VOL 7 - N° 2 - UCL

NOSO-info, vol.VII n°2, 2003
6
In de Europese test wordt gebruik gemaakt van NaCl op
waterbasis aan een debiet van 95 l/min (met
drukverschilbepaling) en waarbij de gemiddelde
partikelgrootte 0,6 micron bedraagt. Een test met vloeibare
deeltjes gebeurt met een aërosol op basis van paraffine.
Daarnaast worden ook life tests op personen uitgevoerd met
bepaling van de totale inwaardse lek. Dit betekent dat de
efficiëntie van aansluiting rond het aangezicht mee in
rekening wordt gebracht, wat niet het geval is in de
Amerikaanse test.
Om conform te zijn met EN149/2001 moeten de masker
Beschermingsklasse
FFP1
FFP2 *
FFP3
Filterefficiëntie in %
78
92
98
bescherming bieden tegen stof, rook (Solid (S)) en vloeibare
aërosolen (Liquid (L)), terwijl conform EN149/1991 de
maskers getest moesten zijn tegen S alleen ofwel tegen S én
L.
Op basis van de testresultaten van de Europese Standaard
EN149, kan een ademhalingsmasker ingedeeld worden in
drie klassen: FFP1, FFP2 en FFP3 (11) . De klasse «P» komt
overeen met de prestatie van de filters, de letters «FF»
duiden op de benaming «filtering facepiece». Hoe hoger de
klasse, hoe efficiënter het masker. De EN149 bepaalt de
volgende minimumvereisten :
Totale inwaartse lekkage
(penetratie) in %
22
8
2
* N95 (Amerikaanse norm) is dus ongeveer vergelijkbaar met FFP2 (volgens de Europese norm)
Maskers kunnen tevens al dan niet voorzien zijn van een
uitademventiel. Dit uitademventiel verhoogt het comfort
voor de drager, vooral indien het masker langdurig moet
worden gedragen (> 30 minuten). Immers hoe hoger de
filterefficiëntie hoe hoger de ademhalingsweerstand zal zijn.
Dit ventiel voorkomt bovendien een opwarmingseffect.
Stofmaskers met D-codering (voorbeeld: FFP3D) kunnen
langer dan één shift gebruikt worden mits de
gebruikersinstructies worden opgevolgd. (12)
Indicaties voor een ademhalingsmasker
In de gezondheidszorg worden ademhalingsmasker met een
hoge filterefficiëntie aanbevolen als persoonlijke protectie
tegen infectieziekten die zich aërogeen verspreiden
(airborne) zoals tuberculose, mazelen, varicella, en nu ook
… SARS. De bedoeling is dat deze maskers druppelkernen
(«droplet nuclei») filteren. Zoals gezegd in de inleiding,
kunnen deze druppelkernen of ingedroogde druppels die bv.
gevormd worden tijdens het hoesten, praten en niezen door
hun kleine afmetingen (ca 1 tot 5 micron) langdurig in de
lucht blijven zweven (4,13) . Het betreden van een ruimte met
hoge concentraties van dergelijke druppelkernen kan
bijgevolg aanleiding geven tot infectie indien geen adequaat
masker gedragen wordt.
Dit impliceert dat in geval van isolatiekamers met patiënten
met hoger vermelde infecties, men het masker moet opzetten
alvorens de kamer te betreden en dat het masker pas mag
afgezet worden na het verlaten van de kamer. Deze
voorzorgsmaatregel geldt dus eveneens wanneer de patiënt
niet in de kamer is, indien deze geen aangepaste ventilatie
zouden hebben.
Protectie Factor
4
10
50
Maskers met uitademventiel mogen uiteraard niet door
patiënten in bronisolatie gedragen worden, bijvoorbeeld
wanneer dezen de isolatiekamer verlaten voor een
onderzoek. Ze dragen dus een masker zonder
uitademventiel.
Hoe een ademhalingsmasker dragen ?
Diverse merken en modellen zijn op de markt beschikbaar.
Het masker dient dan ook opgezet te worden conform de
richtlijnen van de fabrikant. In geval van aanwezigheid van
een neusbeugel, dan dient deze eerst voorgevormd te
worden door hem licht in het midden te buigen. Het masker
moet mond en neus volledig omsluiten. Belangrijk is dat er
geen luchtlekken ontstaan. Dit kan men controleren door
krachtig uit te ademen of door krachtig in te ademen ingeval
van een masker met uitademventiel. Indien er lucht ontsnapt
ter hoogte van de neusbeugel dan moet men deze
hervormen. Lekkage langs de randen kan eventueel opgelost
worden door de banden te herschikken of door het masker
opnieuw op te zetten. (14)
4. Samengevat : Welk masker gebruiken ?
a) een chirurgisch masker dat tot 1 micron filtert in geval van
infecties die overgedragen worden via druppels (droplet
transmission)
Voorbeelden: (4)
• Ernstige infecties met Haemophilus influenzae type B
(meningitis, pneumonie, epiglottitis en septicemie).
• Ernstige infecties met Neisseria meningitidis (meningitis,