WATERPLAN DORDRECHT 2009 - 2015 - Gemeente Dordrecht

schilders als Jan van Goyen, Jacob Maris, James Whistler, Eugène Boudin, Tina
Blau en de in Dordrecht geboren Albert Cuyp vereeuwigd. Eind 19e eeuw is het
silhouet van Dordrecht ingrijpend veranderd door de industrialisatie. In die tijd
werden ook diverse havens in de stad gedempt. Zoals in alle oude watersteden
waren de ‘grachies’ zowel de watervoorziening als open riool. Gebruik makend
van de ebstroom werd het watersysteem tweemaal per etmaal doorgespoeld. In
1883 kwam in Dordrecht voor het eerst drinkwater uit de kraan. Het duurde tot
1923 voordat alle huizen op de drinkwaterleiding waren aangesloten.
Het eiland van Dordrecht, met een oppervlak van circa 10.000 hectare, wordt
omsloten door de Beneden Merwede en de Oude Maas in het noorden, de
Nieuwe Merwede in het zuiden en de Dordtsche Kil in het westen.
Dijken beschermen het binnendijkse gebied. Veel van de buitendijkse (haven)
gebieden zijn in de loop van de tijd getransformeerd tot stedelijk gebied. De
buitendijkse gebieden liggen over het algemeen relatief hoog (zie actuele
hoogtekaart op pagina 13). De laagste kades liggen op NAP +1,75 meter.
Ook een deel van het oude centrum ligt buitendijks. Bijzonder element is
de Voorstraat, de langste winkelstraat van Nederland, waar de huizen deel
uitmaken van de hoofdwaterkering.
Het totale stedelijk gebied beslaat circa 2.800 hectare. De Wieldrechtse (oude)
Zeedijk en Zuidendijk markeren de scheiding tussen de bebouwde kom en het
landelijk gebied.
Het eiland van Dordrecht ligt op het punt waar het zeewater en rivierwater
samenvloeien. De invloed van eb en vloed is door de Deltawerken weliswaar
verminderd, maar nog altijd merkbaar in het buitendijkse gebied en de
riviertakken. In december 2010 wordt het Haringvliet, conform de planning van
het ‘Kierbesluit’, weer gedeeltelijk opengezet. Hierdoor neemt de getijdenwerking
in het Hollands Diep en de Nieuwe Merwede weer toe. Het Nationaal Park de
Biesbosch, dat voor een deel op het eiland van Dordrecht ligt en behoort tot
de nationale ecologische hoofdstructuur, ontleent haar unieke karakter aan die
getijdenwerking.
Het Wantij vormde vroeger een open verbinding tussen de kreken van de Biesbosch
en de Oude Maas en had aan beide zijden verschillende getijdenwerking, vandaar
de naam ‘Wantij’. Sinds de aanleg van de Nieuwe Merwede is de verbinding
naar het zuiden toe afgesloten door dijken en de Ottersluis.
De kronkelige Westkil en Oostkil, die het rationeel verkavelde polderlandschap
van het eiland doorsnijden, zijn relicten van oude Biesboschkreken.
Samen werken aan een veilig, mooi en vitaal eiland van Dordrecht
Stadswerven
15