nummer 2 - O - Universiteit Leiden

UIT HET VELD
“Dat is vast heel
pietepeuterig werk”
Zoveel alumni, zoveel carrières.
Ze staan voor de klas, zijn tekstschrijver
of schrijven romans
voor de kost: de Leidse neerlandici
zijn na hun studie in de meest
uiteenlopende beroepen terechtgekomen.
In de rubriek Uit het
veld komen ze aan het woord over
hun carrière en beroep. Wat hebben
ze na hun studie gedaan en
welke rol speelt de studie Nederlands
daarbij? In deze aflevering
de drie Leidse alumni van het
Genootschap Onze Taal: Saskia Aukema, Lydeke
Roos en Wouter van Wingerden.
Op de redactie van het maandblad Onze Taal
wordt er vandaag, maandag 15 september, druk
getypt, gegoogeld en gebeld. Bestaat de plaatsnaam
Achthoeven wel echt? Is er al bekend waar
brievenschrijver S. Janssen woont? Is de portretfoto
voor bij het ‘citaat van de maand’ al binnen?
Morgen worden de laatste correcties voor het
oktobernummer doorgegeven aan de vormgever,
en als de laatste foutjes vandáág niet uit het blad
gehaald worden, dan ziet de lezer ze als het blad
anderhalve week later in de brievenbus ligt.
Echte taalfouten zijn natuurlijk al helemaal uit
den boze in een blad als Onze Taal. Daarom wordt
er voortdurend overlegd met de Taaladviesdienst,
de afdeling die een grote parate kennis bezit op
het gebied van spelling en grammatica én ook
nog een enorme bibliotheek met naslagwerken
heeft. Zo wint de redactie advies in bij Wouter
van Wingerden, een van de zes taaladviseurs van
het Genootschap. In de proef van het oktobernummer
staat het woordje belangrijkere. Moet dat
niet zijn: belangrijker, zonder die laatste e? Wouter
kijkt het na: volgens veel naslagwerken mag die
tweede ‘stomme e’ inderdaad best vervallen in dit
soort woorden, maar het hoeft niet. Omdat ‘zonder’
iets stijver klinkt dan ‘met’, wordt er uiteindelijk
toch gekozen voor belangrijkere.
Pietepeuterig werk
Wouter (31) had zelf nooit gedacht aan het beroep
van taaladviseur: “Vanaf mijn tweede jaar
bij Nederlands werkte ik met een aantal andere
studenten op het Meertens Instituut, oftewel Het
Bureau, aan de Liederenbank. In mijn laatste jaar
daar, 2002, toen ik mijn scriptie bijna af had, at-
12 Metaal 5 (2008) nummer 2
tendeerde Meertens- én Onze Taalmedewerker
Marc van Oostendorp
me op de vacature van taaladviseur.”
Wouter twijfelde in eerste instantie
of dat wel wat voor hem was: “Ik
dacht: dat is vast héél pietepeuterig
werk.” Maar hij reageerde, werd
aangenomen en het werk bleek veel
meer te omvatten dan hij aanvankelijk
had gedacht. “Als taaladviseur
beantwoord je niet alleen taalvragen
van collega’s, van leden en van de pers, maar we
geven ook cursussen, corrigeren teksten van anderen
en we schrijven zelf veel. We behandelen
bijvoorbeeld allerlei leuke taalverschijnselen op
ons weblog (taal.web-log.nl), verzorgen enkele
rubrieken in het tijdschrift en we stellen boeken
samen. De meest intense periode die ik hier
heb meegemaakt was in 2006, toen we het Witte
Boekje maakten. We hebben toen in een half jaar
uit het niets een spellinggids in elkaar gedraaid.
Daar zijn heel wat avonden en weekenden aan
opgeofferd, maar het is wel echt ‘ons kindje’ geworden
en het heeft van de Taaladviesdienst een
nog hechter team gemaakt.”
Krankzinnig toeval
Wouter is de enige Leidse oud-student bij Onze
Taal die nog in Leiden woont. Iedere dag reist hij
op en neer naar het kantoor in Den Haag, waar
in totaal veertien mensen werken. Ook redacteur
Saskia Aukema (34) forenst, maar dan vanuit Amsterdam.
“Het is een behoorlijke reis, maar dat
heb ik er graag voor over. Het was tijdens mijn
studie al mijn droom om hier te werken. Een betere
combinatie van journalistiek en taal kon ik
me niet voorstellen. En nog altijd zou ik me geen
leukere baan kunnen indenken.”
Hoe ze hier terechtkwam? “Door een krankzinnig
toeval, eigenlijk”, zegt Saskia. “Toen ik tien
jaar geleden afstudeerde, wees mijn scriptiebegeleider
Ariane van Santen me op een vacature voor
redactiemedewerker bij Onze Taal. Maar net op
dat moment wilde ik er even tussenuit, op wereldreis.
Bij terugkomst besloot ik een open sollicitatie
te sturen – naar later bleek precies in de
week dat er iemand wegging, iets wat ik sindsdien
in de acht jaar dat ik hier nu werk nooit meer heb
meegemaakt. Het leek wel voorbestemd.” En het