Voies Vertes - BIKE & trekking

haal je nooit. Vanaf St. Malo naar Rennes is meer dan honderd kilometer. Veel
te veel kilometers om ook nog lekker van het land te genieten. Het is vandaag
zondag. Neem de tijd. Zoek een terras op in Dinan en geniet van een goed
glas wijn.’ Hoewel mijn Frans niet bijzonder goed is, is de oude man prima
te verstaan. Het dialect in Bretagne lijkt meer vat op mij te hebben dan het
zware Frans van Centraal-Frankrijk. ‘Wat je ook kan doen is een heel andere
weg nemen. Wel iets meer klimmen, maar dan kun je een goed glas wijn
drinken en nog op tijd in Rennes arriveren.’ De oude man beschrijft uitgebreid
een schitterende route en somt vol overgave de verschillende dorpjes en de
daarbij wonende familieleden. Hij heeft een grote familie.
Vanaf Rennes nemen we de trein naar Morlaix. In sommige treinen zijn
speciale ruimtes gemaakt waar fietsen verticaal opgehangen kunnen worden.
Tassen eraf en de dikke banden tussen de klemmen wurmen. Twee uurtjes
later ploffen we neer op de zachte bank van Manoir de Coat Amour. Een zeer
luxe jachtslot uit 1451 waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. De Engelse
eigenaar doet er alles aan om het ons naar de zin te maken. Natuurlijk weer
een goed glas wijn, maar ook verhalen hoe hij als buitenlander hier in Frankrijk
een bestaan heeft weten op te bouwen. Lisette en ik kijken elkaar aan. Toch
een huis in Frankrijk kopen?
Even ten noorden van Morlaix liggen uitgebreide kweekgebieden voor
oesters. Grote bakken met kleine oesters worden twee keer per dag voorzien
van vers water door de sterke eb en vloed. Oesters groeien alleen maar
wanneer het water van hoge kwaliteit is. En dat is hier in Bretagne het geval.
Hoewel we in de eenentwintigste eeuw leve is het kweken van oesters
voornamelijk handwerk, maar wel handwerk dat we hogelijk waarderen. Rond
de oestergebieden liggen verschillende kleine, lokale restaurants waar de
oesters met goede wijn prima zijn weg te spoelen. Oesters moeten tenslotte
zwemmen.
Hoe meer we door Bretagne fietsen, hoe meer we erachter komen dat
het eerder een drink- en eetvakantie lijkt te worden dan een fietsvakantie.
Natuurlijk, we fietsen nog steeds een flink aantal kilometers, maar de tijd
dat we niet fietsen wordt voornamelijk gevuld met het testen van de lokale
keuken. ‘Vind je dat erg?’, vraag ik Lisette. ‘Wat bedoel je?’, klinkt het
dromerig achter me.
Het kanaal Nantes-Brest is een aaneenschakeling van gekanaliseerde rivieren
en vormt zo een waterweg van Oost- naar West-Bretagne. De waterweg is
tussen 1811 en 1842 aangelegd en was hard nodig voor de binnenlandse
verbinding van de havensteden St. Malo, Lorient, Nantes en Brest. In die
tijd maakten de Engelsen de zeeën onveilig en de Fransen blokkeerden
de havens, waardoor de Bretonnen aangewezen waren op binnenlands
vervoer. Langs het hele kanaal is nu een fietspad aangelegd van meer dan
driehonderd kilometer lang, waarbij je 237 sluizen passeert.
‘Adresse tes prières à Dieu mais continue de ramer!’ ‘Hè, wat? Snap jij er
iets van?’, vraag ik Lisette. De vrouw begint te lachen. ‘Adresse tes prières à
Dieu mais continue de ramer’, herhaalt ze nog eens. ‘Zo zitten wij Bretonnen
in elkaar. Bid tot God, maar ga vooral door met roeien. Wij zijn pragmatisch
ingestelde mensen. We kennen de woestheid van het land, het grimmige
karakter van de zee. Wij zijn daar niet bang voor. Het heeft ons gemaakt tot
wat we zijn. Hardwerkende doorzetters die houden van dit land. Misschien
moeten wij nog wel leren wat jullie toeristen eigenlijk willen.’ Wij kijken
elkaar niet begrijpend aan. Halverwege het kanaal in het plaatsje Josselin
hebben we Maria ontmoet. Een druk pratende - en ondertussen handelende
- vrouw die ons heeft meegenomen naar een kleine gîte. Voordat we het
weten staat er cider voor ons op tafel, met verschillende soorten koekjes en
hapjes. Het belooft weer een goede avond te worden. ‘Wat bedoelt u met
dat u moet begrijpen waar toeristen van houden? Dat heeft u toch net laten
zien?’, vraag ik verbaasd. ‘Ja, maar Bretagne heeft geen pretparken, niet
veel uitgaansgelegenheden, geen grote toeristische attracties’, antwoordt
Maria. ‘Maria, ga eens zitten’, zeg ik streng. ‘Bretagne heeft mooie oude
plaatsen, heerlijk eten en drinken, een rustig golvend landschap waar je prima
kunt fietsen, wandelen en kanoën, zuivere lucht en vooral eerlijke mensen.
Jullie hebben alles wat goed is. Misschien zou de oplossing kunnen zijn
niet Bretagne te veranderen, maar de klantenkring. De toeristen met het
levenmotto: adresse tes prières à Dieu mais continue de ramer! Dat lijkt me
veel beter aansluiten op elkaars behoeften. We lachen en proosten op elkaar,
het leven, het eten. Het leven is goed in Bretagne.
Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor
fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd
voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats
gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is
plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier
is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften.
Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor
fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd
voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats
gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is
plaats gereserveerd voor fotobijschriften. Hier is plaats gereserveerd voor fotobijschriften.
BIKE & TREKKING XX