pdf-version - E-thesis

summiere processen, maar naar het aantal gevallen waarin de beklaagde tot de
ordinaris procesgang werd toegelaten. Bij het Luiks hooggerecht was dat aanmerkelijk
vaker het geval dan bij het Brabants hooggerecht. Noch bij het Luiks hooggerecht,
noch bij het Brabants hooggerecht waren de verdedigers enthousiast in het
citeren van rechtsgeleerde auteurs. De verdediging beperkte zich doorgaans tot de
feiten van de zaak. Hoewel de verdediging in de periode 1760-1794 24 maal de
gelegenheid had om de ideeën van de Verlichting onder de aandacht van de hooggerechten
te brengen heeft ze van die gelegenheid in het geheel geen gebruik gemaakt.
Pré-verlichtingsauteurs werden door de verdediging wel geciteerd, maar
slechts twee keer. In geen der geval betrof het daarbij echter een verwijzing die
betrekking had op de humanisering van het strafrecht.
Op grond van het bovenstaande moet de conclusie worden getrokken dat
de Maastrichtse juristen geen gebruik hebben gemaakt van de hun in de strafrechtspraak
ter beschikking staande mogelijkheden tot het introduceren van verlichtingsideeën
betreffende de hervorming van het strafrecht. Extra opvallend is de situatie
bij het Luiks hooggerecht. Daar had men meer dan bij het Brabants hooggerecht de
mogelijkheid tot verwijzing naar de Verlichting, maar er werd desondanks even
weinig gebruik van gemaakt.
9. Uit het onderzoek voortvloeiende vragen
9.1 De adviezen van Pélerin
Op basis van de rechtsadviezen die de Maastrichtse raadspensionaris Adrièn Louis
Pélerin in de periode 1760–1795 aan het Brabants hooggerecht en het hooggerecht
van de Vroenhof gaf, mag worden aangenomen dat zich vanaf + 1780 in Maastricht
een omslag in het strafrechtelijk klimaat zou hebben voorgedaan. 112 De vraag is
hoe deze conclusie zich verhoudt tot de uitkomst van dit onderzoek?
Om hier meer inzicht in te verkrijgen zijn de memoriën en adviezen, die
Pélerin in de periode 1760- 1795 in criminele zaken opstelde doorgenomen. De
memoriën en adviezen werden gebundeld in Memoriën en advisen, gemaakt en
gegeven door mij Adr. Lod. Pélerin. 113 Uit de adviezen komt Pélerin naar voren als
iemand die zich bewust was van de betekenis van tortuur en doodstraf en die zich
dan ook verzette tegen lichtvaardige toepassing daarvan door het gerecht. Zijn
adviezen hadden groot gezag en zoals ook nog zal blijken hadden rechters doorgaans
de neiging zich naar een advies van Pélerin te voegen. De conclusie dat
112 Berkvens, Timmermans, p. 41.
113 Pélerin, Memoriën, adviezen nrs. 20, 25, 45, 53, 54, 58, 59.
33