SCRIPTIE scoliose 08.Juni 2008 VERSION4.pdf - Tapingbase

Afstudeerproject 2007 - 2008
Naast de indeling in de boven genoemden categorieën worden scoliosen vooral met
betrekking tot hun ten grondslag liggende pathologie ingedeeld. Deze indeling is vooral
van belang om een oorzaak gerichte en niet een symptoom gerichte behandeling te
kunnen geven.
Om een overzicht over deze scoliosen te verkrijgen hebben wij hieronder de meest
voorkomende typen van scoliose toegelicht.
Congenitale scoliose:
De term congenitaal wijst erop dat de scoliose aangeboren en niet verworven is. Een
congenitale scoliose is te wijten aan een misvorming (meestal van het skelet) tijdens de
embryonale ontwikkeling en is altijd structureel van aard. Dit wijst erop dat een
congenitale scoliose noch actief noch passief volledig te corrigeren is.
Ideopathische scoliose:
Een ideopathische scoliose is een scoliose waarvan de oorzaak onbekend is. Dit is in
ongeveer 75-85% van alle scolioses het geval. Als een eventuele oorzaak kan een
stoornis in de ontwikkeling van het in het hersenen gelegen coördinatiecentrum voor het
evenwichtsgevoel gesuggereerd worden. Verder denkt men dat de oorzaak
multifactorieel is met erfelijke componenten [14].
De ideopathische scoliose is een zijdelingse verkromming welke tot een wigvorming van
de wervellichamen en de pedikels leidt, dit weer leidt tot een asymmetrie van de
wervelkolom.
Men spreekt pas van een ideopathische scoliose als de kromming 10° of meer bedraagt,
in de meeste gevallen blijft de scoliose kleiner dan 20°. Het overgrote deel van de
ideopathische scolioses verdwijnt spontaan.
De meeste ideopathische scolioses ontstaan in de tijd voor de puberteit. Een lichte vorm
van ideopathische scoliose komt bij jongens bijna even vaak voor als bij meisjes terwijl
de progressieve vorm vooral bij meisjes voor komt.
De ideopathische scoliose is onderverdeeld in drie leeftijd categorieën: Het infantiele
type, het juveniele type en het adolescente type.
Het infantiele type treedt tussen de 2 e maand en het 3 e levensjaar op en komt bij
jongens vaker voor dan bij meisjes. Bij 80-90% treedt een spontane verbetering op
(resolving type), de rest van de infantiele typen tonen een progressieve ontwikkeling.
Het juveniele type die tussen de 3 e en het 10 e levensjaar optreedt, toont een hoge kans
op progressie . Dit is ook de reden waarom dit type vaak met corset/brace of een
operatie behandeld wordt.
Het adolescente type (10 e levensjaar tot einde groei) komt vrijwel het meest voor en
heeft verschillende patronen van natuurlijk beloop. Het overgrote deel van de scoliosen
resulteert in een kleine afwijking (< 20°) of verdw ijnt spontaan (resolving type). Slechts
een zeer klein deel van alle ideopathische scoliosen toont de neiging tot een min of
meer voortdurende verergering [7].
De boven opgenoemde vormen van ideopathische scolioses worden in de laatste jaren
steeds meer vervangen door de benamingen “early onset” en “late onset”. De grens
tussen een “early onset” en een “late onset” ligt tussen de 5 e en het 8 e levensjaar. De
reden hiervoor is dat in deze stadia de ontwikkeling van de alveoli van de longen
Anja Bürgel & Björn Paulsen - 16 -