Joodse begraafplaats - Gemeente Amersfoort

te stellen, zodat een 3-dimensionale reconstructie
van het spoor gemaakt kan worden.
Bij het aanleggen van de werkputten, vlakken,
profielen en coupes, kunnen vondsten
worden gedaan. Deze worden verzameld,
eventueel gecombineerd met bijbehorende
vondsten (bijvoorbeeld de vondsten uit één
spoor) en krijgen een ‘vondstnummer’,
waaraan specifieke gegevens over de vindplaats
(werkput, vlak/profiel en spoor) en
andere relevante informatie wordt gehangen.
Van de inhoud van bepaalde sporen worden
monsters genomen, om na de opgraving
nader te kunnen onderzoeken. Monsters
krijgen een eigen vondstnummer, met de
vermelding erbij om welk type monster
(grond-/zeef-/chemisch-/materiaalmonster
etc.) het gaat.
Documentatie
Ter documentatie van de gegevens worden
opnames, tekeningen en beschrijvingen
gemaakt. Vlakken, profielen en coupes
worden getekend (1:20, 1:50 en/of 1:10)
op watervaste film met millimeterraster en
gefotografeerd (dia’s en digitaal). Gegevens
hierover worden geadministreerd op lijsten
en formulieren, net als de gegevens over
vondsten en monsters. Per dag wordt een
logboek bijgehouden dat samen met alle
documentatie in een map, het ‘protocolboek’,
wordt bewaard.
Verwerking van gegevens en vondsten
De verschillende gegevens en vondsten
worden door de desbetreffende (materiaal-)
specialisten verwerkt en nader onderzocht.
De onderzoeksresultaten worden samen
met de opgravingsgegevens ingevoerd in
de database van de Sectie Archeologie.
Uitvoering
Er zijn twee werkputten (WP 1 en WP 2)
aangelegd en enkele ‘kijkgaatjes’; kleine
opgravingsputjes van een schep of bak
breed. Werkput 1 is aangelegd op de locatie
waar bij eerdere graafwerkzaamheden
menselijk botmateriaal is opgespit, Werkput
2 is met kleine graafmachine aangelegd op
de strook grond parallel aan de Bloemendalsestraat,
ten westen van Werkput 1.
Onderzoeksstrategie
Bij dit onderzoek is specifiek rekening
gehouden met de (mogelijke) aanwezigheid
van menselijke resten en graven. Om
beschadiging en verstoring ervan tot een
minimum te beperken, is zoveel mogelijk
met de hand ontgraven, één dag is een
minikraan ingezet. Vantevoren is afgesproken
om, wanneer daadwerkelijk graven werden
aangetroffen, deze slechts te documenteren,
op de oorspronkelijke locatie te laten liggen
en niet meer te verstoren dan nodig.
Wanneer er sprake was van twee of meerdere
botten in anatomisch verband werden
de resten als ‘graf’ beschouwd. Los botmateriaal
- een gebruikelijk voorkomen op
begraafplaatsen - is als opspit of rest van
een verspit of geruimd graf beschouwd.
Daar waar een graf aangetroffen werd is
deze zo ver ontgraven, dat de ligging,
begrenzing en oriëntatie ervan vast te stellen
was. Menselijke resten zijn hierbij niet verplaatst.
De grafresten zijn gedocumenteerd
middels fotografie (digitaal) en tekening
(schaal 1:20). Van ieder afzonderlijk graf is
op een formulier informatie genoteerd. Na
inmeting van de positie en locatie van het
graf, is deze weer afgedekt om uitdroging
en verstoring te voorkomen.
afbeelding 29, onderzoeksgebied (in
rood) en werkputten (in blauw).
Bij dit onderzoek kon worden
volstaan met één vlak per
werkput.
Er zijn 16 featurenummers en
2 vondstnummers uitgedeeld,
92 opnames gemaak en 6
tekeningen.
De vlakken, profielen en de
stort, de opslag van ontgraven
grond, zijn zo veel mogelijk met
de metaaldetector onderzocht
op metaalvondsten.
31
HET ARCHEOLOGISCH ONDERZOEK