Mensenhandel - Nrc

Internationale ontwikkelingen
Nederland streeft in ieder geval ook naar meer coherentie en coördinatie van het externe
EU-beleid als zodanig.
De aanpak van mensenhandel blijft een prioriteit binnen de EU. Die prioriteit zou – meent
de EC Group of Experts terecht op – niet alleen moeten gelden op het terrein van justitie en
binnenlandse zaken, maar zou ook agenda’s van bijvoorbeeld ministeries van sociale zaken
en werkgelegenheid moeten betreffen, van buitenlands beleid en ontwikkelingssamenwerking,
gelijke kansen en gender, en van volksgezondheid. 142
3.5 Raad van Europa
3.5.1 Verdrag inzake bestrijding mensenhandel (Verdrag van Warschau,
2005)
Het Verdrag van de Raad van Europa inzake bestrijding van mensenhandel is het resultaat
van de onderhandelingen van het Comité Ad Hoc sur la lutte contre la Traite des Êtres Humains
(CAHTEH). Het verdrag werd op 3 mei 2005 aangenomen door het Comité van Ministers en
op 16 mei 2005 opengesteld voor ondertekening. 143 Het verdrag is op 1 februari 2008 in werking
getreden, nadat het de tien vereiste ratificaties had ontvangen, waaronder ten minste acht
lidstaten van de Raad van Europa. Inmiddels hebben 26 staten het verdrag geratificeerd. 144
De definitie en strafbaarstelling van mensenhandel in het verdrag is geënt op het VN-Protocol
inzake mensenhandel en het EU-Kaderbesluit. Aangezien het verdrag dezelfde definitie van
mensenhandel bevat als het VN-Protocol, is – na ratificatie – ook het verdrag op dit punt relevant
voor de interpretatie van de strafbaarstelling van art. 273f Sr, strekkende tot uitvoering
van het Protocol en Kaderbesluit. Net als het VN-Protocol ziet het Verdrag van de Raad van
Europa ook op mensenhandel gericht op de verwijdering van organen. Het verdrag is van toepassing
op alle vormen van mensenhandel, nationaal en grensoverschrijdend, en al dan niet
verband houdend met de georganiseerde misdaad (art. 2).
Het verdrag heeft een drieledige doelstelling: 1. voorkomen en bestrijden van mensenhandel
onder het waarborgen van de gelijkwaardigheid van de geslachten (‘gender equality’), 2. het
beschermen van mensenrechten van slachtoffers en zorgen voor doeltreffende opsporing en
vervolging, en 3. het bevorderen van de internationale samenwerking ter bestrijding van mensenhandel
NRM5 . De mensenrechtelijke benadering is een belangrijke invalshoek van het verdrag.
Volgens de preambule is mensenhandel een schending van de rechten van de mens en een aantasting
van de waardigheid en de integriteit van de mens.
142 Opinion No. 3/2009 of the Group of Experts on Trafficking in Human Beings set up by the European
Commmission – On the Anti Trafficking Day, 16 juni 2009.
143 Trb. 2006, 99.
144 Stand van zaken d.d. 11 september 2009. De staten die nu partij zijn bij het Verdrag zijn Albanië, Armenië,
Oostenrijk, België, Bosnië en Herzegovina, Bulgarije, Kroatië, Cyprus, Denemarken, Frankrijk, Georgië,
Letland, Luxemburg, Malta, Moldavië, Montenegro, Noorwegen, Polen, Portugal, Roemenië, Servië, Slowakije,
Spanje, de FYR Macedonië, het Verenigd Koninkrijk en Slovenië. 16 landen hebben het Verdrag ondertekend
(maar zijn nog geen partij): Andorra, Finland, Duitsland, Griekenland, Hongarije, IJsland, Italië,
Ierland, Litouwen, Nederland, San Marino, Slovenië, Zweden, Zwitserland, Turkije en Oekraïne.
105