De min in 't Lazarus-huys - Dalton Voorburg

29
Mits ik die zotheid van dien afkeer nu moet boeten;
Waar door dat ik een man, die eertyds aan myn voeten
Uit eerbied ley geknielt, te schendig heb veracht.
Maar laas! waar zal ik heen in 't vallen van de nacht,
Dus naakt, en onbekend? wat zullen die my vinden
Van my gelooven? ach! hoe gaat gy dus verzwinden
Myn Rykdom, Staat en Eer die ik zo haast verloor,
Door zotte koppigheid. Maar zagt, my dunkt ik hoor
Al volk: Ik zal my hier een weinig neder zetten.
Vyfde tooneel.
JORIS-VAAR, VALERIUS, KLAASJE, MARTEN, ISABELLA.
JORIS-VAAR.
'k Beloof u, van op hem in alles wel te letten.
VALERIUS.
Maar zou 't niet nodig zyn, dat men zo dra men kon
Voor hem een zeekre soort van tegen-gist verzon,
En dat men hem te met wat dee medicineeren?
JORIS-VAAR.
'k Zal met den Doctor daar eens over consuleeren.
Maar wyl hy menigmaal puur dol is als gy zegt,
Zal 't goet zyn, dat men hem aan ysre Keetens legt,
Op dat hy door zyn quaal al d'and're niet verhindert.
VALERIUS.
Terwyl dat nu de maan vast alle daag vermindert,
Waar mee, gelyk gy weet, de zotheid ook vergaat,
Zo is 't niet noodig, dat men hem noch binden laat;
Maar laat hem nu slechts in de lange Rok wat loopen,
Tot dat men zie wat goets men uit hem heeft te hoopen.
JORIS-VAAR.
Zeer wel; maar hoe 's zyn Naam?
Willem G. van Focquenbroch, De min in 't Lazarus-huys