dpo_3319.pdf

V. BOEK. H I S T O R I E . 9»
bouwd is, tot mondgeraeenfchap kwamen. De
onderhandeling duurde toe aan den avond, cn
werdt, 's anderendaags, hervat. Godetnd
hadt zig niet alleen van Gerolfs Graafïchap;
maar ook van dat van zekeren Everard meester
gemaakt: en deeze bevondt zig in 'tgezelfchap
van Hertog Henrik, toen hy, andermaal, met
Godefrid te woorde kwam. De Hertog hadt
hem vooraf aangezet, om, geduurende de
onderhandeling, gelegenheid te neemen van
over het ongclyk, hem door Godefrid aangedaan,
ernstelyk te klaagen. Dit gcfchiedde:
doch de Graaf werdt van Godefrid zo bus
bejegend, dat hy terdond zyn zwaard trok,
en den Noorman, met eenen houw, ter aarde
deedt derten. Dit was de leuze, op welke
Henriks Krygsknegten, die, ten bedemden tyde,
in de Betuwe gekomen waren, toefchooten,
en Godefrid voorts afmaakten. Daar na
renden de Keizerfchen de Betuwe door, alle
de Noormannen , welken zy aantroffen, zonder
verfchooning, van 't leeven beroovende.
Hugo ook, die Godefrid tegen den Keizer
opgehitst hadt, werdt, kort hier na, gecreepen,
en na dat hem, op 's Keizers bevel,
door Hertog Henrik, de oogen uitgefteken
waren , in een Klooster gezet. Na
verloop van eenige jaaren, bragt men hem
naar de Abtdye van Prume in Ardenne, alwaar
hem de Schryver, die dit verhaalt, en
toen Abt dier Abtdye was, met eigen' handen,
den kruin gefchooren heeft (i).
Godefrid hadt, voor zyn omkomen, een D: Teis-
«rjiantaan-
Qd~) REGINO cd annum f85.