Mania 299
Mania Magazine 299; Augustus 2013. No Risk Disc: Splashh - Comfort
Mania Magazine 299; Augustus 2013.
No Risk Disc: Splashh - Comfort
- TAGS
- splashh
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
PoP & RoCk BESTEL nU in EEn vAn onzE WEBWinkELS<br />
GoLDEn SUiTS<br />
Golden Suits<br />
CD LP<br />
(Yep Roc/V2)<br />
Golden Suits is het project van New Yorker Fred Nicolaus van<br />
Department Of Eagles. In die band schreef hij de meeste nummers<br />
met Daniel Rossen en was verantwoordelijk voor het toegankelijkere<br />
materiaal. Het is te horen op dit debuutalbum, dat tien fraaie nummers bevat die ergens tussen<br />
Randy Newman, Paul Simon, folk en Beatles zweven. Toegankelijk, maar origineel. Nicolaus<br />
kende een turbulent jaar, waarin hij uit zijn huis gezet werd door een rattenplaag, zijn relatie<br />
stuk liep, blut werd en naar Duitsland reisde om over de dood van zijn grootvader te leren. Hij<br />
werd sterk geïnspireerd door schrijver John Cheever en de bandnaam is de laatste zin van een<br />
verhaal. Hij schreef zijn ervaringen van zich af, en schreef en speelde eerst alleen, maar werd<br />
gaandeweg geholpen door leden van Grizzly Bear, Milagres en bandmaat Daniel Rossen. Met dit<br />
prachtige album zou hij kunnen binnenlopen. En dat zou terecht zijn. (Erik Mundt)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
S<br />
GRAnT HART<br />
The Argument CD LP<br />
(Domino/V2)<br />
Grant Hart was ooit drummer in het baanbrekende Hüsker Dü, maar<br />
na het uiteenvallen bleek al snel dat Hart degene was die zich niet liet<br />
beperken door het etiket punkrock. De muzikale verscheidenheid op<br />
zijn definitieve terugkeer, na het bescheiden Hot Wax uit 2009, is dan ook enorm. De directe<br />
inspiratie voor The Argument lag in de niet-gepubliceerde bewerking van William Burroughs van het<br />
gedicht Paradise Lost, oorspronkelijk geschreven door John Milton in de zeventiende eeuw. Het verhaal, over<br />
de val van Lucifer en zijn wederopstanding als Satan met de erfzonde als gevolg, wordt door Hart zowel<br />
muzikaal als tekstueel van alle kanten bekeken, meest verrassend vanuit het oogpunt van de slang in het best<br />
wel vrolijke folky Underneath The Apple Tree. De elektronische opener Out Of Chaos staat moeiteloos naast<br />
het Buddy Holly-achtige Letting Me Out, terwijl het stemgeluid van Hart vooral een donkere versie van David<br />
Bowie in gedachten roept. Een rijk album, diepzinnig, maar niet pretentieus, zoals alleen een echte muzikant<br />
ze maken kan. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
mAYER HAWTHoRnE<br />
Where Does This Door Go CD CD Deluxe 2LP<br />
(Universal)<br />
Waar zijn eerste plaat uitblonk in retrosoul op een bedje van charmant rommelige<br />
instrumentatie, verscheen opvolger bij een major label en werd alles eclectische.<br />
De hoofdmoot bleef vintage maar werd aangevuld met wat r&b, hiphop en pop.<br />
Deze lijn wordt doorgetrokken en nu staat vooral popmuziek met de grote P centraal. Met dank aan een<br />
sterrenproductieteam (o.a. Pharrell en Plantlife’s Jack Splash) wordt de gaspedaal ingedrukt en wordt met<br />
verfijnde pop gestrooid in de rijke traditie van Hall & Oates en Donald Fagen. Instrumentaal en vocaal ijzersterk<br />
met fijne meestemmige koortjes en catchy refreintjes. Tekstueel is het wat gewoontjes, maar hoort dat<br />
niet gewoon bij popmuziek? Genoeg potentiële hits: Allie Jones (meezingdub), Backseat Lover (lichtvoetige<br />
zomerpop), Wine Glass Woman (hiphopbeats meets Justin Timberlake). Dit is de geopende deur van een gewezen<br />
dj en timide zingende retrozanger tot een ontketende popartiest met messcherpe falsetto. (Gijs Hesselmans)<br />
ELECTRiC SoFT PARADE<br />
idiots CD<br />
Dat een gehypet debuutalbum niet<br />
altijd leidt tot een glorieuze carrière<br />
wordt bewezen door de Britse broertjes Alex en Tom<br />
White, die elf jaar geleden met Holes In The Wall de<br />
hemel in werden geprezen als nieuwe Britpopbelofte.<br />
Echt succes bleef echter uit en de band zakte snel<br />
weg in de vergetelheid. Album nummer vier gaat ze<br />
daar waarschijnlijk niet uit halen, maar een hele fijne<br />
plaat is het wel. The Electric Soft Parade laveert op het<br />
nazomerse Idiots tussen catchy powerpop, ingetogen<br />
folk en Beatleske pop, waarbij de ene na de andere<br />
aanstekelijke melodie haast achteloos uit de mouw<br />
geschud lijkt te worden. Succes zou ze van harte<br />
gegund zijn. (Marco van Ravenhorst)<br />
HiS ELECTRo BLUE voiCE<br />
Ruthless Sperm CD LP<br />
Het debuutalbum van het Italiaanse His<br />
Electro Blue Voice komt tot ons via het<br />
Amerikaanse SubPop. Er verschenen wat singles, maar<br />
dit debuut is de bekroning voor een veelbelovende<br />
band. Het trio rond gitarist en zanger Francesco Mariani<br />
maakt schroeiende noiserock. De ritmesectie heeft het<br />
maniakale van Killing Joke en de nummers zijn onrustig,<br />
met wat elektronische accenten. Je blijft verbijsterd<br />
achter, wat de klasse aantoont. Het is duidelijk: deze<br />
band heeft een memorabel debuut gemaakt waar we<br />
meer over gaan horen. (Erik Mundt)<br />
CHEYEnnE mizE<br />
Among The Grey CD LP+CD<br />
Cheyenne Mize trok drie jaar geleden de<br />
aandacht door samen met Bonnie Prince<br />
Billy een ep met negentiende-eeuwse salonmuziek<br />
uit te brengen. Onder eigen naam bracht ze al een<br />
langspeler en een lp uit, maar met dit nieuwe album<br />
blijkt ze haar vorm volledig gevonden te hebben.<br />
Among The Grey is een indrukwekkend album:<br />
spetterende nummers, soms van een PJ Harvey-achtige<br />
bombast, naast o zo mooi gezongen ballads, begeleid<br />
door een fantastische band met o.a. Ben Sollee op<br />
cello. (Jos van den Berg)<br />
luISteR<br />
tRIp<br />
PoP & RoCk<br />
DAWES<br />
Stories Don’t End CD LP<br />
(Universal)<br />
Debuutalbum North Hills liet al horen dat<br />
Dawes een band was die americanaliefhebbers<br />
moeiteloos konden omarmen en opvolger<br />
Nothing Is Wrong bewees dat we hier écht met<br />
een bijzondere band te maken hadden. Songs<br />
van uitzonderlijk hoog niveau die herinnerden<br />
aan de slechts zelden geëvenaarde kwaliteit<br />
van de jaren zeventig. Het bracht de band in<br />
Europa helaas maar weinig aandacht, maar<br />
wellicht dat Stories Don’t End en een zes weken<br />
durende tour met Bob Dylan door de States ons<br />
hier nu ook eens wakker schudden. Want in<br />
een tijd van snelle downloads en kortstondige<br />
singles laat Dawes horen wat voor prachtig<br />
medium het album eigenlijk ook al weer is.<br />
Waar Nothing Is Wrong vooral nog teerde op een<br />
paar uitzonderlijke uitschieters, is het op Stories<br />
Don’t End vooral de balans die indruk maakt. Van<br />
het felle From A Window Seat tot het prachtige<br />
akoestische titelnummer weet Dawes zowel<br />
het americanagenre als de huidige tijdsgeest te<br />
ontstijgen. (Martijn Koetsier)<br />
10<br />
kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl • sounds-venlo.nl 11