Burroughs Naakte lunch - Lebowski Publishers

Burroughs Naakte lunch 14-12-2009 13:36 Pagina 31
wacht ieder moment dat er een grote kledder protoplasma uit
spuit die de junk verpakt en verziekt. Echt te walgelijk voor
woorden.
Nou, op een dag zijn mijn jongens er ook zo aan toe, dacht
ik filosofisch. Wat is het leven toch eigenaardig, nietwaar?
Terug downtown via Sheridan Square Station voor het geval
de smeris zich schuilhoudt in een bezemkast.
Zoals gezegd, het kon zo niet doorgaan. Ik wist dat ze buiten
ergens zaten te onderhandelen, hun kwaadaardige politiemagie
uitoefenden en poppetjes van mij in Leavenworth Pris on
stopten. ‘In die ene hoef je geen naalden te steken, Mike.’
Ik hoor dat ze Chapin betrapt hebben met een poppetje.
Een ouwe gecastreerde juut zat in de kelder van het bureau
dag en nacht, jaar in jaar uit een poppetje van zichzelf op te
hangen. En toen Chapin werd opgehangen in Connecticut,
troffen ze die ouwe gluiperd aan met een gebroken nek.
‘Van de trap gevallen,’ beweren ze. Je weet wel, de bekende
politiebullshit.
Junk wordt omringd door magie en taboes, vloeken en
amuletten. Ik speurde mijn Mexicaanse dealer op via de radar.
‘Niet deze straat, de volgende, rechtsaf... hier linksaf. En
nu weer rechts’, en daar staat hij, een tandeloos oudewijvengezicht
met uitgebluste ogen.
Ik ken ook een pusher die altijd een liedje loopt te neuriën,
en iedereen die langskomt neemt het over. Hij is zo grauw en
spookachtig en anoniem dat ze hem niet zien en denken dat ze
zelf in gedachten het liedje neuriën. Dus de klanten komen
binnen op de klanken van ‘Smiles’ of ‘I’m in the Mood for
Love’, of ‘They Say We’re Too Young to Go Steady’, of wat
het liedje die dag ook is. Soms zie je misschien wel vijftig ratachtige
junkies die krijsend achter een jongen met een mondharmonica
aan lopen, en dan zit De Man daar op een rieten
stoel de zwanen te voeren, een dikke travestiet die zijn Af-
31