metaalontvetting en de oppervlaktereiniging (pdf, 1.8MB) - Lne.be

Eindrapport
2.6. Kosteneffectiviteitscurven
De hoofdopdracht is de berekening van de kosteneffectiviteitscurven. Uit deze curves is tevens
af te leiden binnen welke typebedrijven of ‘subsectoren’ op de meest kosteneffectieve manier
VOS-emissies kunnen gereduceerd worden.
Het begrip ‘marginale kost’ speelt een belangrijke rol in de methodiek die tot doel heeft de
kosteneffectieve verdeling van emissiereducties te bepalen. De marginale kost wordt uitgedrukt
als een eenheidskost, d.w.z. als een kost per kg (of ton) emissiereductie. De marginale kosten
geven weer tegen welke kost per eenheid een bijkomende emissiereductie kan gerealiseerd
worden bij toepassing van een bepaalde emissiereductie-techniek (of combinatie van
emissiereductietechnieken. Milieumaatregelen kunnen aldus tegenover mekaar worden
afgewogen en de goedkoopste maatregelen kunnen eerst worden ingezet om bijkomende
reducties te realiseren. De naar marginale kost gesorteerde milieumaatregelen kunnen in een
grafiek worden uitgezet; dat is een zogenaamde kosteneffecitiviteitscurve. In deze curve
kunnen zowel de (per maatregel gekende) totale kosten als de marginale kosten worden
uitgezet tegenover de emissies of de vermeden emissies. Naarmate de emissies verminderen of
de emissiereductie verhoogt, nemen de marginale kosten toe omdat steeds duurdere
technieken moeten worden toegepast om nog verdere reductie te bekomen.
Kosteneffectiviteitscurven geven ook veelal het maximale emissiereductiepotentieel weer. Dit is
de maximale reductie die wordt bekomen door alle mogelijke technische reductiemaatregelen te
implementeren, en dit ongeacht de soms zeer hoge kostprijs.
Kosteneffectiviteitscurven kunnen opgesteld worden op verschillende niveaus op nationaal
niveau, op sectorniveau, op bedrijfsniveau, … Ze worden opgesteld om te bepalen, in functie
van vooropgestelde milieudoelstellingen, op welke plaats (land, sector, bedrijf) emissiereducties
het meest kosteneffectief kunnen plaatsvinden.
De marginale kostencurve stelt een reeks van emissiereductiemaatregelen of combinatie van
emissiereductiemaatregelen voor die een bedrijf, sector of land kan toepassen om zijn emissies
te reduceren. Elke maatregel of combinatie van maatregelen heeft een bepaalde kost en een
bepaald reductiepotentieel of –rendement. De maatregel of combinatie van maatregelen met de
laagste eenheidsreductiekost wordt als eerste punt van marginale kostencurve genomen.
Daarna wordt de marginale kost van de overblijvende technieken t.o.v. van dit eerste punt
berekend. De maatregel met de goedkoopste marginale kost wordt het tweede punt op de
grafiek, enz… Niet-effectieve maatregelen worden door dit selectieproces niet in de curve
opgenomen (daarom dat men van een kosteneffectiviteitcurve spreekt).
Speciale aandacht dient uit te gaan naar de keuze van het referentiepunt van de marginale
kostencurve. Dit kan het punt zijn vóór de toepassing van enige emissiereductiemaatregel (dit
is het punt van de potentiële emissies) of een ander referentiepunt (b.v. de huidige emissies).
In het laatste geval zullen de bestaande reductiemaatregelen in beeld gebracht worden met
22 AMINAL/MNB/TWOL2000/mjp2000-a10-opp