Naar zeventien zetels en terug Politiek dagboek 9 maart 1981 - 5 ...

227
tussen Duitsland en Frankrijk werd beslecht met strafschoppen. Helaas verloren de
Fransen. Helaas, want ze hebben aantrekkelijk spel vertoond in dit kampioenschap.
Commentaar van de Bondskanselier: ‘Weg vrije weekend; zondag zal ik voor de
finale in Madrid moeten zijn.’
Zaterdag 10 juli
De PvdA heeft z'n verkiezingscongres gehad vandaag. De algemene indruk is dat
gematigdheid en realiteitszin overheerst. Weinig rancuneuze opmerkingen over D'66,
weinig polarisatie richting CDA. Dat is mooi. Wel gaan die verdomde kruisraketten
weer een vervelende rol spelen. Dries heeft er vanuit Egypte van de week een
opmerking over gemaakt. Hij zei: ‘De PvdA zal er mee moeten instemmen dat we
van die zaak een vrije kwestie maken. Er moet worden beslist in de volgende periode.
De PvdA zal, willen ze meedoen aan de volgende regering, zich uiteindelijk neer
moeten leggen bij wat een meerderheid van het parlement op dit punt wil.’ Of woorden
van gelijke strekking. Mij ontgaat de wijsheid van zo'n opmerking nú. Dat is iets
voor de onderhandelingen. Want ten eerste krijgt het congres van de PvdA de
gelegenheid om een afwijzend standpunt te formuleren (wat natuurlijk prompt is
gebeurd), maar vooral gaan de dissidenten in het CDA zich roeren. Wat heeft Dries
daar aan?
Woensdag 14 juli
Het kabinet is druk bezig met het opstellen van de begroting 1983. De situatie is
dramatisch. Naast de 8 miljard die al zijn omgebogen in de voorjaarsnota zou er nog
eens 11 miljard bij moeten om het financieringstekort naar 6,5% terug te dringen.
Dat is te gek, en daarom stelt Van der Stee voor dat we niet 11 maar 6 miljard
additioneel ombuigen. Ook dat is al een bijna niet uit te voeren klus en we blijven
dan toch met een hoog tekort zitten. Bovendien tasten alle ombuigingen, waar je ze
ook vindt, de werkgelegenheid op korte termijn aan. Het minst is dat het geval als
er wordt bezuinigd in de inkomenssfeer, dus dat zal moeten gebeuren. De vraag is
of, als ambtenaren en uitkeringstrekkers er op achteruitgaan, de marktsector voor
een groot deel mee zal moeten doen. Van der Stee betoogt niet ten onrechte dat de
collectieve sector als een molensteen
Jan Terlouw, Naar zeventien zetels en terug