29.08.2013 Views

Burroughs Naakte lunch - Lebowski Publishers

Burroughs Naakte lunch - Lebowski Publishers

Burroughs Naakte lunch - Lebowski Publishers

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 1<br />

<strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong>


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 2


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 3<br />

William S. <strong>Burroughs</strong><br />

<strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong><br />

Vertaald uit het Amerikaans door Ton Heuvelmans<br />

<strong>Lebowski</strong>, Amsterdam 2010


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 4<br />

Oorspronkelijke titel: Naked Lunch<br />

Oorspronkelijk uitgegeven door: Grove Press<br />

© William S. <strong>Burroughs</strong>, 1959<br />

© Vertaling uit het Amerikaans door: Ton Heuvelmans, 2009<br />

© Nederlandse uitgave: Lebowksi, 2010<br />

Omslagontwerp: Dog and Pony, Amsterdam<br />

Typografie: CeevanWee, Amsterdam<br />

isbn 978 90 488 0294 4<br />

nur 302<br />

www.lebowskipublishers.nl<br />

Lebowksi is een imprint van Dutch Media Uitgevers bv


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 5<br />

Inhoud<br />

Enkele opmerkingen van de redacteuren 7<br />

<strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 25<br />

… en vertrekken naar het westen 27<br />

De Vigilante 34<br />

De Boerenlul 36<br />

Benway 48<br />

Joselito 73<br />

Het zwarte vlees 79<br />

Hospitaal 85<br />

Ga naar huis, Lazarus 99<br />

Hassans speelkelder 105<br />

Op de campus van de Interzone Universiteit 116<br />

Het jaarlijkse feestje van A.J. 121<br />

Bijeenkomst van het Internationale Congres<br />

van Technologische Psychiatrie 137<br />

De markt 140<br />

Gewone mannen en vrouwen 155<br />

Islam Incorporated en de partijen van Interzone 179<br />

De Griffier van het Kantongerecht 204<br />

Interzone 213<br />

Het onderzoek 222<br />

Heeft iemand Pantopon Roos gezien? 234<br />

Cokeluizen 236<br />

De Verdelger doet goed werk 239


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 25<br />

<strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong><br />

William S. <strong>Burroughs</strong>


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 26


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 27<br />

... en<br />

vertrekken<br />

naar<br />

het westen<br />

Ik voel de politie dichterbij komen, ik voel hun bewegingen,<br />

hoe ze hun duivelse verklikkers uitzetten, neuriënd boven<br />

mijn lepel en injectiespuit die ik weggooi bij Washington<br />

Square Station, ik spring over een draaihek heen, ren de twee<br />

ijzeren trappen af en spring in de sneltrein uptown... Een jonge,<br />

knappe, kortgeknipte, goed opgeleide reclameflikker<br />

houdt de deur voor me open. Ik ben waarschijnlijk een grappig<br />

figuur volgens hem. Je kent dat type wel: ouwe-jongenskrentenbrood<br />

met barkeepers en taxichauffeurs met wie ze<br />

praten over rechtse hoeken en de Dodgers en die de buffetbediende<br />

bij Nedick’s bij zijn voornaam noemt. Een regelrechte<br />

lul dus. En precies op dat moment verschijnt er een stille van<br />

de narcoticabrigade in een witte trenchcoat (stel je voor dat je<br />

iemand op de hielen zit met een witte trenchcoat aan – die wil<br />

vast en zeker doorgaan voor een flikker) op het perron. Ik<br />

hoor hem al, met mijn spullen in zijn linkerhand en zijn rechterhand<br />

op zijn pistool: ‘Hé, volgens mij heb je iets laten vallen.’<br />

Maar de metro vertrekt.<br />

‘De mazzel, stille!’ schreeuw ik en geef zo die flikker zijn<br />

rol in mijn B-film. Ik kijk hem aan, zie de witte tanden, het<br />

Floridabruin, het kunstzijden pak van tweehonderd dollar,<br />

het buttondownhemd van Brooks Brothers en The News die<br />

hij draagt als een toneelattribuut. ‘Ik lees alleen de strips.’<br />

Een burgerlul die hip wil doen... Heeft het over ‘stuff’,<br />

27


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 28<br />

rookt het zo nu en dan en heeft altijd wat bij zich om aan te<br />

bieden aan snelle hollywoodtypes.<br />

‘Bedankt, joh,’ zeg ik. ‘Ik zie wel dat je er een van ons bent.’<br />

Zijn gezicht licht op als een flipperkast, stompzinnig en roze.<br />

‘Hij heeft me verlinkt,’ zei ik op chagrijnige toon. Ik kwam<br />

dichterbij en legde mijn smerige junkiepoten op zijn kunstzijden<br />

mouw. ‘En wij zijn bloedbroeders van een en dezelfde<br />

vuile naald. Ik kan je in vertrouwen meedelen dat hij aan de<br />

beurt is voor een hot shot.’ (nb: dat is een capsule met vergiftigde<br />

junk die verkocht wordt aan verslaafden voor liquidatiedoeleinden.<br />

Ook vaak verstrekt aan verklikkers. Meestal<br />

bestaat de hot shot uit strychnine, omdat dat smaakt en eruitziet<br />

als junk.)<br />

‘Heb je ooit iemand gezien die een hot shot kreeg, jochie?<br />

Ik heb het ooit gezien bij de Gimp in Philadelphia. We bouwden<br />

in zijn kamer zo’n eenrichtingsspiegel uit een bordeel in<br />

en voor een tientje mocht je komen kijken. Hij kreeg geen<br />

kans om de naald uit zijn arm te halen. Dat lukt je niet als het<br />

shot meteen raak is. Zo worden ze vaak aangetroffen, met<br />

een spuit vol geronnen bloed die uit een blauwe arm bungelt.<br />

En dan die blik in zijn ogen toen het gif begon te werken; joh,<br />

heerlijk was het...<br />

Weet je nog dat ik rondgereisd heb met de Vigilante, de<br />

beste afperser in de business? In Chicago... We hadden het gemunt<br />

op de flikkers in Lincoln Park. Dus op een nacht verschijnt<br />

de Vigilante op zijn werk in cowboylaarzen, een zwart<br />

vest met zo’n geile ster en een lasso over zijn schouder.<br />

Dus ik zeg van: “Wat is er met jou aan de hand? Freak je nu<br />

al uit?”<br />

Hij kijkt me aan en zegt: “Verdedig je, vreemdeling” en<br />

haalt een ouwe, roestige revolver tevoorschijn, en ik smeer<br />

hem dwars door Lincoln Park, terwijl de kogels me om de<br />

oren vliegen. En hij maait drie flikkers neer voordat de sme-<br />

28


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 29<br />

rissen hem te pakken krijgen. Ik bedoel, de Vigilante deed zijn<br />

bijnaam eer aan...<br />

Is je nooit opgevallen hoeveel uitdrukkingen afpersers<br />

overnemen van flikkers? Zoals “ik voel ’m”, als je bedoelt dat<br />

je een deal ziet zitten.<br />

“Pak haar!”<br />

“Pak dat Opium Joch voordat hij die sukkel te grazen<br />

neemt!”<br />

“Die lul vraagt er ook om.”<br />

De Schoenenschoft (hij heeft die bijnaam door het afpersen<br />

van fetisjisten in schoenwinkels) zegt: “Geef maar aan een<br />

sukkel, met glijmiddel, dan komt-ie geheid terug, kreunend<br />

om meer.” En als het Joch zo’n sukkel ziet, begint hij te hijgen.<br />

Zijn gezicht zwelt op en zijn lippen worden paars, als een<br />

geile Eskimo. Dan gaat hij langzaam, heel langzaam op die<br />

sukkel af, voelt en betast hem met vingers van rottend ecto -<br />

plasma.<br />

De Boerenlul heeft de uitdrukking van een braaf jongetje<br />

op zijn gezicht, ze straalt als neon van hem af. Hij kwam recht<br />

van de voorpagina van de Saturday Evening Post met een stel<br />

stommelingen, en hij stond stijf van de junk. Zijn klanten klagen<br />

nooit, en de Valsspelers leveren graag aan de Boerenlul.<br />

Op een dag besluit het Lieve Joch te od’en, en van wat er dan<br />

tevoorschijn komt moet zelfs een ziekenbroeder kotsen. Uiteindelijk<br />

flipt de Boerenlul, rent als een bezetene door lege automatieken<br />

en metrostations en schreeuwt zo hard mogelijk:<br />

“Kom terug, jochie! Kom terug!” en rent achter het Joch aan<br />

de East River in, door condooms en sinaasappelschillen, door<br />

een mozaïek van drijvend krantenpapier, in de stille, zwarte<br />

smurrie waar gangsters vastzitten in beton en platgewalste<br />

pistolen liggen om de lange arm van de ballistische experts te<br />

omzeilen.’<br />

En die flikker denkt: Wat een figuur, zeg! Wacht maar tot ik<br />

29


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 30<br />

de jongens bij Clark’s hierover vertel. Hij verzamelt rare figuren,<br />

en blijft stilstaan voor de zeemeeuwact van Joe Gould.<br />

Dus ik besluit er een tientje uit te slaan en spreek af dat ik hem<br />

wat ‘pot’, zoals hij het noemt, zal verkopen, en denk bij mezelf:<br />

ik verneuk die lul gewoon met kattenkruid. (nb: kattenkruid<br />

ruikt als marihuana als het brandt. Vaak verkocht aan<br />

onoplettende of onwetende sukkels.)<br />

‘Nou,’ zeg ik, en ik tik op mijn pols, ‘de plicht roept. Of zoals<br />

de ene rechter zei tegen de andere: “Wees rechtvaardig, en<br />

als je niet rechtvaardig kunt zijn, doe dan maar wat.”’<br />

Ik loop de automatiek in en daar staat Bill Gains, weggedoken<br />

in iemand anders zijn overjas. Hij ziet eruit als een bankier<br />

uit 1910 na een herseninfarct, en Ouwe Bart staat, haveloos<br />

en onopvallend, poundcake te soppen met zijn smerige, vette<br />

vingers.<br />

Ik had klanten uptown voor wie Bill zorgde, en Bart kende<br />

een paar ouwe knarren uit de tijd dat we heroïne rookten;<br />

spookachtige asgrauwe huisbewaarders, portiers als spookverschijningen<br />

die stoffige gangen schoonveegden met slome<br />

ouwemannenhanden, rochelend en spugend in de junkzieke<br />

ochtend, gepensioneerde astmatische helers in theatrale hotels,<br />

Pantopon Roos, de oude madam uit Peoria, stoïcijnse<br />

Chinese obers die nooit hun ziekte laten blijken. Bart zocht<br />

hen op met zijn ouwejunkietred, geduldig, behoedzaam en<br />

langzaam, en liet een paar uur warmte in hun bloedeloze handen<br />

glijden.<br />

Ik ben een keer voor de kick met hem mee geweest. Je weet<br />

hoe oude mensen alle schaamte verliezen als het om eten gaat,<br />

en dat je moet kotsen als je ernaar kijkt. Ouwe junkies zijn<br />

hetzelfde met junk. Ze beginnen te bazelen en te krijsen als ze<br />

het zien. De spuug druipt van hun kin, hun maag rommelt en<br />

al hun darmen knarsen en kronkelen peristaltisch terwijl ze<br />

de junk verhitten, de nog gezonde huid vergaat, en je ver-<br />

30


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 31<br />

wacht ieder moment dat er een grote kledder protoplasma uit<br />

spuit die de junk verpakt en verziekt. Echt te walgelijk voor<br />

woorden.<br />

Nou, op een dag zijn mijn jongens er ook zo aan toe, dacht<br />

ik filosofisch. Wat is het leven toch eigenaardig, nietwaar?<br />

Terug downtown via Sheridan Square Station voor het geval<br />

de smeris zich schuilhoudt in een bezemkast.<br />

Zoals gezegd, het kon zo niet doorgaan. Ik wist dat ze buiten<br />

ergens zaten te onderhandelen, hun kwaadaardige politiemagie<br />

uitoefenden en poppetjes van mij in Leavenworth Pris on<br />

stopten. ‘In die ene hoef je geen naalden te steken, Mike.’<br />

Ik hoor dat ze Chapin betrapt hebben met een poppetje.<br />

Een ouwe gecastreerde juut zat in de kelder van het bureau<br />

dag en nacht, jaar in jaar uit een poppetje van zichzelf op te<br />

hangen. En toen Chapin werd opgehangen in Connecticut,<br />

troffen ze die ouwe gluiperd aan met een gebroken nek.<br />

‘Van de trap gevallen,’ beweren ze. Je weet wel, de bekende<br />

politiebullshit.<br />

Junk wordt omringd door magie en taboes, vloeken en<br />

amuletten. Ik speurde mijn Mexicaanse dealer op via de radar.<br />

‘Niet deze straat, de volgende, rechtsaf... hier linksaf. En<br />

nu weer rechts’, en daar staat hij, een tandeloos oudewijvengezicht<br />

met uitgebluste ogen.<br />

Ik ken ook een pusher die altijd een liedje loopt te neuriën,<br />

en iedereen die langskomt neemt het over. Hij is zo grauw en<br />

spookachtig en anoniem dat ze hem niet zien en denken dat ze<br />

zelf in gedachten het liedje neuriën. Dus de klanten komen<br />

binnen op de klanken van ‘Smiles’ of ‘I’m in the Mood for<br />

Love’, of ‘They Say We’re Too Young to Go Steady’, of wat<br />

het liedje die dag ook is. Soms zie je misschien wel vijftig ratachtige<br />

junkies die krijsend achter een jongen met een mondharmonica<br />

aan lopen, en dan zit De Man daar op een rieten<br />

stoel de zwanen te voeren, een dikke travestiet die zijn Af-<br />

31


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 32<br />

ghaanse windhond uitlaat in de East Fifties, een ouwe alcoholist<br />

die tegen een brievenbus staat te pissen, een radicale joodse<br />

student die folders uitdeelt op Washington Square, een<br />

boomchirurg, een verdelger, een reclamehomo in Nedick’s<br />

waar hij de buffetbediende bij zijn voornaam noemt. Het wereldwijde<br />

netwerk van junkies, afgestemd op een draad van<br />

ranzig sperma, hun arm afbindend in gemeubileerde kamers,<br />

rillend in de junkzieke ochtend. (Ouwe junks inhaleren de<br />

zwarte rook in de achterkamer van de Chinese wasserij en<br />

Melancholy Baby sterft aan een overdosis tijd of stikt tijdens<br />

een cold turkey.) In Jemen, Parijs, New Orleans, Mexico City<br />

en Istanbul – rillend door de pneumatische hamers en graafmachines,<br />

junkies die tegen elkaar krijsen en vloeken, geen<br />

van beiden verstonden we er een woord van, en De Man leunde<br />

uit een passerende stoomwals en ik jatte een emmer teer.<br />

(nb: Istanbul wordt afgebroken en weer opgebouwd, vooral<br />

de smerige junkiewijken. Istanbul heeft meer heroïnejunkies<br />

dan New York City.) De levenden en de doden, in voor- en tegenspoed,<br />

stoned, verslaafd, gekickt of weer verslaafd, komen<br />

af op de junkiekreet, en de Dealer eet tjaptjoi in Dolores<br />

Street, Mexico, D.F., sopt poundcake in de automatiek,<br />

wordt van het Beursplein verjaagd door horden blaffende politie-people.<br />

(nb: People is in New Orleans slang voor de narcoticabrigade.)<br />

De oude Chinees schept met een roestig conservenblik water<br />

uit de rivier en wast de yen pox af die zo hard en zwart is<br />

als sintels. (nb: Yen pox is de as van opgerookte opium.)<br />

Nou, de politie heeft mijn lepel en mijn spuit, en ik weet dat<br />

ze op mijn golflengte zitten en ze staan onder leiding van een<br />

blinde duif die bekendstaat als Willy de Schijf. Willy heeft een<br />

ronde, schijfvormige mond die omlijnd is door gevoelige,<br />

rechtopstaande zwarte haartjes. Hij is blind door het spuiten<br />

in zijn oogbol, zijn neus en verhemelte zijn weggevreten door<br />

32


<strong>Burroughs</strong> <strong>Naakte</strong> <strong>lunch</strong> 14-12-2009 13:36 Pagina 33<br />

de heroïne, zijn lichaam is een en al littekenweefsel, dat hard<br />

en droog aanvoelt als hout. Hij kan de shit alleen nog maar<br />

slikken, met die mond dus, die soms voor hem uit zwaait aan<br />

een lange buis van ectoplasma waarmee hij tast naar de geluidloze<br />

frequentie van junk. Hij volgt mijn spoor door de hele<br />

stad tot in de kamers waar ik al weer uitgetrokken ben, en<br />

de politie stuit op een pasgetrouwd stel uit Sioux Falls.<br />

‘Oké, Lee! Kom maar achter die voorbindlul vandaan! We<br />

hebben je herkend’, en ze trekken met één ruk zijn lul eraf.<br />

Willy begint nu opgefokt te raken en je kunt hem altijd buiten<br />

in het donker horen jammeren (hij functioneert alleen<br />

’s avonds en ’s nachts), en je voelt de afschuwelijke behoefte<br />

van die blinde, tastende mond. Als ze Willy komen oppakken<br />

gaat hij helemaal door het lint, en zijn mond eet een gat dwars<br />

door de deur heen. Als de politie hem niet gegrepen en zijn<br />

huis grondig doorzocht had, dan zou hij alle junkies die hij in<br />

handen kreeg hebben leeggezogen.<br />

Ik wist, en ieder ander wist, dat ze de Schijf op me af zouden<br />

sturen. En als mijn jeugdige klanten ooit voor de rechter<br />

zouden getuigen: ‘Hij dwingt me om allerlei vreselijke seksdingen<br />

met hem te doen in ruil voor junk’, dan kon ik de<br />

straat verder wel vaarwel zeggen.<br />

Dus we slaan een voorraadje heroïne in, kopen een tweedehands<br />

Studebaker en vertrekken naar het westen.<br />

33

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!