RIVM rapport 340001001 Ranking van drugs

6.3 LSD
Gemiddelde scores van het
Nederlandse expert panel Toxiciteit Verslaving Sociale schade Totale schade
Voor het individu (gebruiker) 1,1 0,0 0,8 0,65
Voor de gehele bevolking 1,1 0,0 0,3 0,46
Werking
LSD is een hallucinogene drug, die de gebruiker een gevoel van euforie geeft met een bijzondere
waarneming van tijd, ruimte, beweging en emoties. Ook waanvoorstellingen, intense dagdromen en
bewegende geometrische patronen behoren tot de effecten van LSD. Anderen zien tweedimensionale
objecten in 3D en er verschijnen bij mensen en objecten wilde kleuren.
LSD is werkzaam in zeer lage dosis (20-80 microgram) en heeft een zeer brede veiligheidsmarge; de
letale dosis is ongeveer 15 gram. Tegenwoordig is de gangbare dosis LSD significant lager dan die in
de zestiger en zeventiger jaren gebruikt werden (100-200 microgram). Het maximale psychoactieve
effect treedt 2-4 uur na orale inname op en kan heel lang (14 uur) duren. Secundaire resteffecten
kunnen zelfs 3 dagen of nog langer aanhouden.
Acute toxiciteit
Tot de kortdurende effecten van LSD behoren: kippenvel, verhoging van de hartfrequentie en
bloeddruk, euforie, krampen en samentrekken van de baarmoeder, stijfheid, spierzwakte, trillen,
hyperthermie, kletsen, vastklampen, verstoorde motoriek en coördinatievermogen, pupilverwijding,
duizeligheid, transpiratie, speekselvloed, slapeloosheid en tremoren (soms krampen). Gelijk na de
inname van LSD treden deze kortdurende effecten op en ze verdwijnen vervolgens binnen enkele uren
of dagen. De bijeffecten treden meestal op in onervaren gebruikers of in personen die onbewust LSD
consumeerden. In één promille van het gebruik, wekt LSD een acute psychose op, die binnen 48 uur
verdwijnt. In twee derde van deze gevallen betrof het gebruikers, die voorafgaand aan het gebruik van
de drug al psychopathologische problemen hadden.
Fatale ongelukken door LSD (overdosis) komen zelden voor. In de Verenigde Staten was LSD slechts
in 0,1% van alle drugsgerelateerde bezoeken aan de Eerste Hulppost betrokken (voor cocaïne was dit
20%), waarbij de patiënten symptomen vertonen zoals mydriasis, hypertensie, verhoogde
hartfrequentie en in enkele gevallen hyperthermie. De complicaties van hyperthermie zijn
rhabdomyolyse, nierfalen en levernecrose en vorming van kleine stolsels in de bloedvaten. In zeer hoge
overdosering treden ademhalingsstilstand, coma, braken, hyperthermie, autonome instabiliteit en
bloedingen op.
De ‘setting’ waarin gebruikt wordt is belangrijk. Onverwachte stressvolle situaties kunnen zelfs bij
ervaren gebruikers acute paniekreacties geven, die kunnen leiden tot zelfmoord en fatale ongevallen.
Fatale ongevallen vloeien bijvoorbeeld voort uit het willen wegvluchten uit de trip en het autorijden
onder invloed van of geruime tijd na het gebruik van LSD. Deze gevaren zijn het grootst voor
psychisch instabiele personen, gebruik in een vreemde omgeving en in settings waar geen toezicht is
door niet-gebruikers.
De effecten van LSD variëren sterk per gebruiker, de setting, de dosis, de psychische toestand, en of
gelijktijdig alcohol of andere drugs gebruikt worden. Dit impliceert dat de ene gebruiker een ‘goede
trip’ ervaart, terwijl de ander onder dezelfde condities een ‘bad trip’ heeft. Een bad trip is erg
RIVM-rapport 340001001 39