De min in 't Lazarus-huys - Dalton Voorburg

35
ISABELLA.
Hoe, vangt gy dan een vrouw die 't haren is ontnomen?
JORIS-VAAR.
Ga slechts, en teemt daar na uw text zo lang gy wild.
ISABELLA.
't Was beter, gy myn dief, dan my, gevangen hield.
JORIS-VAAR.
Och! die Juweelen zyn die sloof in 't hooft geslagen.
KLAASJE.
Kom, als een meyd, stap voort.
ISABELLA.
Helaas! myn gelt t'ontdragen,
En my te vangen, ach! rampzalig' als ik ben!
Zesde tooneel.
JORIS-VAAR, VALERIUS.
JORIS-VAAR.
Terwyl gy ziet, myn Heer, dat ik niet blyven ken,
Maar my genootzaakt vind wat order te gaan stellen,
Omtrent den toestant van myn zotte huisgezellen,
Zo ga ik nu, wyl ik u morgen weer verwacht,
Zo gy my spreeken wild.
VALERIUS.
Wel Joris-vaar goe nacht.
En wilt voor al toch zorg voor onze Karel dragen;
En wyl hy, als gy ziet, nu vry is van zyn vlagen,
Zo zal 't genoeg zyn, dat gy in dees lange Rok
Hem slechts wat loopen laat.
JORIS-VAAR.
Zeer wel; of anders, 't hok
Is al gereet gemaakt, daar, zo zy willen baren,
Plaats zullen vinden, om hun zelven te bedaren;
Want in dit huis, myn Heer, is alle ding gereet,
Voor die baldadig is, of die niet beter weet.
Willem G. van Focquenbroch, De min in 't Lazarus-huys