downloaden - Bureau Beke

classificaties niet altijd door empirisch onderzoek tot stand gekomen en ontbreekt
een theoretische context. Ze hebben daardoor weinig impact op de ontwikkeling
van geschikte behandelinterventies (Ward, Polaschek & Beech, 2006). De psychometrische
classificaties daarentegen beschrijven meerdere factoren die aan delictpleging
gerelateerd zijn. Ook op het gebied van risicotaxatie heeft een verdere ontwikkeling
plaatsgevonden, waarbij de psychologische problemen in kaart worden gebracht
( Hanson, 2006). De trend bij het behandelen van zedendelinquenten is dat er meer
gezocht wordt naar de specifieke behandelbehoeften van verschillende groepen daders.
3.5 Verschillende routes tot seksuele delictpleging
Omdat verschillende factoren een rol spelen in seksueel delictgedrag (bijvoorbeeld een
afwijkende seksuele voorkeur, gebrekkige relationele vaardigheden, slechte probleemoplossende
vaardigheden), zijn er in de afgelopen decennia diverse theoretische verklaringsmodellen
ontworpen. Deze modellen proberen aan te geven wat de ontwikkelingspaden
tot seksueel misbruikgedrag zijn, hoe deze routes zich ontwikkelt en hoe
deze in de loop der tijd kunnen veranderen. Ward en Siegert (2002) hebben de sterke
punten van deze verklaringsmodellen bij elkaar genomen in wat zij het Pathwaysmodel
noemen. De auteurs hebben vijf theoretische pathways voorgesteld, die hierna
kort worden behandeld.
1. De seksuele route
De seksuele route ontstaat door als kind seksueel misbruikt te worden en/of door
een vroegtijdige kennismaking met volwassen seksualiteit. Iemand raakt daardoor
op te jonge leeftijd geseksualiseerd en er ontstaat een afwijkend seksueel schema
of ‘script’, waarin seksueel gedrag de boventoon voert. Een persoon met een dergelijk
profiel kan geruststelling in seksuele activiteiten zoeken en/of seks gelijkstellen
aan intimiteit. Gevoelens van kwetsbaarheid worden verkeerd geïnterpreteerd als
seksuele behoefte. Intimiteit lijkt vooral te worden gezocht via seksuele contacten.
Als criminogene factor wordt in deze route vooral de seksuele preoccupatie gezien.
Seksueel misbruik van kinderen lijkt op deze route eerder een kwestie van gelegenheid
dan van seksuele voorkeur.
2. De intimiteitsroute
Bij een onveilige hechting in de kindertijd ontwikkelen het zelfvertrouwen en het
vertrouwen in de ander zich onvoldoende. Het primaire mechanisme in deze route
is het intimiteitstekort. Dat leidt tot problemen in het maken van vrienden en op
latere leeftijd in het vinden en vasthouden van liefdesrelaties. Intimiteits tekorten
veroorzaken eenzaamheidsgevoelens, die gecompenseerd kunnen worden in
seksuele relaties. Over het algemeen hebben personen in dit pathway een normaal
seksueel script en hebben zij de voorkeur voor een seksuele relatie met leeftijdgeno-
38