dpo_3319.pdf

DIRK III.
deeze vryheid wel eens wederom befnoeid.
Ook liepen de Pelgrims, nu en dun, gevaar
van door de Arabii'ehc Struikroovcrs geplonderd
te worden. Doch hun yver overwon
deeze zwaarigheden. In de elfde eeuwe, fchynen
de Pelgrimaadjen naar Jeruzalem toegenomen
te zyn, naar maate dat de Pelgrimaadjen
naar Rome, om de Graven der Apostelen
te bezoeken, gevaarlyker werden, en daar
floor in minder agting raakten. Rome was,
federt veele jaaren, een tooncel van allerlei
jngebondenhcden geweest. De Paufen, die 't
vwaad, door hun gezag en voorbeeld, behoorlen
geduit te hebben, waren 'er voorgangers
n (z). De offerhanden der Pelgrims werden
jewcldiglyk geroofd: de mannen onder hen
i
varen dikwils huns lyfs, de vrouwen haarer
< :ere niet zeker (a); al het welke oorzaak was,
( iat Rome, minder dan voorheen, uit Gods->-
( iienstigheid, bezogt werdt. Daarentegen,,
del 'er, in den aanvang der elfde eeuwe, iet
'•oor, 't welk veele voornaame luiden dentogc
ïaar 't Heilige Land deedt onderneemen. De
1
ioudaan van Babilonie hadt, in of omtrenthet
aar 1009, de Kerk van 't Heilige Graf doen om-
j r
erwerpen: aangehitst, zo geloofd werdt, door
lejooden van Órleans, die hem diets gemaakt
i
laddcn, dat de Christenen, onder den fchyn
1 r
an het Heilige Graf te bezoeken-, toelcidenop
iet bemagtigen van zyn Ryk. Doch vyf jaareq
—•<
}
152 V A D E R L A N D S C H E VI. Bom
f«5 LtUTPRANDI Hifb Liir. VI. Cap. 6.
(.a) WILLELM. MALWESU. Lil'7. 11. Öapi 2;=
laa-'