilllus est, qui vivit siue Jesu; 

et ditissimus, qui bcne cst cUln Jcsu. 

3. Magna ars est, scire CUln J esu conversari ; 

et scire JeS1l1l1 tenere, magna prlldentia. EslO 

humilis et pacilicus, et crit tecum Jesus. Sis 

devotus et qllietus, ct manehit tecum JesuS. 

Potes fugare Jesum , et gratiam ejus perdere, 

si volueris ad exteriora declinare. Et si ilhllll 

effugaveris et pcrdideris, ad quem fugics? et 

quem tunc qllœres amicllm? Sille amico, non 

potes bene vive"e; et, si Jesus non fucrit tibi 

prre omnibus amicus, cris ni mis tristis et desolatlls. 

Fntllè igitur agis, si in aliquo ,llerO 

eonfidis aut lœtaris. Eligendum est magis, 10- 

tUIll 1l1undul11 habere contraI ium, quiom J esu ll ) 

offensullI. Ex omuibus ergo caris, sit JesUS 

sulus c1ilectus speti,t1is. 

4. Diligautur omnes propter Jesuu" JesUS 


17fl DE 11\nT. CHRISTI, LIB. II. CAP. 9. 

sture, et cuncta supervenientia tibi, ad laude111 

Jesll Christi perpeti: quia post byemem scquitur 

restas, post noctem redit dies, et post 

tempestatem magna serenitas. 

CAP. IX. 

De carentiâ omnir salatii. 

[. Non est grave humullllm contemnerc 50- 

latium, cùm adest divinum. Magnum est, et 

valdi> magnum tam hllmano guilm (livino posse 

carere sohtio; et pro 11Onore Dei, libenter exi 

limll eordis velle suslioere; et in Ilullo seipsu l11 

qure"ere, nec ad proprillnl m erilum respicere. 

Quie! magni eH, si bilaris sis et devotus , ad 

venieute gratiâ? Optn1ilis cunetis hœe born. 

Satis suaviter equitat , quem gratia Dei portat. 

Et quid mirnm, si on us Ilon sentit, qui portalur 

a1 Omnipotente, et ducitur à Sllm l1lO 

ductore? 

2. Libenler habel11l1s aliguid pro solatiO, et 

difficlllter homo exuitllr à seipso. Vieit sanctuS 

martyr Laurentius sœrulllm , CUI11 suo sacer- 


l jB DE BUT. CHillS'I'l, LIB. Il. CAP. 9. 

Dei munus intellige esse, 1)011 luum merillllll. 

Noli eXlolli, noli nimilllll gaudere, nec inanilel' 

pl'œsumere; sed esto magis humilior e;r dono, 

cautior quoque et lillloratior in cUllclis actil.JllS 

luis: quûnialll transibit h"ra illa, et sequetul" 

teutatio. Cùm ablata fuerit consolatio, Don sta' 

tim despcl'es; sed cum humilitate ct patientiâ, 

expecta cœlestem visitationern : quuniam po 

tens est Deus amrliorem tibi redonare consola- 

tioDern. Istlld Bon est novulll nec alienulD viam 

Dei expertis: (jllia in magnis Sanctis, et in anl i- 

quis l'I'Opbdis, fuit sœpè talis alternationis 

modus. 

5. Undè quidam, prœsente jam gl'atiâ, dice 

bat: «Ego dixi in abundantiâ meâ, uon mO ve- 

bol' in retl'rnum.' Absente vero gratiâ, quid in 

se fuerit l'xpertus, acljull;;it dicens : "Avertis ti 

faciem mam à me, et faclus Sllm conturbatus.· 

Inter hrec tamen nequaqunm desperat, scd iJl 

slantiùs Domiuum rogat, et dicit: "Ad tl',Domine, 

clamabo, et ad Deum deprl'cabor .• Delli 

que orationis sure fructuOl reportat, et, se 

exaudituOl testatur, dicens: • Auclivit Dominus, 

et misertus est meî: Domiuus faetu! est "dju- 


182 liE aUTo CHRISTI, LIlI. 11. C\\'. 10. 

cl illuminalus, qui priùs, 'l'cl poste;'" non f",'rit 

tentatus. Non cnilll dignus est aIt" Oci COll ' 

tcmplationc, qui pro Deo non est exel'citatu< 

aliquâ tribulationc. Solet cnim sequentis COII 

solationis, tentatio pl'œcedens, esse signulll. 

Nam tentationibus probatis, cœlestis promitti 

tUI' consolatio : .. Qui vicerit, inquit, da ho pi 

('(lere de ligno vitre .• 

Il. Datur autem consolatio divina, lit homo 

fOltiol' sit, ad sustiuenclum atlversa. Sequitui 

ctlalll tcntatio, ne se elevet de bono. Non dor 

mit Diabolus, nec caro adhuc mortua est; id CO 

non cesses te prœparare ad cel'taml'll : quia â 

dextris et il sinistl'is hostes sunt, qui mmquiull 

(Juiescl1nl. 

CAP. X. 

De gl'atz'tudine , pl'O gratia DtJi. 

1. CUI' quœris qlli .. tem, cùm natl1S sis ",1 

lahol'cm? Pone te ad patientiam llIagls, quan. 

ad consolationes, ct ad crllccm porta Il ria III 

lIIagis, quàm ::Id lretiriam. Quis ('uim s

lS/, .DE nUT. CHBTSTI, LIll. Il. CAP. 10. 

rium , non libenter consolationem et lretitia l11 

spiritllalem acciperet, si semper ol)tinere pos 

set? Excedunt enim spirituales consolatione', 

omnes mundi delicias, et voluptates. Nam 0111 - 

nes deliciro mundanre, aut vaure sunt, aut tur 

peso Spirituales vero delicire, solre jucuudre ct 

llOnestro, ex virtutibllS progcllita:, et à Deo 

puris mentibus infusre. Sed istis divinis con- 

solationibus llelTlO semper pro suo affectlI 

frui valet: quia tempus tcntationis non diù 

cessat. 

2. Multùm autem cOlltl'ariatur supernre vis itationi, 

falsa libertas animi, et magna conn- 

dentia suÎ. Deus bene faei! consolatiollis gra 

tiam dando, sed homo malè agit, non totu ll ' 

Deo, cum gratiarum actione, retribucndo. Et 

icleo non possunl in ·nobis dona gratire fluere, 

quia ingrati snnlllS ouclori, nec totum refu..dimus 

fontali origini. Semper enim debeW r 

gratia cligllè gratlas referenti; et auferewr ab 

dato, quod clari solet humili . 

. \. Nolo consolalionem, qua: mihi aufcl't 



19f 1 DE DUT. CHRISTI, LIl

198 DE IMIT. CHRISTI, LIB. Il. CAP. 12. 

Crucis, et quotidianœ mortiûcationis. AmlJula 

ubi vis, qurel'e quodcumque volueris, et Don 

invenies altiorem viam su})rà, lJee securiorem 

viam infrà, nisi viam sanctœ Crucis. Dispone 

et orruna omnia, secundùm tuum veUe et vi 

clere; et noo invenies oisi semper aliquid pati 

clebere, au! sponte, aut invité; et ita cruceJfl 

semper invenies. Aut eniro in corpore dolorem 

senties, aut in animâ spiritûs tribulationem 

su tinebis. 

4. Interdùm à Deo r elinquêris, et interdùJll 

à proximo cxercitaberis, et, qnod amplins est, 

sœpè tibimetipsi gravis eris; oec tamen aliqu O 

remedio vel solatio lrberari seu alleviari poteris; 

sed clonee Deus voluerit , oportet ut sustineas. 

Vult enim Deus, ut tribulationem sine 

cOllsolatione pati discas, et ut ilLi totaliter te 

subjicias. et humilior ex trwulatione lias. Nell 10 

ita cordialiter sentit passionem Christi, SiClll 

is, cui contigerit similia patio Crux ergo semper 

parata est, et ubique te expectat. Non potes 

l'ffugere, quocumquc cucurreris : qnia quO' 



202 DE Ulll'. CHRJSl'I, LIB. 11. CAP. 12. 

7. Tota vita Christi, crux [lùt et martyrium; 

et tu quœris requiem et gaudium? Erras, erraS, 

si aliud qureris, quàm pati tribulatioues : quia 

tota vita ista mortaIis, plena est ,nÎ,serüs, et 

circumsiguata erueihus. Et quanlo alti'ls quis 

iu spiritu profeeerit, tanto gravi ores srepè cruces 

invenit: quia exilii sui pœna magis ex amore 

crescit. 

8. Sed tamen, iste sic multiplicitcr afflictuS, 

non est siue levamiue coosolationis : quia fru 

ctum maximum sihi seutit accrescera, ex suf 

ferentiâ sure crueis. Nam dÙlll sponte se illi 

suhjicit, Olllne onus trihulationis in fidueia lll 

divinre eonsolationis convertitur; et, quan tO 

caro magis pel' afflietionem atte.ritur, ta ntà 

spiritus l1mpliùs pel' internam gratiam robor a - 

tur. Et nOIlDuuquàm in tantùm eonfortatur e': 

affeetn tribulationis et aclversitatis, oh aJl1or eJ1l 

conformitatis erueÎs Christi, ut se sine dol ote 

et lribullltione esse non vellet : quouiam wntà 

se aeeeptiorem Deo credit, quanto pIura el 

. r . N est 

gravlOra pro eo perl erre potuent. on 



208 DE IMIT. CRRISTJ, LIB. H. CAP. 12. 

enm, pro nomine meo pati .• Pati erga tibi re 

manet, si Jesum diligere et perpetua illi ser 

vire placet. 

13. Utinàmdignus esses, ali'Iuid pro nomine 

Jesu pati! Quàm magna gloria remaneret tibi! 

Quanta exultatio Otnllibus Sanctis Dei, quanta 

quoque rediflcatio esset proximi! Nam pa tientiam 

omnes recommendant, quamvis panci 

ta men pati velint. Merita deberes liheoter JTIO' 

dicùm pati pro Christo, cùm mu!ti majora pa 

tiantl1r pro mundo. 

J 4. Scias pro certo, quia morieotem te opor 

tet ducere vitam. Et, quanta quisque plos sibi 

moritur, taota magis Deo vi vere incipit. Netn O 

aplus est ad comprehendendum cœrcstia , nis i 

se submiserit ad portandum pro Christo ad 

versa. Nihil Deo acceptius, nihil tibi ,alubritl S 

in mundo isto, quàm libenter pati pro Christo. 

Et si eligendum tibi esset, magis optare dehe 

res, pro Christo adversa pati, quàm multis con 

solationibus recreari: quia Christo sirniliof 

esses, et omnibus Sanctis conformior. NoJl 

enim stat meritum nostruru, et profectus stn 

tûs nostri , in multis sua vitatibus et conso!a tio - 



2.14 DE DUT. CHIUSTI, LIB. lU. CAP. 2. 

Beati, qui Deo vaeare gestiunt, et ab Oluni impedimento 

sreeuli se excutiunt. 

2. Animadverte broc, anima mea, ct claude 

sensualitatis ture ostia : ut possis 3udire, quid 

in te loqllntllr Dominus Deus tuus. Hrec dicit 

dilcctllS tuus : Saius tua ego suru, pax tua, et 

vita tua. Serva le apucl me, et pacem invenies. 

Dimitte omnia transitoria, qurere roterna. Quicl 

sunt omnia temporalia, nisi seductoria ?Et quid 

juvant omnes crcaturœ, si fueris il Crea tore de 

serta? Omnibus ergà ahelicatis, Creatori tuo 

te' reclde placitam ac 6clelem , ut veram valeas 

apprehendel'e beatitudinem. 

CAP. II. 

Quàd Veritas irttzLS loquùur sine strepitlt 

'verborunz. 

1. " Loquere, Domine, quia auelit servUS 

tUllS. Sel'vus tuus sum ego, da mihi in telle 

ctum, ut sciam testimonia tua." Inclina cor 

meum iu verbis oris tui; fluat ut ros eloquiull1 


2.2.6 ilE HllT. CIiRISTJ, LIli. 111. C ,\P. f,. 

scis, et cogl1ovisti antequàm fieret 1l111uelus, 

O'l antequàm natus es sem in mundo. 

CAP. IV. 

Q!tod zn ?Jeritate et humilitate corcun 

Deo conversandu,nz est. 

(. fili, ambula COl'ùm me in Vel'it

232 DE UllT. CHRISTI, UR. UI. CAl'. 5. 

min. mei Jesu Christi, quia.mel pauperis dignatus 

es recordari. 0 Pater M.isericordiarulD, 

et Deus totius consoJationis, gratias ago tibi, 

'lui me indignum omni consolatione, 'luandoque 

tuâ recreas cousolatione. Benedico te sem 

per et gloriLico, cum Unigcllito Filio tuo, et 

Spiritu Saneto Paraclito, in sreeula sœeulorum. 

Eia, Domine Deus, amutor sancte meus, cùm 

tu ven cris in cor meum, exultubunt omnia in 

teriora meu. «Tu es gloria mea, et exultatio 

cordis mei. Tu spes mea et refugium meum, 

in (üe tribulatiouis mcœ.» 

2 . Sed quia adhùc debilis SUlU in amore, et 

imperreetus in virtute ; icleo necesse habeo il te 

confortari et consolari: p,·optcreà visita me 

sœpiùs, ct instrue disciplinis sanclis. Libera me 

à passionibus malis, et sana cor menm ah 

omnibus affecrionihus inorèinatis; ut, intits 

sanatus et bene purgatus, aptus ef{iciar ad 

arnandum, fortis ad patienclum, stabilis an. 

persevera n cl u m . 

3 . Magna res est umar, magnum omninb 

banum; quod solùm leve facit alUne oncra 

sum, et fert requaliter am ne inrequale. NaJn 


2!,8 DE ll\LJT. CHIUS'1'l, LlB. lU. CAl'. ,. 

anxielatem mentis quam sentis, te totaliler negligas. 

:2. Multi enim sunt, qui, cùm non bene eis 

successerit, statim impatientes fiunt, aut desides. 

Non euiffi semper est in potestate bominis 

via ejus ; secl Dei est dare et consolari , quando 

vult, et quantùm vult, et cui vult, sieut sibi 

plucuerit, et non ampliùs. Quidnm incauti, 

Ill'opter dcvotionis gratiam , seipsos clestruxe 

l'unt: quia plus agere voluerunt, quàm potue 

l'unt, non pensa utes sure parvitatis mensuram, 

sed magis corois affeclum sequenles, quàm 

rationisjudiciulD. Et quia majora prœsumpse 

runt, quàm Deo placitum fuit, idcirco gratiam 

ciro perdiderunt. Facli sunt inopes, et viles 

relicti, «ui in cœlum posuerunt nidum sihi : 

ut, humiliati et depauperati, discant nOD in 

alis suis volare, sed suh pennis mcis sperare. 

Qui adh':'c novi sunt, el imperiti;'1 viâ Domini, 

nisi cOl1silio discrctol'um se rcgant, faciliter 

decipi possunt et elidi. 

3. Quocl si suum sentire magis sequi, quiun 


2.68 DE llllIT. CHRISTI, LIB. III. CAP. 12. 

vertere quid vclit caro, et qui(111011 velit; scd 

hoc magis satagere, ut subjecta sit, etiam no 

Jens, spiritui. Et tamdiù castigari debet, et cogi 

servituti subesse, clonec pm'ata sit Acl omnia, 

paucisque contentari discat, et simplicibus de 

lectari, nec contrà aliquod inconveniens mussi 

tare. 

CAP. XII. 

De ùifol'matione patientiœ, et luctamine 

adllersùs concupiscentias. 

l. Domine Deus, ut video, patielltia est mibi 

valclè necessaria; multa enim in hac vitâ acci 

dllnt contraria. Nam qualilercllmque ordina 

vero de pace meâ, non pOlrst esse sine bello 

et dolore vita mea. - lta est, fili. Secl vola te, 

non talem qurel'ere pacem , qnœ teutationibus 

careat, aut contraria non scntÎat. Sccl tune 

etÎam restüna te paCelTI invenisse, cùm fueris 

variis tribulationiblls exel'citatus, et in mllltis 

contrarietatibllS probatus. 

2, Si dixeris, te non posse l11ulta pati, quo 

lnoJô tUIIC sustinebis ignem Pl1rgatorii? De 


272 DE Il\llT. CHAIST[, Ll.B. Ill. CAP. 12. 

pra! ebrietate ct cœcitate, non intelligullt; scd, 

velut muta animalia, propter modicum COI"ruptibilis 

vitre delectumentum, mortem animœ 

incurrunt. Tu ergo, fili, post concupiscentias 

tuas non eas, et à voluntate tuâ avertcre. De 

lectare iu Domino, et dabit tibi petitiones 001' 

dis tui. 

5. Etenim si veraciter vis delectari, et 

abundantiùs à me consolari; ecce in contem 

ptu omnium mundauorul11, et in abscissionc 

omnium infimarum delectatiODum erit bene 

dictio tua, et copiosa tibi reddetur consolatio. 

Et qnante'> te pIns ab olUni creaturarum solatio 

subtraxeris, tanto in me suaviol'cs et poten 

tiores consolationes invcnies. Sed primo, Don 

sine quadam tristitill et labol'e certaminis, ad 

has pel'tinges. Obsistet inolita consuetlldo, 

sed mcliori cOl1suetudine devincetllr. Remlll' 

JUlll'abit caro; sed fervo1'e spiritûs fre.llubitllr. 

Instigabit et exace1'babit te serpells antiquus, 

sed o1'atiol1c fllgabitl1r; il1sl1pel', et laboi'e 

ntili, aditus ci mugul1s ohstruetl1r. 


276 DE nu'!'. CHRISTI, LlJl. HI. CAJ'. 13. 

et uillil, propter Deum te llOmini subdis; 

quandô ego Omnipotens et Ahissimus, qui 

cLlncta C1'eavi ex nihilo, me homini l)l'opter 

te hmniliter subjeci? Factus sum omnium hu 

millimus et inllmus, ut tuam superbiam meà 

humilitate vinceres, Disce obtcmperare, pul 

vis. Disce te bumitial'e , terra et Jimus, et sub 

otnuium pedibus Îneul'vare. Disee voluntates 

tuas frangere, et ad omnem subjectiollem te 

dare, 

3, Exardesce eOlltrà te; nec patiaris tumo 

rem in te vi"ere; sccl ila subjectulll et pUl'VU 

lum te exhibe, ut omnes super te ambulare pas 

sint, et, sicut lnlum platearum, conculcare. 

Quicl habcs, homo inanis, conqLlel'i?Quid, sor 

dide peecator, potes cantraclieere cxprabranti 

bus tibi, qui toties Deum offcnrusti, et inrermun 

111l1ltotiès meruisti? Sccl pepereit tibi oculus 

meus, quia pretiosa fuit anima tua in conspe 

ctu meo ; ut cognosceres dileetionem meam , 

et gratus semper benellciis meis existeres; et 

ut ad vcram sllbjectionem et humllitalcm te 

jugiter dares, palieutcl'quc proprium coutemptum 

ferres. 


CAP. XIV. 

DIJ occultis Dei judiciis considerandis, 

ne extollamur in bonis. 

1. Intonas super me judicia tua, Domine, 

et timore ae tremore cOllcutis omuia ossa mea, 

et expavescit anima mea valdè. Sto attonilus, 

et considero; quia eœli non sunt ml1udi in 

couspeetu tuo. Si in angelis reperisti pravita 

tem, nec tamen pepercisti, quid fiet de me? 

Ceciderunt steJ\::c de cœlo , et ego Pillvis quid 

prresulllo? Quorum opera videbantur Ia.udabi 

lia, cccideruDt ad infima ; et qui comcdehaut 

panem angelorum, vidi siliquis delectari porcorum. 

2. Nlllla est ergo sanctitas, si manum tuam, 

Domine, subtrabas. Nulla prodest sapienria, si 

guberuare desistas. N uUa juvat fortitudo, si 

conservare desinn.s . N ulla secura castitas, si 

cam 11011 protegas. Nulln. propria prodest custodia, 

si DOU aclsit tua sacra vjgilnntia. Nam 

)·elicti, mergimur et perimus; yisitali vero, 


2.86 TJE BUT. CrmISTI, LIB. Ill . C .\P. 16. 

su nt ; et propter te amure contemni et nesci 1"1 

in hoc sreculo. Da mihi super OIl1nia desiderata 

in te requiesccre, et cor meum in te paciBcure. 

Tu vera pax corelis, tu sola requies; 

extrà te dura sunt omnia et inquieta. In hac 

l)ace, in idipsmn, hoc cst, in te UIlO SlImlllO< 

reterno bono, dormiam el rcquiescnm. Amen . 

CAP. XVI. 

Quàcl vcmm solatiant, in solo Deo est 

quœrendum. 

I. Quiclqllid desiderare possum vel cogitare 

ad solatÎum IDelllll, non Ilîc expccto , seel 

in posterum. QlIôd si omnia solutin mundi 50lus 

haberem, et omnibus deliciis frui possem; 

certum est, qllocl diù durare non possent. Und&non 

poteris , anima mea, plenè consolari , nec 

perfectè recreari, nisi in Deo c.onsolatore pauperulll, 

acsusccptore humilium. Expecta morlicùm, 

anima meu, expecta divinl1ln promi.sul11; 

ct habehis abl1nclantiam omnium bonorulIJ in 

cœlo. Si nimis iuordillalè ista appetis prrescn- 


29"2 D}C LlIIT, CfllllSTI, I,!JI. 111. CAP, J 8, 

3, Domine, libonter patiat pro te, 'luit! 

({uid volucris von ire snper me, Indifferenter 

volo de manu tuà honmn et malom, dulce ct 

amarum, Iœtmn ct triste suscipere ; ct pro omnibus 

mihi contingentihlls gratias agere, Cu 

stodi me ah omui ]>eecato, ct non timeho mor 

tem nec infel'lIum, Dummodo iu œt8l'num ml 

HOn projicias, lIec deleas de W)ro .it:c , non 

mihi nocebit quidqllid venel'it trihulatÎonis su 

pel' ml' 

CAP, XVIlI. 

Quàd temporales miseriœ, eXf:mplo 

Christi, œquallùnz'ter sltlltferendœ. 

I. Fili, ego descendi de crulo, pro tuâ salule: 

sllseepi tuas miserias, non necessitate, sed 

cllarÏtatc trahente; ut paticntiam discel'ps, et 

temporales miscl'ias non illdignanter fen'es, 

Nam ah horâ ortûs mei, llsque ad exÎtum in 

cruce, uon defuit mihi tolerantia doloris, De 

fectum l'erum temporaliu11l magnum hablli ; 

l1)ultns qllcJ'iOlonia. de l1le fl'eql1ClllC:1' audi"i; 

,unfu"iOlll's Plopprohria hCllignè' SllSlilllli : l'r( 


1.f)6 nF. LMLT. ClunSTI, \.Ill. Ill. CAl'. '9- 

ctis fldelibus, ad œtcrnul1l regnull1 tuum os fen 

aere! Nam vita tua, via nostraj et per snnctam 

patientiam tuam, ambuJamus ad te, qui es 

COl'ona Ilostrn . Nisi tu nos prœcessisses et do 

cuisses, (luis seqni cm'aret? Ilcu! quOI longè 

retroque mane,'cut, nisi tua prreclara exempla 

iuspicerent! Ecce, adhùc lepescimus, auditis 

tot signis fuis cl doctrinjs; quilllleret, si tan 

tum lumen ad sequendlllTl te non haheremus' 

CAP. XIX. 

De tolerantid ùy'uriarunz, et quis verUS 

patiens p/'otJetur. 

1. Quicl est, quod loqueris, fili? Cessa con 

'iueri, cOl1sideratâ mcà et aliorum Salletorm" 

passione. NondùlU usqu" ad sanguinem res1i - 

tisti. Parùm est, quod tu patoris, in comparatioue 

eorum, qui tam mnlta passi sunt, titn' 

fortiter tentati, tilm graviter trihulati, tam mu}' 

tipliciter probati ct c . .:ercitati. Oportet te igitur aliol'wn graviol'a, ad mentem redncere, ut 

leviils feras tua minima. Et si tibi minima no ll 

videntnl', vide ne et hoc tna faciat impatieJlti". 


306 DE IMIT. CHRISTJ, LIB. III. CAl'. 21. 

set! pœnre ae miseriro justè sequentes ca, odiulll 

mundi pariuut et tœdium. 

5. Sed vincit, proh dolol'! delectatio prava 

mentcm mundo deditam 1 ct esse sub sensibns 

delicias reputat: quià Dei slH1.vitatem , et in 

ternam virtutis amœnitatem, nee vidit, nec 

gustavit. Qui autem mundum perfectè conteur' 

mmt, ct Deo vivere sub sanclà disciplinâ stu 

dent, isti divin am dulcedinem, veris abl'enun 

ciatol'ibus promissam, lion ignorant; et, quàm 

graviter mundus errat, et variè faUitur, clariùs 

vident. 

CAP. XXI. 

QuOd in Deo super omnia bona et dOfta 

requiescendum est. 

1. Super omnia et in omnibus requiesces , 

anima mea, in Domino semper, quia ipse Sau' 

ctorum œterna requies. Da mihi, dulcissimc et 

amantissime Jesu, in te super OlUnem creat u - 

l'am requiescere; super OlllnclU salutem ct puI' 


326 DE Bœr. CHRISTI, LIlI. III. CAP. 2ft. 

tCl'l'ro, ad procluccndllm fl'uC1Um bOllum ct optimum. 

Eleva mentcm pl'essam mole pecearorutn 

, et ad cœlestia totum desidel'ium men01 

suspende; ut, gustatâ sUâvitate supernre fdiei 

tatis , pigeat de tel'renis eogitare. 

6. Rape me et eripe ab omni creatural'llIJ1 

indurabili cOllsolatione: quia nu Ua l'CS ercata, 

appetitum meurn valet plellal'iè quietare el 

consolari. Junge me tibi, inseparabili dileetio' 

nis vincu\o : qlloniam tu solus sufûeis amm)ti, 

et absqlle te frivola sunt uni versa. 

CAP. XXIV_ 

/Je clJitatione curiosœ inquisitionis, 

super alterius ?Jitâ. 

1. Fili, lloli esse eUl'iosus, nec vaellas ger e 

soUicitudines. Quid hoc vel illud ad te? Tu WC 

sequere_ Quid enim ad te, ull'ùm iUe sit talis 

vel talis; aut iste sic et sic agit velloquitul'? Tu 

non indiges l'espondere pro aliis, sed pro teipso 

rationcm red,les. Quid el'go te implieas? Ecce, 

ego omnes< eognoseo; et, eUlleta qure sub sole 

.Liunt, video; ct seio qualitel' euro unoqnûqllC 


:$16 Dl'.IMIT. CUrJSTI, LIB. III. CAP. 27: 

Da nuhi fOl'titudinem resisteudi, patientianl 

tolerandi, constantiam perseverandi. Da, pro 

omnibus mundi consolationibus, suavissiman1 

spiritils tui unctionem ; ct, pro camali amOrC , 

tui nomi'nis in fun de amorem. 

4. Eece eibus, potus, vestis, ae eretera uten" 

silia, ael eorporis sustentaeulum pertinentia, 

ferveut; spiritui sunt onerosa. Tribue talibu, 

fomentis temperatè utÎ, non desiderio nimio im 

plieari. Abjicere Olnnia non licet, quia nattll':t 

sustentanda est; requirere autem sUllerflua , 

et qure mugis deleetant, lex 5'lllcta pl'Ohibc L ; 

nam alias, caro adversùs Apiritum insoles cC 

l'et. Inter hœc, quœso, matins tua me regat et 

doeeat, ne quid nimium fiat. 

CAP. XXVII. 

Quàd }7Iivatus amol', à sttnll710 bO/lf) 

maximè retardat. 

1. Fili, oporlel le clare tOltlUl pro loh). 

,ihillui ipsins esse. Seito quod :IOlor tni ipsi llS 


l't

340' DE IM.1'!' , CHRISTI, Lill. lll, CAP. 27 · 

siderio, qUa! ornnia transeunt CUlU mundo. 

Munît parùm locus, si deest spiritus fervoris; 

nec diù stabit pax iBa quresita fOl'insecùs, si 

"rlcat à vero fundamento status cOl'dis, hoc 

est, nisi steteris in me : permutare t-e potes, serI 

non meliorare. Nam, occasione ortà et acceptd , 

invenies quo cl rugisti, et umpliùs. 

Oratio pro purgatione cordis, et cœlesti 

sapicntiâ. 

4. Confirma me, Deus, pel' grutiam Sau cti 

Spiritûs. Da virtutem corrobora ri in illlerio ri 

hominc, et cor mellm ah omni illutili soUicitudine 

et ungore evaCl1are, nec variis desideri is 

trahi cuj uscumql.1e rei vilis aut pretiosre; serl 

Dlunia inspicere sieut transeuntia, et me p,niter 

cum iUis transit1.1rum: quia nihil permauC J1S 

sub sole, ubi ormùa vanitas, et afflictio spir; 

tûs. 0 quàm sapiens, qui ita considerat! 

5. Da mihi, Domine, cœlestem' sapientiaOl , 

lit discam te super omnia qumrere et inveJlir c , 


3/ 1Li ilE BU'l'. CH1HS'l'I, LIB. lU. C ,\!'. 29' 

pcrfrllctllr pace. Ex inordinato alllorc Cl vauO 

timore, oritur omnis inquietudo COl·dis. et 

distrnetio senSllum. 

CAl'. XXIX. 

Qualiter, instante triblllatione, DeuS 

invocandus est, et benedicendus. 

1. Sit nomen tuum (Domine) benedictUlll ill 

srecula ; qui voluisti hune tcntationero et tribn 

lationem venire super me. Non possum e:\l lI 

effugcl'e, sed neeesse haheo ad te confugere, 

ut me adjuves, et in bonum mihi convertas. 

Domine, modù SUIII in tribulatione , et non est 

cordi meo bene. sea multùm vexor à prres enti 

passione. Et nunc, Pater dileete, quicl dicalI 1 ? 

Deprehensus SUln inter angustias. Salvifica lue 

ex horâ hac. Sed proptere


354 liE nU"I". CHRISTI, LUI. Ill. CAP. 31. 

CAP. XXXI. 

De neglectu omnis creaturœ, ut Creator 

posstt inveniri. 

I. Domine, bcne illdigeo adhùc majori grn' 

tiâ, 6i c1eheam illùc pervenire , uhi me nel llO 

poterit, nec ulla creatlll'a impedil'c. Nam







Î,flU TfE IMIT. CHRISTJ, LIB. lIT. CAP. 50. 

currere viam mand;!tor lm tuornm; secl magis 

ad tundenclum peetns genua ejus ineurvantnr, 

quia non cst il!i sient heri et nudins te1'tiùs, 

qnandc'> spleodehat lueerna tua super eaput 

ejus, et suh ul11b1'h nlarllm tllarllm protegeba 

tur il tent;!tionibus irruentihus. 

3. Pater juste et semper laudande, veuit 

hora ut probetur servus tuus. Pater (lm:jnde, 

clignum est ut hac horâ patiatur pro te aliquid 

servus tuus. Pater perpetuQ venerande, venit 

hora quam ah alterno prœsciehas affnturam; 

ut ad modicum tempus succomhat fods servus 

tuus, ,ivat vcro semper apud te intùs. Pau 

lulüm vilipendatuI', humilietnr, et deficiat 

coritm hominibus, passionibus conteratur et 

bnguorihns; ut iterùm tecuITI in aurorâ DOVal 

Incis resurgat, et ip cœlestibus c1arificetur. 

Pater sancte, tu sic ordinasti , et sic volnisti : 

et hoc factum est, quod ipse prrecepisti. 

4. Hœc est enirn gratia ad amicum tuum, 

pati et trihulari in mnndo pro amore tuo, quo 

tiescumque, et à quocumque id permiseris fieri. 

Sine cOllsilio et providelltiâ tuA, et sine caus" 


452 DE llIUT. CHRIS'rl, LII).IU. CAP. 52. 

guam, ut faciliùs misericorcliam tU3\11 merear 

impetrare. 

3. Quid dicam l'eus, et Oluni confusionc plenus? 

Non habep os loquendi nisi hoc lanlùm 

ve(bum : Peccavi, Domine, peccayj: miserere 

Ille;, ignosce ruihi. "Sine me p'Iululùl11, ut 

plangam dolorem memn, antequàm ·adam 

ad terraIn tenebrosam, et opertam mortis cali, 

gille .• Quid tilm maximè à reo el misero pcc 

c'Itore rcquiris? nisi ut cOllteratur et humilier 

se pro delictis suis. In verâ contriLione et cor 

dis humiliatione Iluscitur spes vt'uire, reconci 

liatur perturbata cOllscietltia, reparatur gratia 

perdita, tnelul' homo fi fltlUrâ irâ, et occur 

l'unt sibi mutuà in osclIlo saneto, Deus et pœuitCllS 

anima. 

4. Humilis peccatorum eOlltritio, acceptabilc 

tibi est, Domine, sacriûcinm, 10llgè slIaviùs 

odorans in conspeetu tuo, quilm Ùlur;s incensumo 

Hree est gratum etiam nnguentum, quod 

sacris pedibus tuis infUlldi voluisti: quia cor 

eontritum et hlllniliatllm nunquitm clespexisti. 

lbi est locus refugii il faeie irre i nimÎci. Ihi 


454 DE IMIT. CHRISTI, LID. Ill. CM'. 53. 

emeudatur et abluitur, quidquid aliundè contractum 

est et inquinatum. 

CAP. LIlI. 

Quod gratia Dei non miscetur terrena 

sapientibus. 

J. Fili , pretiosa est gratin men, non patitur 

se misceri extraneis rebus, nec eonsolationihus 

terrenis. Al)jicere ergo oportet oIDnia impedi 

meuta gratire, si optas ejus infusionem sus ci 

pttre. Pete secretum libi, ama solus hahitare 

tecuru, nullius require confabulationem; sed 

mugis ad Deum devotam effunde preccm, ut 

compunctam teneas mentelll, et puraln con 

scientiam. Totum mundum nihil aJstima: Dei 

vacatioJ.em, omnibus extel'ÎOl'Îbus antepone. 

Nou enilll poleris mihi vaeare, et in transitol'iis 

pariter cldeetari. A noris et à caris oportet 

elongari, et ab omui temporali solatio mentem 

tencre privatam. Sic obsecrat B. apostolus Petrus, 

ut ,< tanqunm advenas et peregriuos. in 

hoc mondo se contineant Christi fideles. 


Iii'). DE ll\llT. CHRISTI, UR. Hl. CAP. 55 . 

HillC est, quild • velle mihi 110llum adjacet, 

pel'ficerc autetn non invenio.» Hine srepè multa 

hona propono; sed, quia gratia deest ad ud 

juvandum in6rmitatem meam, ex levi reSI 

stelltià resilio et deficio. Rine accidit, (Lube! 

viam llerfectionis ngnosco ; ct, qualiter agcl'e 

e!ebeam, c1arè satis video, sed propl'ire cor 

rl.lptionis pondere presstls, ad perfectiora non 

àssurgo. 

4. 0 quàm lIlaximè èst rnihi neccssaria, Do 

mine, tUa gratia ! ad inchoandum bOUUUl, ad 

}lrOllCiendllID, et ad pcrûciendllm. Nam, sille 

eil, nihil possllm fa cere ; omnia autem possum 

in te, confortante me gratiâ. 0 verè cœlestis 

gl'atiâ! sUle qm'\. nulla sunt propria merita. 

nulla 'Illoque clona llatUl'œ ponderanda. Nihi! 

artes, nihil divitire, nihil pulchritudo vel fOl·ti 

tudo, nihil ingeninm vel eloquentia valent 

apud te, Domine, sine graliâ. Nam dona naturre, 

bonis et malis suut communia. Electorum 

antcm proprium douum est gratia sive 

dileerio, CJ:uâ insigniti, cligni ha bentul" vilà 

reternâ. Tan(ùm eminet h::èc gratin, ut, nec 

donum Prophetjre, nec siguorulll opernlio, Ilel' 


1,84 DE UUT. CHIUSTI, LIB. III. CAF. 57. 

minus) juvare te paratus, et solilo ampliùs con 

RoJal'i: si cOllfisus fucris mihi, et me devotil 

invocaveris. 

3, Animrequior esto, et ad majorelll susti 

nelltiam accillgere. Non cst totum frustratum, 

si te srepius percipis tribulatum, vel graviter 

tcnt:ltum. HOlllo es, et non Deus; caro cs, DOU 

'lOgeJus. Quol1lodô tu posses semper in codem 

statu virtutis pel'll13nere, quando hoc dcfuit 

angeJo iJl cœlo, et primo homini in paradiso? 

Ego sum qui mœrcntes erigo sospitate; el, 

suam cogllosccntes inilrmitatcm, ad meull1 

proveho divinitatem . 

4. Domine, beneclictum sil verbuITI tuum, 

(lulce super me! et favum OJ,j meo. Quid face 

rem in tantis tribulatiolliblls et aTlgustiis mcis, 

ni. i me cOllforlarcs tuis sanctis sermollibus? 

DULl1modô tt111dem ad pOl'tum sallltis perve 

njam, quid Clll're est, qure et q1l3uta pasS115 

fl1('ro? Da finem honmn, da felicem ex llOC 

Illtl\Jdo transitulU. MemeDto m(>Î, Deus meus, 

et dirige me recto itillcre in l'Cg-IlUIll tUtlW· 

.\men. 


5/,6 DE lMIT. CIUlIi>TI, LIU. IV. (iAP. G. 

se et retro dominicre crucis signllll1, ad Illemo, 

nndum jugiter Christi passionem. Ante se crll 

cem ill casulâ 1lO1't,lt, ut Christi vestigia di" 

genter inspiciat. ct sequi ferventcl' student. 

Post se cr lire signatus est, ut adversa qureJibet 

ab aliis illata c1ementer pro Deo to1eret. Ant!' 

se cruccm gel'it, ut propria peccato 11IgCHt; 

post se, ut aliorum etiam commissn pel' com 

passionem defleat, et se medium inter Deutn 

el peccatorcm constÎtutllID esse sciat; lIec ab 

oratione et obbtione sanctâ torpescat, douee 

graliam et n,isericordinm impetrare mcreatur· 

Quando s3cerdos celebrat, Denm honoraI, An 

gelos lretificnt, Ecc1esiam rediûcr,t, vivos ael 

jUI'at, dcrunctis rcq1liem prrestat, et sese om 

nium houorlllll pnrticipem efûcit. 

CAP. VI. 

l/ltarl'ogatio da exercitio alite (Ol/Wltt 

llL012cm. 

vox DISClI'ULJ. 

r Cillll tllam (ilgllitalcll1, DOlllJlH • rt tllt',If.1 


566 nE IMIT.

L7 - Biblioteca Nacional de Colombia

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?